CHAPTER 5

Pagod na pagod na si Choleen pero kailangan niyang tapusin ang ginagawa para kaunti na lang ang lilinisan niya. Dalawang kubo na ang natatapos niya pasado alas singko na ng hapon kakaumpisa pa lang niya sa pangatlo. Ramdam na ramdam na niya ang pangangawit ng balikat at mga kamay. Pinili mub niyang magpahinga saglit, hilong-hilo na siya dahil sobrang maalikabok. Mabuti na lang at may mini ref. ang bawat kubo puno rin ito ng mga pagkain at inumin.

Maya maya pa ay tumunog ang radio, Walkie talkie na kadalasan ginagamit ng mga guwardiya, pulis, at iba pa para makipag-kuminikasyon kahit magkalayo kayo ng distansya ng kausap mo.

Agad niyang pinakinggan ang nasa kabilang linya.

"Choleen, itigil mo na muna ang paglilinis bumalik ka muna rito sa kubo."

"Sige po Senyorito,"

Kaagad niyang inayos ang sarili, saka nagpagpag bago bumalik sa kubo nila.

Binigyan siya ng Walkie talkie ni Archer para hindi na ito mahirapan para tawagin siya. Lalo na't tamad rin lumabas si Archer.

Kahit alam niyang ayaw lang talaga ng amo nito na mainitan at mabilad sa araw.

Pagkarating niya sa kubo ay naabutan niyang naka-upo ang amo sa sala na may hawak na isang paper bag. Kaagad na inabot ito sa kaniya. Nagtataka naman siya kung ano ito.

"Suotin mo 'yan mamaya may lalakarin tayo. May pupuntahan tayong party."

"Pa-party po?"

Nauutal niyang tanong, hindi siya sanay na dumalo sa mga party lalo na kung mayayaman ang kasama.

"Bakit? Hindi ka pa ba nakakapunta sa party?" medyo nainsulto siya sa tanong mg amo.

"Hindi naman po sa gan'on hindi lang po kasi ako sanay dumalo sa mga gan'ong pagtitipon lalo na kung mayayaman ang kasama."

"Well, kailangan mong masanay ngayon. Kasi ikaw ang personal maid ko, aside sa secretary ko. Ikaw muna ang makakasama ko sa mga dadaluhan kong party. Naka-leave ngayon ang secretary ko."

Gusto sana niyang umayaw na baka pwedeng hindi na lang sumama, pero naalala niya ang binigay sa kaniyang paper bag na naglalaman ng damit. Paano pa siya tatanggi gayong binilhan na siya ng damit ng amo. Nakakahiya kung tatanggihan pa niya baka ikaltas pa sa sweldo niya ang damit na binigay. E, baka nga kulang pa isang buwang sahod niya sa pinambili ng damit na iyon kaya sa huli ay wala siyang nagawa kundi tumango nalang sa sinabi ng amo.

"Maghanda kana aalis na tayo maya maya. Maliligo lang ako, saka pakiayos na rin ng table ko ayusin mo lang huwag mo gagalawin 'yong naka-folder." tumango na lang  siya

Nang makapasok na ang amo sa kwarto nito, nagmadali na rin siyang maligo ang lagkit ng katawan niya dahil sa pawis. Pagkatapos ay nagpasiya siyang gawin ang inutos ng amo bago magbihis ng pang-alis.

Kaagad naman niyang tiningnan ang paper bag na binigay ni Archer, nanlaki ang mata niya sa nakita. Masyado itong sexy, hindi niya alam kung susuotin niya ba ito o mamimili nalang sa mga damit na dala niya. Isang Sleeveless bodycon elegant halter gown ang binigay sa kaniya ni Archer.

Napaupo na lang si Choleen sa kama nagdadalawang-isip kung paano niya susuotin ang gan'ong klaseng damit.

Napapitlag siya nang biglang kumatok ang amo niya.

"Tapos ka na ba? Aalis na tayo!" ani nito sa labas ng pinto.

"Senyorito saglit lang po,"

Humugot muna siya ng malalim saka tumayo at nagbihis. Labag man sa loob niya ay wala siyang choice kundi ang isuot ang magarang damit na iyon.

Kita kasi ang likod niyon, kaya nilugay na lang niya ang buhok niya para hindi masyadong revealing, kung nandito lang sa harap niya ang tiyahin niya paniguradong mapapagalitan siya dahil sa suot niya.

Hingang malalim saka niya pinihit ang pinto. 

Tiningnan naman siya ni Archer mula ulo hanggang paa sinusuri ang kabuuan niya.

"Okay na po ba ito Senyorito?"

Hindi ito sumagot at tahimik na lumabas nagmadali naman siyang sumunod. Pakiramdam  niya ay nainis sa kaniya ang amo dahil sa tagal niyang magbihis.

Nasa kaligitnaan na sila nag biglang iabot sa kaniya ang isang  jacket.

"Suotin mo, baka lamigin ka."

"Salamat po, pero ayos lang po ako." tinanggap pa rin niya iyon hindi niya lang sinuot muna.

"Nga pala, kapag nakarating na tayo doon huwag kang aalis sa tabi ko. kung sakali man may magtanong sa'yo huwag kana sumagot ako na ang bahala."

"Naiintindihan ko po."

"Mga kilalang tao ang naroon, mayayaman kaya huwag ka basta lalayo sa tabi ko ayoko maghanap ng nawawalang maid."

Kung hindi lang talaga niya ito amo gustong-gusto na sana niya itong tadyakan. Nakakarami na ito ng pang-iinsulto sa kaniya. Alam naman niyang katulong lang siya pero bakit kailangan ipamukha sa kaniya na para bang wala siyang alam. 

Hindi naman kasi siya gan'on kaignorante, oo siguro sa pagluluto at ibang gawaing bahay wala siyang alam pero hindi naman siya bobo dahil nakapag-aral naman siya. Hindi lang talaga siya nakapag-koleheyo simula ng mamatay ang mga magulang niya.