0004

Ibinalik ni Zylah ang sulat sa loob ng envelope at ipapasok na sana sa drawer nang makita ang isang sulat pa sa loob ng drawer. Hindi na niya pinalampas ang pagkakataon para mabasa kung ano ang nakasulat doon.

Sulat iyon mula kay Jessa at kung tama ang iniisip niya ay iyon ang tugon ng babae sa sulat na mula kay Bryce.

‘Bryce, I’ve moved on. Tama na. Hayaan mo na ako maging masaya. Please respect my decision and don’t contact me again. Ayokong mag-isip ng hindi maganda ang asawa ko.’

Natigilan si Zylah hanggang sa ibalik niya ang mga sulat sa sobre. Si Jessa talaga ang mahal ni Bryce at isa lang siyang tagasalo ng lalaking nabigo sa first love nito. At kagaya ng naisip niya, dahil bumalik na si Jessa ay balewala na kay Bryce ang nararamdaman niya kaya okay lang dito kahit masaktan siya.

Tunog mula sa phone ang umistorbo sa kung anong iniisip niya. Kinuha niya ang phone sa bulsa at si Bryce ang caller.

Zylah cleared her throat and answered the call, “Hi,” pinilit niyang maging normal ang boses pero parang mula sa hukay ang narinig niya. “May... naiwan ka?” tanong niya dahil gano’n naman lagi kapag biglang natatawag si Bryce na kakaalis lang nito, may naiiwan itong ipapakuha sa kaniya kaya papaabangan sa kaniya ang kung sinong uutusan nito mula sa kumpanya.

“Busy ka?” tanong ni Bryce. Kaswal lang na tanong iyon pero nahihimigan niya ang paglalambing sa boses nito.

“Naglilinis lang,” tugon ni Zylah at totoo namang iyon ang ginagawa niya. “Ano sana?”

“May naiwan kasi akong documents ng office diyan sa kuwarto natin. Huwag ka na muna maglinis doon para sure na walang ma-misplace.”

Nilibot ng tingin ni Zylah ang kuwarto. ‘What a liar!’ Gusto niyang isigaw pero inawat na naman niya ang sarili nang maisip ang inosenteng anak. Tama na ang nangyayari kay Jaxon, hindi na niya dadagdagan ang inis nito sa kaniya. Kapag hinayaan niyang magpadala siya sa galit ay ang anak niya ang siguradong maapektuhan.

“No worries,” sabi na lang ni Zylah. “I won’t clean our room. Dito na lang ako sa room ni Jaxon at kapag naligpit mo na ang mga kalat…” She sighed. “I mean, ang mga nakalat mong 'dokumento' ay saka na ako maglilinis.”

“Thanks, Zy…” sabi ni Bryce.

Ramdam na ramdan ni Zylah ang biglang pag-relax ng asawa. Natatakot din pala ito na makita niya ang mga sulat. Gusto niyang matawa. Sinulyapan ni Zylah ang dalawang sulat na nakakalat. “May iba pa ba?” 

“Wala na. ‘Yon lang.” Tinapos na ni Bryce ang tawag. 

Kinuha ni Zylah ang sobre ng mga sulat at ikinalat ulit niya ang mga laman niyon kagaya ng abutan niya kanina. Lumabas na siya ng kuwarto at dumiretso na sa baba. Nagpatugtog siya. Nilunod niya ang galit sa mga rock songs na naririnig. Hindi siya nahilig sa rock pero sa nararamdaman niyang galit ay mas gusto niyang makinig sa pagwawala ng mga rock singers sa mga piyesa nila.

Lumipas ang maghapon at nakalma na ni Zylah ang sarili. Papadilim na at kadalasan ay gano’ng oras ang uwi ng mag-ama niya. Naghahanda na siya ng dinner nila nang dumating si Bryce.

“Si... Jaxon?” nagtatakang tanong niya kasi mag-isa lang itong dumating.

