It's 3'o clock in the morning but my phone keep on ringing. Nakapikit pa ang isang mata ko nang kinuha ko ang phone kong nag-riring para tingnan kung sino ang tumatawag. Sanay akong gumising ng kahit anong oras kapag may tumatawag sa akin sa Balzi. Pero kapag itong personal phone ko ang gamit ko ay tamad na tamad akong sagutin lalo na at alam kong bakasyon ko. Naka silent ang isa kong phone.
It's Angel, my best friend who's calling me this early. Binalik ko ulit ang phone ko sa bedside table. Halos kakatulog ko lang nang 1'o clock, dalawang oras pa lang ako nakakatulog pero persistent itong si Angel. Ang kulit niya. Hindi ba 'to natulog kagabi?
I grabbed my phone while my eyes are still close. I am still sleepy and I hate her for calling me this hour. I told her yesterday that I am going to her beach resort somewhere in Quezon Province. I need a vacation. But I didn't expect she will call me this early.
"Urgh. . .What?!" I answered her in annoyance voice.
"Wow! Ikaw pa ang galit?" Inis din niyang sagot sa kabilang linya.
"Tsk . . . Do you even realize what time right now Angel? Pa'nong hindi ako maiinis?"
"Gising na ako dahil sabi mo susunduin kita."
"Angel 3'o clock pa lang nang madaling araw! Seryoso ka?" Doon na ako napamulat nang tuluyan ng mata.
"Excited akong sunduin ka. At isa pa Venexia, ang layo ng Maynila sa Quezon hello?!"
I heaved a sigh. Napahilot din ako ng ulo ko. Kahit kailan talaga itong si Angel. Early bird kung early bird pero mas matindi talaga 'to.
"Sana man lang tumawag ka na kapag nasa SLEX ka na or malapit na sa bahay ko," reklamo ko sa kanya.
"Ah basta! Be ready. I'll arrive in Manila 8 or 9'o clock. Aalis na tayo agad dahil si Kuya ang magda-drive sa 'tin pabalik ng Quezon."
I rolled my eyes."Pauwi na pala si Kuya Miguelito, sa kanya na lang pala kaya ako sasabay para hindi ka na bumiyahe papunta rito." I suggested.
"Oh no! You'll just ruin my schedule. May dadaanan pa tayo actually before we go back here in Quezon," excited ang kanyang boses.
I pout my lips. I get it now. Mukhang dadaanan namin ang bahay nang kanyang ultimate crush na si Louis, ang kaibigan ni Kuya Miguel.
"Kaya pala gustong-gusto mo akong sunduin may iba ka pa palang agenda. Sige na, I'll go back to sleep. Bye! " I press the end button before she can answer me.
I know hahaba pa ang usapan namin kapag hinayaan ko siyang sumagot. Mageexplain iyon nang pagkadami-daming rason kung bakit niya ako susunduin. Todo deny iyon na hindi ang crush niya ang dahilan.
I know her too well. We've been friends since we were grade school. Magkasing edad lamang kami. I am already twenty eight years old. She was there when my parents died. Her family is my family too. But her parents moved in San Franciso five years ago. Siya na lang ang naiwan sa Quezon dahil gusto niya talaga ang buhay probinsiya. May beach resort silang pag-aari at iyon ang pinagkaka-abalahang i-manage niya sa ngayon.
Her older brother is Kuya Miguel. He is already 30 years old but still single. Wala pa siyang balak maghanap ng girlfriend dahil masyado itong pihikan sa babae. After his last girlfriend na si Christine ay hindi na ito muling nagka-girlfriend.
Iniisip nga namin ni Angel ay hinihintay pa nitong bumalik ang ex niya. He has a restaurant here in Manila. Dalawa lang silang magkapatid at magkalayo pa. Pero plano nang sumunod ni Kuya Miguel sa parents nila sa San Francisco itong taon. Itong si Angel lang ang ayaw umalis nang bansa.I'm actually planning to buy Kuya Miguel's restaurant. But I am still thinking dahil marami akong trabaho. Focus din ako sa pagte-training ko. Hindi ako pwedeng huminto sa training lalo na at delikado ang trabaho ko sa Balzi.
My best friend doesn't know I joined Balzi. And they didn't even know that Balzi exist. Ako lang ang nakakaalam sa ginawa kong pagsali sa organisasyon na iyon kaya maingat na maingat ako sa bagay na iyon. She doesn't even know that Uncle Cyb trained me before to protect myself. They think I am just a normal girl who lost her family.
Kahit inaantok pa ako ay napilitan na rin akong bumangon. My body used to wake up at 4 in the morning. Kahit anong oras pa ako natutulog ay maaga pa rin akong nagigising. Well thanks to Angel, mas napa-aga pa sa 4am ang gising ko.
Magluluto muna ako ng breakfast ko bago ako maliligo. May kasambahay naman ako na kasama rito sa bahay at driver. I have a normal life when I stay here in my house at Makati.
Paminsan-minsan ay tumitira rin ako sa townhouse ko sa Cavite para magpalamig lalo na kapag kakatapos ko lang sa assignment ko sa Balzi. Pero madalas ay dito ako naglalagi lalo na at malapit ito sa coffee shop ko sa Makati.
