Chapter 7

"Pero kung ako ang tatanungin mo… gusto ko sana ng babae. A daughter. Isang maliit na prinsesa na may ngiti tulad ng kay Sam, may mga mata niya… pero kahit ano pa 'yan, basta sa akin, okay lang. Basta anak namin."  

Para bang binagsakan ng mabigat na bagay si Alyssa dahil sa kaniyang narinig sa sarili pa mismo nitong asawa. Kung makapagsalita si Marco sa kaniyang harapan ngayon, ang asta nito ay tila normal na doktor lang si Alyssa at hindi asawa niya. Wala itong preno. Hindi nga alam ni Alyssa kung sadyang dahil lang sa pagkabagok ni Marco kaya ganyan siya mag-isip, o sadyang wala na talagang pakialam si Marco sa kaniyang nararamdaman.

Tila huminto ang kanyang mundo habang pinapanood ang kasiyahan sa mukha ng kanyang asawa. Isang kasiyahang na hindi niya kailanman makikita dahil sa ngayon, wala nang balak si Alyssa na ipaalam pa ang sarili nitong pagbubuntis. Malamang ay itatago niya ang katotohanan na ito. Sa istilo pa lang ng kaniyang asawa ngayon, tila wala na talagang puwang si Alyssa sa mundo ni Marco. 

Noon pa man, hindi naging madali ang pagsasama nila. May lamat na ang kanilang relasyon bago pa dumating si Sam, bago pa muling nagbalik ang babaeng minahal ni Marco noon. Ngunit kahit paunti-unti nang gumuguho ang lahat, hindi niya inasahan na darating ang araw na ganito kasakit ang magiging katapusan.

Si Marco, na minsang naging mundo niya, ngayon ay ibang babae at ibang pamilya na ang inuuna.

At siya? Ano na siya sa buhay ni Marco?

Napahawak si Alyssa sa kanyang tiyan. Hindi niya alam kung dahil sa stress o sa bigat ng emosyon, pero bigla niyang naramdaman ang kakaibang sakit sa kanyang puson. Isang matalim at hindi pangkaraniwang kirot na para bang pilit siyang pinapaalalahanang hindi lang siya ang apektado ng lahat ng ito.

Napasinghap siya. Hinabol ang kanyang hininga habang pilit na nilalabanan ang paninikip ng kanyang dibdib. Subalit kasabay ng sakit na iyon, may isa pang bagay na gumulantang sa kanya—isang mainit at malagkit na pakiramdam sa kanyang hita.

Bahagyang nanginig ang kanyang kamay habang dahan-dahan niyang itinungo ang kanyang paningin pababa. Doon niya nakita ang bahagyang pagdami ng dugo sa kanyang scrub pants.

Dinudugo siya.

Napalakas ang kanyang paghinga. Alam niyang hindi ito normal. Alam niyang may mali. Bilang isang obstetrician, batid niya kung gaano kapanganib ang sitwasyong ito. Pero sa kabila ng kanyang medikal na kaalaman, hindi niya nagawang kalmadohin ang sarili.

Aking anak… hindi, hindi ngayon. Ni hindi pa nga nagtatagal ang kaniyang pagbubuntis pero dahil sa pagkaselan ng kaniyang sitwasyon, tila nanganganib ang kaniyang kalagayan ngayon. 

Naramdaman niyang unti-unting nawawalan siya ng balanse. Nanlalamig ang kanyang mga kamay, at bumibigat ang kanyang mga talukap.

Hindi, hindi ko maaaring ipahamak ang anak ko.

Bago pa siya tuluyang mabuwal, isang pamilyar na boses ang pumuno sa silid.

"Doc Alyssa!"

Si Lucas. Ang isa sa mga malalapit na doktor sa kaniya dahil na rin nagtatrabaho itong si Lucas sa ilalim ng supervision ni Alyssa. 

Hindi niya alam kung kailan ito dumating, pero sa sandaling marinig niya ang tinig nito, agad niyang naramdaman ang bahagyang pagluwag ng kanyang dibdib.

Agad siyang nilapitan ni Lucas, halatang gulat at puno ng pag-aalala ang mukha nito nang makita ang dugo sa kanyang scrub pants. "Dinudugo ka," anitong malalim ang boses, puno ng pag-aalala. Marahan siyang hinawakan nito sa braso, sinusuportahan siya upang hindi tuluyang bumagsak.

Sa gilid ng kanyang paningin, nakita niyang napakunot ang noo ni Marco. Noon lang yata nito napansin na may nangyayari sa kanya.

"Alyssa, anong nangyayari?" tanong ni Marco, bahagyang nag-aalalang tumingin sa kanya. Ngunit sa tono nito, hindi ito katulad ng takot at paninikip ng dibdib na naramdaman niya noon para kay Samantha at sa kanilang anak.

Hindi siya ang una nitong inisip.

Ang pagkabalisa sa boses ni Marco ay walang halong masidhing pag-aalala, hindi tulad ng narinig niyang tono nito nang itanong kung nasaan si Sam at ang kanilang anak. At ang naisip niya?

Bakit siya pa rin umaasa?

Tinitigan niya si Marco. Kung noon, kahit may sakit siyang nararamdaman, magpapakatatag siya sa harap nito, ngayon ay tila wala na siyang lakas pang itago ang emosyon niya. Hindi niya na kayang itago ang pagod, ang sakit, at ang matagal nang inipong hinanakit.

Ang sakit ng katawan niya ay walang-wala sa sakit na nararamdaman ng puso niya.

Pero sa puntong ito, hindi na rin mahalaga kung may pakialam man si Marco o wala. Hindi na niya kailangan ang atensyon nito.

Ang mahalaga lang ay ang batang nasa sinapupunan niya. Wala kahit isang tao sa kaniyang paligid ang nakaaalam na buntis ito kaya naman labis na lamang ang kaniyang pag-aalala sa kung anong alibi ang kaniyang ipapalusot. Mahigit isang buwan pa lamang buntis si Alyssa kaya naman hindi ito halata sa kaniyang katawan. 

Si Lucas na mismo ang humawak sa kanyang balikat. "Kailangan ka naming mapatingnan, doktora."

Hindi niya na nagawang tumanggi. Ramdam niyang nanlalambot na ang kanyang katawan, at kung hindi lang siya inaakay ni Lucas, marahil ay bumagsak na siya sa sahig.

Pero isang bagay ang napansin niya habang naglalakad silang palabas ng kwarto—si Marco.

Nakatayo lang ito sa gilid. Walang ginawa, walang sinabing kahit ano.

Noon niya tuluyang naramdaman ang pagputol ng ugnayan nila.

Dahil kung si Marco ay totoong nag-aalala pa sa kanya, hindi nito hahayaang lumabas siya ng kwartong iyon nang walang kahit isang tanong—kung okay ba siya, kung ano ang nangyayari sa kanya.

Ngunit hindi.

Wala siyang nakita sa mga mata nito kundi pagkalito.

At sa kanyang dibdib, unti-unting sumibol ang isang bagay na matagal niyang tinatanggihan—kailangang lumayo na siya.

Ngunit paano?