ตอนที่ 4 | วันเกิด

สองสาวเพื่อนรักพากันเดินเข้าไปในห้องนอนขนาดใหญ่ของน้ำมนต์ แพรวาคุ้นเคยกับทุกซอกทุกมุมของที่นี่เป็นอย่างดี

“ แพรขออาบน้ำก่อนนะน้ำมนต์จะได้มานอนอัพสตอรี่สบายๆเหนี่ยวตัวจะแย่ นี่แพรถ่ายรูปที่ผับไว้เยอะเลย ” แพรวาเอ่ยบอกเพื่อนออกไปแม่สาวนักเที่ยวติดโซเชียลการอัพสตอรี่ก็เป็นอีกหนึ่งงานสำคัญของแพรวา

“ อือ ไปอาบก่อนเลย น้ำมนต์ขอลงไปเอาน้ำก่อนนะเมื่อกี้ลืม ” น้ำมนต์เอ่ยบอกเพื่อนแล้วเดินออกจากห้องลงไปชั้นล่างของบ้านอีกครั้ง

“ อ้าวพี่กร ยังไม่ขึ้นไปนอนอีกเหรอคะ“ น้ำมนต์เอ่ยถามเมื่อเห็นพี่ชายยังนั่งดูทีวีอยู่ในห้องรับแขก

” พี่ดูบอลคู่นี้จบก็ว่าจะขึ้นไปนอนแล้ว ลงมาทำไมอีกละเราอย่าบอกนะว่ามาหาขนมกินอีก “

” น้ำมนต์ลงมาเอาน้ำค่ะแต่ถ้าได้ขนมด้วยสักชิ้นก็ดีนะคะ ไปละไปหาน้ำ หาขนมขึ้นไปกินกับแพรดีกว่า “ น้ำมนต์เอ่ยบอกพี่ชายก่อนจะสาวเท้าเดินเข้าไปในห้องครัวพี่ชายได้แต่ส่ายหน้าเบาๆอย่างนึกเอ็นดูน้องสาว

ร่างบางก้มๆเงยๆอยู่หน้าตู้เย็นขนาดใหญ่ไม่นานก็ได้น้ำพร้อมทั้งขนมหลายอย่างและขึ้นไปบนห้องนอนอีกครั้ง

” อย่าบอกนะว่าที่ลงไปนานเพราะไปหาขนมอยู่” แพรวาที่ยืนทาครีมบำรุงอยู่หน้ากระจกเอ่ยถามเพื่อนออกไป เมื่อเห็นเพื่อนหอบขนมขึ้นมา

“ แฮร่ … คุยกับพี่กรนะแล้วก็หาขนมด้วย ” น้ำมนต์เอ่ยตอบยิ้มๆออกไป

“ เออ..น้ำมนต์งานวันเกิดปีนี้กินข้าวที่ไหนกันเหรอ ” แพรวาเอ่ยถามเพื่อนออกไป

“ แม่บอกว่าปีนี้กินที่บ้านนะคงเหมือนเดิมแหละแค่กินข้าวกันในครอบครัว แพรมาด้วยกันสิ“

” ไม่ได้จ้า เธอก็รู้ว่าทุกปีในวันเกิดเธอฉันต้องไปหาผู้ชาย “

” เห้อ.. ทำไมผู้ชายของเธอต้องมาเกิดตรงกับฉันด้วยนะแล้วเมื่อไหร่จะพามาให้รู้จักสักทีละ“ น้ำมนต์เอ่ยขึ้น พลางยู่หน้าใส่เพื่อนอย่างไม่จริงจังนัก

” รอหน่อยสิ ฉันเพิ่งรู้จักกับเขาแค่ 2 ปีกว่าๆเองถ้าไม่แน่ใจฉันจะไม่พาไปเจอใครทั้งนั้น “ แพรวาเอ่ยตอบออกไป แพรวาสาวสวยที่มีความมั่นใจในตัวเองสูง กล้าคิด กล้าทำ จริงใจและร้ายอยู่พอตัวกับคนที่คิดจะมายุ่งกับเธอ กำลังคบหาอยู่กับลูกชายนักธุรกิจชื่อดังคนนึงแบบลับๆ

มือเรียวกดโพสต์สตอรี่หลายต่อหลายโพสต์ในช่องทางโซเชียลต่างๆรวมทั้งภาพที่น้ำมนต์กำลังนั่งกินขนมอยู่

~ อีกด้าน ~

“ ขอบใจมากนะดลที่อุสาห์มาส่ง ” ลลินเอ่ยบอกณดลที่ขับรถมาส่งเธอถึงคอนโดด้วยรอยยิ้มแต่รอยยิ้มนั้นก็ต้องจางลงเมื่อได้ยินประโยคต่อมาของเพื่อนชาย…

