Share

CHAP 19

Penulis: bitchymee06
last update Terakhir Diperbarui: 2023-05-25 08:01:48

Hindi ko na masundan ang mga nangyayari. Mabilis na inasikaso ng veterinarian si Angel nang dumating kami. May mga itinanong siya sa akin na hindi ko na rin alam kung paano ko nagawang sagutin. I was lost. Nakatuon lang ang atensyon ko kay Angel habang chine-check siya ng mga nakapaligid sa kaniya.

Ramdam ko ang mga luha ko na walang tigil sa pagtulo. Nanginginig ang mga kamay ko at nananakit na rin ang dibdib ko sa lakas ng kabog niyon. Kung hindi nakaalalay si Zachary sa gilid ko ay baka kanina pa akong bumagsak sa sahig.

"Everything will be okay."

I don't know how many times he has whispered that. As much as I wanted to believe, I couldn't. Not because I don't want Angel to be well, but because I am terrified. Seeing her fight for her life broke my heart. Although she was new in my life, she still held a significant amount of importance for me, and I became attached to her.

A few minutes later, Zachary and I were sitting on the sofa. Angel is now undergoing an operation because the
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci

Bab terbaru

  • Beg Me, Professor (TagLish)   EPILOGUE

    Study, graduate school, and work. Actually, that's the only plan I have for my life. My studies come before anything else, no matter how much time my buddies and I spend hanging out or drinking. But I had a different goal when I met Atasha Rodriguez. She is simple but beautiful. Her appeal was so strong that even if she were just sitting and busy with what she was sketching, she seemed like an angel in my eyes."Ikaw, ah? Matagal ko na napapansin ang lagkit ng tingin mo roon sa fine art student na malimit nakatambay sa bench," puna ni Thelmo nang minsan kaming nag-inuman sa dorm niya.Mabilis namang umigting ang panga ko at matalim siyang tiningnan. "How did you know her?""Whoa! Chill, walang aagaw sa chikababe mo," aniya habang nakataas pa ang dalawang kamay sa ere. "Obvious naman kasi kung anong course ang kinukuha niya, bukod pa roon amoy ko na ang pasimple mong pagdaan sa room nila kahit mas mabilis doon sa kabilang pathway."Tumawa naman ang iba naming kasama at inulan ako ng ka

  • Beg Me, Professor (TagLish)   FINALE

    We won, and all the people who have sinned against us are already behind bars. I don't know how Zachary was able to sue Tita Ayna, but I am grateful to him anyway. I can now face our children in peace.Masama man maging masaya sa kalungkutan ng iba ay hindi ko maiwasan. Sa loob ng dalawang taon, nakuha ko na rin ang hustisya para sa amin. Para akong nasagip sa pagkalunod, nakahinga at nakakita ng bagong pag-asa para ipagpatuloy ang buhay na minsan ko ng sinukuan."W-We did it," utal at naiiyak kong sambit habang niyayakap si Zachary.Mabilis namang pumulupot pabalik ang kaniyang mga braso sa baywang ko at pinatakan ng halik ang aking buhok. "You are now free, baby . . ." rinig kong usal niya.Napahagulgol na lamang ako. Hindi ko mapigilan ang sayang kumakawala sa dibdib ko at alam kong gano'n din siya. Tapos na, tapos na ang laban naming dalawa."Thank you. Hindi ito magiging posible kung wala ka," ani ko sa pagitan ng aking paghikbi.Naramdaman ko naman ang pag-iling niya saka ako ma

  • Beg Me, Professor (TagLish)   CHAP 39

    The following weeks passed quickly. We stayed at Nanay Victoria's home for two days before returning to Manila. Zachary and I wasted no time; he underwent counseling after our assessment, while I, on the other hand, had a therapy session. It was a little difficult for me because I had to go over everything again so that the doctor who was looking at me could understand my condition. Nevertheless, I was comforted to know that I had someone by my side the entire time.I was diagnosed with PTSD. I'm not surprised because that's what my old doctor in America confirmed to me. Post-Traumatic Stress Disorder is not curable, but people with this condition can improve their symptoms significantly.Hindi ko maiwasang humanga kung gaano kapropesyonal si Thelmo sa trabaho. Magkakilala man siya ni Zachary ay hindi siya naging opinionated. Kaibigan siya sa labas ng hospital habang doktor naman sa loob. Hindi niya ako pinipilit magsalita sakaling hindi ako kumportable. Nakaalalay siya sa bawat sasab

  • Beg Me, Professor (TagLish)   CHAP 38

    I used to believe there was nothing more agonizing than what I went through, but now I'm being forced to feel it twice as much. It's been two days since I found out about the deaths of my pet kitten and my unborn child, but I still don't know how to accept it. I felt like I was losing my mind.Angel suffered a deadly wound that resulted in significant bleeding before she passed away. Unfortunately, I dropped her after getting hit on the head, and a shard of glass punctured her chest. While I lost my baby because my body was weak and I was under a lot of stress, I also had to be injected with some drugs.Wala sa sarili akong napahawak sa impis kong tiyan habang tulalang nakatanaw sa labas ng bintana. Hindi ko alam kung alin ang mas masakit, mawalan ng anak na alam mong dinadala mo o mawalan nang hindi mo man lang nalalaman na may buhay pa lang namumuo sa loob ng katawan mo. Napabuntonghininga ako at pilit na nilunok ang sakit na nagbabara sa aking lalamunan. Gusto kong umiyak, pero par

  • Beg Me, Professor (TagLish)   CHAP 37

    I'd be lying if I denied that I wasn't exhausted from the fight I was in. For two years, anger kept me alive, but that didn't mean I wasn't slowly being drained. The people I trusted betrayed me, and even if my anger towards them reached the sky, the pain they left in my heart is still there. I was always aware that the road I was going to take would not be easy. I didn't just want justice for my unborn child; I also wanted to destroy their lives in every way to satisfy myself. Now that I'm slowly getting it, I feel like I'm lost in nowhere."Wala naman kayong balak gawing hotel ang ospital, 'di ba?" pagsusumubok magbiro ni Aireen.Inirapan ko lang siya. "Umalis ka na nga, hinihintay ka na ng fvckbuddy mo sa baba."Akala ko ay papatulan niya ang pang-aasar ko, pero tumitig lang siya sa akin. Naroon ang lungkot sa mga mata niya na hindi ko alam kung para saan. Mayamaya pa ay isang pilit na ngiti ang pinakawalan niya bago ako tinapik sa balikat."Tawagan mo na lang ako ulit kapag may ka

  • Beg Me, Professor (TagLish)   CHAP 36

    I know I am enough for my child; however, sometimes I also thought that if I were to disappear, who would stay longer at Angelei's grave like I did? And right now, God has given me the answer to that. I smiled bitterly as I watched Zachary kneeling and silently crying in front of Angelei's grave. I don't know how many hours we have been here; after I was admitted to the hospital for four days, I asked him to drive here first. I know it's too late, but I still want to make up for it and clear his name.Sa buong dalawang taon na lumipas, naging karamay ko si Angelei sa lahat ng sakit at galit na dala-dala ko. Ipinadama ko sa kaniya na kaming dalawa lang ang magkakampi, ipinakargo ko ang puot na mayroon ako para kay Zachary. Kaya naman ngayong alam ko na ang katotohanan sa likod ng miserable kong pinagdaanan, alam kong kailangan kong ayusin ang lahat. Hindi lang ako ang nasaktan. Sa bawat luhang pumapatak sa pisngi ni Zachary alam ko na katulad ko ay hindi niya rin maiwasang sisihin ang

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status