ร่างหนายังเอาแต่ยืนมองน้องสาวใจนึกสงสารน้องอยู่ไม่น้อยก่อนจะทิ้งความคิดทุกอย่างแล้วเดินขึ้นไปบนห้องนอนของตัวเอง
ในห้องครัวขนาดใหญ่ของบ้านร่างบางนั่งเช็ดถ้วย เช็ดจานอยู่อย่างมีความสุขแม้จะเรียนหนังสือเก่งมากแต่ที่น้ำมนต์ชอบกว่าการอ่านหนังสือเรียนนั่นก็คืองานบ้าน งานครัว “ คุณน้ำมนต์ค่ะ พวกที่ไปซื้อของสดกลับมาแล้วค่ะ ” แม่บ้านสาวเอ่ยบอกคุณหนูของบ้านออกไป “ ป้าศรีละจ๊ะ ” น้ำมนต์เอ่ยถามพร้อมส่งยิ้มให้แม่บ้าน “ ป้าศรีเช็คของอยู่ค่ะ ” “ มะลิไปบอกป้าศรีให้ทำความสะอาดของสดทุกอย่างได้เลยแล้วกลับมาช่วยน้ำมนต์ในครัวนะ ” น้ำมนต์เอ่ยบอกแม่บ้านสาวแล้วกลับมาสนใจงานกองโตตรงหน้าต่อ จนเวลาผ่านไปร่างบางยืนเหงื่อชุ่มอยู่หน้าเตาในห้องครัวขนาดใหญ่อาหารคาวหวานหลายอย่างถูกจัดเรียงเตรียมยกออกมาเสริฟ์ยังโต๊ะอาหารของบ้าน “ น่าทานทุกอย่างเลยค่ะคุณน้ำมนต์ ” ป้าแม่บ้านที่ชื่อศรีอดไม่ได้ที่จะเอ่ยชมออกไป “ ใกล้ๆมือค่ำค่อยอุ่นใหม่อีกรอบแล้วยกออกไปเสริฟ์ได้เลยนะคะ ทุกคนก็ต้องทานอาหารพวกนี้ด้วยนะคะ น้ำมนต์ขอขึ้นไปอาบน้ำก่อน ” คุณหนูของบ้านเอ่ยบอกและสาวเท้าเดินขึ้นไปที่ห้องนอนของตัวเองบนชั้น 2 ของบ้านทันที พรึบ ! ” เหนื่อยจัง ! “ น้ำมนต์ทิ้งตัวลงนอนบนเตียงนอนนุ่มๆของตัวเองพลางเอ่ยพึมพำออกมาตั้งแต่เช้ามืดที่เธอตื่นมาทำอาหารตักบาตร ต่อด้วยเตรียมข้าวของทำอาหารมื้อเย็นกว่าจะเสร็จเล่นเอาเวลาผ่านไปจนเกือบ 5 โมงเย็น ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก! เสียงคนจากด้านนอกเคาะประตูอย่างมีมารยาท ร่างบางรีบดีดตัวออกจากที่นอนไปเปิดประตูให้อย่างว่าง่าย ” น้ำมนต์ “ ผู้เป็นแม่เอ่ยเรียกลูกสาวด้วยรอยยิ้ม ” แม่มีอะไรจะใช้น้ำมนต์รึป่าวคะ “ ลูกสาวเอ่ยถามด้วยรอยยิ้มแสนน่ารัก ” ไม่มีอะไรลูกแม่แค่จะเอาชุดมาให้หนูนะ “ มือเรียวของผู้เป็นแม่ส่งชุดเดรสสีขาวแบรนด์ดังให้ลูกสาว ” โห! สวยมากแต่แม่ค่ะมันแพงมากนะคะชุดนี้“ น้ำมนต์ร้องเสียงหลงออกมาเมื่อเห็นชุดสวยในมือ ” สำหรับลูกไม่มีอะไรแพง คืนนี้นำ้มนต์ใส่ชุดนี้นะลูก “ ผู้เป็นแม่เอ่ยบอกลูกสาวด้วยรอยยิ้ม ” ค่ะ “ ” น้ำมนต์ แม่ขอให้ลูกของแม่มีความสุขมากๆนะลูกแม่รักน้ำมนต์ที่สุด แม่รู้ว่าลูกสาวของแม่เก่งและเพรียบพร้อมทุกอย่างลูกจงใช้ความเก่ง ความอ่อนน้อมและจิตใจที่แสนดีของลูกเอาชนะทุกอย่างไปให้ได้นะน้ำมนต์ “ ผู้เป็นแม่เอ่ยอวยพรให้ลูกแม้น้ำมนต์จะรู้สึกแปลกกับคำอวยพรของแม่ก็ยังเลือกที่จะเงียบไม่เอ่ยถามอะไรออกมา ก่อนจะคลี่ยิ้มแสนหวานส่งไปให้ผู้เป็นแม่อีกครั้ง “ ขอบคุณนะคะ น้ำมนต์ก็รักแม่ที่สุดเลย ” ร่างบางโผ่เข้ากอดแม่แน่น “ ไปพักเถอะลูกเดี๋ยวจะได้อาบน้ำแต่งตัว ” ผู้เป็นแม่ผละกอดออกจากลูกสาวและเอ่ยบอกออกไป ร่างบางหันกลับเข้าห้องอีกครั้งพร้อมชุดสวยในมือ ~ 18:30 น. ~ ร่างบางนั่งแต่งแต้มเครื่องสำอางค์ราคาแพงลงบนใบหน้าที่โต๊ะเครื่องแป้งขนาดใหญ่ในห้องนอน โดยที่ไม่รู้เลยว่าแขกผู้มาเยือนที่จะมาร่วมโต๊ะด้วยในค่ำคืนนี้เพิ่งจะมาถึงเช่นกัน ” สวัสดีค่ะ คุณหญิงกาญจนา “ คุณหญิงเดือนแม่ของน้ำมนต์เอ่ยทักทายผู้มาเยือนอย่างเป็นกันเอง ” คุณหญิงสบายดีนะคะ “ คุณหญิงกาญจนาเอ่ยถามสารทุกข์สุกดิบของเจ้าของบ้านอย่างมีมารยาท ” สบายดีค่ะ “ ” คุณลุง คุณป้าสวัสดีครับ “ ดินแดนแม้จะไม่เต็มในนักที่ต้องมาทานข้าวกับบ้านนี้แต่ก็ไม่ลืมที่จะทักทายผู้ใหญ่อย่างมีมารยาท กระบอกตาคมเลื่อนสายตาไปมองยังกรที่ยืนอยู่ข้างๆผู้เป็นแม่ ทั้งสองไม่แม้จะเอ่ยทักทายกันทั้งที่เป็นเพื่อนเรียนรุ่นเดียวกันแต่คนละคณะกันทั้งสองรู้จักกันดีในฐานะ ‘ เพื่อน ’ ดินแดนค่อนข้างแปลกใจอยู่ไม่น้อยที่รู้ว่ากรเป็นพี่ชายของคนที่เขาจะต้องแต่งงานด้วย เพราะเท่าที่รู้จักกันมากรไม่เคยพูดถึงน้องสาวให้ใครฟังเลยแต่แม้ในใจจะสงสัยมากแค่ไหนใบหน้าหล่อเหลาก็ยังคงนิ่งและเก็บอาการเอาไว้เป็นอย่างดี “ เชิญเข้าไปนั่งคุยฆ่าเวลาในบ้านกันเถอะครับ ” ท่านธงชัยพ่อของน้ำมนต์เอ่ยเชิญแขกเข้ามาในบ้าน ทั้งหมดเดินเข้ามานั่งกันในห้องรับแขกขนาดใหญ่ของบ้าน ไม่นานแม่บ้านก็ต่างกันยกของว่างมาเสริฟ์ให้กับผู้มาเยือน “ หนูน้ำมนต์ละคะ ” คุณหญิงกาญจนาเอ่ยถามเมื่อไม่เห็นว่าที่ลูกสะใภ้ “ น้ำมนต์คงกำลังแต่งตัวอยู่นะคะ เพิ่งจะเสร็จจากการทำอาหาร ” คุณหญิงเดือนเอ่ยตอบออกไป “ เก่งจังเลยค่ะ ดีใจจังที่จะได้ผู้หญิงที่เพรียบพร้อมอย่างหนูน้ำมนต์มาเป็นลูกสะใภ้ ใช่ไหมดิน ? ” คุณหญิงกาญจนาเอ่ยขึ้นไม่วายหันไปเอ่ยถามลูกชายที่นั่งเงียบอยู่ข้างตัวเอง ดินแดนก็ยังคงเงียบไม่เอ่ยตอบอะไรออกมาเพราะทุกคนในนั้นต่างก็รู้ดีว่าดินแดน ไม่เต็มใจ และถ้าน้ำมนต์รู้ก็คง ไม่เต็มใจเช่นกัน จนเวลาผ่านไปแม่บ้านก็จัดโต๊ะอาหารเสร็จ ร่างบางของคุณหนูของบ้านสาวเท้าเดินลงมาจากชั้นสองด้วยชุดเดรสแสนสวยที่ผู้เป็นแม่เอาไปให้ เจ้าของวันเกิดที่มีส่วนสูงเพียง 165 เซนติเมตรกับน้ำหนังแค่เพียง 46 กิโลกรัม เจ้าของผิวกายขาวเนียนราวกับน้ำนมเดินนวยนาดเข้ามาในห้องรับแขกที่พ่อกับแม่และพี่ชายนั่งอยู่โดยไม่รู้เลยว่าแขกของงานในวันนี้มาถึงแล้วและนั่งอยู่ในห้องนี้ด้วยเช่นกัน “ แม่ข๋า ” เสียงหวานเอ่ยเรียกแม่เสียงดังมาแต่ไกลทั้งที่ตัวยังอยู่นอกห้อง “ น้ำมนต์ใส่ชะ… ” “ ขอโทษค่ะ น้ำมนต์ไม่รู้ว่าพ่อกับแม่มีแขก ” น้ำมนต์เอ่ยถามยังไม่ทันจบประโยคก็เงียบไปทันที มือเรียวยกมือไหว้พลางเอ่ยคำขอโทษอย่างมีมารยาทเมื่อเห็นแขกผู้มาเยือนนั่งกันอยู่ 3 คน กระบอกตาคมของนักธุรกิจหนุ่มที่พวงท้ายไปด้วยตำแหน่งมาเฟียคนต่อไปของตระกูลเอาแต่จ้องมองคนที่หน้าประตูนิ่ง ในคืนนั้นที่เขาเห็นเธอก็แค่ภายใต้แสงไฟสลัวๆวันนี้กับวันนั้นมันช่างแตกต่างกันเหลือเกิน เขาไม่ปฏิเสธว่าเธอสวยน่ารักมากจริงๆ แต่กระนั้นมันก็ไม่ใช่เรื่องที่พ่อกับแม่จะมาบังคับให้เขาต้องแต่งงานกับเธอ “ หึ! ” ดินแดนหัวเราะเบาๆในลำคอและชักสายตากลับหันมองไปทางอื่นทันที กรได้แต่นั่งมองดินแดนเงียบๆ “ คุณลุง คุณป้าสวัสดีค่ะ ” มือเรียวสองข้างยกมือขึ้นไหว้ผู้ใหญ่ทั้งสองอย่างมีมารยาทอีกครั้ง “ สวัสดีจ๊ะหนูน้ำมนต์ มานั่งใกล้ๆป้าทีสิไม่เจอกันนานเลยนะ “ คุณหญิงกาญจนาเอ่ยเรียกน้ำมนต์อย่างใจดี ร่างบางเอาแต่ยืนนิ่งก่อนจะมองไปยังชายหนุ่มข้างๆคุณหญิง ” ดินขยับให้น้องนั่งหน่อย “ คุณหญิงไม่วายเอ่ยสั่งลูกชายให้ขยับที ดินแดนก็ขยับให้อย่างว่าง่าย