/ วัยรุ่น / Be mine วิศวะเถื่อน / ตอนที่ 8 Be mine เดิมพันหัวใจนายวิศวะ สมยอม

공유

ตอนที่ 8 Be mine เดิมพันหัวใจนายวิศวะ สมยอม

작가: NaLa.Sri
last update 최신 업데이트: 2025-05-28 15:16:08

@ โรงพยาบาลเอกชนชื่อดัง

“คุณบีลีฟมาแล้วเหรอคะ” พยาบาลวัยกลางคนเอ่ยทักทายบีลีฟที่เดินเข้าไปยังเคาน์เตอร์หน้าแผนกฉุกเฉินด้วยความเร่งรีบ

“มีอะไรให้บีลีฟช่วยมั้ยคะ” บีลีฟเอ่ยถามพยาบาลด้วยน้ำเสียงสุภาพ แม้ว่าเธอจะเป็นถึงลูกสาวเจ้าของโรงพยาบาล แต่! บีลีฟไม่เคยทำตัวเองเหยียบบุคลากรคนอื่นแม้แต่ครั้งเดียว จนเป็นที่รักของคนในองค์กร

“ดีเลยค่ะ ช่วยนำเอกสารนี้ไปให้คุณหมอบาร์เทอร์ทีค่ะ” พยาบาลวัยกลางคนยื่นชาร์ตประวัติคนไข้ให้กับบีลีฟ ก่อนที่หญิงสาวจะตบปากรับคำ และยื่นมือไปรับชาร์ตคนไข้ มุ่งตรงเดินเข้าไปในห้องฉุกเฉินของโรงพยาบาล

“ได้ค่ะ”

“เฮียบาร์ พี่มาลีฝากมา” บีลีฟเดินเข้าไปในห้องฉุกเฉิน มุ่งตรงไปหาพี่ชายของตัวเองที่ยืนทำงานอยู่อย่างตั้งใจ เธอยื่นชาร์ตประวัติคนไข้ให้กับพี่ชายอย่างรู้งาน

“มาแล้วเหรอ” หมอบาร์เทอร์เงยหน้าขึ้นมองน้องสาวของตัวเองไปที ก่อนที่หมอหนุ่มจะก้มหน้าทำงานต่อ

“คุณพ่อ คุณแม่อยู่ไหนคะ” บีลีฟเอ่ยถามพี่ชายของตัวเองด้วยความอยากรู้ เพราะช่วงนี้เธอแทบไม่ได้เข้าไปที่บ้านเลยด้วยซ้ำ

“คุณพ่อ คุณแม่ อยู่ในห้องผ่าตัด”

이 책을 계속 무료로 읽어보세요.
QR 코드를 스캔하여 앱을 다운로드하세요
잠긴 챕터

최신 챕터

  • Be mine วิศวะเถื่อน   ตอนที่ 45 กุมหัวใจนายเย็นชาย (Happy Ending END)

    เวลามักผ่านไปเร็วเสมอ ตอนนี้ตะวันเรียนจบเรียบร้อยและตอนนี้เธอกำลังทำงานที่บริษัทของพ่อพายุโดยมีข้อแม้ว่าห้ามให้ใครรู้ความสัมพันธ์ของเธอกับลูกชายเจ้าของบริษัทในทุกคนในบริษัทรู้จะมีก็แต่เจ๊ซินดี้ที่เธอเคยฝึกงานด้วยส่วนพายุตอนนี้เขาขึ้นปีสองแล้วและวันหยุดเขาก็มักจะเข้าไปศึกษาดูงานที่บริษัทของพ่อตัวเองตามคำสัญญาที่เคยให้เอาไว้กับผู้เป็นพ่อ “ตะวันเสร็จรึยัง” เสียงพายุตะโกนเรียกชื่อตะวัน วันนี้คือวันหยุดสุดสัปดาห์ที่เขาและเธอนัดไปกันเที่ยวทะเลซึ่งตอนนี้คนตัวเล็กยังไม่เดินออกมาจากห้องนอน “มาแล้ว มาแล้ว เร่งจังเลยนะ” เสียงหวานวิ่งออกมาจากห้องนอน สายเดี๋ยวคล้องคอลายลูกไม้บวกกับกางเกงยีนขาสั้นอวดเรียวขาสวย ทำให้พายุเริ่มคิ้วขมวดกันเป็นปมกับการแต่งตัวของเธอ “ไปเปลี่ยนชุด” “จะไปชุดนี้” “ตะวัน!!” “มันไม่ได้โป๊อะไรเลยนะ” ตะวันก้มมองตัวเอง เธอไม่ได้แต่งตัวโป๊จนเกินงามแต่พายุมักจะหวงจนเกินเหตุ เมื่อเห็นว่าคนตัวโตเริ่มหงุดหงิดตะวันรีบเดินไปคล้องแขนอย่างเอาใจก่อนจะดันแผ่นหลังของเขาให้เดินออกจากห้อง

