Chapter One

VENIXE WALKED slowly without making any noise while holding her silencer. She was wearing a mask that was half of her face covered. She wore a black plunge wrap around a halter crop top partnered with a black pants and black high heels.

Nang nasa hallway na si Venixe malapit sa room ng kanyang target, palinga-linga siya sa paligid kung may tao. Naiwan sa baba ang mga bodyguard ni Mr. Sanchez. The silence of the surroundings was deafening.

Pagkapasok ni Venixe sa loob ng hotel room ay agad niyang nakita na nakaupo si Mr. Sanchez sa upuan nang nakahubo't hubad habang nakapikit at nilalaro ang pribadong parte ng kanyang katawan. She smirked. Ang libog ng matandang target niya ngayon. Hindi naman bago sa kanya na malibugan ang mga lalaking target niya. Sexy ang mga sinusuot niyang damit para madali siyang makalapit sa mga target niyang hindi basta-bastang malapitan katulad ng target niya ngayon na si Mr. Sanchez.

Mr. Sanchez was moaning in pleasure while his right hand was busy moving up and down on his shaft.

Venixe eyes roam around the room. The lights are dimly on. The television was off. The curtains are brown which adds a dark ambiance of the room. Katamtaman na lamig naman ang buga nang aircon. Nalipat sa sahig ang tingin ni Venixe nang nakitang nakakalat sa sahig ang hinubad na damit ng kanyang target.

Slowly, she walked towards him. Piniringan ni Venixe ang mga mata ni Mr. Sanchez. Napangisi naman ang matandang target niya sa ginawa niya at tila ba na-eexcite sa anumang gagawin niya sa kanya. Hinawakan pa ni Mr. Sanchez ang kamay niya na kinapa nito upang hawakan mula sa likuran niya.

Hinawakan ni Mr. Sanchez ang kamay niya na pinanghawak nito sa kanyang pribadong parte ng katawan.Napangiwi si Venixe sa pandidiri. She rolled her eyes.

“What took you so long, Sab?”

Tumaas ang sulok ng labi ni Venixe. Sab ang ginamit niyang pangalan upang makalapit sa kanyang target na walang kasamang bodyguard. She used her sexiness to seduce him. Kumagat naman ang matandang target sa plano niya dahil libog na libog ito sa kanya. Akala ni Mr. Sanchez ay makaka-iskor sa kanya. Wala itong idea na ito na ang huling sandali niya dahil kailangan na niyang iligpit.

Hindi na pinahaba pa ni Venixe ang pagsasagawa niya ng mission niya. Tinutok niya ang silencer sa ulo ng matanda. Nang maramdam ni Mr. Sanchez na may nakatutok na baril sa kanyang ulo ay dali-dali itong tinggal ang blind fold at tatakbo sana. Ngunit pa siya makatakas, binaril na siya ni Venixe. Bumulagta ito sa sahig.

Agad na lumabas ng room si Venixe at dumiretso ng elevator para tumakas. Walang kaala-alam ang mga bodyguards ni Mr. Sanchez na patay ang amo nila sa itaas.

Pagkatapos ng kanyang mission, nagpunta sa kanyang coffee shop si Venixe. Pampalipas oras niya ang kanyang negosyo at pansamantalang nakakalimutan niya na isa siyang assassin. Her life wa normal kapag natapos na niya ang kanyang mission. Napangiti siya nang pumasok na sa kanyang account ang malaking halaga na binayad sa kanya ng client niya upang patayin si Mr. Sanchez.

Easy money. Bawat taong nililigpit niya ay may malaking halaga na kabayaran. She is one of the most hired assassin dahil sa walang sabit at malinis niyang trabaho. Iyon naman talaga ang target niya, bukod sa malaking pera ang halaga ng bawat mission niya, magiging mabango pa ang pangalan niya sa boss nila.

Pagkatapos ng kanyang mission ngayon, napag-isipan niyang magbakasyon muna. Kailangan niyang magpalamig dahil baka may makakilala sa kanya. Besides, she need really to rest. Puro trabaho na lang ang inaatupag niya. She needs to enjoy her life too. Paminsan-minsan, si Cloud ang kasama niya sa bakasyon. Ang kasamahan niya sa organisasyon na naging kaibigan na rin niya.

“Ven, hindi ako makakasama ngayon sa bakasyon mo. May mission ako. Susundan na lang kita doon. Tapusin ko lang ang mission ko,” sagot ni Cloud nang tinawagan niya ito para yayain na sumama na magbakasyon.

“Bilisan mo tapusin ang misision mo. Walang magda-drive sa akin pabalik ng Manila.” Narinig ni Venixe ang malakas na pagtawa ni Cloud sa kabilang linya. Madalas ay sinasama niya talaga ito para naman may driver siya. Tinatamad kasi siyang magdrive lalo na kung mahaba ang biyahe.

“Kaya naman pala.”

“Sige na. Tapusin mo na ang trabaho mo. Magsasara na rin ako ng shop.” Paalam niya bago binaba ang tawag.

Maraming customer ngayon sa coffee shop niya. Hands on din talaga siya sa pag-aasikaso ng kanyang shop dahil libangan na rin niya ito.