น้ำมนต์สาวเท้าเดินเข้ามานั่งระหว่างสองแม่ลูกบนโซฟาหรูที่นั่งได้ 3-4 คน ร่างหนาที่นั่งพิงโซฟาอยู่ได้แต่ลอบมองแผนหลังเล็กนิ่ง กลิ่นยาสระผมที่เขาได้กลิ่นมันแล้วในคืนนั้นที่เธอเดินชนเขาที่ผับลอยฟุ้งเข้าไปในจมูกแกร่งแต่ดูเหมือนอีกคนจะจำอะไรเขาไม่ได้เลย “ คุณป้าสบายดีนะคะ ” “ สบายดีจ๊ะ หนูน้ำมนต์โตขึ้นเยอะเลย สวยขึ้นด้วยนะเนี่ย ” “ ขอบคุณค่ะ คุณป้าก็ยังสวยไม่เปลี่ยนเลยนะคะ ” “ ชมขนาดนี้รักแย่เลย หนูน้ำมนต์รู้จักพี่เขาไว้สิ คนนี้พี่ดินแดนลูกชายป้าเอง ” คุณหญิงรีบแนะนำลูกชายหัวแก้วหัวแหวนที่ค่อนข้างหัวแข็งให้น้ำมนต์ได้รู้จัก “ สวัสดีค่ะ พี่ดินแดน ” ร่างบางหันกลับไปหาคนพี่ก่อนจะยกมือขึ้นไหว้อย่างมีมารยาทอีกครั้งอีกคนทำเพียงมองน้องนิ่งๆไม่มีการรับไหว้ ไม่เอ่ยทักทาย กระบอกตาคมจ้องมองไปในดวงตาคู่สวยอย่างพิจารณาไม่นานก็หันกลับไปสนใจทางอื่นแทน “ พี่เขาเป็นคนไม่ค่อยพูดนะลูก อย่าถือสาเลย ” คุณหญิงเอ่ยบอกว่าที่ลูกสะใภ้ออกไป น้ำมนต์ทำเพียงส่งยิ้มหวานๆกลับไปให้คุณหญิง ทั้งหมดในห้องนี้รับรู้ทุกอย่างมีเพียงน้ำมนต์ที่ยังไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร ^^น้ำมนต์แม้จะยิ้มรับคุณหญิงในใจได้แต่รู้สึกว่า ดวงตาสีนิลคู่นั้นมันเฉยชาแข็งกร้าวสิ้นดี ใบหน้าหล่อเหลาเรียบเฉยดุจผืนน้ำนิ่ง แถมยังนั่งนิ่งไม่ไหวติงราวกับรูปปั้น… “ คุณหญิงคะ โต๊ะอาหารพร้อมแล้วค่ะ ” ป้าศรีแม่บ้านเดินมาบอกเจ้านายทันทีที่เตรียมทุกอย่างเรียบร้อย “ ไปทานอาหารกันเถอะนะคะ ” คุณหญิงเดือนเอ่ยชวนแขกทั้ง 3 ทุกคนพากันเดินมายังห้องอาหารที่บนโต๊ะมีอาหารหน้าตาน่าทานวางอยู่เต็มโต๊ะทุกจานถูกจัดไว้อย่างสวยงามราวกับเชฟร้านอาหาร 5 ดาวมาจัดเตรียมเอาไว้ “ นี่ฝีมือหนูน้ำมนต์หมดเลยเหรอลูก ” คุณหญิงกาญจนาอดไม่ได้ที่จะเอ่ยถามว่าที่ลูกสะใภ้ “ ใช่ค่ะ คุณป้าลองชิมก่อนนะคะว่าอาหารถูกปากรึป่าว ” น้ำมนต์เอ่ยขึ้นด้วยใบหน้าที่เปื้อนไปด้วยรอยยิ้ม ดินแดนเอาแต่ยืนมองแม่กับหญิงสาวคุยกันเงียบๆ “ เชิญครับ เชิญครับ ดินนั่งเลยลูก ” ท่านธงชัยเอ่ยบอกแขกคนสำคัญออกไป “ ครับ ” ดินแดนรับคำอย่างว่าง่ายก่อนจะเดินไปนั่งข้างๆแม่ของตัวเอง ทุกคนนั่งประจำที่ของตัวเองด้วยเช่นกัน ทว่าในตาคมเอาแต่จ้องมองคนตรงข้ามอยู่บ่อยครั้งเขาแปลกใจมากว่า ทำไมเธอถึงดูเป็นคนสดใส อารมณ์ดี มีแต่รอยยิ้มอยู่ตลอด “ ดินทานเยอะๆ
