ตอนที่ 3 | คำเตือนของเพื่อน

ดินแดนสาวเท้าเดินกลับขึ้นไปบนชั้น 2 ของผับก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งอย่างแรงบนโซฟา ใบหน้าหล่อหันไปมองยังด้านล่างในจุดที่น้ำมนต์กับเพื่อนๆนั่งกันอยู่

“ ไปซะนานเลยกูก็คิดว่ามึงไปฟันสาวที่ไหนแล้ว ” ครามเอ่ยพูดออกไป ก่อนจะมองตามสายตาเพื่อนลงไปยังด้านล่าง

“ มองอะไรของมึงวะ ” ครามเอ่ยถามดินแดนขึ้นอีกครั้ง

“ เปล่า ! ” มือหนากระดกน้ำดื่มสีอำพันเข้าปากพลางเอ่ยปฏิเสธเพื่อนออกไป ไม่มีใครรู้ว่าๆที่เจ้าสาวของเพื่อนเป็นใคร ชื่ออะไรเพราะดินแดนไม่เคยบอกเพื่อนมาก่อนและเขาก็เพิ่งเคยเห็นหน้าเธอครั้งแรกจากรูปภาพที่แม่ส่งมา กระบอกตาคมเอาแต่มองเพื่อนที่นั่งนัวอยู่กับสาวแต่ในสมองดันนึกถึงแต่น้ำมนต์ที่เดินชนเขาเมื่อกี้

พรึบ!

สองขาแกร่งยืนขึ้นเต็มความสูงในมือถือแก้วน้ำสีอำพันไปยืนริมกระจก เขาคอยดูทุกๆการกระทำของน้ำมนต์ที่กำลังนั่งพูดคุยสนุกสนานอยู่กับกลุ่มเพื่อนโดยมีผู้ชายอีกคนนั่งอยู่ไม่ห่าง

” หึ ! นี่เหรอวะคนดี คนน่ารักที่พ่อบอกก็แค่ผู้หญิงใจแตกคนนึงไหมวะ ” ริมฝีปากหยักเอ่ยพูดก่อนจะยิ้มหยันออกมา

“ มองอะไรของมึงวะไอ้ดินหรือเจอเหยื่อ ” อเล็กซ์เอ่ยขึ้นเมื่อเห็นเพื่อนเอาแต่ยืนมองลงไปด้านล่างเป็นนานสองนาน

“ กูกลับก่อนไว้เจอกัน ” สองขาแกร่งสาวเท้าเดินกลับมาที่โต๊ะก่อนจะวางแก้วใบใส่ลงและไม่ลืมที่จะหยิบกระเป๋าสตางค์กับมือถือราคาแพงเดินออกจากห้องไปทันที

“ เอ้า อะไรของมันวะ ” ราชันย์เอ่ยพูดออกไปเมื่อเห็นเพื่อนกลับไปซะดื้อๆ

ร่างหนาเดินลงมายังชั้นล่างของผับและสาวเท้าเร็วๆเดินกลับไปที่รถที่จอดอยู่

“ ดินแดน ! ”

“ ดินแดน ! ”

“ ดินแดน ! ” เชอรีนวิ่งกระหืดกระหอบตามดินแดนออกมาพลางตะโกนเรียกเสียงดังดินแดนที่ได้เสียงเรียกแต่ก็ไม่คิดจะหยุดยังสาวเท้าเดินไปขึ้นรถและขับรถออกไปด้วยความรวดเร็วอย่างไม่นึกสนใจเชอรีนเลยแม้แต่น้อย

“ โอ้ย! วันอะไรของฉันวะ ” เชอรีนเอ่ยขึ้นอย่างหงุดหงิดเมื่อดินแดนเอาแต่เมินใส่เธอ

รถสปอร์ตหรูสีดำขลับขับมาด้วยความเร็วตรงไปยังบ้านของตัวเองที่อยู่ไม่ไกลจากผับมากนัก ดินแดนมีบ้านอีกหลังที่แยกมาจากพ่อและแม่เขามักจะมานอนบ้านเขาอยู่บ่อยครั้งเพื่อหนีหน้าพ่อแม่เพราะเมื่อเจอหน้ากันทีไรทั้ง 2 ก็เอาแต่พูดถึงน้ำมนต์กรอกหูเขาอยู่ตลอด

~ 25 นาที ~

เอี๊ยด!