  • Be mine วิศวะเถื่อน   ตอนที่ 44 กุมหัวใจนายเย็นชา (สู่ขอเมีย)

    “วันนี้ดูอารมณ์ดีเชียวนะ” เสียงแบงค์เอ่ยทักพายุคนแรกที่เห็นเขาก้าวขายาวเข้ามาภายในอาคารเรียนด้วยใบหน้าที่สดชื่น “กูละสงสารพี่ตะวันจริง ๆ ที่จริงพี่เขาควรจะโกรธมึงนะ” เรียวพูดขึ้นเมื่อเห็นหน้าของพายุ “กูว่าแปลกนะ ผู้หญิงอะไรไม่หวงผัวตัวเองสักนิด” เป็นภัทรที่เอ่ยขึ้นมา คิ้วเข้มขมวดเป็นปมเขากำลังครุ่นคิดถึงนิสัยของผู้หญิงที่เคยเจอมา ไม่เคยมีใครเหมือนพี่ตะวันเลยสักคน “ยังไงวะ” “ไอ้พายุ มึงคุยกับพี่ตะวันเรื่องรูปในเพจรึยัง” “อืม” “แล้วพี่ตะวันเขาว่าไงบ้าง” “ไม่ได้ว่าอะไร” “พวกมึงเห็นไหม? กูว่าแปลก ไอ้แบงค์มึงคิดแบบกูรึเปล่า” แบงค์ที่นั่งอยู่ข้าง ๆ เกิดฉงวนใจขึ้นมาตามคำพูดของภัทรซึ่งแน่นอนว่าเขาและภัทรเป็นเสือผู้หญิงเช่นเดียวกัน “อืม แบบนี้กูก็ว่าแปลก เป็นผู้หญิงคนอื่นวีนแตกไปแล้ว” มือหนาอกขึ้นลูบคางของตัวเองอย่างครุ่นคิดถึงสาเหตุ ทำให้พายุเริ่มรู้สึกตามที่เพื่อนทั้งสองของตัวเองพูดขึ้น ตั้งแต่อยู่ด้วยกันมาเขาและเธอไม่เคยทะเลาะเรื่องผู้หญิงเลยส

  • Be mine วิศวะเถื่อน   ตอนที่ 43 กุมหัวใจนายเย็นชา (งอนเมียยังไงให้ 18+)

