Jay & Aeng Aei – 3
พี่ไม่ชอบผู้หญิงครับ
“สวัสดีครับ”
เอิงเอยมองเจย์ที่เดินเข้ามานั่งด้วยรอยยิ้ม ส่วนยัยมิ้นตอนนี้ถูกเชิญให้ออกไปนั่งอีกโต๊ะหนึ่ง เพราะเป็นกฎของทางผับ คนที่ซื้อดื่มของดาวบาร์โฮสต์แห่งนี้จะได้รับการดูแลแบบพิเศษแค่คนเดียว พอเจย์เดินมาถึง เอิงเอยเลยรีบลุกขึ้นโค้งให้อีกฝ่ายอย่างสุภาพก่อนจะนั่งลงตาม
“สวัสดีค่ะ” รอยยิ้มฉีกกว้างหวานสุด ส่วนเจย์เองก็ส่งยิ้มกลับมากให้หญิงสาว ก่อนที่เขาจะเริ่มทำงานของตัวเองด้วยการเริ่มชงเหล้าที่อยู่บนโต๊ะให้ ส่วนเอิงเอยไม่ได้พูดอะไรอีกเพราะมัวแต่เขิน ได้แต่มองเจย์ที่ชงเหล้าจนเสร็จแล้วจึงส่งแก้วเหล้ามาให้กับเธอ
“ผมไม่รู้ว่าคุณชอบแบบไหนเลยชงเป็นกลาง ๆ ให้นะครับ” เจย์เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล ยิ่งทำให้เอิงเอยคลั่งเขาไปกันใหญ่
“ไม่ต้องเกร็งนะครับทำตัวตามสบาย อยากคุยหรืออยากถามอะไรผมได้หมด”
“อ่าค่ะ..” ยิ่งคุยก็ยิ่งหล่อ เขาบอกว่าไม่ให้เธอเกร็ง แต่เธอสิมือเย็นไปหมดแล้ว กำลังพยายามหาเรื่องชวนคุย แต่ก็ไม่รู้จะคุยอะไรดี
“ว่าแต่พี่เจย์อายุเท่าไหร่หรือคะ
“ผมหรือครับ ปีนี้ 29 ครับ”
“โห...หน้าเด็กมากเอิงนึกว่าพี่เจย์เพิ่งยี่สิบสี่ ยี่สิบห้าห่างจากเอิงไม่เท่าไหร่ซะอีก”
“แล้วคุณล่ะครับหน้าเด็กมาก มากจนผมไม่คิดเลยว่าจะเข้ามาที่นี่ได้” เจย์เอ่ยยิ้ม ๆ
“22 แล้วค่ะ ปีหน้าก็ 23”
“เพิ่งเรียนจบหรือครับ ยังเด็กมากเลยนะ ผมคิดว่าคุณอายุไม่ถึง 18 แต่แอบเข้ามาเที่ยวผับซะอีก”
ไม่รู้ว่าเป็นคำชมหรือเปล่าที่ว่าเธอหน้าเด็ก หรือว่าเขาคิดแบบนี้จริง ๆ แต่จะว่าไปเอิงเอยก็หน้าเด็กเหมือนคนที่ผ่านอายุ 18 มาไม่นาน หรือไม่ก็บางทีเขาอาจจะงงด้วยแหละมั๊งที่ ผู้หญิงแบบเอิงเอย กล้าประมูลเงินเขาถึงห้าล้าน
“งั้นพี่เจย์เรียกเอิงว่าน้องเอิงได้เลยนะคะ ส่วนเอิงจะเรียกพี่ว่าพี่เจย์” เอิงเอยยิ้มหวาน ต้องให้เขาเรียกเธอแบบนี้สิถึงจะดูสนิทกันขึ้นอีกหน่อย
“ได้ครับ…น้องเอิง”
งุ้ย…เขิลลลลลเลย
เอิงเอยเขินตัวบิด พอเห็นเจย์มองอยู่ยิ้ม ๆ เลยรีบหาเรื่องอื่นชวนคุย
“เออ...แล้วไทป์พี่เจย์เป็นแบบไหนหรือคะ?” เอิงเอยเอ่ยถามต่อด้วยความอยากรู้เอิงเอยอยากรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับผู้ชายคนนี้
“ไทป์เหรอครับอืม...พี่ชอบผู้ชายครับ”
อึก...
