ดินแดนสาวเท้าเดินกลับขึ้นไปบนชั้น 2 ของผับก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งอย่างแรงบนโซฟา ใบหน้าหล่อหันไปมองยังด้านล่างในจุดที่น้ำมนต์กับเพื่อนๆนั่งกันอยู่
“ ไปซะนานเลยกูก็คิดว่ามึงไปฟันสาวที่ไหนแล้ว ” ครามเอ่ยพูดออกไป ก่อนจะมองตามสายตาเพื่อนลงไปยังด้านล่าง “ มองอะไรของมึงวะ ” ครามเอ่ยถามดินแดนขึ้นอีกครั้ง “ เปล่า ! ” มือหนากระดกน้ำดื่มสีอำพันเข้าปากพลางเอ่ยปฏิเสธเพื่อนออกไป ไม่มีใครรู้ว่าๆที่เจ้าสาวของเพื่อนเป็นใคร ชื่ออะไรเพราะดินแดนไม่เคยบอกเพื่อนมาก่อนและเขาก็เพิ่งเคยเห็นหน้าเธอครั้งแรกจากรูปภาพที่แม่ส่งมา กระบอกตาคมเอาแต่มองเพื่อนที่นั่งนัวอยู่กับสาวแต่ในสมองดันนึกถึงแต่น้ำมนต์ที่เดินชนเขาเมื่อกี้ พรึบ! สองขาแกร่งยืนขึ้นเต็มความสูงในมือถือแก้วน้ำสีอำพันไปยืนริมกระจก เขาคอยดูทุกๆการกระทำของน้ำมนต์ที่กำลังนั่งพูดคุยสนุกสนานอยู่กับกลุ่มเพื่อนโดยมีผู้ชายอีกคนนั่งอยู่ไม่ห่าง ” หึ ! นี่เหรอวะคนดี คนน่ารักที่พ่อบอกก็แค่ผู้หญิงใจแตกคนนึงไหมวะ ” ริมฝีปากหยักเอ่ยพูดก่อนจะยิ้มหยันออกมา “ มองอะไรของมึงวะไอ้ดินหรือเจอเหยื่อ ” อเล็กซ์เอ่ยขึ้นเมื่อเห็นเพื่อนเอาแต่ยืนมองลงไปด้านล่างเป็นนานสองนาน “ กูกลับก่อนไว้เจอกัน ” สองขาแกร่งสาวเท้าเดินกลับมาที่โต๊ะก่อนจะวางแก้วใบใส่ลงและไม่ลืมที่จะหยิบกระเป๋าสตางค์กับมือถือราคาแพงเดินออกจากห้องไปทันที “ เอ้า อะไรของมันวะ ” ราชันย์เอ่ยพูดออกไปเมื่อเห็นเพื่อนกลับไปซะดื้อๆ ร่างหนาเดินลงมายังชั้นล่างของผับและสาวเท้าเร็วๆเดินกลับไปที่รถที่จอดอยู่ “ ดินแดน ! ” “ ดินแดน ! ” “ ดินแดน ! ” เชอรีนวิ่งกระหืดกระหอบตามดินแดนออกมาพลางตะโกนเรียกเสียงดังดินแดนที่ได้เสียงเรียกแต่ก็ไม่คิดจะหยุดยังสาวเท้าเดินไปขึ้นรถและขับรถออกไปด้วยความรวดเร็วอย่างไม่นึกสนใจเชอรีนเลยแม้แต่น้อย “ โอ้ย! วันอะไรของฉันวะ ” เชอรีนเอ่ยขึ้นอย่างหงุดหงิดเมื่อดินแดนเอาแต่เมินใส่เธอ รถสปอร์ตหรูสีดำขลับขับมาด้วยความเร็วตรงไปยังบ้านของตัวเองที่อยู่ไม่ไกลจากผับมากนัก ดินแดนมีบ้านอีกหลังที่แยกมาจากพ่อและแม่เขามักจะมานอนบ้านเขาอยู่บ่อยครั้งเพื่อหนีหน้าพ่อแม่เพราะเมื่อเจอหน้ากันทีไรทั้ง 