Bad boy 10...

“อื้อออออ ไอ้บ้าเอ้ย! ไปตายอดตายอยากมาจากไหน อ๊ะ! เจ็บ อื้อ เจ็บกว่าตอนฝึกอีก”

เช้าวันต่อมา เพชรพราวที่พึ่งรู้สึกตัวหลังจากรองรับบทรักหนักหน่วงของมาเฟียหนุ่มทั้งคืน ค่อยๆลุกขึ้น เมื่อวันนี้เธอต้องเข้าไปทำงานที่บริษัทวันแรก อุตส่าฝ่าฟันมาจนถึงวันนี้ ถ้าเสียโอกาสนี้ไปคงไม่มีโอกาสดีๆแบบนี้อีกแล้ว

“นี่มันกี่โมงแล้วห๊ะ! ทำไมยัยพราวยังไม่โผล่หัวมาอีก!”

ทางด้านคุณมนัส ที่ตอนนี้กำลังโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ เมื่อเพชรพราวยังไม่โผล่มาที่บริษัททั้งๆที่สัญญาเอาไว้ว่าจะเข้ามาทำงานวันนี้ และตำแหน่งที่เธอขอเขาก็อุตส่าจัดการให้เรียบร้อยแล้ว แต่นี่เกือบเที่ยงยังไม่มีวี่แววว่าจะโผล่มา

“ผมพยายามติดต่อแล้วครับท่าน แต่คุณหนูปิดเครื่อง หรือว่าคุณหนูจะเปลี่ยนใจ...”

“ไม่มีทาง ฉันรู้จักลูกสาวฉันดี ถ้าบอกว่าจะทำแล้วยัยพราวไม่มีวันเปลี่ยนใจแน่นอน”

“ครับ...”

คุณมนัสบอกขึ้นพร้อมกับคิดหาทางออก เพราะปกติแล้วเพชรพราวไม่ใช่คนเหลวไหลแบบนี้ที่หายเงียบไปโดยไม่รับผิดชอบ แต่ก่อนที่จะได้ทำอะไรไปมากกว่านี้ ร่างบางที่กำลังเป็นหัวข้อสนทนาก็โผล่มา

“ยัยพราว! นะ...นี่แกมาทำไมเวลานี้ห๊ะ!”

“อ่าว ไม่ให้ทำแล้วเหรอคะ นั้นพราวกลับเลยแล้วกัน”