รถสปอร์ตหรูขับเข้ามาจอดยังโรงจอดรถขนาดใหญ่ของบ้านสองขาแกร่งสาวเท้าลงจากรถทันทีที่มาถึง

” คุณดินแดนจะดื่มต่อไหมครับ “ ลูกน้องคนสนิทรีบวิ่งมาเอ่ยถามผู้เป็นนายอย่างรู้หน้าที่

” ดื่มไปเตรียมของเอาไว้ ถิงถิงละ “ ดินแดนเอ่ยถามลูกน้องคนสนิทออกไป

” ถิงถิง เข้าบ้านไปแล้วครับจะให้ผมไปเอามันออกมาไหมครับ “ ลูกน้องคนสนิทเอ่ยถามผู้เป็นนายออกไป

” อือ ! ให้คนไปเอามันมา “ ดินแดนเอ่ยตอบก่อนจะสาวเท้าเดินเข้าไปในภายหลังใหญ่ที่ภายในตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์หรูหรา

ร่างหนาเดินไปทิ้งตัวลงนั่งในห้องรับแขกของบ้านที่เขามักจะมานั่งดื่มที่นี่อยู่บ่อยครั้ง

โฮ่ง! โฮ่ง! โฮ่ง!

เสียงเห่าของสุนัขดังลั่นเข้ามาในบ้านถิงถิง คือ สุนัขเพศผู้สายพันธุ์เยอรมัน เชพเพิร์ดเห่าเสียงดังเข้ามามันคือสุนัขที่ดินแดนเลี้ยงเอาไว้และมันก็ค่อนข้างดุ ก้าวร้าว ห่วงอาณาเขตเป็นอย่างมากมีแค่ดินแดนและลูกน้องเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่จะเข้าใกล้มันได้

“ ว่าไงถิง ” สุนัขที่ซื่อสัตย์เมื่อได้ยินเสียงเจ้าก็รีบสับขาวิ่งเข้าไปหาด้วยความคิดถึงอย่างเช่นทุกครั้งถิงถิงเอาแต่คลอเคลียเจ้านายทำราวกับไม่เจอกันมานานแสนนานทั้งที่เมื่อเช้าก่อนไปทำงานดินแดนก็ยังเล่นกับมันอยู่เลย

” เครื่องดื่มครับนาย “ ภูมิลูกน้องคนสนิทถือขวดเครื่องดื่มราคาแพงพร้อมแก้วใบใสมาให้ผู้เป็นนายอย่างรู้หน้าที่

“ นายทราบรึยังครับว่าอีก 2 วันนายจะต้องไปงานกับนายใหญ่ นายหญิง ” ภูมิเอ่ยถามผู้เป็นนาย

“ ปฏิเสธไป ” ดินแดนรีบเอ่ยบอกปฏิเสธออกไปทันที

“ แต่นายใหญ่กำชับว่าห้ามนายปฏิเสธครับ นายจะต้องไปงานนี้ด้วย ” ภูมิเอ่ยขึ้นอีกครั้ง

“ งานอะไร ? ”

“ นายใหญ่ไม่ได้บอกไว้ครับ ผมถามแล้วนายใหญ่แจ้งว่าไปถึงนายก็รู้เองครับ “ ภูมิเอ่ยบอกผู้เป็นนายออกไป ดินแดนเอาแต่กระดกดื่มเงียบๆโดยมีถิงถิงที่นอนเฝ้าอยู่ไม่ห่าง

~ อีกด้าน ~

” แพรไม่นอนกับน้ำมนต์จริงเหรอ “ น้ำมนต์เอ่ยถามแพรวาที่กำลังตั้งใจขับรถไปส่งเธอที่บ้าน

” ฉันขี้เกียจตื่นแต่เช้านะสิ “ แพรวาเอ่ยพูดออกไปเพราะพรุ่งนี้เป็นวันหยุดเธอแค่อยากนอนตื่นสายๆ

” นอนบ้านน้ำมนต์ก็ตื่นสายได้ นอนด้วยกันเถอะนะอย่ากลับเลยน้ำมนต์เป็นห่วง “ น้ำมนต์เอ่ยบอกเพื่อนออกไป

” ก็ได้ ก็ได้ นอนก็ได้ รู้งี้ให้ดลมาส่งซะก็หมดเรื่อง” แพรวาเอ่ยพูดยิ้มๆออกไป

“ แพร แพรก็รู้นี่ว่าเราไม่อยากมากับดล ” น้ำมนต์เอ่ยออกมาทันทีทั้งที่ความเป็นจริงณดลอาสาจะมาส่งเธอด้วยความเต็มใจแต่เป็นน้ำมนต์เองที่ไม่อยากให้เพื่อนชายมาส่ง

“ ไอ้ดลมันก็ดีนะแต่แพรก็เข้าใจน้ำมนต์พวกเราสนิทกันมานานความรู้สึกมันคงได้แค่เพื่อนจริงๆ ” แพรวาเอ่ยพูดออกไปเพราะเธอก็มองออกว่าณดลชอบน้ำมนต์และชอบมานานแล้ว

“ ก็ใช่นะสิ เห้อ! เหนื่อยใจจัง “ น้ำมนต์ถอนหายใจออกมาก่อนจะนั่งพิงเบาะรถหรูอย่างเหนื่อยหน่ายเมื่อนึกไปถึงณดลเพื่อนที่พยายามข้ามเส้นคำว่า เพื่อน แพรวาได้แต่ส่ายหน้าให้กับเพื่อนรักที่นั่งทำหน้าราวกับโลกจะแตกพรุ่งนี้

