FAZER LOGINCompartilhar
Chapter 3 พิ้งค์พราวดาราสาว
Última atualização:
2025-12-07 10:42:58~Chapter 3~
หลายนาทีต่อมา...
ติ๊ง!
“ยัยพิ้งค์ นอนหรือยังพรุ่งนี้มีถ่ายงานตอนเช้า”
ติ๊ง!
“มีคนอัพรูปแกว่าแกอยู่ร้านเหล้า จริงปะเนี่ย ตอบไลน์พี่ด่วน” ฉันค่อย ๆ รินเหล้าใส่แก้วก่อนจะยกมันขึ้นดื่ม ขณะที่ไลน์ของฉันก็ดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง แต่ฉันก็เลือกที่จะไม่ตอบ ตอบไปก็โดนพี่ผู้จัดการของฉันด่าน่ะสิ
ฉันเครียด...
เรื่องเงิน ฉันโอนเงินให้แม่ไปตั้งเยอะแหนะ
หาเงินได้มากแค่ไหนก็หมดไปกับคนที่ฉันเรียกว่าแม่ และแม่ที่กรอกหูฉันทุกวันเรื่องที่เลี้ยงดูฉันมา ฉันรับงาน และทำงานตัวเป็นเกลียวเลย แม้มันจะดีที่งานของฉันมันได้เงินเยอะ แต่เงินที่เยอะมันหมดไปกับอะไรหลาย ๆ อย่าง สังคมที่ฉันอยู่มันชักจูงให้ฉันเป็นแบบนั้น แต่ก็โทษไม่ได้หรอกก็ต้องโทษตัวเองนี่แหละที่ฟุ่มเฟือย
แต่หลังจากนี้พิ้งค์พราวคนนี้จะเก็บตังค์แล้วนะ เผื่อข้างหน้าฉันกลายเป็นพิงค์พราวดาวดับทำไง และวันนี้ฉันจะดื่มให้เดี้ยงไปเลย จากนั้นพรุ่งนี้จะตั้งใจทำงาน อ้อ แล้วก็จะไปเรียนด้วย ฉันไม่ได้ไปเรียนเพราะเขาคนนั้นหรอก อย่าเข้าใจผิด
ฉันกำลังนั่งรินเหล้าใส่แก้วใบเล็กก่อนจะเงยหน้าขึ้นพร้อมกับฟังเพลงจากวงดนตรีสดไปด้วย และขณะนั้นเองที่ฉันกำลังเห็นใครบางคน
คนที่ชื่อวิลล์...
เขามากับเพื่อนของเขามั้ง เป็นผู้ชายทั้งหมดรวมเขาแล้วก็สี่คน หน้าตาดีทั้งนั้นเลย ถ้าไม่ติดว่าฉันมาดื่มนะฉันจะโทรบอกผู้จัดการให้มาที่นี่เพื่อดูพวกเขาแล้วพาเข้าวงการซะเลย
พรึ่บ!
“แย่แล้วไง...” อาจจะเป็นเพราะฉันจ้องพวกเขานานเกินไปทำให้พวกเขาทั้งหมดหันหน้ามามองฉันเป็นตาเดียว ให้มันได้อย่างนี้สิพิ้งค์!
ฉันพยายามทำตัวให้ไม่มีพิรุธ โดยการเสมองไปทางอื่นพลางยกแก้วเหล้าขึ้นซด ความขมของมันที่บาดคอทำให้ฉันทำหน้าแหย่ ๆ ออกมา
แต่แล้ว..