“Pinasama ko muna kay Mommy,” tugon ni Bryce. Nilapitan nito si Zylah at hinila para yakapin. Masuyo nitong hinaplos-haplos ang likod ng asawa na alam nitong nagtatampo pa rin sa mga natuklasan. “Inisip ko na kailangan naman natin ng time para sa bawat isa kaya... okay na rin na isama muna ni Mommy si Jaxon.”

Naninigas na napatingin si Zylah sa asawa. Hindi niya alam paano tatanggihan ito sa obvious na paanyaya. Hindi dahil sa ayaw niya lang. Nararamdaman niya kasi na ginagawa lang ni Bryce ang mga biglaang paglalambing dahil gustong bumawi sa kaniya.

At bakit babawi kung sinabi naman nito na balewala lang si Jessa?

“Zy…” he murmured. “Malaki na si Jaxon. Pwede na natin sundan.”

Napaatras si Zylah. Iniisip kung sincere ang asawa sa sinabi o paraan nito iyon para mauto pa siya lalo. “Why?” tanong niya.

“Anong why?” natawang balik tanong ni Bryce kay Zylah. “Hindi tayo naghihirap para limitahan ang magiging mga anak natin. At gusto kong magkaroon na ng kapatid si Jaxon kasi iyon ang tingin kong hinahanap niya.”

“Sigurado ka ba na sa akin mo pa gustong magkaroon ng panibagong anak?” seryosong tanong ni Zylah nang maalala ang dalawang sulat na nabasa niya kanina. Oo, matagal na ang mga sulat na iyon pero ang basahin ulit iyon ni Bryce ay may ibig sabihin. Mahal pa rin talaga nito si Jessa. At kung mali ang iniisip niya ay bakit hindi nagawa ni Bryce itapon ang mga sulat na iyon o sunugin? Sa tagal nilang nagsama ay itinago pa rin ni Bryce ang mga huling sulat nito at ni Jessa sa bawat isa.

“Tama na nga ang pag-iisip mo ng kung ano-ano. Hindi ko gustong balikan si Jessa. Tapos. Hindi ko na siya kailangan dahil ano pa ba ang hahanapin ko?” Masuyong tinitigan ni Bryce si Zylah. “Ano pa ba ang hahanapin ko ay kumpleto na ang buhay ko dahil sa ‘yo.”

Tinitigan ni Zylah ang asawa. Nagdududa siya pero umaasa pa rin siyang nagsasabi ito ng totoo. At kung ano man ang sama ng loob niya ay kailangan pa ba niyang isipin kung ito mismo ang nagsasabi na siya ang pinipili nito?

“Do you still trust me, Zy?” tanong ni Bryce.

Dahan-dahang napatango si Zylah. Yes, magtitiwala pa rin siya. At kung inaayos ni Bryce ang pagsasama nila ay dapat niya itong tulungan. Iyon ang nasa isip niya. Bakit pa siya magmamatigas kung—

Tunog ng phone ni Bryce ang pumutol sa pag-iisip ni Zylah. Kinuha ni Bryce ang phone mula sa bulsa at nagmamadaling sinagot nang makita kung sino ang caller nito. Bigla ang kung anong masuyong anyo ni Bryce kanina ay napalitan ng kung ano. Excitement.

“Jessa?” tanong ni Bryce sa kausap sa telepono at hindi na napansin ang panlalaki ng mga mata ni Zylah. “What’s wrong?”

“Bryce, si Jaxon. He’s at the hospital. He has severe stomach pain.”

Iyon ang narinig ni Zylah mula kay Jessa dahil naka-open ang speaker ng phone ni Bryce. Hindi niya tuloy maunawaan kung nananadya ba ito iparinig sa kaniya ang pagtawag ni Jessa. Ayaw na lang niyang isipin pa dahil mas nasa isip niya ang katanungan kung bakit kasama ni Jessa ang anak niya. At ang katotohanang… nagsinungaling na naman ni Bryce.