“และต้องเป็นผู้ชายที่น่ารักด้วยครับ”
“อ่าค่ะ” เอิงเอยพยักหน้าหงึก ๆ
คำตอบของเจย์ไม่ได้เหนือความคาดหมายสักเท่าไหร่ เพราะรู้มาจากยัยมิ้นเพื่อนสาวอยู่แล้วว่าพี่เจย์ไม่ชอบหญิง เล่นเอาหน้าชาไปเหมือนกัน
รู้แหละว่าเขาไม่ได้ชอบผู้หญิง
และก็รู้อีกแหละว่าเขาบอกเองว่าชอบผู้ชายน่ารัก
แต่ผู้หญิงที่น่ารักๆ แบบเอิงเอย พอจะมีสิทธิ์เปลี่ยนใจเขาสักนิดมั้ยนะ
เพราะยังไงก็เข้าข่ายคนน่ารักเหมือนกันนี่ ^ ^
“ไม่ดื่มหรือครับน้ำแข็งละลายหมดแล้ว” เจย์เอ่ยถาม คงเพราะตั้งแต่ที่เขาบอกให้เอิงเอยถามอะไรเขาก็ได้ทุกอย่าง เอิงเอยก็เลยถามนั่นถามนี่เขาไม่หยุด
พอเขาส่งแก้วเหล้าสีชามาให้พร้อมกับยิ้มหวาน มือเรียวก็เข้ารับแก้วจากมือของเจย์ทันที
“อ๋อค่ะดื่มค่ะ^^” เอิงเอยรีบยกแก้วขึ้นดื่มทันที
คงเพราะเอิงเอยมัวแต่ถามคำถาม จนลืมตอบพี่เจย์ของเธอไปว่าดื่มเหล้าเข้มประมาณไหน พอเหล้าสุดขมไหลลงผ่านลำคอ ใบหน้าของเอิงเอยก็แหยแกออกมาทันที
ไม่ใช่ว่าไม่เคยดื่มเหล้า แต่ที่เธอไม่ชอบดื่มก็เพราะมันไม่อร่อยนี่แหละ
“เข้มไปเหรอครับ” เจย์ถามเมื่อเห็นสีหน้าของหญิงสาวดูไม่ค่อยดี แต่เอิงเอยก็รีบปฏิเสธทันทีเพราะกลัวคนตรงหน้าเสียใจ
“เปล่าค่า กำลังดี” เอิงเอยยิ้มและกระดกมันรวดเดียวจนหมดแก้ว เห็นเจย์มองนิ่งๆ ไม่พูดอะไร แต่ก็เอาแก้วมาชงให้ใหม่อีกครั้ง ทว่ารอบนี้ดูเหมือนเขาผสมเหล้าให้น้อยลง ก่อนจะยื่นให้เอิงเอยอีกครั้งเอิงเอยยิ้มรับแห้งๆ สุดท้ายก็ดื่มไปอีกแก้วจนหมด
“เรื่องที่ผมบอกว่าคุณมีสิทธิพิเศษให้สามวันไม่ทราบว่าอยากทำอะไรเหรอครับ”
“เรียกคุณดูห่างเหินจังค่ะ เอิงบอกแล้วไงคะ ว่าให้เรียกน้องเอิง เอิงชื่อเอิงเอยค่ะ” ยิ้มหวานให้พี่เจย์ไปหนึ่งกรุป เพราะเริ่ม กึ่ม ๆ แหละไม่งั้นไม่กล้า
“ได้สิครับ พี่ลืมตัว ติดคำวาผมมากไปหน่อย แต่จะว่าไปชื่อน้องเอิงนี่น่ารักดีนะครับ”
เขาหยอดเก่ง เล่นชมว่าชื่อเอิงเอยน่ารัก เล่นเอาใบหน้าเอิงเอยร้อนผ่าวไปหมดเลย
แต่ที่ร้อนผ่าวนี่ก็ไม่รู้ว่าเป็นเริ่มเมา หรือว่าเขินคำพูดของเจย์ที่ชมว่าเธอน่ารักกันแน่นะ
พอนั่งดื่มกันไปอีกครู่ใหญ่ ๆ เหมือนเจย์จะสังเกตเห็นอาการของหญิงสาวที่เริ่มนั่งโอนเอนไปมา ทั้งที่ดื่มเหล้าไปไม่กี่แก้วเท่านั้น อยู่ ๆ เขาก็ขยับเข้ามาใกล้เธอ ก่อนจะประคองร่างเล็กให้เอนตัวมาซบที่บ่า