“โทษนะครับ” ฉันหันหน้าไปตามเสียงเอ่ยทักของใครบางคน ก่อนจะชะงักไปชั่วขณะเมื่อคนที่เดินเข้ามาทักคือหนึ่งในกลุ่มเพื่อนของเขา มันทำให้ฉันยิ้มให้เขาบาง ๆ อย่างเป็นมิตร
“ผมเห็นคุณมาคนเดียว บางทีถ้ามีผมนั่งด้วยมันจะดีนะครับ” ฉันขมวดคิ้วเล็กน้อยให้กับคำพูดของเขา เขามาขอนั่งด้วยอย่างนั้นใช่ไหม นี่คือจะมาจีบฉันใช่ไหม ซึ่งเขาก็ไม่ได้แย่ และก็ดูดีมากอีกต่างหาก ฉันก็เลยคิดว่าน่าจะได้นะ
“เอ่อ ก็ได้ค่ะ”
“ใจดีจังครับ ถ้ามีคนบอกผมว่าคนสวยมักใจร้าย ผมจะขอเถียงหัวชนฝาเลย” ฉันหัวเราะออกมาเบา ๆ ให้สิ่งที่เขาพูด ก่อนที่ร่างสูงนี้จะนั่งลงข้าง ๆ ฉัน มันทำให้ฉันขยับออกเล็กน้อยเพราะรู้สึกว่ามันใกล้เกินไป
ดูก็รู้ว่าเขาเจ้าชู้อย่าบอกใคร แววตาท่าทางของเขานี่พร้อมฟันฉันมาก แต่บอกเลยว่าพิ้งค์พราวคนนี้ไม่เคยหลงกลใครง่าย ๆ
“ถ้าผมจำไม่ผิด พิ้งค์พราวหรือเปล่าครับ”
“โอ๊ะ คุณรู้จักฉันด้วย”
“หึ เปล่าหรอกครับ แต่ไอ้นั่นมันพูดถึงคุณทั้งวันเลย” ฉันขมวดคิ้วให้กับสิ่งที่ได้ยิน ไอ้นั่นที่เขาคนนี้หมายถึงคือใครกัน วิลล์เหรอ เขาจะพูดถึงฉันทำไม
“เอ่อ คือยังไงเหรอคะ”
“ผมว่าช่างมันเถอะครับ มาเรื่องของเราดีกว่า”
“ห้ะ เรื่องของเรา โทษทีนะคะมันยังไม่มีเรื่องของเราเลยนะคะ”
“งั้นพรุ่งนี้อาจจะมีเรื่องของเราเกิดขึ้น”
“หึ พูดมาตรง ๆ เลยก็ได้นะคะถ้าจะขนาดนี้แล้ว”
“ได้เหรอครับ ผมนึกว่าผู้หญิงทุกคนจะชอบแบบอ้อม ๆ ซะอีก”
“ไม่ใช่ฉันแล้วล่ะค่ะ ถ้างั้น”
“เหรอครับ ว้า ผมประเมินคุณต่ำไปสินะ หึ” ฉันเผลอขำออกมาพร้อมกันกับเขา และขณะนั้นเองที่สายตาของฉันมันดันไปเผลอสบตากับใครอีกคนที่นั่งอยู่ไกลออกไป จะว่าบังเอิญมันก็ดูจะเกินไปหน่อยที่อยู่ ๆ ก็จะมาสบตากันแบบนี้ ราวกับว่าเขามองฉันอยู่ก่อนแล้ว
“ผมยังไม่ได้บอกชื่อคุณเลยนะ”
“ฉันก็ลืมถามไปเลย”
“หึ พอตเตอร์ครับ”
“หือ? แฮรี่ พอตเตอร์ น่ะนะ”
“คุณชอบเหรอ”
“เปล่า ก็แค่สงสัยอ่ะค่ะ เพราะไม่ค่อยมีคนชื่อแบบนี้เลย”
“นึกว่าชอบซะอีก”
“แล้วถ้าชอบล่ะคะ”
“มันก็จะง่ายที่คุณจะชอบผมน่ะสิ” ให้มันได้อย่างนี้! ผู้ชายคนนี้อันตรายที่สุด ฉันกระพริบตาถี่ ๆ ให้กับมุขจีบสาวของเขา แต่ความรู้สึกของฉันตอนนี้มันอดไม่ได้เลยที่จะมองผ่านร่างหนานี้ไปมองใครอีกคนที่นั่งอยู่กับกลุ่มเพื่อนเขา
“เฮ้ ผมไม่เคยถูกปฏิเสธเรื่องวันไนท์เลยนะ”
“หือ?” ฉันหันกลับมามองเขาคนนี้อีกครั้ง ฉันยังไม่ได้ปฏิเสธอะไรเลย หรือว่าเขาดูออก