2 ก็เอาแต่พูดถึงน้ำมนต์กรอกหูเขาอยู่ตลอด ~ 25 นาที ~ เอี๊ยด! รถสปอร์ตหรูขับเข้ามาจอดยังโรงจอดรถขนาดใหญ่ของบ้านสองขาแกร่งสาวเท้าลงจากรถทันทีที่มาถึง ” คุณดินแดนจะดื่มต่อไหมครับ “ ลูกน้องคนสนิทรีบวิ่งมาเอ่ยถามผู้เป็นนายอย่างรู้หน้าที่ ” ดื่มไปเตรียมของเอาไว้ ถิงถิงละ “ ดินแดนเอ่ยถามลูกน้องคนสนิทออกไป ” ถิงถิง เข้าบ้านไปแล้วครับจะให้ผมไปเอามันออกมาไหมครับ “ ลูกน้องคนสนิทเอ่ยถามผู้เป็นนายออกไป ” อือ ! ให้คนไปเอามันมา “ ดินแดนเอ่ยตอบก่อนจะสาวเท้าเดินเข้าไปในภายหลังใหญ่ที่ภายในตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์หรูหรา ร่างหนาเดินไปทิ้งตัวลงนั่งในห้องรับแขกของบ้านที่เขามักจะมานั่งดื่มที่นี่อยู่บ่อยครั้ง โฮ่ง! โฮ่ง! โฮ่ง! เสียงเห่าของสุนัขดังลั่นเข้ามาในบ้านถิงถิง คือ สุนัขเพศผู้สายพันธุ์เยอรมัน เชพเพิร์ดเห่าเสียงดังเข้ามามันคือสุนัขที่ดินแดนเลี้ยงเอาไว้และมันก็ค่อนข้างดุ ก้าวร้าว ห่วงอาณาเขตเป็นอย่างมากมีแค่ดินแดนและลูกน้องเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่จะเข้าใกล้มันได้ “ ว่าไงถิง ” สุนัขที่ซื่อสัตย์เมื่อได้ยินเสียงเจ้าก็รีบสับขาวิ่งเข้าไปหาด้วยความคิดถึงอย่างเช่นทุกครั้งถิงถิงเอาแต่คลอเคลียเจ้านายทำราวกับไม่เจอกันมานานแสนนานทั้งที่เมื่อเช้าก่อนไปทำงานดินแดนก็ยังเล่นกับมันอยู่เลย ” เครื่องดื่มครับนาย “ ภูมิลูกน้องคนสนิทถือขวดเครื่องดื่มราคาแพงพร้อมแก้วใบใสมาให้ผู้เป็นนายอย่างรู้หน้าที่ “ นายทราบรึยังครับว่าอีก 2 วันนายจะต้องไปงานกับนายใหญ่ นายหญิง ” ภูมิเอ่ยถามผู้เป็นนาย “ ปฏิเสธไป ” ดินแดนรีบเอ่ยบอกปฏิเสธออกไปทันที “ แต่นายใหญ่กำชับว่าห้ามนายปฏิเสธครับ นายจะต้องไปงานนี้ด้วย ” ภูมิเอ่ยขึ้นอีกครั้ง “ งานอะไร ? ” “ นายใหญ่ไม่ได้บอกไว้ครับ ผมถามแล้วนายใหญ่แจ้งว่าไปถึงนายก็รู้เองครับ “ ภูมิเอ่ยบอกผู้เป็นนายออกไป ดินแดนเอาแต่กระดกดื่มเงียบๆโดยมีถิงถิงที่นอนเฝ้าอยู่ไม่ห่าง ~ อีกด้าน ~ ” แพรไม่นอนกับน้ำมนต์จริงเหรอ “ น้ำมนต์เอ่ยถามแพรวาที่กำลังตั้งใจขับรถไปส่งเธอที่บ้าน ” ฉันขี้เกียจตื่นแต่เช้านะสิ “ แพรวาเอ่ยพูดออกไปเพราะพรุ่งนี้เป็นวันหยุดเธอแค่อยากนอนตื่นสายๆ ” นอนบ้านน้ำมนต์ก็ตื่นสายได้ นอนด้วยกันเถอะนะอย่ากลับเลยน้ำมนต์เป็นห่วง “ น้ำมนต์เอ่ยบอกเพื่อนออกไป ” ก็ได้ ก็ได้ นอนก็ได้ รู้งี้ให้ดลมาส่งซะก็หมดเรื่อง” แพรวาเอ่ยพูดยิ้มๆออกไป “ แพร แพรก็รู้นี่ว่าเราไม่อยากมากับดล ” น้ำมนต์เอ่ยออกมาทันทีทั้งที่ความเป็นจริงณดลอาสาจะมาส่งเธอด้วยความเต็มใจแต่เป็นน้ำมนต์เองที่ไม่อยากให้เพื่อนชายมาส่ง “ ไอ้ดลมันก็ดีนะแต่แพรก็เข้าใจน้ำมนต์พวกเราสนิทกันมานานความรู้สึกมันคงได้แค่เพื่อนจริงๆ ” แพรวาเอ่ยพูดออกไปเพราะเธอก็มองออกว่าณดลชอบน้ำมนต์และชอบมานานแล้ว “ ก็ใช่นะสิ เห้อ! เหนื่อยใจจัง “ น้ำมนต์ถอนหายใจออกมาก่อนจะนั่งพิงเบาะรถหรูอย่างเหนื่อยหน่ายเมื่อนึกไปถึงณดลเพื่อนที่พยายามข้ามเส้นคำว่า เพื่อน แพรวาได้แต่ส่ายหน้าให้กับเพื่อนรักที่นั่งทำหน้าราวกับโลกจะแตกพรุ่งนี้ ” น้ำมนต์มีอีกอย่างที่แพรจะบอก “ แพรวาที่นึกอะไรขึ้นได้ก็เอ่ยบอกเพื่อนออกไป ” อะไรเหรอ “ ” กับลลินแพรอยากให้น้ำมนต์ระวังตัว อย่าเชื่อทุกอย่างที่ลลินพูด “ ” หือ ! คืออะไรแพรลลินมีอะไรรึป่าว “ น้ำมนต์เอ่ยถามอย่างไม่รู้อะไร ” เราได้ยินมาว่าลลินเอาเรา 2 คนไปพูดในทางที่ไม่ดีกับคนอื่นน้ำมนต์ไม่สังเกตุเหรอลลินเหมือนพยายามเอาชนะพวกเราอยู่ตลอดเวลา“ แพรวาเอ่ยบอกน้ำมนต์ออกไปหลังจากที่คอยสังเกตอาการเพื่อนมานาน ” จริงเหรอ แพรคิดไปเองรึป่าวลลินไม่น่าใช่คนแบบนั้นนะ “ น้ำมนต์เอ่ยขึ้นอย่างไม่อยากเชื่อกับสิ่งที่ได้ยิน ” แพรถึงบอกไงว่าให้ระวังตัว คอยสังเกตลลินเอาไว้ถ้าลลินเป็นอย่างที่คนอื่นพูดกันจริงๆสักวันเราจะได้เห็น “ ” ใครบอกเรื่องนี้กับแพร “ น้ำมนต์เอ่ยถามขึ้นอีกครั้ง ” รุ่นพี่นะ เขารู้จักลลินและลลินก็เคยไปแย่งแฟนน้องสาวเขาจนถึงขั้นตบตีกันเลยนะ “ แพรวาเอ่ยบอกเพื่อนในสิ่งที่ตนรู้ กระบอกตาสวยของน้ำมนต์เบิกกว้างขึ้นทันทีที่ได้ยินเรื่องเล่าก่อนหน้า ” เมื่อไหร่ทำไมพวกเราไม่รู้ “ น้ำมนต์เอ่ยขึ้นอีกครั้ง ” นั่นสิที่แพรสงสัย ทำไมเราถึงไม่รู้ “ ” ลลินไปพูดกับพี่เขาว่าไม่ชอบเรา 2 คนโดยเฉพาะน้ำมนต์ “ แพรวาเอ่ยบอกเพื่อนขึ้นอีกครั้ง ” แต่เราไม่เคยไปทำอะไรให้ลลินเลยนะแพรก็เห็น เรามองลลินเพื่อนรักอีกคนไม่ต่างจากแพรเลย ” “ ก็ลลินมันไม่ได้คิดเหมือนพวกเราไง มันเห็นเราเป็นเพื่อนจริงๆรึป่าวก็ไม่รู้ “ แพรวาเอ่ยขึ้นน้ำมนต์ก็เงียบไปทันที ไม่นานรถหรูของแพรวาก็ขับมาถึงบ้านหลังใหญ่ของน้ำมนต์ทั้งสองเดินควงแขนกันเข้าบ้านตามประสาเพื่อนสนิท แพรวามักจะมานอนกับน้ำมนต์อยู่บ่อยครั้งแตกต่างจากลลินที่ชวนมาก็เอาแต่ปฏิเสธคำชวนของเพื่อนทั้งสองตลอด “ มากันแล้วเหรอยัยเด็กแสบทั้งสอง ผู้หญิงที่ไหนเขาเที่ยวกลับบ้านดึกๆดื่นๆ ” กรที่นั่งรอน้องกลับบ้านเอ่ยยิ้มๆออกไป “ พี่กรสวัสดีค่ะ และผู้หญิงที่ไหนจะเที่ยวกลับบ้านดึกๆดื่นๆก็พวกเราสองคนไงค่ะ ” แพรวายกมือไหว้พี่ชายของเพื่อนอย่างมีมารยาท ก่อนจะเอ่ยบอกพี่ชายออกไปแพรวาค่อนข้างที่จะสนิทกับครอบครัวของน้ำมนต์เป็นอย่างมากราวกับเป็นลูกสาวอีกคน น้องสาวอีกคนของบ้าน “ พี่กรพ่อกับแม่นอนแล้วเหรอค่ะ ” น้ำมนต์เอ่ยถามพี่ชายออกไป “ อืม แม่นั่งรอเราจนง่วงเลยหนีขึ้นไปนอนนานแล้ว สองคนก็ขึ้นไปอาบน้ำนอนกันได้แล้วดึกแล้ว “ พี่ชายเอ่ยบอกน้องสาวทั้งสองออกไป “ ค่ะ ฝันดีนะคะพี่ชาย ” น้ำมนต์เอ่ยบอกพี่ชายทั้งสองควงแขนกันเดินขึ้นไปบนชั้น 2 ของบ้าน ^^น้ำมนต์แม้จะยิ้มรับคุณหญิงในใจได้แต่รู้สึกว่า ดวงตาสีนิลคู่นั้นมันเฉยชาแข็งกร้าวสิ้นดี ใบหน้าหล่อเหลาเรียบเฉยดุจผืนน้ำนิ่ง แถมยังนั่งนิ่งไม่ไหวติงราวกับรูปปั้น… “ คุณหญิงคะ โต๊ะอาหารพร้อมแล้วค่ะ ” ป้าศรีแม่บ้านเดินมาบอกเจ้านายทันทีที่เตรียมทุกอย่างเรียบร้อย “ ไปทานอาหารกันเถอะนะคะ ” คุณหญิงเดือนเอ่ยชวนแขกทั้ง 3 ทุกคนพากันเดินมายังห้องอาหารที่บนโต๊ะมีอาหารหน้าตาน่าทานวางอยู่เต็มโต๊ะทุกจานถูกจัดไว้อย่างสวยงามราวกับเชฟร้านอาหาร 5 ดาวมาจัดเตรียมเอาไว้ “ นี่ฝีมือหนูน้ำมนต์หมดเลยเหรอลูก ” คุณหญิงกาญจนาอดไม่ได้ที่จะเอ่ยถามว่าที่ลูกสะใภ้ “ ใช่ค่ะ คุณป้าลองชิมก่อนนะคะว่าอาหารถูกปากรึป่าว ” น้ำมนต์เอ่ยขึ้นด้วยใบหน้าที่เปื้อนไปด้วยรอยยิ้ม