เล่นเอาหัวใจของเอิงเอยเต้นแรงมาก พอเงยหน้าขึ้นไปเห็นใบหน้าหล่อของเขาในระยะประชั้นชิด เขายกยิ้มที่มุมปากออกมานิด ๆ
โอยย... เขิลลลหนักอีกรอบค่า
แต่ก็นะ…ถึงเขาจะเอาใจใส่ และเทคแคร์โคตรดี แต่เอิงเอยรู้แหละว่าทุกอย่างที่เขาทำมันคืองาน ไม่ได้มีความพิศวาสอะไรเลย
กลิ่นหอมสดชื่นที่เอิงเอยได้รับกับความแข็งแรงจากอกแกร่ง ทำให้เอิงเอยซุกตัวอยู่ในอ้อมกอดของเจย์ เหมือนลูกแมวน้อยอย่างรู้สึกอบอุ่น ส่วนเจย์ได้แต่ปล่อยให้เอิงเอยซบและอิงแอบอยู่อย่างนั้น
“หลับหรือครับ?”
เจย์คงเห็นเอิงเอยดูนิ่งไปและไม่ยอมตอบคำถามเขาสักที เขาเลยเอ่ยขึ้นอีกครั้ง ก่อนจะจับไปที่ไหล่บางของเอิงเอย พร้อมเขย่าตัวเบา ๆ กลิ่นหอมอ่อน ๆ ลอยเข้ามาแตะจมูกมันหอมหวานขัดกับเสื้อผ้าที่ดูเซ็กซี่ของเอิงเอยอย่างเห็นได้ชัด
“แหะๆ ขอโทษค่ะพอดีเอิงรู้สึกดีมากไปหน่อย” เอิงเอยเอ่ยขึ้นก่อนจะขำแห้ง แล้วดันตัวเองออกจากอ้อมกอดแกร่งด้วยความเสียดาย
“ไม่เป็นไรครับ” เจย์เอ่ยตอบเสียงเรียบ สายตาของเขาเลื่อนมามองชุดเกาะอกกับกระโปรงสั้นจิ๋วของเอิงเอย ก่อนจะขมวดคิ้วเหมือนจะดูหงุดหงิดเล็กน้อย และเป็นเพราะเอิงเอยไม่ค่อยระวังตัวในการขยับตัว ทำให้เจย์เหมือนไม่ค่อยพอใจแล้วเบือนหน้าหนีไปทางอื่น
เอิงเอยได้แต่มองยิ้ม ๆ
หึ...นี่พี่เขาคงไม่ชอบผู้หญิงจริง ๆ สินะ
🐇🐇🐇
ห้าปีต่อมา“เดซี่”“พ่อคะแม่คะ” ใบหน้าสวยหวานโบกมือทักทายผู้เป็นพ่อกับแม่ด้วยรอยยิ้มใสเด็กตัวน้อยที่หน้าตาน่ารักเหมือนนางฟ้านางสวรรค์คนนี้มีชื่อว่าเดซี่และแน่นอนว่าเอิงเอยคือลูกสาวของเอิงเอยและเจย์“ขอบคุณพ่อกับแม่นะครับที่ดูแลเดซี่ให้” เจย์เอ่ยขึ้นมองพ่อกับแม่ที่เริ่มแก่ลงแต่ก็ยังมาคอยช่วยเลี้ยงหลานในวันที่เขาและเอิงเอยติดธุระ“ไม่เป็นไรลูกแล้วเอิงเอยไปไหนล่ะ” ผู้เป็นแม่เอ่ยถาม“หลับน่ะครับสงสัยเดินเยอะแล้วคงจะเพลีย” เจย์เอ่ยบอกพร้อมกับหอมแก้มลูกสาวตัวน้อยด้วยความคิดถึง“ดูแลกันดีๆ นะลูกพ่อกับแม่ขอตัว” เจย์โบกมือลาพ่อกับแม่รวมถึงเดซี่ที่ยิ้มส่งลาทั้งคู่อย่างน่ารัก“แม่หลับเหรอคะ” เดซี่เอ่ยถาม“ครับสงสัยน้องน่าจะกวนทั้งคืน” เขาเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้มวันนี้เขาพาเอิงเอยไปตรวจครรภ์ครบแปดเดือนมา