“ดูคุณจะสนใจไอ้ที่มันอยู่ข้างหลังผมเหลือเกินนะ”
“ฉันเหรอคะ”
“หึ ไม่รู้ตัวเลยเหรอ”
“เปล่าค่ะ แต่ดูออกขนาดนั้นเลยเหรอคะ” ฉันน่ะรู้ตัวดีเลย รู้ตั้งแต่ว่าวันนี้ฉันรำพึงรำพันหาเขาทุกวินาที มันเป็นความรู้สึกยังไงไม่รู้ เหมือนกับถูกชะตา ใจสั่นแปลก ๆ เวลาเห็นหน้า เหมือนกับตอนนี้เลย และอีกอย่างฉันก็รู้สึกเฉย ๆ กับผู้ชายตรงหน้าฉันมาก แม้เขาจะหล่อมากก็ตามเถอะ
“จีบมันสิ ถ้าจะชอบขนาดนั้น”
“ไม่หรอกค่ะ ฉันเป็นดาราที่ใคร ๆ ก็เข้าหา ฉันจะเข้าหาเขาก่อนไม่ได้หรอก” นั่นสิ พิ้งค์พราวคนนี้เคยจีบใครซะที่ไหน เกิดมาก็มีแต่คนมาจีบ แต่แล้วคำตอบของพอตเตอร์ก็ทำให้ฉันนึกสับสนทันที
“หึ งั้นก็ต้องรออยู่ตรงนี้แหละครับ คนอย่างไอ้ห่าวิลล์ ชาตินี้มันก็ไม่จีบคุณ”
------------------------------------------
จีบเล้ยยย 5555
พอตเตอร์แกมันมุขเสี่ยวเยอะฉันเขียนไปขำไปนะ
Último capítulo
Bad Love of Cold รักร้ายของนายเย็นชา Chapter 6 แฟน?
“ลูกมีแฟนตั้งแต่เมื่อไร!!”“หือ?” ผมดึงโทรศัพท์ออกจากหูเมื่อแม่ตะคอกเสียงใส่โทรศัพท์ทั้ง ๆ ที่ผมยังพูดไม่จบประโยค และคำพูดของแม่ก็ทำให้ผมมึนงง แต่ก็ไม่ได้ตกใจอะไรมากนัก“แม่เข้าใจผิดหรือเปล่าครับ” ผมบิดขี้เกียจไปมาเมื่อรู้สึกเมื่อยตัว วันนี้วันหยุดกะจะตื่นสายสักหน่อย แต่แม่กลับโทรมาตั้งแต่เช้า แถมยังพูดอะไรก็ไม่รู้“ไม่ต้องทำเป็นไม่รู้ เขารู้กันทั้งประเทศแล้วเนี่ย!” รู้อะไรวะทั้งประเทศ ผมว่าแม่ผมเธอควรพักผ่อนให้มาก ๆ“แม่ครับ แม่พูดเรื่องอะไร ผมขอนอนอีกสักหน่อยนะ” “เดี๋ยวก่อนวิลล์แม่ยัง...” ติ๊ด!“เห้อออ...” ผมถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ผมไม่รู้ว่าแม่พูดถึงอะไร แต่ตอนนี้ผมอยากนอน อยากนอนชนิดที่ว่าตื่นมาอีกทีเป็นวันพรุ่งนี้เลย ผมค่อย ๆ ปิดเปลือกตาลงอีกครั้ง แต่ทว่าครืดด ครืดดด~หมับ!“แม่ครับ ผมขอ...” “วิลล์..นี่พ่อ” ผมลืมตาโพลงขึ้นทันทีที่ได้ยินเสียงจากปลายสาย ก่อนจะดึงโทรศัพท์ออกจากใบหูเพื่อดูว่าหูผมฝาดไปหรือเปล่าแต่รายชื่อที่โชว์อยู่นั้น...พ่อจริง ๆ ด้วยแฮะ“ครับ...” ผมตอบออกมาเสียงอ่อน ๆ ผมเชื่อว่าทุกคนต้องมีความรู้สึกกลัวพ่อตัวเอง ผมไม่ค่อยกลัวแม่นะ แม่พูดมากแต่ก็ไม่ทำอะไรผม ส่วน
Bad Love of Cold รักร้ายของนายเย็นชา Chapter 5 เย็นชา
