ตอนที่ 8

มือเล็กตวัดผ้าห่มขึ้นแล้วมองลอดเข้าไปสำรวจตัวเอง ดวงตาเบิกกว้าง ใบหน้าเลิ่กลั่กเหลอหลาขึ้นมาทันที

"อ๊ายย ไม่ได้! จะให้เขาเข้ามาเจอในสภาพนี้ไม่ได้!"

ยูกิหวีดลั่นแล้วลนลานคลานลงจากเตียง เพราะอะไรน่ะเหรอ  ก็เพราะใต้เสื้อเชิ้ตที่เธอสวมใส่ มันมีแค่แพนตี้ตัวเดียวไงล่ะ

ร่างอ้อนแอ้นวิ่งมาหยุดยืนอยู่กลางห้อง สองมือพยายามดึงรั้งชายเสื้อที่ปิดสะโพกอย่างหมิ่นแหม่ให้แนบลู่ไปกับต้นขาแล้วกวาดตามองหาทางหนีทีไล่ไปด้วยอย่างตื่นตระหนก

"ทำอะไร หาไอ้นี่อยู่เหรอ?"

ขาเรียวที่ตั้งท่าจะวิ่งเข้าไปหลบในห้องน้ำชะงักค้างพร้อมกับร่างกายชาวาบไปทุกส่วนหลังได้ยินเสียงทุ้มเอ่ยถามขึ้นจากด้านหลัง

เธอหยุดยืนอยู่กับที่ไม่ไหวติง ริมฝีปากบางเม้มแน่น สองจิตสองใจว่าควรจะหันกลับไปหรือหันหลังคุยต่อดี

"คงไม่อยากได้คืนแล้วสินะ"

เสียงแค่นหัวเราะท้ายประโยคทำให้ยูกิชักหงุดหงิด เธอสูดลมหายใจเข้าปอดลึก ๆ เรียกความมั่นใจก่อนจะตัดสินใจหันกลับไปเผชิญหน้ากับเจ้าของคำถามตรง ๆ

สายตาจับจ้องใบหน้าคมคาย แล้วคิ้วเรียวก็ขมวดเข้าหากันเล็กน้อยเมื่อรู้สึกคุ้นหน้าอีกฝ่ายอย่างประหลาด โดยเฉพาะดวงตาสีดำสนิทคู่นั้น

เหมือน...เคยเห็นที่ไหนนะ?

"ตื่นมาก็คิดจะหนีเลย?"

คำกล่าวหาและสายตาตำหนิติเตียนทำให้ยูกิลืมความสงสัยแล้วเผลอชักสีหน้าใส่ นี่เขาคิดว่าเธอเป็นพวกลืมบุญคุณคนง่าย ๆ อย่างงั้นเหรอ

"ฉันไม่ได้คิดจะหนีค่ะ ฉันแค่เห็นว่าสภาพของฉันตอนนี้คงไม่เหมาะที่จะพบคุณเท่าไหร่"

"จะอายอะไร ผมเห็นตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว"

ยูกิอ้าปากเหวอ สองมือยกขึ้นกอดตัวเองแล้วเบี่ยงหลบด้วยท่าทีปกป้องทันที หมายความว่ายังไง เห็นตั้งแต่เมื่อคืน

หรือว่า....!?

"นี่!"

นางแบบสาวแผดเสียงใส่จนดังลั่นห้องพร้อมจ้องมองราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ ทำเอาอาร์มหลุดหัวเราะพรืด ขบขันกับสิ่งที่เธอกำลังคิดอยู่หากแต่เขาก็ไม่คิดจะแก้ตัว

"ชุดใหม่วางอยู่ข้างนอก เดี๋ยวจะให้เด็กเอามาให้"

"ฮึ! ขอบคุณค่ะ!"

