ตอนที่ 7

แสงแดด​ส่องผ่านรอยแยกของผ้าม่านที่ถูกเปิดทิ้งไว้ ตกกระทบลงบนใบหน้าสะสวยไร้เครื่องสำอางเข้าพอดิบพอดี ปลุกให้คนที่กำลังนอนขดตัวอยู่ใต้ผ้าห่มผืนนุ่มรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาในยามเช้า​ของวันใหม่

"อื้ออ"

เสียงหวานครางเบาหวิวแล้วนิ่วหน้าน้อย ๆ เมื่อความเจ็บปวดตรงเข้าเล่นงานทันทีที่สติสัมปชัญญะกลับคืนมา

เธอปรือตามองผ้าม่านอย่างไม่สบอารมณ์นักก่อนจะพลิกตัวหนีแสงไปอีกทางหมายจะนอนต่อ ทว่าศีรษะที่ปวดหนึบก็รบกวนเสียจนหลับต่อไม่ลง

ยูกิถอนหายใจพรืด กัดฟันหยัดกายลุกขึ้นนั่งอย่างงัวเงียพลางยกมือขึ้นนวดคลึงขมับป้อย ๆ ชำเลืองมองนาฬิกาบนโต๊ะหัวเตียงแวบหนึ่งแล้วกลอกตาทำหน้าเบื่อหน่ายหลังมองเห็นเลขแปดปรากฏอยู่บนหน้าจอติจิตอล

"ทีอย่างงี้ละตื่นเช้าเชียวนะยัยยูกิ"

เสียงหวานพึมพำบ่นตัวเอง เพราะนอกจะยังเช้าแล้ววันนี้ก็ไม่มีตารางงานไปไหนอีกด้วย ทว่าในจังหวะที่กำลังจะทิ้งตัวลงนอนต่อคนง่วงก็ชะงักหยุดกึกกลางอากาศ

อะไรบางอย่างสะกิดใจให้ยูกิดึงตัวขึ้นมานั่งหลังตรงตามเดิม เธอกะพริบตาถี่ ๆ นึกแปลกใจแล้วมองไล่สำรวจตั้งแต่ปลอกหมอน ผ้าห่ม ไปจนถึงโคมไฟเหนือหัวเตียง

พลันดวงตาก็เบิกกว้างขึ้นจนแทบเท่าไข่ห่าน

"เฮ้ย! ฉะ...ฉัน ฉันอยู่ที่ไหนเนี้ย"

ยูกิอ้าปากค้างแล้วหันรีหันขวาง สีหน้าตื่นตระหนกสุดขีดเมื่อพบว่าสิ่งแวดล้อมรอบตัวนั้นไม่เหมือนห้องนอนที่คอนโดเลยสักนิด

คิ้วเรียวขมวดแน่นขณะพยายามนึกทบทวน ทว่าสมองกลับว่างเปล่าไร้ความทรงจำของคืนวานอย่างน่าตกใจ แต่ที่ยิ่งไปกว่านั้นคือเธอตื่นมาแล้วเจอว่าตัวเองกำลังสวมใส่เสื้อเชิ้ตผู้ชายอยู่!

แกรก

ยูกิก้มมองตัวเองอย่างไม่เชื่อสายตา ใกล้จะสติแตกเต็มทน พลันเสียงปลด ล็อกประตูก็ดังขึ้นทำลายความเงียบ ส่งผลให้เธอสะดุ้งโหยงแล้วหันขวับตามเสียง

ใจดวงน้อยเต้นแรงไม่เป็นส่ำ สองมือดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมจนถึงปลายคางแล้วกำแน่นจนยับยู่ ลุ้นระทึกว่าใครกำลังยืนอยู่ด้านหลังบานประตูที่ค่อย ๆ เลื่อนเปิดออกกว้าง

"คุณตื่นแล้วเหรอคะ"

ใบหน้าขาวซีดโผล่เข้ามา ก่อนที่หญิงสาวในชุดยูนิฟอร์มสีเข้มซึ่งมองแวบเดียวก็รู้ได้ทันทีว่าคือแม่บ้านจะร้องทักด้วยน้ำเสียงดีอกดีใจ วางอุปกรณ์ทำความสะอาดในมือลงแล้วกระวีกระวาดก้าวเข้ามาหยุดยืนที่ปลายเตียงพร้อมรอยยิ้มกว้าง