ดินแดนเอาแต่ยืนมองแม่กับหญิงสาวคุยกันเงียบๆ “ เชิญครับ เชิญครับ ดินนั่งเลยลูก ” ท่านธงชัยเอ่ยบอกแขกคนสำคัญออกไป “ ครับ ” ดินแดนรับคำอย่างว่าง่ายก่อนจะเดินไปนั่งข้างๆแม่ของตัวเอง ทุกคนนั่งประจำที่ของตัวเองด้วยเช่นกัน ทว่าในตาคมเอาแต่จ้องมองคนตรงข้ามอยู่บ่อยครั้งเขาแปลกใจมากว่า ทำไมเธอถึงดูเป็นคนสดใส อารมณ์ดี มีแต่รอยยิ้มอยู่ตลอด “ ดินทานเยอะๆ
ร่างหนายังเอาแต่ยืนมองน้องสาวใจนึกสงสารน้องอยู่ไม่น้อยก่อนจะทิ้งความคิดทุกอย่างแล้วเดินขึ้นไปบนห้องนอนของตัวเอง ในห้องครัวขนาดใหญ่ของบ้านร่างบางนั่งเช็ดถ้วย เช็ดจานอยู่อย่างมีความสุขแม้จะเรียนหนังสือเก่งมากแต่ที่น้ำมนต์ชอบกว่าการอ่านหนังสือเรียนนั่นก็คืองานบ้าน งานครัว “ คุณน้ำมนต์ค่ะ พวกที่ไปซื้อของสดกลับมาแล้วค่ะ ” แม่บ้านสาวเอ่ยบอกคุณหนูของบ้านออกไป “ ป้าศรีละจ๊ะ ” น้ำมนต์เอ่ยถามพร้อมส่งยิ้มให้แม่บ้าน “ ป้าศรีเช็คของอยู่ค่ะ ” “ มะลิไปบอกป้าศรีให้ทำความสะอาดของสดทุกอย่างได้เลยแล้วกลับมาช่วยน้ำมนต์ในครัวนะ ” น้ำมนต์เอ่ยบอกแม่บ้านสาวแล้วกลับมาสนใจงานกองโตตรงหน้าต่อ จนเวลาผ่านไปร่างบางยืนเหงื่อชุ่มอยู่หน้าเตาในห้องครัวขนาดใหญ่อาหารคาวหวานหลายอย่างถูกจัดเรียงเตรียมยกออกมาเสริฟ์ยังโต๊ะอาหารของบ้าน “ น่าทานทุกอย่างเลยค่ะคุณน้ำมนต์ ” ป้าแม่บ้านที่ชื่อศรีอดไม่ได้ที่จะเอ่ยชมออกไป “ ใกล้ๆมือค่ำค่อยอุ่นใหม่อีกรอบแล้วยกออกไปเสริฟ์ได้เลยนะคะ ทุกคนก็ต้องทานอาหารพวกนี้ด้วยนะคะ น้ำมนต์ขอขึ้นไปอาบน้ำก่อน ” คุณหนูของบ้านเอ่ยบอกและสาวเท้าเดินขึ้นไปที่ห้องนอนขอ
สองสาวเพื่อนรักพากันเดินเข้าไปในห้องนอนขนาดใหญ่ของน้ำมนต์ แพรวาคุ้นเคยกับทุกซอกทุกมุมของที่นี่เป็นอย่างดี “ แพรขออาบน้ำก่อนนะน้ำมนต์จะได้มานอนอัพสตอรี่สบายๆเหนี่ยวตัวจะแย่ นี่แพรถ่ายรูปที่ผับไว้เยอะเลย ” แพรวาเอ่ยบอกเพื่อนออกไปแม่สาวนักเที่ยวติดโซเชียลการอัพสตอรี่ก็เป็นอีกหนึ่งงานสำคัญของแพรวา “ อือ ไปอาบก่อนเลย น้ำมนต์ขอลงไปเอาน้ำก่อนนะเมื่อกี้ลืม ” น้ำมนต์เอ่ยบอกเพื่อนแล้วเดินออกจากห้องลงไปชั้นล่างของบ้านอีกครั้ง “ อ้าวพี่กร ยังไม่ขึ้นไปนอนอีกเหรอคะ“ น้ำมนต์เอ่ยถามเมื่อเห็นพี่ชายยังนั่งดูทีวีอยู่ในห้องรับแขก ” พี่ดูบอลคู่นี้จบก็ว่าจะขึ้นไปนอนแล้ว ลงมาทำไมอีกละเราอย่าบอกนะว่ามาหาขนมกินอีก “ ” น้ำมนต์ลงมาเอาน้ำค่ะแต่ถ้าได้ขนมด้วยสักชิ้นก็ดีนะคะ ไปละไปหาน้ำ หาขนมขึ้นไปกินกับแพรดีกว่า “ น้ำมนต์เอ่ยบอกพี่ชายก่อนจะสาวเท้าเดินเข้าไปในห้องครัวพี่ชายได้แต่ส่ายหน้าเบาๆอย่างนึกเอ็นดูน้องสาว ร่างบางก้มๆเงยๆอยู่หน้าตู้เย็นขนาดใหญ่ไม่นานก็ได้น้ำพร้อมทั้งขนมหลายอย่างและขึ้นไปบนห้องนอนอีกครั้ง ” อย่าบอกนะว่าที่ลงไปนานเพราะไปหาขนมอยู่” แพรวาที่ยืนทาครีมบำรุงอยู่หน้ากระจกเอ่ยถามเ
ดินแดนสาวเท้าเดินกลับขึ้นไปบนชั้น 2 ของผับก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งอย่างแรงบนโซฟา ใบหน้าหล่อหันไปมองยังด้านล่างในจุดที่น้ำมนต์กับเพื่อนๆนั่งกันอยู่ “ ไปซะนานเลยกูก็คิดว่ามึงไปฟันสาวที่ไหนแล้ว ” ครามเอ่ยพูดออกไป ก่อนจะมองตามสายตาเพื่อนลงไปยังด้านล่าง “ มองอะไรของมึงวะ ” ครามเอ่ยถามดินแดนขึ้นอีกครั้ง “ เปล่า ! ” มือหนากระดกน้ำดื่มสีอำพันเข้าปากพลางเอ่ยปฏิเสธเพื่อนออกไป ไม่มีใครรู้ว่าๆที่เจ้าสาวของเพื่อนเป็นใคร ชื่ออะไรเพราะดินแดนไม่เคยบอกเพื่อนมาก่อนและเขาก็เพิ่งเคยเห็นหน้าเธอครั้งแรกจากรูปภาพที่แม่ส่งมา กระบอกตาคมเอาแต่มองเพื่อนที่นั่งนัวอยู่กับสาวแต่ในสมองดันนึกถึงแต่น้ำมนต์ที่เดินชนเขาเมื่อกี้ พรึบ! สองขาแกร่งยืนขึ้นเต็มความสูงในมือถือแก้วน้ำสีอำพันไปยืนริมกระจก เขาคอยดูทุกๆการกระทำของน้ำมนต์ที่กำลังนั่งพูดคุยสนุกสนานอยู่กับกลุ่มเพื่อนโดยมีผู้ชายอีกคนนั่งอยู่ไม่ห่าง ” หึ ! นี่เหรอวะคนดี คนน่ารักที่พ่อบอกก็แค่ผู้หญิงใจแตกคนนึงไหมวะ ” ริมฝีปากหยักเอ่ยพูดก่อนจะยิ้มหยันออกมา “ มองอะไรของมึงวะไอ้ดินหรือเจอเหยื่อ ” อเล็กซ์เอ่ยขึ้นเมื่อเห็นเพื่อนเอาแต่ยืนมองลงไปด้านล่างเป็นนานสอ