ร่างหนายังเอาแต่ยืนมองน้องสาวใจนึกสงสารน้องอยู่ไม่น้อยก่อนจะทิ้งความคิดทุกอย่างแล้วเดินขึ้นไปบนห้องนอนของตัวเอง ในห้องครัวขนาดใหญ่ของบ้านร่างบางนั่งเช็ดถ้วย เช็ดจานอยู่อย่างมีความสุขแม้จะเรียนหนังสือเก่งมากแต่ที่น้ำมนต์ชอบกว่าการอ่านหนังสือเรียนนั่นก็คืองานบ้าน งานครัว “ คุณน้ำมนต์ค่ะ พวกที่ไปซื้อของสดกลับมาแล้วค่ะ ” แม่บ้านสาวเอ่ยบอกคุณหนูของบ้านออกไป “ ป้าศรีละจ๊ะ ” น้ำมนต์เอ่ยถามพร้อมส่งยิ้มให้แม่บ้าน “ ป้าศรีเช็คของอยู่ค่ะ ” “ มะลิไปบอกป้าศรีให้ทำความสะอาดของสดทุกอย่างได้เลยแล้วกลับมาช่วยน้ำมนต์ในครัวนะ ” น้ำมนต์เอ่ยบอกแม่บ้านสาวแล้วกลับมาสนใจงานกองโตตรงหน้าต่อ จนเวลาผ่านไปร่างบางยืนเหงื่อชุ่มอยู่หน้าเตาในห้องครัวขนาดใหญ่อาหารคาวหวานหลายอย่างถูกจัดเรียงเตรียมยกออกมาเสริฟ์ยังโต๊ะอาหารของบ้าน “ น่าทานทุกอย่างเลยค่ะคุณน้ำมนต์ ” ป้าแม่บ้านที่ชื่อศรีอดไม่ได้ที่จะเอ่ยชมออกไป “ ใกล้ๆมือค่ำค่อยอุ่นใหม่อีกรอบแล้วยกออกไปเสริฟ์ได้เลยนะคะ ทุกคนก็ต้องทานอาหารพวกนี้ด้วยนะคะ น้ำมนต์ขอขึ้นไปอาบน้ำก่อน ” คุณหนูของบ้านเอ่ยบอกและสาวเท้าเดินขึ้นไปที่ห้องนอนขอ
สองสาวเพื่อนรักพากันเดินเข้าไปในห้องนอนขนาดใหญ่ของน้ำมนต์ แพรวาคุ้นเคยกับทุกซอกทุกมุมของที่นี่เป็นอย่างดี “ แพรขออาบน้ำก่อนนะน้ำมนต์จะได้มานอนอัพสตอรี่สบายๆเหนี่ยวตัวจะแย่ นี่แพรถ่ายรูปที่ผับไว้เยอะเลย ” แพรวาเอ่ยบอกเพื่อนออกไปแม่สาวนักเที่ยวติดโซเชียลการอัพสตอรี่ก็เป็นอีกหนึ่งงานสำคัญของแพรวา “ อือ ไปอาบก่อนเลย น้ำมนต์ขอลงไปเอาน้ำก่อนนะเมื่อกี้ลืม ” น้ำมนต์เอ่ยบอกเพื่อนแล้วเดินออกจากห้องลงไปชั้นล่างของบ้านอีกครั้ง “ อ้าวพี่กร ยังไม่ขึ้นไปนอนอีกเหรอคะ“ น้ำมนต์เอ่ยถามเมื่อเห็นพี่ชายยังนั่งดูทีวีอยู่ในห้องรับแขก ” พี่ดูบอลคู่นี้จบก็ว่าจะขึ้นไปนอนแล้ว