0005

“Bakit?” tanong ni Zylah Kay Bryce nang matapos itong makipag-usap kay Jessa. “Bakit kasama ni Jessa si Jaxon? Akala ko ba kasama si Jax ng mommy mo?”

Hindi siya pinansin ni Bryce at isinuksok na ulit ang phone sa bulsa. Hindi rin sinagot ang tanong niya hanggang lumabas na ito ng bahay nila. 

Kinuha ni Zylah ang phone na nakapatong sa mesa at sinundan si Bryce. Sasama siya puntahan ang anak at hindi siya pwedeng balewalain ng asawa. Binuksan ni Zylah ang pinto ng passenger seat at sumakay ng kotse. “Sasama ako,” aniya. Punong-puno ng pagtitimpi rito ang boses niya at pag-aalala para sa anak niya. 

Katahimikan ang namayani habang papunta sila ng ospital. Katahimikan na lalong dumudurog kay Zylah. 

Hindi niya alam kung ano ang nasa isipan ng asawa pero isa lang ang totoo, niloloko siya nito paulit-ulit. At ang kaninang iniisip niya na gusto nitong maging maayos sila ay isang kalokohan. Gusto lang nito magmukha siyang tanga at maging sunod-sunuran. Inuuto habang masaya itong kasama ang minamahal na si Jessa. 

Gustong itanong ni Zylah kay Bryce kung bakit hindi na lang siya nito hiwalayan kung si Jessa naman pala ang mahal nito at gustong makasama? Bakit kailangan pa siyang utuin? Bakit kailangan pa siyang papaniwalain at paasahin? Masaya ba si Bryce na lokohin siya?

Nang dumating sila ng ospital, nagmadali si Zylah puntahan ang pediatric ward. Nakita niya agad si Jaxon na nakahiga sa hospital bed. Namumutla. Naiiyak na nilapitan niya ang anak. Ito na nga ang sinasabi niya na mangyayari kapag nasobrahan sa matamis si Jaxon. Nang lingunin niya ang babaeng kasama ni Jaxon ay likod na lang nito ang nakita niya. Pasimple itong lumabas ng kuwarto ni Jaxon kasama ni Bryce. 

‘Ang mga walanghiya…’

Naupo si Zylah sa tabi ng anak. Hindi pa nagtagal siyang nakaupo nang may bumukas ng pinto at galit na lumapit sa kaniya. 

“Napaka-iresponsable mo talaga, Zylah!” galit na sabi ng mother-in-law niya. Si Helen. “Napakapabaya mong ina! Nag-iisa lang si Jaxon tapos hindi mo maalagaan ng tama!”

“Mommy…” bulong niyang sabi. Hangga't maari ayaw niya maging bastos na manugang. “Alam naman po natin lahat kung ano ang kondisyon ni Jaxon, ‘di ba?” pabulong niyang tanong. Ayaw niyang maistorbo ang tulog na anak. “At sabi ni Bryce ay isinama niyo si Jaxon kaya kampante ako na—”

“At ako ang sinisisi mo?!” hiyaw ni Helen. “Kung ano-ano ang binibigay mo sa anak mo kahit alam mo na hindi pwede sa kaniya, ngayon na nasobrahan ay ako ang sisisihin mo?!”

Nanlaki ang mga mata ni Zylah sa narinig. Napatitig siya sa byenan. “Ayaw ko po sabihin ito pero nakakatawa naman po ang mga pinagsasabi ninyo.” Napailing si Zylah sa sama ng loob. “Sana alam niyo po kung sino ang nagbibigay ng kung ano-ano kay Jaxon. Sana tanungin niyo ang anak niyo muna kung sino ba ang lagi nilang kasama ng apo niyo.”

“Oh, please…” Helen scoffed. “Tigilan mo ‘yang kapapasa mo ng kapalpakan mo sa iba. And cut the dramatics, Zylah! Ikaw ang pabaya kaya sana alam mo ang mali mo!”

“Kung mali po ako ay sino ang tama? Kayo? Si Bryce?” sunod-sunod na tanong ni Zylah nang hindi na siya makatiis sa sama ng loob. “At bakit po napunta kay Jessa ang anak ko, Mommy? Imposible naman na basta na lang nakarating ang anak ko sa bahay ni Jessa na mag-isa, ‘di po ba?” 

“Wow naman…” patuyang sabi ni Helen kay Zylah. “At ngayon si Jessa ang sisisihin mo?!” mataray na tanong ni Helen. “Si Jessa na nagmalasakit kahit hindi naman niya kaano-ano si Jaxon?!”