~Chapter 5~“ยัยบ๊อง เกือบโดนฟันแล้วไหมล่ะ” เสียงทุ้มลึกของชายหนุ่มทำให้เปลือกตาบางค่อย ๆ เปิดขึ้น ก่อนที่คิ้วเรียวสวยจะขมวดเข้าหากันเมื่อเห็นใบหน้าคมสันของเขา ทว่าเธอก็ไม่มีสติสักเท่าไรที่จะเอ่ยถามอะไรพลางคิดในใจว่าตนแค่ตาฝาด ใบหน้าสวยหวานถึงซบลงที่แผ่นอกกว้างของเขาหากเป็นเขา แสดงว่าเสียงพูดคุยของเขากับพอตเตอร์ก่อนหน้านี้เธอไม่ได้ฝันไป พอคิดแบบนี้รอยยิ้มบาง ๆ ก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้านวล ก่อนที่เธอจะพึมพำออกมาเสียงแผ่วเบา“หอมจัง...” น้ำเสียงงัวเงียของเธอยืนยันได้ว่าเจ้าหล่อนเมามากแค่ไหน ตอนแรกที่เขาเห็นเธอไม่คิดว่าเธอจะอ่อนหัดแบบนี้ แต่ก็อย่างว่าคงโดนพี่ของเขาหลอกเข้าให้ชายหนุ่มอุ้มร่างบางออกมาหน้าร้านเหล้าเพื่อไปยังรถของเขา แต่แล้วเขาก็เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าเขาได้ไปดีลกับใครไว้ ขณะที่เธอคนนั้นก็กำลังขมวดคิ้วมองเขาอยู่เช่นกัน“อะไรกันคะเนี่ย” เธอสาวเท้าเข้าหาชายหนุ่มทันทีที่เห็นเขาเดินออกมาหน้าร้าน ก่อนที่เธอจะพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงไม่พอใจเมื่อเห็นว่าชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาคนนี้กำลังอุ้มหญิงอื่น และหน้าคุ้น ๆ ของเธอคนนี้ทำให้หญิงสาวเดินเข้ามาใกล้ แต่วิลล์ก็ถอยหลังออกเสียก่อน“โทษทีผมไม่สะดวกละ
Bad Love of Cold รักร้ายของนายเย็นชา Chapter 4 มอมเหล้า
~Chapter 4~อีกด้านหนึ่ง...-วิลล์-“มึงมองเขาทำไมวะ ไหนบอกไม่ได้ชอบ” เสียงงัวเงียที่ดังออกมาจากผู้ชายที่ดื่มเหล้าได้แค่สองแก้วแล้วเมาอย่างพี่วาโยดังขึ้น มันทำให้ผมหันขวับมามองด้วยความไม่พอใจ“แค่มองไม่ได้แปลว่าชอบสักหน่อย เมาแล้วก็นอนไป”“เหรอ หึ มองนั่นแหละเขาเรียกว่าชอบ”“ไร้สาระ” ชอบเหรอ เธอไม่ใช่สเป็กผมสักหน่อย ก็แค่มองว่าเธอจะตกเป็นของเฮียพอตลูกพี่ผมหรือเปล่า“ขอโทรศัพท์หน่อย” ผมถอนหายใจออกมาเมื่อพี่ผมอีกคนที่นั่งเป็นหมาหงอยอยู่เอ่ยขอโทรศัพท์ผม ก่อนที่ผมจะยื่นให้“ที่นู่นคงเที่ยงคืน พี่ไม่ควรโทรไปหาพายนะ” แม้ผมจะพูดออกไปแบบนั้นแต่พี่เหนือก็ไม่สน ดึงโทรศัพท์ออกจากมือผมแล้วลุกขึ้นเดินหนีไปโทรคุยกับแฟนเก่าโดยปล่อยให้ผมนั่งกับคนเมาหนึ่งคน พอไม่มีคนคุยด้วยมันก็อดไม่ได้ที่จะมองไปที่เฮียพอตเตอร์ที่กำลังนั่งเต๊าะพิ้งค์พราวอยู่ ดูท่าเธอจะชอบและพร้อมพลีกายให้มาก ผมไม่เคยเห็นเฮียพอตพลาดสักครั้ง อีกหน่อยคงควงแขนกันออกไปค้างโรงแรมแล้วมันก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับผม ผมควรหยุดมอง ใช่ มันควรเป็นแบบนั้น คิดได้ดังนั้นผมก็เลยลุกขึ้นเพื่อไปดูดบุหรี่ แปลกใจใช่ไหมที่คนแบบผมจะดูดบุหรี่ด้วย ก็ดูพี่ผมแต่ละ