ท้องของเอิงเอยใหญ่มาก เนื่องจากใกล้จะคลอดเต็มที่เด็กในท้องเป็นผู้ชายร่างกายสมบูรณ์และคึกมากๆ เพราะเจ้าตัวถีบท้องเล่นตลอดจนเอิงเอยต้องตื่นกลางดึกอยู่บ่อยครั้ง“น้องดีน่ะเหรอคะ” คำพูดของลูกสาวทำเขาขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนจะวางเดซี่ลงนั่งบนโซฟาและเดินไปหาน้ำมาให้ลูกสาวดื่ม“น้องดีเหรอใครเป็นคนตั้งชื่อ” เขาเอ่
วันต่อมา“พ่อคะแม่คะ หนูพาลูกเขยพ่อกับแม่มาหาแล้วนะ” เอิงเอยเอ่ยด้วยน้ำเสียงสดใสกับหลุมศพของพ่อกับแม่ซึ่งเจย์ก็ได้แต่ยืนนิ่งแม้จะรู้ว่าเอิงเอยในตอนนี้กำลังยิ้มอยู่แต่ภายในของเอิงเอยก็คงเศร้ามากอย่างแน่นอน“สวัสดีครับคุณพ่อคุณแม่ ผมเจย์ครับ” เขาเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงสุภาพก่อนจะวางดอกไม้เป็นการเคารพทั้งสองท่านเอิงเอยยิ้มและปัดไปที่รูปภาพเล็กๆ ของทั้งสองอย่างคิดถึง“ไม่ต้องห่วงหนูนะคะหนูใช้ชีวิตอย่างดีมาโดยตลอดและต่อไปนี้หนูก็จะมีคนมาดูแลด้วย” เอิงเอยพูดพร้อมหันไปหาเจย์ที่ส่งยิ้มและบีบมือของเอิงเอยอยู่“คิดถึงนะคะ..นะ..หนูคิดถึงฮึกก....พะพ่อกับแม่มากๆ เลย” เจย์มองเอิงเอยที่เริ่มร้องไห้ออกมาเขาโอบไหล่บางเป็นการปลอบเอิงเอยเข้มแข็งมากที่อยู่ตัวคนเดียวได้บนโลกใบนี้“ตะต่อไปฮึกหนูก็จะคิดถึงพ่อกับแม่อีกฮึกถ้าชาติหน้ามีจริงหนูขอเกิดมาเป็นลูกพ่อกับแม่อีกนะคะ” เอิงเอยเอ่ยขึ้นพร้อมรอยยิ้มเศร้าเจย์ดึงเอิงเอยมาก่อนพร้อมกับลูบผมของเอิงเอยอย่างแผ่วเบา ปล่อยให้เอิงเอยร้องไห้ออกมาจนพอใจก่อนจะผละตัวออกไป“พี่สัญญาว่าต่อจากนี้พี่จะเป็นคนดูแลเราแทนพ่อกับแม่ของเอิงเอง” เจย์พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนก่อนจะกดจู
“พร้อมไหม?” เจย์เอิงถามกับเอิงเอยตอนนี้ทั้งคู่มายืนอยู่หน้าบ้านของเจย์แล้ว สายตาคมจ้องมองบ้านตัวเองที่ไม่ได้มานาน ไม่รู้ว่าป่านนี้พ่อกับแม่จะแก่ไปมากขนาดไหนซึ่งก่อนมาเขาก็ฝากบอกน้องชายให้บอกพ่อกับแม่ไว้แล้ว“ค่ะ!” เอิงเอยเอ่ยตอบด้วยรอยยิ้มเจย์ประหลาดใจเล็กน้อยที่เอิงเอยดูไม่ได้ตื่นเต้นมากเท่าไหร่ และทั้งสองก็พากันเดินเข้าไปในบ้านทันที“ลูก/เจย์” ใบหน้าหล่อมองบุคคลทั้งสองด้วยความคิดถึง