Gustong kumawala ng mga luha ni Zylah. Pati ba naman itong byenan niya ay kakampihan si Jessa? At siya pa talaga ang may mali?

“Alam ninyo pareho ni Bryce ang mga bawal kay Jaxon,” mahina ang boses na wika ni Zylah. Napapagod na siyang magpaliwanag. Napapagod na siyang umunawa. “At hindi ko po kayo gustong sisihin. Pero bakit sinisisi niyo ako sa kamalian ni Jessa?” 

“Mommy…” sabat ni Bryce na palapit kina Zylah at Helen. “Bakit niyo hinatid si Jaxon kay Jessa?” tanong nito at nasa mga mata ang inis nito sa ina. “Akala ko ba naunawaan ninyo ang sinabi ko na gusto kong ilayo na si Jaxon kay Jessa.”

Umilap ang mga mata ni Helen. Guilty sa sinabi ng anak. “Hindi ko ihahatid si Jaxon kung hindi siya umiiyak hanapin ang Mama Jessa niya!” Tiningnan ni Helen si Zylah at inirapan. “Kung matino ba naman kasi iyang ina ng anak mo ay bakit mas gusto pa ni Jaxon makasama ang bago lang nito nakilala? Think of what I said, Bryce! May mali at sana makita mo ‘yon!”

Napayuko si Zylah. Masyado na siyang nasasaktan. Pero naisip niyang tama si Helen kahit paano. May mali kasi bakit nga naman mas gugustuhin ni Jaxon si Jessa makasama kaysa kaniya? May mali na si Bryce ang nagsimula.

“Tama na, Ma!” sagot ni Bryce sa ina. “Huwag ninyo na pag-initan si Zylah. Bata lang si Jaxon, hindi niya alam na para sa kabutihan niya ang ginagawa ng mommy niya. Kayo ang umintindi sana. Mali ihatid ang anak namin kay Jessa at pabayaan doon. Walang alam si Jessa sa kondisyon ni Jaxon pero kayo alam niyo.”

“Bryce!” Nanlaki ang mga mata ni Helen sa direktang paninisi rito ng anak. She was horrified. “At ako pa ang mali ngayon?!”

“Si Jessa ang may mali, Mommy,” singit ni Zylah. “Ayaw niyo lang siyang sisihin at ako ang pinapalabas niyong may kasalanan. Bakit?” naguguluhan niyang tanong. “Bakit po ako? Noong hindi pa nakilala ng anak ko si Jessa ay maayos po ang kalagayan niya. Ngayon lang naman nangyari ulit ito. Kayo nitong si Bryce… kayo ang dapat magsisihan dahil hinayaan niyo si Jessa bigyan ng sakit ang anak ko!”

“Zylah…” awat ni Bryce sa asawa. 

“Totoo naman, Bryce.” Ipinilig ni Zylah ang braso niyang hinawakan ni Bryce. “At ikaw ang higit kanino man mali rito mula simula. Kung hindi mo hinayaan mapalapit si Jaxon kay Jessa, hindi sana ganito ang nangyari! That woman tolerated Jaxon without thinking those sweets she fed to our son could kill him!”

Sa wakas ay nasabi ni Zylah ang mga salita. Sa wakas ay nailabas na niya ang sama ng loob. 

“Ikaw—” 

“Ma!” saway naman agad ni Bryce sa ina kaya hindi na ito nakatuloy ng sasabihin pa. “You better go home, Ma. Pabayaan niyo na kami ni Zylah rito.”

Tamang sinulyapan lang ni Zylah ang asawa. Kung totoo man ang sinabi nito ay bahala na ang panahon. Ang importante sa kaniya ay ang bagay na mailayo niya si Jaxon kay Jessa. Simula ngayon ay hindi siya papayag makalapit ang babaeng iyon sa anak niya. 

“Daddy…” mahinang tawag ni Jaxon kay Bryce. Gising na ito. “Where’s Mama Jessa?”

Nilapitan ni Zylah ang anak kahit nasaktan na naman sa paghahanap nito kay Jessa. Hinawakan niya ang kamay ni Jaxon. “Mommy’s here, Jax.”

“Kaya siguro wala si Mama Jessa kasi nandito ka! Ayoko sa ‘yo, Mommy! Umalis ka!” sunod-sunod na wika ni Jaxon kay Zylah bago tumingin sa ama. “Si Mama Jessa gusto ko rito, Daddy. Sige na... Paalisin mo si Mommy...”