Bad Love of Cold รักร้ายของนายเย็นชา Chapter 3 พิ้งค์พราวดาราสาว
~Chapter 3~หลายนาทีต่อมา...ติ๊ง!“ยัยพิ้งค์ นอนหรือยังพรุ่งนี้มีถ่ายงานตอนเช้า”ติ๊ง!“มีคนอัพรูปแกว่าแกอยู่ร้านเหล้า จริงปะเนี่ย ตอบไลน์พี่ด่วน” ฉันค่อย ๆ รินเหล้าใส่แก้วก่อนจะยกมันขึ้นดื่ม ขณะที่ไลน์ของฉันก็ดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง แต่ฉันก็เลือกที่จะไม่ตอบ ตอบไปก็โดนพี่ผู้จัดการของฉันด่าน่ะสิฉันเครียด...เรื่องเงิน ฉันโอนเงินให้แม่ไปตั้งเยอะแหนะหาเงินได้มากแค่ไหนก็หมดไปกับคนที่ฉันเรียกว่าแม่ และแม่ที่กรอกหูฉันทุกวันเรื่องที่เลี้ยงดูฉันมา ฉันรับงาน และทำงานตัวเป็นเกลียวเลย แม้มันจะดีที่งานของฉันมันได้เงินเยอะ แต่เงินที่เยอะมันหมดไปกับอะไรหลาย ๆ อย่าง สังคมที่ฉันอยู่มันชักจูงให้ฉันเป็นแบบนั้น แต่ก็โทษไม่ได้หรอกก็ต้องโทษตัวเองนี่แหละที่ฟุ่มเฟือยแต่หลังจากนี้พิ้งค์พราวคนนี้จะเก็บตังค์แล้วนะ เผื่อข้างหน้าฉันกลายเป็นพิงค์พราวดาวดับทำไง และวันนี้ฉันจะดื่มให้เดี้ยงไปเลย จากนั้นพรุ่งนี้จะตั้งใจทำงาน อ้อ แล้วก็จะไปเรียนด้วย ฉันไม่ได้ไปเรียนเพราะเขาคนนั้นหรอก อย่าเข้าใจผิดฉันกำลังนั่งรินเหล้าใส่แก้วใบเล็กก่อนจะเงยหน้าขึ้นพร้อมกับฟังเพลงจากวงดนตรีสดไปด้วย และขณะนั้นเองที่ฉันกำลังเห็นใครบางคน
Bad Love of Cold รักร้ายของนายเย็นชา Chapter 2 ไร้ค่า
~Chapter 2~ดวงตาใต้แพขนตางามยังคงเบิกกว้างให้กับสิ่งที่เห็น ก่อนที่เธอจะจัดการสวมเสื้อแจ็คเก็ตยีนส์ของเขา พิ้งค์พราวยกเรียวแขนขึ้นโบกมือให้ รปภ.ที่เดินมาถึง แต่ทว่า“เอ่อ..เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่าครับ” แทนที่รปภ. จะสนใจเธอพวกเขากลับค้อมศีรษะให้กับชายหนุ่มตรงหน้าเธอ พร้อมกับเอ่ยพูดในสิ่งที่ทำให้หญิงสาวมึนงง“ไม่มีไร” วิลล์ตอบเพียงแค่นั้น ก่อนที่เขาจะยื่นมือไปข้างหน้าหมายจะให้เธอยื่นมือออกมาจับมือเขาเพื่อดึงตัวเธอขึ้น แต่ความหยิ่งผยองพองขนของเธอทำให้เธอยื่นมือไปปัดมือเขาออกพรึ่บ!“นายเป็นใคร” ทันทีที่ลุกขึ้นหญิงสาวก็ตั้งคำถามเพื่อคลายความสงสัยที่เกิดขึ้นหลังจากเห็นรปภ.