“ ไม่เป็นไร งั้นเรากลับก่อนนะว่าจะโทรหาน้ำมนต์สักหน่อยถึงบ้านรึยังก็ไม่รู้ ฝันดีนะลิน ” ประโยคนั้นมันเหมือนการไล่อีกคนทางอ้อมให้ลงจากรถไปก็ไม่ปาน ร่างบางที่ได้ยินเพื่อนพูดแบบนั้นก็รีบลงจากรถหรูของเพื่อนไปณดลก็รีบขับรถออกไปทันที

สองขาเรียวสาวเท้าเดินเข้าลิฟต์ขึ้นไปยังห้องพักของตัวเองก่อนจะทิ้งสะโพกลงนั่งบนโซฟากลางห้องอย่างเหนื่อยหน่าย

ติ่ง! ติ่ง! ติ่ง!

เสียงแจ้งเตือนบนมือถือราคาแพงดังขึ้นมือเรียวหยิบมันออกมาจากกระเป๋าสะพายพบว่าเป็นแจ้งเตือนของเพื่อนสนิทที่อัพสตอรี่รัวๆนิ้วเรียวรีบกดเข้าไปดู

@น้ำมนต์ (ภาพน้ำมนต์กำลังหลับตาอธิฐานก่อนเป่าเค้ก)

* 25 ปีเต็มแล้วเพื่อนรักของฉันมีความสุขมากๆ สวยๆเฮงๆตลอดไปเลยนะน้ำมนต์ รักเพื่อนเสมอ *

@น้ำมนต์ (ภาพที่พวกเธอชนแก้วดื่มฉลองวันเกิดให้เพื่อน)

* มิตรภาพที่แสนดีกับเพื่อนที่แสนน่ารักของฉัน *

@น้ำมนต์ (ภาพน้ำมนต์กำลังนั่งกินขนม)

* คนสวยกินเก่ง เลี้ยงง่าย สบายใจได้ไม่ดื้อ เพื่อนโสดโปรโมตหน่อย *

ลลินนั่งดูรูปภาพและตั้งใจอ่านแคปชั่นในสตอรี่ของแพรวานิ่งใบหน้านวลสวยนิ่งเฉยเป็นอย่างมากไม่มีแม้แต่จะกดไลค์หรือแสดงความคิดเห็นให้กับเพื่อน มือเรียววางมือถือราคาแพงลงแล้วสาวเท้าเดินเข้าห้องนอนไปเพื่อเตรียมตัวอาบน้ำอย่างไม่คิดสนใจอะไร

~ 2 วันผ่านไป ~

ช่วงเช้าภายในบ้านหลังใหญ่มีร่างบางของน้ำมนต์กำลังวุ่นวายอยู่ในห้องครัวของบ้าน มือเรียวกำลังตักอาหารหน้าตาหน้าทานหลายอย่างใส่ถุงเพื่อที่จะไปตักบาตรวันเกิดตัวเอง น้ำมนต์จะต้องทำแบบนี้ทุกปี

“ คุณน้ำมนต์คะ ป้าตั้งโต๊ะให้เสร็จแล้วค่ะ “ ป้าแม่บ้านที่ได้รับหน้าที่ไปจัดโต๊ะเดินกลับมาบอกคุณหนูของบ้านเมื่อทำหน้าที่ของตนเสร็จ

” งั้น รบกวนป้าช่วยยกของออกไปให้หน่อยนะคะ “

” ได้ค่ะ พระกำลังจะมานะคะคุณผู้หญิง คุณผู้ชายและคุณกรรออยู่หน้าบ้านค่ะ “ ป้าแม่บ้านรับคำอย่างว่าง่ายก่อนจะยกอาหาร ผลไม้ ดอกไม้ที่น้ำมนต์เตรียมไว้ออกไปหน้าบ้าน ร่างบางในชุดเดรสสีขาวสาวเท้าเดินตามออกมาหน้าบ้านด้วยรอยยิ้ม…

“ น้ำมนต์มาเร็วลูกพระกำลังมา ” ผู้เป็นแม่เอ่ยเรียกลูกสาวอย่างใจดี น้ำมนต์คือความภูมิใจของบ้าน เธอเก่งทุกอย่างแม้กระทั่งงานบ้าน งานเรือน

แต่ถึงแม้ทุกคนจะดูยิ้มแย้มแจ่มใสภายในใจก็มัวหมองสิ้นดี ทุกคนยังไม่ได้บอกกับน้ำมนต์เรื่องการแต่งงานที่กำลังจะเกิดขึ้น