Bago ako bumaba ay sumilip muna ako saglit sa terrace ng kwarto ko. Ang sarap nang lamig ng hangin na humahalik sa balat kong lantad dahil sa suot kong pantulog. I embraced myself. Malungkot akong tumingala sa langit. Palagi ko itong ginagawa bago matulog at pagkagising ko. Dito ko kinakausap ang mga magulang ko. I miss them so much. My eyes started to water again by my tears remembering my parents. I bit my lips to control myself not to cry.
Halos ganitong oras noon nangyari ang 'di ko malilimutang trahedya na nagpabago nang buhay ko. My life back then was perfect. I have a complete and loving parents on my side but he took it away from. Balsier took it away from me. Siya ang dahilan kung bakit isa na akong ulila ngayon. Siya ang dahilan kung bakit namatay ang parents ko. Sisiguraduhin kong pagbabayaran niya 'yon. Mariin akong napapikit. I clenched my fist.
Mabilis kong pinahid ang luha kong pumatak at bumalik na sa loob ng aking kwarto. Nagsuot na rin ako ng roba upang bumaba.
Hindi na ako nag-abala pa na gisingin sina Doris para ipaghanda ako. Sanay ako sa gawaing bahay. Sanay akong mag-isa. Hindi rin ako magpapahatid dahil sadyang gusto ko lang ilabas ng Quezon si Angel kahit sandali. Hindi na kasi bumibisita rito sa Maynila unless New Year or Christmas or Birthday lang namin. And now malalaman kong may iba pa siyang agenda sa pagpunta niya rito.
"Ay Venixe, gising ka na pala. Ang aga niyo naman pong nagising." I smiled. Ang aga rin nagising ni Dorris. Hindi na ako nagulat sa biglaang pagsalita niya sa likuran ko. Naramdaman ko na agad na may tao.
I smiled at her."No. It's fine. Maaga kasi akong tinawagan ni Angel, you know mas excited pa sa 'kin."
Ngumiti rin si Dorris."Hay naku, namimiss ko na nga rin po si Angel. Ang tagal kasi niyang bumisita rito." Lumapit siya sa akin at kinuha ang sandok na hawak ko. "Ako na Venixe magtutuloy magluto," agaw niya sa 'king ginagawa.
Hinayaan ko na lamang siya. Napa-upo ako sa kitchen stool bar at sinusundan na lamang siya nang tingin.
"Kumusta na nga pala si Nanay Mercy Dorris?" Tanong ko sa kanya. Bahagya niya akong sinulyapan bago muling itinuon ang tingin sa kanyang niluluto."Maayos naman Venixe, namimiss ka nga raw."
Si Nanay Mercy ang yaya ko simula pagkabata. Anak niya si Dorris. Matagal namang patay na si Manong Deo, ang asawa ni Nanay Mercy. Matanda na si Nanay kaya pinahinto ko na siyang magtrabaho sa akin. Nasa 40 years old na siguro itong si Dorris at nasa 70 na si Nanay. Ayaw lang niya talagang magpatawag na Ate, basta Dorris lang daw. Wala rin siyang pamilya dahil dito na siya tumanda sa pag-aalaga sa akin.
One thing I envy Dorris is having Nanay Mercy by her side. Kung sana kasama ko pa rin sina Mommy at Daddy. . .
TWO YEARS LATERDAHAN-DAHAN na naglakad si Venixe habang papasok sa resort ni Angel. Huminga siya nang malalim at niyakap ang sarili dahil sa lamig ng simoy ng hangin. Malamig ang klima ng December lalo na at malapit sa dagat.Lumapad ang kaniyang pagkakangiti nang makita ang taong hinahanap.Si Xander.Hinayaan niya lamang ang sarili na pagmasdan muna ang lalaking minahal niya at mamahalin habang buhay. Dito niya pinuntahan dahil ang sabi ni Angel ay madalas ito nagpupunta sa kaniyang resort dahil umaasa ito na naroon siya. Umaasa raw ito na dito sila magkikita na dalawa dahil dito raw siya unang nakita ni Xander noon.Namasa ang kaniyang mata sa isipin na iyon na hinihintay siya ni Xander. Kinausap niya si Angel at Lucas upang hindi malaman ni Xander kung nasaan siya.Sa loob ng dalawang taon ay nagpunta siya ng Italy. Nag-aral siya doon
"Gusto kong makapagsimula ng bagong buhay, Xander. But I'm sorry... gusto ko iyon gawin na ako lang. Gusto kong hanapin ang sarili ko. Hindi ko alam kung makakabalik pa ako. Kung tayo talaga ang nakatadhana, magkikita at magkikita pa rin ang landas natin, Xander." Hinalikan ni Venixe sa labi si Xander pagkatapos nitong magpaalam sa binata.Umiling si Xander."If you need space, I'll give it to you. Just don't leave me, Ven. I need you. I love you... I love you... Huwag naman ganito, Ven..." lumuhod na yumakap si Xander kay Venixe habang umiiyak ito.Hindi niya kayang tanggapin ang desiyon nitong umalis at magsimula ng panibagong buhay na hindi siya kasama. "I can wait... Just tell me kung hanggang kailan. Kaya kita hintayin basta huwag mo ako iiwan nang hindi ko alam kung babalikan mo ba talaga ako. Please, Ven. I'm begging you."Pinilit ni Venixe na tanggalin ang braso ni Xander na nakapalibot sa maliit niyang baywang. "X-ander, please. Pakawalan mo na a
