INICIAR SESIÓN~ความในใจจากนักเขียน~สวัสดีค่ะ พออ่านถึงตอนนี้ทุกคนคงอ่านจบกันแล้วชะม้า~ เลซี่ใจหายมากที่เรื่องนี้จบลง คือแบบรู้สึกผูกพันกับตัวละครทุกตัวเลย เป็นเรื่องที่ร้องไห้บ่อยมาก เขียนไปร้องไห้ไปหลายฉากหลายตอน หวังว่าทุกคนจะมีความสุขไปกับน้ำเหนือและพระพายนะคะบางคนอาจจะคิดว่านางเอกมีความสุขแค่นิดเดียวนอกนั้น
“กว่าจะพูดได้” น้ำเหนือขยับขาให้กว้างขึ้น เพียงพอต่อใบหน้าของฉันที่จะสามารถแนบอยู่บนหน้าอกข้างซ้ายของเขาได้ เรากอดกันอยู่อย่างนั้นท่ามกลางดอกซากุระสีชมพูที่บานท่ามกลางหิมะสีขาวที่ตกลงมาฉันไม่รู้หรอกนะว่าหลังจากนี้ระหว่างเราสองคนจะเป็นยังไง ความทุกข์ใจที่เคยเข้ามามันเหมือนเป็นบทพิสูจน์รักของเราสองคน
“อ๊ะ เหนือ” ฉันกระตุกเกร็งในกับจังหวะนิ้วของเขา และจังหวะที่ฉันกำลังกระตุกเกร็งอย่างหนักอยู่นั้นเข้าก็กดสะโพกของฉันลงใส่แก่นกายขนาดใหญ่ของเขาที่มันผงาดตั้งตระหง่านอยู่เมื่อสักครู่ปึก!“อ๊า อื้ออ”“ซี๊ดด โครตแน่น” น้ำเหนือสบถออกมาหลายต่อหลายคำสารพัดคำหยาบคาย เขาว่ากันว่าถ้าท้องแล้วช่องทางรักมันมักจะ
~บทส่งท้าย~อาทิตย์ต่อมา...@ประเทศญี่ปุ่น“เหนือ ~ ตื่นได้แล้วพายอยากออกไปข้างนอก” ผมทำเป็นไม่ได้ยิน เพียงแค่กระชับผ้าห่มให้สองเราแน่นขึ้น มันหนาวอ่ะครับ ผมไม่ได้อยากขัดใจเธอหรอก แต่สุขภาพต้องมาก่อน พระพายเธอแค่ตื่นเต้น เชื่อเถอะพอออกไปนอกบ้านพักเธอก็อยากกลับเข้ามาแล้ว เพราะวันนี้หิมะตกหนัก “เหนือ
“หือ? ฮ่า ๆ คุณหมอไม่เข้าใจเหรอคะ” เธอยกมือขึ้นป้องปากก่อนจะขำออกมาเสียงเล็กเสียงน้อย“แล้วคุณไม่เข้าใจเหรอครับว่าผมมีเมียแล้ว” ผมว่าทุกคนรู้ว่าผมแต่งงานแล้ว อย่างน้อยเธอคนนี้น่าจะไปถามใครต่อใครที่อยู่โรงพยาบาลมาแล้วบ้าง เธอน่าจะรู้ว่าผมแต่งงานแล้วด้วย“แหม่ ลองให้ก่อนก็ได้ค่ะ อีกหน่อยอาจจะไม่มีเมีย
~Chapter 39~“เหนือรักพาย รักมาก รักมาตลอด” เขาพูดออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นเครือที่ซอกคอของเธอ “_”“ไม่ตอบอะไรหน่อยเหรอ”“แล้วจะต้องตอบอะไรล่ะ”“รักเหนือไง”“หึ”“_”“พายจะเอาคืนเหนือหรือไง”“เปล่าสักหน่อย”“แต่ทำไมใจร้าย ใจแข็งมาก”“เหรอ พายเนี่ยนนะใจร้าย ใจแข็ง”“ก็ใช่”“เหนือน่ะสิ ใจร้าย”“_” น้ำเหน