ถึงจะโมโหคนตรงหน้าแค่ไหนแต่เพราะคำสอนของมารดาที่เคยพร่ำบอกยูกิจึงกล่าวขอบคุณอีกฝ่ายอย่างเสียไม่ได้ แม้ว่าแววตาจะยังคงวาววับด้วยความขุ่นเคืองไม่หาย

อาร์มจ้องคนที่โกรธจนตัวสั่นแล้วส่งเสียงเหอะในลำคอ ดูท่าว่าเจ้าหล่อนจะหลงลืมสิ่งที่รับปากกับเขาไปหมดแล้วสินะ

"คิดว่าผม ต้องการแค่คำขอบคุณ"

คำถามนี้ทำเอาใจดวงน้อยกระตุกวูบ แม้จะรู้ดีว่าผู้ชายที่เข้าหานั้นล้วนต้องการเอาชนะและครอบครองร่างกาย แต่เธอก็ไม่ใช่นางแบบที่คิดจะขายเรือนร่างของตัวเอง

"ละ...แล้ว คุณต้องการอะไร เงินเหรอ ถ้าอยากได้เงินก็เอาโทรศัพท์ฉันมาสิ เดี๋ยวฉันจะกดโอนให้เดี๋ยวนี้เลย"

ยูกิแสร้งทำเป็นไม่เข้าใจ แล้วพยายามเบี่ยงเบนประเด็นไปที่เรื่องเงินด้วยการยื่นข้อเสนอด้วยสีหน้ากระตือรือร้น แต่ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะไม่ยอมปล่อยผ่าน

"อ๊ะ!"

ยูกิผงะ ร้องอุทานด้วยความตกใจเมื่อจู่ ๆ อีกฝ่ายก็สาวเท้าเข้ามาใกล้อย่างกะทันหัน แล้วถอยกรูดหนีไปด้านหลังจนกระทั่งแผ่นหลังกระแทกเข้ากับผนังห้องเต็มแรง

ปึก!

สองมือเผลอกำชายเสื้อแน่นขึ้นด้วยความประหม่า ยิ่งสบเข้ากับสายตาเป็นประกายกรุ้มกริ่ม เธอก็ยิ่งรู้สึกถึงความไม่ปลอดภัยต่อร่างกายและทรัพย์สิน 

เท้าเรียวเล็กขยับเตรียมจะหนีไปอีกทาง ทว่าคนรู้ทันกลับยกมือขึ้นวางค้ำลงบนผนังห้องดักหน้า เธอจึงต้องถอยกลับมายืนตรงจุดเดิมอย่างไม่มีทางเลือก

"นะ..นี่!"

"หื้ม?"

"ยะ..อยากได้กี่ล้าน ก็พูดมา"

ยูกิทำเป็นหงุดหงิดแล้วขึ้นเสียงใส่ กลบเกลื่อนใจดวงน้อยที่มันกำลังเต้นแรงไม่เป็นจังหวะเพราะความหวาดหวั่น แต่นอกจากชายหนุ่มจะปิดปากเงียบแล้วยังก้าวเท้ามาข้างหน้าอีก

"ถ...ถอยไปนะ ไม่งั้นฉันต่อยนะ!"

ยูกิรีบปั้นหน้าขึงขังพร้อมยกกำปั้นขึ้นข่มขู่ไม่ให้อีกฝ่ายขยับเข้ามาใกล้เธอจนเกินจำเป็น แต่ก็ถูกอีกฝ่ายปัดทิ้งอย่างไม่ไยดี

อาร์มกระตุกยิ้มมุมปาก ยื่นใบหน้าเข้าไปใกล้พร้อมจ้องลึกเข้าไปในนัยน์ตาสีน้ำผึ้งที่กำลังวูบไหวฉายแววหวาดระแวงคู่นั้น

"แล้วถ้าผม...ต้องการคุณล่ะ"

+++++++++++++++++

ในเซตมีทั้งหมด 5 คนนะคะ

1. คชา x หมอนิล จาก ทำไมถึงเป็นเธอ

2. หมอนัท x หมอฟ้าใส จาก รักอำพราง

3. หมอเกมส์ x น้ำค้าง จาก รักอำพรางคู่พิเศษ

4. ต้นไม้ x ใบบัว จาก เพื่อน(ไม่)จริง

5. อาร์ม x ยูกิ จาก กับดักรักร้าย

สามารถอ่านแยกกันได้ค่ะ เพียงแค่มีความสัมพันธ์ที่เชื่อมโยงกันในบางฉากเท่านั้น