    เย็นวันนั้นพายุไลน์บอกตะวันให้มาหาที่คณะ เพื่อรอเขากลับคอนโดพร้อมกันเนื่องจากอาจารย์ปล่อยเลต ทำให้เขาไม่สามารถไปรับเธอได้และเขาก็ไม่อยากให้เธอกลับคอนโดเพียงลำพัง “งานดี” ไวน์ที่อาสารอเป็นเพื่อนตะวันที่ลานคณะวิศวกรรม ทั้งสองซื้อลูกชิ้นและน้ำปั่นมากินเมื่อรู้สึกหิวพร้อมกับหันไปมองผู้ชายที่เดินผ่านไปมาอย่างอารมณ์ดี “ดีแก” หนุ่มน้อยหน้าตี๋ที่พึ่งเดินผ่านทำให้ไวน์และตะวันหันขวับไปมองทันที ความน่ารักของเด็กหนุ่มที่พึ่งเดินผ่านไป “พ่อของลูกฉัน” “แต่แกไม่มีมดลูกนะวิวัฒน์” “พูดแบบนี้ ตบกันไหม? เพื่อนก็เพื่อนเถอะ” ไวน์ลุกขึ้นยืนเท้าสะเอวหาเรื่องตะวัน เรียกเสียงหัวเราะจากตะวันได้เป็นอย่างดี เสียงหัวเราะใสของตะวันทำให้พายุที่กำลังลงมาจากตึกรับรู้ได้ว่าเธออยู่ตรงไหน เขาเดินไปตามเสียงหัวเราะเรื่อย ๆ จนเห็นแผ่นหลังบางของตะวันนั่งอยู่กับเพื่อน“น่ารักจังเลย ชื่ออะไรคะ” หนุ่มตี๋คนเดิมเดินผ่านทำให้ตะวันอดไม่ได้ที่จะเอ่ยแซวเพื่อขิงเพื่อนรักอย่างไวน์ ที่กำลังทำหน้าเหมือนคนเห็นผีอยู่ตรงข้ามเธอ“เป็นอะไร? ทำหน้าเหมือนคนเห็นผี” คิ้ว

  • Be mine วิศวะเถื่อน   ตอนที่ 42 กุมหัวใจนายเย็นชา (ไปส่งเมีย)

    “พายุเสร็จรึยัง” เสียงเรียกพายุดังขึ้น วันนี้คือวันเปิดภาคเรียนของตะวันและพายุ หลังจากฝึกงานเสร็จตะวันต้องเข้าไปทำโปรเจคจบและเรียนเพิ่มในมหาลัยก่อนจะจบการศึกษา วันนี้พายุใส่เสื้อช็อปสีแดงเลือดกับกางเกงยีนพอดีตัวสีดำกำลังเดินออกมาจากห้องนอน ดวงตากลมโตของตะวันมองดูความหล่อเหลาของพายุจนลืมเวลา พายุนับวันยิ่งทวีความหล่อขึ้นหลายเท่าตัวบวกกับช็อปแดงที่เขาใส่อยู่ยิ่งทำให้เขาหล่อมากขึ้น “เป็นอะไร” “ปะ เปล่า” “ก็เห็นอยู่ ยืนคิดอะไร” พายุที่เห็นตะวันนิ่งไป เขาเดินเข้ามาใกล้เธอ หลุบตาต่ำมองคนตัวเล็กตรงหน้าด้วยความสงสัย “ไม่มีอะไรหรอก รีบไปกันเถอะ”พายุขับรถมาส่งตะวันที่คณะของเธอก่อน รถยนต์คันหรูจอดสนิทหน้าคณะนิเทศของตะวัน ร่างบางประหม่าเล็กน้อย เมื่อมองออกไปด้านนอกของรถมีแต่คนมองเข้ามา“ทำไมมีแต่คนมอง”“......”“หรือว่านายมารับสาวที่คณะนี้บ่อย” เมื่อได้ยินประโยคของตัวเอง ทำให้พายุถึงกับถอนหายใจเฮือกใหญ่กับความคิดของเธอ“......”“นี่นายเบื่อฉันแล้วเหรอ? ถึงได้ถอนหายใจแบบนี้”“ใกล้จะเป็นเมนส์ใช่ไหม” พายุพูดออกมา

  • Be mine วิศวะเถื่อน   ตอนที่ 41 กุมหัวใจนายเย็นชา (ตั้งแต่มีเมีย)