ลงมาทำไมอีกละเราอย่าบอกนะว่ามาหาขนมกินอีก “ ” น้ำมนต์ลงมาเอาน้ำค่ะแต่ถ้าได้ขนมด้วยสักชิ้นก็ดีนะคะ ไปละไปหาน้ำ หาขนมขึ้นไปกินกับแพรดีกว่า “ น้ำมนต์เอ่ยบอกพี่ชายก่อนจะสาวเท้าเดินเข้าไปในห้องครัวพี่ชายได้แต่ส่ายหน้าเบาๆอย่างนึกเอ็นดูน้องสาว ร่างบางก้มๆเงยๆอยู่หน้าตู้เย็นขนาดใหญ่ไม่นานก็ได้น้ำพร้อมทั้งขนมหลายอย่างและขึ้นไปบนห้องนอนอีกครั้ง ” อย่าบอกนะว่าที่ลงไปนานเพราะไปหาขนมอยู่” แพรวาที่ยืนทาครีมบำรุงอยู่หน้ากระจกเอ่ยถามเ
ดินแดนสาวเท้าเดินกลับขึ้นไปบนชั้น 2 ของผับก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งอย่างแรงบนโซฟา ใบหน้าหล่อหันไปมองยังด้านล่างในจุดที่น้ำมนต์กับเพื่อนๆนั่งกันอยู่ “ ไปซะนานเลยกูก็คิดว่ามึงไปฟันสาวที่ไหนแล้ว ” ครามเอ่ยพูดออกไป ก่อนจะมองตามสายตาเพื่อนลงไปยังด้านล่าง “ มองอะไรของมึงวะ ” ครามเอ่ยถามดินแดนขึ้นอีกครั้ง “ เปล่า ! ” มือหนากระดกน้ำดื่มสีอำพันเข้าปากพลางเอ่ยปฏิเสธเพื่อนออกไป ไม่มีใครรู้ว่าๆที่เจ้าสาวของเพื่อนเป็นใคร ชื่ออะไรเพราะดินแดนไม่เคยบอกเพื่อนมาก่อนและเขาก็เพิ่งเคยเห็นหน้าเธอครั้งแรกจากรูปภาพที่แม่ส่งมา กระบอกตาคมเอาแต่มองเพื่อนที่นั่งนัวอยู่กับสาวแต่ในสมองดันนึกถึงแต่น้ำมนต์ที่เดินชนเขาเมื่อกี้ พรึบ! สองขาแกร่งยืนขึ้นเต็มความสูงในมือถือแก้วน้ำสีอำพันไปยืนริมกระจก เขาคอยดูทุกๆการกระทำของน้ำมนต์ที่กำลังนั่งพูดคุยสนุกสนานอยู่กับกลุ่มเพื่อนโดยมีผู้ชายอีกคนนั่งอยู่ไม่ห่าง ” หึ ! นี่เหรอวะคนดี คนน่ารักที่พ่อบอกก็แค่ผู้หญิงใจแตกคนนึงไหมวะ ” ริมฝีปากหยักเอ่ยพูดก่อนจะยิ้มหยันออกมา “ มองอะไรของมึงวะไอ้ดินหรือเจอเหยื่อ ” อเล็กซ์เอ่ยขึ้นเมื่อเห็นเพื่อนเอาแต่ยืนมองลงไปด้านล่างเป็นนานสอ
~ ปัจจุบัน ~ ดินแดนเอาแต่นั่งกระดกดื่มน้ำสีอำพันไม่เอ่ยหรือพูดอะไรออกมาเลยแตกต่างจากเพื่อนทั้ง 3 ที่เอาแต่นัวเนียสาวสวยที่เรียกขึ้นมาบริการ “ อะไรของมึงวะ นั่งหน้าเครียดพากูหมดอารมณ์ไปด้วยเอาไหมผู้หญิงเดี๋ยวกูเรียกให้เผื่อจะช่วยแก้เครียดให้มึงได้ ” อเล็กซ์เอ่ยถามเพื่อนออกไป “ ไม่ ” ดินแดนที่วันนี้รู้สึกเบื่อไปซะทุกอย่างเอ่ยตอบเพื่อนแต่ทว่า…ในสมองก็เอาแต่นั่งคิดหาคำตอบเรื่องที่ได้ยินจากพ่อมาไม่หยุด “ มึงเคยเห็นหน้าว่าที่เจ้าสาวมึงไหมวะ ? ” ครามเอ่ยถามเพื่อนออกไปอย่างนึกสงสัย โดยที่บนตักแกร่งยังมีสาวสวยนั่งออดอ้อนอยู่ไม่ยอมหยุด “ ไม่เคย แม่เคยจะให้กูดูรูปแต่กูไม่ได้ดู ไม่อยากรู้ ” ดินแดนเอ่ยตอบ “ พี่ครามดื่มอีกนะคะพิงค์กี้ป้อน ” สาวสวยบนตักครามยกแก้วน้ำสีอำพันขึ้นมาป้อนเจ้าของตัก ครามก็ดื่มมันจนหมดแก้ว “ พี่ขอคุยกับเพื่อนก่อนนะครับ น้องพิ้งค์นั่งนิ่งๆไม่งั้นจะเจ็บตัวนะพี่บอกไว้ก่อน ” ครามเอ่ยบอกหญิงสาวออกไป “ อะไรวะ มึงต้องรู้สิวะว่าๆที่เจ้าสาวของมึงเป็นใครดูให้เห็นกับตาว่าหน้าตาเป็นยังไง เผื่อสวยนะมึง ” ครามเอ่ยบอกเพื่อน “ เออ ไอ้ครามมันพูดถูกระวังเถอะปากบอกไม่เอา ไ
ธีรวัตร สันติธำรงไพศาลหรือดินแดน ชายหนุ่มวัย 27 ปี ลูกชายเพียงคนเดียวของท่านธีระ สันติธำรงไพศาล มาเฟียผู้ทรงอิทธิพลที่มีธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ที่ขาวสะอาดไปจนถึงธุรกิจสีเทาอย่างเช่น คาสิโน ดินแดนชายหนุ่มที่มีรูปร่างหน้าตาหล่อราวกับลูกรักพระเจ้า รักในชีวิตอิสระ แม้จะควงสาวสวยแทบไม่ซ้ำหน้าที่เขาก็ไม่เคยคิดที่จะหยุดอยู่ที่ใคร ณ ปัจจุบันกำลังดำรงตำแหน่งรองประธานบริษัทยักษ์ใหญ่และในอีกไม่ช้าก็คงจะได้ขึ้นเป็นประธานบริษัทแทนผู้เป็นพ่อและนอกจากตำแหน่งประธานบริษัทแล้วเขายังต้องรับหน้าที่ทายาทมาเฟียต่อจากผู้เป็นพ่ออีกด้วย @Cinderella Pub (ซิลเดอเรลล่า ผับ) ผับหรูย่านใจกลางเมืองที่เหล่าผีเสื้อราตรีและนักดื่มมากมายต่างแย่งกันจองโต๊ะหนาแน่นแทบทุกคืนผับหรูที่การบริการดีที่สุดอีกทั้งยังมีสาวสวยมากมายคอยให้บริการและเป็นอีกหนึ่งสถานที่โปรดของดินแดนนอกจากเป็นสถานที่โปรดแล้วเขายังสนิทสนมกับเจ้าของผับแห่งนี้เป็นอย่างมาก เอี๊ยด! รถสปอร์ตหรูสีแดงเพลิงขับเข้าไปจอดยังที่จอดรถประจำของผับ สองขาแกร่งสาวเท้าลงจากรถเดินเข้าไปในผับทุกคู่สายตาจ้องมองมายังชายหนุ่มร่างสูงโปร่งใบหน้าหล่อเหลาไม่วางตา สาวๆต่างรู