” น้ำมนต์มีอีกอย่างที่แพรจะบอก “ แพรวาที่นึกอะไรขึ้นได้ก็เอ่ยบอกเพื่อนออกไป

” อะไรเหรอ “

” กับลลินแพรอยากให้น้ำมนต์ระวังตัว อย่าเชื่อทุกอย่างที่ลลินพูด “

” หือ ! คืออะไรแพรลลินมีอะไรรึป่าว “ น้ำมนต์เอ่ยถามอย่างไม่รู้อะไร

” เราได้ยินมาว่าลลินเอาเรา 2 คนไปพูดในทางที่ไม่ดีกับคนอื่นน้ำมนต์ไม่สังเกตุเหรอลลินเหมือนพยายามเอาชนะพวกเราอยู่ตลอดเวลา“ แพรวาเอ่ยบอกน้ำมนต์ออกไปหลังจากที่คอยสังเกตอาการเพื่อนมานาน

” จริงเหรอ แพรคิดไปเองรึป่าวลลินไม่น่าใช่คนแบบนั้นนะ “ น้ำมนต์เอ่ยขึ้นอย่างไม่อยากเชื่อกับสิ่งที่ได้ยิน

” แพรถึงบอกไงว่าให้ระวังตัว คอยสังเกตลลินเอาไว้ถ้าลลินเป็นอย่างที่คนอื่นพูดกันจริงๆสักวันเราจะได้เห็น “

” ใครบอกเรื่องนี้กับแพร “ น้ำมนต์เอ่ยถามขึ้นอีกครั้ง

” รุ่นพี่นะ เขารู้จักลลินและลลินก็เคยไปแย่งแฟนน้องสาวเขาจนถึงขั้นตบตีกันเลยนะ “ แพรวาเอ่ยบอกเพื่อนในสิ่งที่ตนรู้ กระบอกตาสวยของน้ำมนต์เบิกกว้างขึ้นทันทีที่ได้ยินเรื่องเล่าก่อนหน้า

” เมื่อไหร่ทำไมพวกเราไม่รู้ “ น้ำมนต์เอ่ยขึ้นอีกครั้ง

” นั่นสิที่แพรสงสัย ทำไมเราถึงไม่รู้ “

” ลลินไปพูดกับพี่เขาว่าไม่ชอบเรา 2 คนโดยเฉพาะน้ำมนต์ “ แพรวาเอ่ยบอกเพื่อนขึ้นอีกครั้ง

” แต่เราไม่เคยไปทำอะไรให้ลลินเลยนะแพรก็เห็น เรามองลลินเพื่อนรักอีกคนไม่ต่างจากแพรเลย ”

“ ก็ลลินมันไม่ได้คิดเหมือนพวกเราไง มันเห็นเราเป็นเพื่อนจริงๆรึป่าวก็ไม่รู้ “ แพรวาเอ่ยขึ้นน้ำมนต์ก็เงียบไปทันที

ไม่นานรถหรูของแพรวาก็ขับมาถึงบ้านหลังใหญ่ของน้ำมนต์ทั้งสองเดินควงแขนกันเข้าบ้านตามประสาเพื่อนสนิท แพรวามักจะมานอนกับน้ำมนต์อยู่บ่อยครั้งแตกต่างจากลลินที่ชวนมาก็เอาแต่ปฏิเสธคำชวนของเพื่อนทั้งสองตลอด

“ มากันแล้วเหรอยัยเด็กแสบทั้งสอง ผู้หญิงที่ไหนเขาเที่ยวกลับบ้านดึกๆดื่นๆ ” กรที่นั่งรอน้องกลับบ้านเอ่ยยิ้มๆออกไป

“ พี่กรสวัสดีค่ะ และผู้หญิงที่ไหนจะเที่ยวกลับบ้านดึกๆดื่นๆก็พวกเราสองคนไงค่ะ ” แพรวายกมือไหว้พี่ชายของเพื่อนอย่างมีมารยาท ก่อนจะเอ่ยบอกพี่ชายออกไปแพรวาค่อนข้างที่จะสนิทกับครอบครัวของน้ำมนต์เป็นอย่างมากราวกับเป็นลูกสาวอีกคน น้องสาวอีกคนของบ้าน

“ พี่กรพ่อกับแม่นอนแล้วเหรอค่ะ ” น้ำมนต์เอ่ยถามพี่ชายออกไป

“ อืม แม่นั่งรอเราจนง่วงเลยหนีขึ้นไปนอนนานแล้ว สองคนก็ขึ้นไปอาบน้ำนอนกันได้แล้วดึกแล้ว “ พี่ชายเอ่ยบอกน้องสาวทั้งสองออกไป

“ ค่ะ ฝันดีนะคะพี่ชาย ” น้ำมนต์เอ่ยบอกพี่ชายทั้งสองควงแขนกันเดินขึ้นไปบนชั้น 2 ของบ้าน

^^