กระทำอย่างนั้นกับเขา“_” ชายหนุ่มไม่ตอบอะไร เขาหันหน้าไปหารปภ. ที่ยืนค้อมศีรษะให้เขาอยู่“มีเรื่องเข้าใจผิดนิดหน่อยครับ ไม่มีอะไร” น้ำเสียงนิ่งเรียบของเขาทำให้หญิงสาวที่ยืนขมวดคิ้วอยู่นั้นไม่รู้ว่าตนจะพูดอะไรดี ดูท่าแล้วเขาคนนี้คงมีอิทธิพลพอสมควร“ครับ ขอโทษด้วยนะครับหากมีเรื่องทำให้ไม่พอใจ”“เดี๋ยวนะ คุณต้องพูดกับฉันหรือเปล่าคะ ฉันเป็นลูกค้านะคะ” พิ้งค์พราวเอ่ยพูดขึ้นเสียงแข็ง เธอกำลังถูกเมินจากบุคลากรรักษาความปลอดภัยทั้ง
Bad Love of Cold รักร้ายของนายเย็นชา Chapter 1 เข้าใจผิด
~Chapter 1~“กรี๊ดดดดด~” เสียงกรีดร้องของหญิงสาวทำให้ผู้มาใหม่ยกมือขึ้นอุดหูของเขา ก่อนที่เขาถือวิสาสะเดินเข้ามาให้ห้องของเธอ พิ้งค์พราวตาโตตกใจกับการปรากฏตัวของผู้มาใหม่ แต่โชคยังเข้าข้างเธอ เพราะโทรศัพท์ที่เธอกำลังแนบหูโทรหา รปภ. อยู่นั้นถูกรับจากปลายสายติ๊ด!“รปภ.คะ ช่วยด้วยค่ะ ห้อง 2007 มีโรคจิตค่ะ!” หญิงสาวกรอกเสียงลงโทรศัพท์ ด้วยความร้อนรนใจ ซึ่งชายหนุ่มก็ไม่ได้มีท่าทีเข้ามาห้ามปรามอะไร เพราะรปภ.ในบริษัทของตระกูลเขาน่ะหรือจะทำอะไรเขาได้ ขณะที่หญิงสาวค่อย ๆ วางโทรศัพท์ไว้ที่เดิมเมื่อเห็นท่าทีนิ่ง ๆ ของผู้มาใหม่ ก่อนที่เขาจะก้าวขาเข้าหาเธอ“นายจะทำอะไร ออกไปนะ ออกไป!” พิ้งค์พราวยกมือขึ้นกอดอกของตนไว้เพราะเธอไม่ได้ใส่ซับใน ขณะที่ชายหนุ่มผู้มาใหม่เขาเพียงแค่ต้องการคุยกับเธอเรื่องงานเพียงเท่านั้น แต่ทว่าหมับ!ตุบ!“โอ้ย อะไรของเธอเนี่ย! ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลย” เครื่องเป่าผมที่วางอยู่บนโต๊ะเครื่องแป้งถูกฝ่ามือบางคว้าไปก่อนที่เธอจะเขวี้ยงมันใส่ร่างหนาใหญ่ของเขา“กรี๊ดดดด~ อย่าทำอะไรฉันเลย นะ ฉันขอร้อง” พิ้งค์พราวจินตนาการไปทั่ว เธอกลัวว่าเขาจะทำมิดีมิร้ายต่อเธอ แม้ว่าเขาจะหน้าตาหล่อเห
Você também pode gostar
เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่
เฉียวเหมย64.5K visualizaçõesไลฟ์สดสยองขวัญ
เด็กสาวผู้กลืนกินวิญญาณ34.8K visualizaçõesคลั่งรักสุดใจของนายCEO
นครแสงจันทร์75.6K visualizaçõesพลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี
โม่เสียวชี่505.3K visualizaçõesยามลมรักพัดหวนมา
Lovedee451 visualizaçõesให้ผมเป็นเป็ดตัวโปรดของคุณ
ณดารินทร์218 visualizaçõesรวมเรื่องแซ่บ (2) NC20+
Beefy Cat1.5K visualizaçõesChained Love ล่ามรัก
นิภาภัทร177 visualizações