"Take care of her." Bilin ni Cloud kay Xander habang nakatitig kay Venixe na nakahiga sa hospital bed.Matindi ang naging tama ng bala sa katawan ni Venixe kaya hindi agad ito nagising. Hindi na rin nailigtas ang kanilang baby ni Venixe. Sina Alpha at Balmond ay lumaban pa sa mga tauhan nina Xander kaya namatay na rin sila. Si Sari ay tumakas ngunit nahuli na rin at kasalukuyan na nakakulong.Pinag-usapan na nina Cloud at Xander na ilalayo na ni Xander si Venixe upang makapagbagong buhay sila, malayo sa magulong buhay. Ang dasal nila ay gumising na si Venixe, lalo na si Cloud upang makapagpaliwanag pa kay Venixe at makapagpaalam din bago ang kaniyang flight. Aalis na ng bansa si Cloud at doon maninirahan sa America."I will."Pagkaalis ni Cloud ay nilapitan ni Xander si Venixe at hinawakan ang kamay. Kinakausap niya ang dalaga kahit hindi siya nito naririnig.Kinabukasan ay tinawagan siya ng Nurse ni Venixe at pinaalam na nagising na si
GALIT NA GALIT si Balsier habang palakad-lakad sa kaniyang opisina. Kanina pa siya tinitingnan nina Alpha at Balmond. Kunot na kunot ang kaniyang noo at hindi mapakali. Tahimik lang na nakamasid ang dalawa sa kaniya."Magbabayad 'yang Karson na 'yan at ang anak niya!" galit nitong saad sa dalawa. Tumigil siya sa ginagawang pabalik-balik na lakad at umupo sa swivel chair.Namatay si Haya sa ginawang paglusob sa kanila ni Karson sa lumang gusali."Idagdag mo pa si Cloud," mariing wika ni Alpha saka sumimsim sa alak na hawak.Matalim na tinitigan ni Balsier si Alpha at napatiim bagang. Habang iniisip niya ang ginawang pagtatraydor sa kanila ni Cloud."Hanapin niyo si Venixe.Uunahan natin si Cloud. Hindi siya p'wedeng makuha nina Cloud at Karson! Siya ang gagamitin ko laban kina Cyb at Cloud," mariin nitong wika at nanlilisik ang kaniyang mga mata sa galit."Ako na ang bahala sa bagay na 'yan," wika ni Alpha."Alam kaya ni Venixe ang toto
VENIXESINADSAD ko ang upuan kung saan ako nakatali at lumapit sa may edge ng cabinet at doon kinaskas ko ang tali sa kamay ko.'Shit!'Matatagalan ako sa pagkaskas dito dahil hindi ito matalim. Inikot kong muli ang paningin sa kabuuan ng silid baka may mahanap pa ako na pwede kong gamitin para makalas ang tali.May salamin ang isang cabinet na malapit sa bintana. Kung sisipain ko iyon para mabasag, maglilikha naman iyon nang ingay at maririnig ako sa labas. Pero isa iyon sa naisip kong pwedeng pangtanggal ko sa tali. Ang maliit na salamin sa ilalim ng cabinet ang napansin ko. Hindi iyon kalakihan kaya kapag sinipa ko para mabasag, hindi iyon masyadong maglilikha nang malakas na ingay.Iyon nga lang, mahihirapan ako na makuha ang basag na salamin kapag nasa sahig na dahil nakatali ang paa ko sa upuan. Hindi ako makakakilos nang maayos para maabot an
VENIXEMABILIS ANG bawat kilos namin upang makatakas sa mga kalaban. Nasa basement kami at hindi kami basta-basta makakalabas dahil madami ang kalaban namin na nakaabang.'Kaninong tauhan kaya sila? Paano nga ba nila nalaman na nandito kami? Paano nila nalaman na nandito si Balsier? Mayro'n kayang traydor sa loob ng Balzi?'Hawak-hawak pa rin ako nang mahigpit ni Cloud sa kamay. Punong-puno nang takot ang dibdib ko hindi para sa sarili ko, kun'di para sa anak ko. Kung ako lang, kaya kong lumabas at makipagpatayan sa kanila. Wala akong pakialam kung mamatay ako pero hindi na ngayon.Huminga ako nang malalim at piping nagdarasal para sa kaligtasan namin ng anak ko at ni Cloud.Napayuko kami dahil biglang may nagpaputok. Nakita na nila kami. Nagtago kami sa gilid ng sasakyan. Patuloy lang namin naririnig ang maingay na sagutan ng putok ng baril.Pinayuko ako lalo ni Cloud para maprotektahan. Nagkatinginan kaming dalawa. Nakakaunawang tina