~ ปัจจุบัน ~ ดินแดนเอาแต่นั่งกระดกดื่มน้ำสีอำพันไม่เอ่ยหรือพูดอะไรออกมาเลยแตกต่างจากเพื่อนทั้ง 3 ที่เอาแต่นัวเนียสาวสวยที่เรียกขึ้นมาบริการ “ อะไรของมึงวะ นั่งหน้าเครียดพากูหมดอารมณ์ไปด้วยเอาไหมผู้หญิงเดี๋ยวกูเรียกให้เผื่อจะช่วยแก้เครียดให้มึงได้ ” อเล็กซ์เอ่ยถามเพื่อนออกไป “ ไม่ ” ดินแดนที่วันนี้รู้สึกเบื่อไปซะทุกอย่างเอ่ยตอบเพื่อนแต่ทว่า…ในสมองก็เอาแต่นั่งคิดหาคำตอบเรื่องที่ได้ยินจากพ่อมาไม่หยุด “ มึงเคยเห็นหน้าว่าที่เจ้าสาวมึงไหมวะ ? ” ครามเอ่ยถามเพื่อนออกไปอย่างนึกสงสัย โดยที่บนตักแกร่งยังมีสาวสวยนั่งออดอ้อนอยู่ไม่ยอมหยุด “ ไม่เคย แม่เคยจะให้กูดูรูปแต่กูไม่ได้ดู ไม่อยากรู้ ” ดินแดนเอ่ยตอบ “ พี่ครามดื่มอีกนะคะพิงค์กี้ป้อน ” สาวสวยบนตักครามยกแก้วน้ำสีอำพันขึ้นมาป้อนเจ้าของตัก ครามก็ดื่มมันจนหมดแก้ว “ พี่ขอคุยกับเพื่อนก่อนนะครับ น้องพิ้งค์นั่งนิ่งๆไม่งั้นจะเจ็บตัวนะพี่บอกไว้ก่อน ” ครามเอ่ยบอกหญิงสาวออกไป “ อะไรวะ มึงต้องรู้สิวะว่าๆที่เจ้าสาวของมึงเป็นใครดูให้เห็นกับตาว่าหน้าตาเป็นยังไง เผื่อสวยนะมึง ” ครามเอ่ยบอกเพื่อน “ เออ ไอ้ครามมันพูดถูกระวังเถอะปากบอกไม่เอา ไ
ธีรวัตร สันติธำรงไพศาลหรือดินแดน ชายหนุ่มวัย 27 ปี ลูกชายเพียงคนเดียวของท่านธีระ สันติธำรงไพศาล มาเฟียผู้ทรงอิทธิพลที่มีธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ที่ขาวสะอาดไปจนถึงธุรกิจสีเทาอย่างเช่น คาสิโน ดินแดนชายหนุ่มที่มีรูปร่างหน้าตาหล่อราวกับลูกรักพระเจ้า รักในชีวิตอิสระ แม้จะควงสาวสวยแทบไม่ซ้ำหน้าที่เขาก็ไม่เคยคิดที่จะหยุดอยู่ที่ใคร ณ ปัจจุบันกำลังดำรงตำแหน่งรองประธานบริษัทยักษ์ใหญ่และในอีกไม่ช้าก็คงจะได้ขึ้นเป็นประธานบริษัทแทนผู้เป็นพ่อและนอกจากตำแหน่งประธานบริษัทแล้วเขายังต้องรับหน้าที่ทายาทมาเฟียต่อจากผู้เป็นพ่ออีกด้วย @Cinderella Pub (ซิลเดอเรลล่า ผับ) ผับหรูย่านใจกลางเมืองที่เหล่าผีเสื้อราตรีและนักดื่มมากมายต่างแย่งกันจองโต๊ะหนาแน่นแทบทุกคืนผับหรูที่การบริการดีที่สุดอีกทั้งยังมีสาวสวยมากมายคอยให้บริการและเป็นอีกหนึ่งสถานที่โปรดของดินแดนนอกจากเป็นสถานที่โปรดแล้วเขายังสนิทสนมกับเจ้าของผับแห่งนี้เป็นอย่างมาก เอี๊ยด! รถสปอร์ตหรูสีแดงเพลิงขับเข้าไปจอดยังที่จอดรถประจำของผับ สองขาแกร่งสาวเท้าลงจากรถเดินเข้าไปในผับทุกคู่สายตาจ้องมองมายังชายหนุ่มร่างสูงโปร่งใบหน้าหล่อเหลาไม่วางตา สาวๆต่างรู