    “พ่อ” หลังจากกลับมาจากบ้านตะวัน พายุรีบเดินทางมาหาผู้เป็นพ่อของตัวเองที่บริษัททันทีด้วยความรีบร้อน ร่างสูงเดินก้าวเข้าไปในห้องทำงานโดยไม่รอให้พ่อของเขาอนุญาต ชายสูงวัยที่กำลังนั่งหน้านิ่วคิ้วขมวดอยู่กับกองเอกสารบนโต๊ะทำงาน เงยหน้าขึ้นมามองลูกชายของตัวเองที่เดินปรี่เข้ามา “มีอะไร” น้ำเสียงเรียบเฉยเอ่ยถามลูกชายตัวเอง เขามองหน้าลูกชายของตัวเองด้วยแววตาอ่อนลงอย่างเห็นได้ชัด “พ่อ” พายุเอ่ยเรียกพ่อของตัวเองอีกครั้ง ใบหน้าหล่อเหลาเลิ่กลั่กเพราะเขาไม่รู้จะพูดอย่างไรกับพ่อตัวเองแต่น้ำเสียงที่เปล่งออกมาของพายุ ทำให้ผู้เป็นพ่อรับรู้ได้ถึงความเปลี่ยนแปลงบางอย่าง “ว่า” “พ่อไปขอตะวันให้ผมหน่อยสิ” “คิดยังไง ถึงได้มาขอร้อง” “ที่บ้านของตะวันเขาถือเรื่องนี้” ร่างสูงปรี่เดินเข้าไปนั่งเก้าอี้ตรงข้ามกับผู้เป็นพ่อด้วยแววตาที่อ่อนลงอย่างเห็นได้ชัดเช่นกัน พายุและพ่อของเขาเริ่มทำตัวเลิ่กลั่กใส่กัน “แกยังเห็นฉันเป็นพ่อ?” น้ำเสียงเรียบเฉยเอ่ยถามลูกชายของตัวเองด้วยความน้อยใจไม่น้อย

  • Be mine วิศวะเถื่อน   ตอนที่ 40 กุมหัวใจนายเย็นชา (เก็บตังแต่งเมีย)

    “เธอก็รู้ไม่ใช่เหรอว่าฉันกับพ่อไม่ถูกกัน” หลังจากที่ทานอาหารเย็นเสร็จเรียบร้อย ทุกคนก็แยกย้ายกันพักผ่อน พายุพูดขึ้นเมื่อทั้งสองอยู่ด้วยกันสองคนในห้องนอนของตะวัน “ฉันรู้แต่นายควรให้เกียรติครอบครัวฉันนะ นายจะมาขอลูกสาวคนอื่นด้วยตัวเองไม่ได้” “แต่” “ถ้าเกิดนายเป็นพ่อที่มีลูกสาว วันหนึ่งเกิดผู้ชายที่ไหนก็ไม่รู้มาขอลูกสาวนายแบบนี้ นายจะว่าไง” คิ้วเข้มขมวดกันเป็นปมเมื่อเขาคิดตามคำพูดของตะวัน “ไม่คิด!!” “ห๊ะ!!ทำไมนายเป็นคนแบบนี้พายุ” “ไม่คิด เพราะถ้าเกิดมีลูกสาวจะไม่มีวันนั้นที่ลูกจะมีแฟน เพราะฉันเลี้ยงเขาให้สุขสบายไปทั้งชีวิตได้” ทำพูดของพายุทำให้ตะวันกุมขมับของตัวเองทันที นี่ขนาดยังไม่มีลูกสาวเธอก็เริ่มสงสารขึ้นมาจับใจ ถ้าเกิดพายุมีลูกสาวขึ้นมาจริง ๆ เธอเชื่อว่าเขาจะทำให้สิ่งที่ตัวเองเคยพูดเอาไว้“เฮ้อ!!ฉันเหนื่อยจะพูดเรื่องนี้กับนาย เอาเป็นว่าฉันต้องการในสิ่งที่ฉันพูด”“ตะวัน” ตะวันเดินหนีเข้าไปในห้องน้ำทันที เธอแค่อยากให้พายุทบทวนตัวเองมากขึ้น เขาจะทำอะไรด้วยตัวเองแบบนี้ไม่ได้อย่างน้อยเขาก็ยังมีพ่

더보기
좋은 소설을 무료로 찾아 읽어보세요
GoodNovel 앱에서 수많은 인기 소설을 무료로 즐기세요! 마음에 드는 책을 다운로드하고, 언제 어디서나 편하게 읽을 수 있습니다
앱에서 책을 무료로 읽어보세요
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.
DMCA.com Protection Status