CHAP 11

Hindi ko alam kung ilang minuto na akong nakatitig sa kisame ng apartment ko. Mula nang pumasok ako sa bahay ay agad akong nagtungo sa aking kwarto at nahiga. Paulit-ulit kong inisip ang ginawa ni Agustine, ngunit kahit anong gawin ko ay hindi ko talaga alam kung bakit siya umaakto ng gano'n.

Napapikit na lamang ako at napahilot sa aking sintido. "I left my car," I uttered, and shook my head. "Sino naman kasi ang taong susundo sa gitna ng trabaho? I mean, it should be done after work!" I talked to myself.

Sa halip na magpakabaliw sa pag-iisip ay iwinaksi ko na lang 'yon sa aking utak. Masyadong mahalaga ang oras ko para lang aksayahin sa kanya. Sandali akong nagpahinga at saka ginawa ng normal kong gawain sa araw-araw; naglinis ng sarili, nagbihis, nagluto, kumain, at iba pa. Kinagabihan, habang naghahanda sa aking pagtulog ay bigla na lamang pumasok ang isang ideya sa utak ko na nakapanindig ng aking mga balahibo.

No, it's impossible.

Hindi niya naman ako crush, 'no?

I cringed.

"Kun