เอิงเอยปล่อยมือให้เจย์ได้เข้าไปกอดกับพ่อแม่ทั้งสามยืนกอดกันและเป็นแม่ของเจย์ที่ร้องไห้ออกมาด้วยความคิดถึงลูกชายส่วนเจย์ก็ยิ้มดีใจที่ได้กลับมาเจอพ่อกับแม่อีกครั้ง“ผมขอโทษนะครับ” เจย์เอ่ยขึ้นอย่างรู้สึกผิดแต่ถ้าหากย้อนเวลากลับไปได้เขาก็คงจะเลือกหนีออกจากบ้านเหมือนเดิมเพราะเขาคงทนอยู่ด้วยความอับอายกับความโง่เขลาของตัวเองไม่ได้เหรอ“ไม่เป็นไรลูกผิดพลาดแล้วก็ช่างมัน” แม่ของเจย์เอ่ยขึ้นอย่างอบอุ่นพร้อมกับกอดเจย์อีกครั้ง ส่วนพ่อของเขาก็ยกมือขึ้นลูบผมลูกชายด้วยความรักเช่นกันเอิงเอยมองภาพอบอุ่นด้วยน้ำตาคลอเบ้า เธอเองก็อยากกอดพ่อกับแม่แบบนี้บ้างจัง“แล้วแม่สาวน้อย..”“สวัสดีค่ะหนูชื่อเอิงเอยค่ะ^^” เอิงเอยเอ่ยขึ
เคร้ง!คำพูดของเอิงเอยทำเขาถึงกับทำช้อนตกใส่จานอาหาร เอิงเอยถึงกับหัวเราะออกมาเมื่อเห็นเจย์ทำท่าช็อก“พูดอะไรเนี่ย!” เจย์เอ่ยขึ้นพร้อมหัวเราะอย่างไม่เชื่อหู มีที่ไหนผู้หญิงจะขอผู้ชายแต่งงานก่อน“ไม่แต่งเหรอคะหนูให้สินสอดพี่เยอะๆ เลยก็ได้” เอิงเอยยังคงพูดต่อ เธอเกรงใจที่เจย์ต้องไปๆ มาๆ ที่คอนโดกับที่บ้านเอิงเอย สู้ย้ายมาอยู่บ้านเธอให้เป็นเรื่องเป็นราวก็สิ้นเรื่อง“เอิงครับ พี่สิต้องเป็นคนขอ ไม่ใช่เรา” เจย์เอ่ยตอบเสียงเรียบ“นี่มันสมัยไหนกันแล้วค่ะไม่สำคัญหรอกว่าใครจะเป็นคนขอก่อน นะๆ แต่งงานกันนะคะ พี่เจย์จะได้ย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านเอิงไง”เจย์ผ่อนลมหายใจด้วยความเหนื่อยใจต้องเป็นเขาสิที่เป็นคนขอเอิงเอยแต่งงานและต้องเป็นเขาสิที่ต้องพาเอิงเอยย้ายมาอยู่ด้วยกัน“น้าๆ ~” เอิงเอยยังคงเว้าวอนไม่เลิกดวงตาสวยกะพริบกันถี่ ๆ จนคนเจย์อมยิ้มออกมา“ไหนแหวนล่ะ” เขาเอ่ยถามเอิงเอยชะงักไปทันทีเพราะไม่ได้เตรียมมา“อะเอ่อเป็นจุ้บ ๆ ขัดไว้ก่อนได้ไหมคะแหะ ๆ ^^” เจย์มองเอิงเอยที่จำแห้งเขาลุกขึ้น ก่อนจะเชยคางเอิงเอยมาจูบอย่างดูดดื่มเอิงเอยจูบตอบด้วยรอยยิ้มเขินในทันทีไม่นานเจย์ก็ผละจูบออกไปสองสายตามองกันพร้อมกับ