“ มาสิลูก ” ผู้เป็นพ่ออ้าแขนออกกว้างก่อนจะเอ่ยเรียกลูกสาว สองขาเรียวรีบสาวเท้าเดินเข้าไปสวมกอดพ่อ

“ พ่อขอให้ลูกมีความสุขมากๆไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นขอให้ลูกรู้ไว้ว่ายังมีพ่ออยู่ตรงนี้เสมอ “ ผู้เป็นพ่อเอ่ยบอกลูกสาวออกไป มือหนาลูบไปที่เรือนผมสวยของลูกสาวด้วยความอ่อนโยน กระบอกตาคมจ้องมองไปยังภรรยาและลูกชายอย่างรู้กัน

ไม่นานพระจำนวน 25 รูปเดินเรียงรายกันเข้ามาในบ้านหลังใหญ่น้ำมนต์นิมนต์พระมาเท่ากับอายุของตัวเองแบบนี้ทุกปี ปีนี้ก็เช่นกันทุกคนตักบาตรรับพรร่วมกันในเช้าวันที่ลูกสาวอายุครบ 25 ปี

~ ตกบ่ายของวัน ~

น้ำมนต์ก็ยังง่วนอยู่กับการเตรียมข้าวของ ถ้วยชามเพื่อเตรียมทานมื้อค่ำร่วมกับครอบครัว

” คุณน้ำมนต์คะ วันจะมีแขกมาเพิ่มให้ป้าไปหยิบชามมาเพิ่มเลยไหมคะ “ ป้าแม่บ้านเอ่ยถามออกไปเมื่อได้รับข้อมูลมาจากคุณผู้หญิงว่าเย็นนี้จะมีแขกมาทานอาหารด้วย

คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันทันทีเมื่อได้ยินประโยคนั้นเพราะมันแปลกไปจากทุกๆปี ทุกปีมีแค่คนในครอบครัวเท่านั้น

“ แขกเหรอคะ ” เรียวปากสวยเอ่ยถามด้วยสีหน้าสงสัยออกมาอย่างปิดไม่มิด

“ ใช่ค่ะ ”

“ ใครเหรอคะ ป้ารู้ไหม ”

“ ป้าไม่ทราบค่ะ คุณผู้หญิงบอกป้ามาแค่นี้ ” ป้าแม่บ้านรีบเอ่ยปฏิเสธออกไป

“ เดี๋ยวเย็นนี้ก็รู้ ป้าเอาจานมาเพิ่มเลยค่ะเดี๋ยวน้ำมนต์จะได้เช็ดทีเดียวเลย ” เรียวปากสวยเอ่ยบอกออกไปก่อนจะหันมาตั้งใจเช็ดจานชามตรงหน้าอีกครั้ง โดยไม่รู้เลยว่าด้านนอกมีพี่ชายยืนมองน้องสาวด้วยสีหน้าที่ไม่สู้ดีนัก

“ กร ” ผู้เป็นพ่อเอ่ยเรียกลูกชายออกไป เมื่อเห็นลูกเอาแต่ยืนมองน้องสาวนิ่งอยู่หน้าห้องครัว

“ ครับพ่อ พ่อคิดดีแล้วเหรอครับที่จะให้น้องแต่งงาน “ กรเอ่ยถามผู้เป็นพ่อออกไปใบหน้าหล่อเหลาดูกังวลเป็นอย่างมาก

” ใช่ ยังไงน้องก็ต้องแต่งงาน “ ผู้เป็นพ่อเอ่ยบอกลูกชายก่อนจะมองไปยังลูกสาวที่นั่งอยู่ในห้องครัว

” น้องจะมีความสุขได้ยังไงครับถ้าต้องแต่งงานกับคนที่ไม่ได้รักแล้วไอ้ดินแดนมันก็ไม่เหมือนคนอื่นนะครับพ่อ เรากำลังจะส่งน้องไปตกนรกป่าว” กรเอ่ยถามผู้เป็นพ่อออกไปเพราะเขาก็รู้จักดินแดนเป็นอย่างดี

“ เราอย่าเพิ่งคิดอะไรกันไปไกลเลย ” ผู้เป็นพ่อเอ่ยบอกลูกชาย มือหนาตบบนไหล่แกร่งของลูกเบาๆแล้วสาวเท้าเดินขึ้นไปบนห้องทำงานที่อยู่ชั้น 2 ของบ้านทันที ทำไมเขาจะไม่กังวล ทำไมเขาจะไม่สงสารลูกสาวแต่เขาจำเป็นต้องทำตามสัญญาที่ให้กับทางนั้นเอาไว้

^^