"คุณผู้หญิงจะรับอาหารเช้าเลยไหมคะ"

สายตาหรี่ลงมองสาวใช้อยู่อย่างนั้นนิ่ง ๆ เพราะทุกอย่างดูแปลกตาสำหรับเธอไปเสียหมดจนไม่กล้าไว้วางใจ กระทั่งเห็นว่าแววตาของคนถามนั้นใสซื่อไร้ร่องรอยของความคิดร้าย  เธอจึงเปิดปากถามไถ่ถึงที่อยู่ ณ ปัจจุบัน

"ที่นี่ที่ไหน? แล้ว...เอ่อ...ฉัน มาอยู่นี่ได้ยังไง คุณเป็นคนพาฉันมาเหรอคะ"

"อุ๊ย! อย่าพูดคุณพูดค่ะกับอีฉันเลยค่ะ"

"อ่า จ้ะ งั้นเธอเป็นคนพาฉันมาเหรอจ๊ะ"

"ไม่ใช่อีฉันหรอกค่ะ นายใหญ่เป็นคนพามาค่ะ"

"เอ่อ... แล้วนายใหญ่ของเธออะไรนั่นน่ะ เขาคือใครเหรอ"

"นายใหญ่ชื่อปกรณ์ค่ะ"

"ปะ..กรณ์งั้นเหรอ?"

ยูกิทำหน้างุนงง คิ้วเรียวยิ่งขมวดมุ่นแน่นขึ้นหลังได้ยินคำตอบ ปกรณ์ไหนอีก ชีวิตนี้เธอไม่เคยรู้จักใครที่ใช้ชื่อนี้เลยด้วยซ้ำ นี่มันเกิดอะไรขึ้นเนี้ย

"แล้วนายปกรณ์นั่น พาฉันมาที่นี่ทำไม"

"เอ่อ...อีฉัน..."

"ไม่เป็นไรจ้ะ เธอคงไม่รู้สินะ งั้น...ชุดกับกระเป๋าฉันอยู่ไหนจ๊ะ หยิบให้หน่อยได้ไหม"

เมื่อเห็นว่าสาวใช้เอาแต่อึกอัก หน้าม่อยลงคล้ายไม่สามารถตอบคำถามได้ ยูกิจึงโบกไม้โบกมือเป็นเชิงว่าไม่เป็นไรก่อนจะแบมือขอข้าวของส่วนตัวคืน ความกังวลใจเบาลงไปหลายส่วนเพราะคำตอบที่ได้บ่งบอกว่าเจ้าหล่อนน่าจะเป็นคนจัดการเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เธอ

"อ่า...ของของคุณผู้หญิง นายใหญ่เป็นคนดูแลเจ้าค่ะ คุณรอสักประเดี๋ยวนะเจ้าคะ เดี๋ยวอีฉันจะไปเรียนนายให้ว่าคุณตื่นแล้ว"

"หะ! ดะ...เดี๋ยว เดี๋ยวสิ!"

ยูกิร้องตะโกนทักท้วงทว่าก็ไม่ทัน เพราะสาวใช้วิ่งแจ้นออกจากห้องไปอย่างว่องไว ทั้งที่เมื่อกี้ยังดูเงียบหงิม อ้อมแอ้มตอบคำถามเธอไม่เต็มเสียงอยู่เลย

แต่เดี๋ยวนะ ... ถ้าบอกว่าไปเรียนนายใหญ่ งั้นคนที่จะเข้ามาก็ต้องเป็นนายปกรณ์อะไรนั่นสิ!  

+++++++++++++++++

ในเซตมีทั้งหมด 5 คนนะคะ

1. คชา x หมอนิล จาก ทำไมถึงเป็นเธอ

2. หมอนัท x หมอฟ้าใส จาก รักอำพราง

3. หมอเกมส์ x น้ำค้าง จาก รักอำพรางคู่พิเศษ

4. ต้นไม้ x ใบบัว จาก เพื่อน(ไม่)จริง

5. อาร์ม x ยูกิ จาก กับดักรักร้าย

สามารถอ่านแยกกันได้ค่ะ เพียงแค่มีความสัมพันธ์ที่เชื่อมโยงกันในบางฉากเท่านั้น