“แย่จังนะคะ พอดีพ่อแม่เอิงทิ้งมรดกไว้ให้เยอะมากเสียด้วยสิ” เอิงเอยเอ่ยพร้อมยกยิ้มที่มุมปากเมย่าได้แต่กำหมัดแน่นด้วยความไม่พอใจ แต่ที่ไม่สามารถเอาชนะผู้หญิงตัวเล็ก ๆ อย่างเอิงเอยได้แล้วตอนนี้ผู้หญิงตัวเล็กหน้าตาใสซื่ออย่างเอิงเอยก็กำลังควบคุมเอิงเอยจนอยู่หมัดเมย่ามองทั้งสองด้วยความแค้นก่อนจะเอ่ยขึ้น“ฝากไว้ก่อนเถอะ!” เมย่าเอ่ยขึ้นก่อนจะหันหลังเดินจากไป ส่วนเอิงเอยได้ยักไหล่ออกมาอย่างไม่แคร์ “ไม่รับฝากจ้าขี้เกียจถือมันหนักคิกๆ” เจย์ส่ายหน้าให้กับความขี้เล่นของเอิงเอยเขาถอนหายใจออกมาอย่างรู้สึกไม่สบายใจทั้ง ๆ ที่เขาเป็นผู้ชายแท้ๆ แต่ผู้หญิงตัวเล็กๆ คนนี้กับเข้ามาสะสางปัญหาให้เขาจนหมดสิ้น“ขอโทษนะครับ เรื่องทั้งหมดเป็นเพราะพี่แท้ ๆ” เขาเอ่ยขึ้นด้วยความรู้สึกผิด เอิงเอยมองใบหน้าหล่อก่อนฉีกยิ้มกว้าง“งั้นเอิงขอกอดจากพี่เจย์แน่น ๆ เป็นของรางวัลได้ไหม?”"แถมให้มากกว่ากอด ทั้งคืนเลยครับ"ใบหน้าหล่อระบายยิ้มออกมาก่อนจะสวมกอดอีกฝ่ายเต็มรัก เอิงเอยจมอยู่ในอ้อมกอดแกร่งด้วยรอยยิ้มและหวังว่าต่อจากนี้ผู้ชายของเอิงเอยจะมีแต่ความสุขในทุกๆ วันหนึ่งเดือนต่อมากระแสคู่จิ้นของเจย์และเควินได้ค่อย ๆ หาย
“นายแบบชิดกับนางแบบหน่อยครับ” เจย์ขยับตามคำสั่งเขาโอบเอวบางอันเปลือยเปล่าของเอิงเอยก่อนจะบีบเคล้นมันเบาๆ เอิงเอยเบ้หน้าด้วยความเจ็บเล็กน้อยเงยหน้ามองเจย์ที่ส่งสายตาดุให้กับเธอ แต่เจ้าตัวก็ได้แต่ส่งยิ้มหวานกลับไป“ดีครับน้องนางแบบขอยิ้มแบบสดใสเลยนะครับ” เอิงเอยทำตามอย่างว่าง่ายก่อนจะปรับเปลี่ยนท่าไปตามที่ช่างภาพบอกทุกคนต่างมองด้วยความอึ้งเพราะทั้งสองดูเข้ากันได้ดีมากประหนึ่งถ่ายแบบคู่รักก็ไม่ปาน“ดีครับเจย์กอดจากด้านหลังได้ไหมครับนางแบบโอเครึเปล่า” ช่างภาพเอ่ยถามเอิงเอยพยักหน้ารับด้วยรอยยิ้มไม่นานเจย์ก็เดินไปทางด้านหลังของเอิงเอย ก่อนจะสวมกอดจากด้านหลังและใช้ใบหน้าหล่อเกยบนไหล่ของเอิงเอย“ดีมากครับยิ้มหน่อยครับนางแบบเอามือ แตะหน้านายแบบ เยี่ยมครับ” ทั้งสองถ่ายอยู่เกือบครึ่งชั่วโมงก่อนจะออกไปรอเปลี่ยนฉากเอิงเอยโดนช่างแต่งหน้าเรียกไปเติมหน้า เช่นเดียวกับเจย์ไม่นานฉากใหม่ก็ถูกจัดขึ้นและทั้งสองต้องลงไปนั่งในบ่อน้ำด้วยกันเอิงเอยลงนั่งเป็นคนแรกระดับน้ำอยู่ตรงช่วงอกของเอิงเอยพอดีไม่นานเจย์ก็เดินตามเข้ามา“กลับบ้านไปเจอแน่” เขาเอ่ยเสียงดุก่อนจะหันไปสนใจช่างภาพอีกครั้ง เอิงเอยที่ได้ยินแบบนั้นก็