I could go out with him will give them a different message. "Can we go out? Sa Marikina lang daw, manonood kami ng movie."Dad looked at mom who was also looking at me while she was still holding her phone."A date?" mom asked with a small smile. At least, she wasn't mad about it.I shook my head and I felt my face heat up because of that. "We just wanted to watch this new sci-fi movie."Mom nodded her head. "Okay, go ahead. Be home before seven, we'll have dinner with your grandfather."My face lit up with the thought that we'll be having dinner with grandpa. "Oh? Where?""We invited him for dinner, your grandfather has been really stressed with Hunter these past couple of months and maybe he needed company other than his golden boy." She smiled. "Let's just hope that he doesn't bring Hunter.""Okay! I'm leaving now. I'll just bring my bodyguards so you'll worry less.""Okay, be safe," dad said and waved goodbye.I ran to my room and changed into a different set of clothes. I wore a
Sumabog ulit ang buong paligid at nagsitalsikan ang hindi mabilang na mga white knights. Nagkalat na ang lahat ng mga natitirang sundalo ngayon nina Liune at Kakojen habang pinapagitnaan nila si Ace na tila'y hindi man lang makikitaan ng kunting pagod kahit na puro mantsa na ng dugo ang katawan niya, samahan pa ng matinding pag-agos ng pawis na malinaw na nagpapahiwatig na matinding pakikipaglaban na ang nagawa niya sa mga sandaling ito para ubusin ang halos 240 white soldiers na kalaban sa kaniyang paligid."Hindi kona kayang panoorin lang 'to." Galit na bulong ni Liune sa sarili't inalis ang suot na kapa sa katawan. Sabay nilingon ang katabi. "Pagtulungan na natin ang batang 'to para matapos na."Nakahalukipkip lang na hindi gumalaw si Kakojen tsaka ito sumagot. "Ang layunin mo sa pagsalakay na ito'y hindi ang patayin si Ace, kundi ang sirain ng tuluyan ang East Camp at dakpin ang prinsipe. Walang kinalaman do'n ang pakikipaglaban mo sa isang 'to." Sabay turo sa direksiyon ni Ace."
"Nag papahangin lang."" Ahh!! Alam mo kanina ko pa napapansin. Artista ka ba?" may pag tatakang tanong nito"Hindi." tipid na sagot ko rito"Sure ka?Mukha ka kasing pamiliar parang nakita na kita." malalim ang iniisip na saad nito" Oo nga parang may kamukha ka."sang ayon ng kaibigan nitong si,Yvan sakanya" Baka nakita niyo ako sa business magazine."tugon ko" Hindi naman mahilig si,Fiona sa ganun."naka ngiwing saad ni, Yvan" Grabe ka sakin tumitingin rin naman ako ng ganun."dipensa ni,Fiona sa sarili"Pustahan pa tayo?Tanong pa natin kay, Sera pareho lang kami ng sasabihin."anang ni,Yvan rito"Who's, Sera?"takang tanong ko sakanila lagi nilang nababanggit ang pangalan nito"Ah!Si, Seraphina Claire Morales Isa sa mga napiling exchange student Ano siya rin kasi ang SSG President kaya matunog ang pangalan niya Bestfriend namin, Girlfriend ni, Damien yung schoolmates mo." mahabang lintaya nito"Wag kang papauto sa mala anghel namukha nun demonyo talaga Yun hahaha."natatawang biro ni,Y
"Kailan ka pa napana ni kupido? Bakit wala ka man lang sinasabi sa'kin?" Kunwari ay nasaktan siya at nagtampo pero hindi nito iyon nakita, his too busy on his own problem. To his own pain and misery. "Dahil lang ba sa babae kaya ka nakipag-away? My God, hindi ka na bata para-""I'm planing to court her and tell her how I really feel toward her but how can I do that? Tell me?" Nakatiim bagang ito at halos yupi na ang lata ng beer dahil sa higpit ng paghawak nito.Napalis ang ngiti niya. Hindi niya alam pero parang dinudurog din ang puso niya habang nakikitang nasasaktan at nahihirapan ang kaibigan. Malayong-malayo ito sa kilala niyang Gray Villaroman na napakaseryoso. Palagi lang nakapoker face, madalang ngumiti, masungit pero mabait at maaalalahanin and he always act cool and calm. He never get mad.Ngayon lang isinatinig ni Gray kung ano ang nararamdaman nito."G-Gray.""Leave me alone!" Halos pabulong lang na sabi nito. "No! Hindi kita iiwan. Dito lang ako." Umiling-iling pa siya."
Gabi na rin nang matapos sila maghanda at mag-set-up ng decorations. She give time for herself to take a bubble bath to relax her body. Noon niya lamang kasi naramdaman ang ngalay dahil sa ginawa. May sapat pa naman siyang oras para mag-ayos ng sarili dahil si Gin ang nagsisilbi nilang chaperone.She only take ten minutes. Then, she got up from the tub. After doing her routines inside the bathroom, she went outside and walk towards the walk-in closet. Nang lumabas siya roon ay suot na niya ang isang vintage polo dress above her knee.Nabigla siya nang nasa huling baitang na siya ng hagdan ay saktong pagpasok ni Zairus. Bakas sa mukha nito ang pagkataranta. Nakabukas ang tatlong butones ng suot na polo, ni mukhang hindi natapos ang balak nitong pagtanggal ng suot na necktie.Napaigtad siya nang bigla itong magsalita. "Gin, where's Lena?"Bago pa makasagot si Gin ay nagsalita na siya. "I'm here, Zai. What's the matter?"Sinundan nito ang pinanggalingan ng kan'yang boses. Hindi na niya p
Ang kaninang galit na postura nito ay napalitan ng ngisi sa labi. Ngunit hindi nagpatinag si Louisse, sinalubong niya ang mga mata nito nang walang bahid ng takot.Naputol lang ang titigan nila nang marinig niya ang malamig na boses ni Zairus. Iniwas niya ang tingin kay Reese at naibaling niya ang mata sa kamay nitong hinarang nito sa pinto. "You can now leave my office, Reese. Don't make me call the guards to send you out."Tila wala namang pakialam ang lalaki sa sinambit ni Zairus. Nakita pa niya na mula sa kan'yang peripheral vision na mas lalo lamang itong napangisi. "This make me more interested," bulong lamang iyon pero sapat ng dahilan para muli niyang lingunin si Reese. Ang mga mata nito ay tila naghuhumiyaw na may nalalaman itong isang sikreto.Nakahinga lang siya ng maluwag nang tuluyang umalis ang lalaki at makasakay ng elevator. Nagkibit-balikat na lamang siya saka niya pa lang naisipang ibaling ang mga mata kay Zairus na noon ay nakaupo sa swivel chair. May mga iilang pap
"Shhh... Tahan na," sabi ko sa kanya at tinapik 'yong likod niya."I'm not important to manang and my grandpa." Humikbi siya. "I hate being left behind and everybody leaves.""Hindi naman. Nandito pa rin naman ako, diba? Ilang years na rin," pagpapatahan ko sa kanya. Ito na lang talaga 'yong alam kong masasabi ko para sumaya siya kahit konti.Tumingin siya sa akin at malungkot pa rin 'yong mata niya at may doubts siya sa sinabi ko. "You wouldn't leave? Ever?" tinaas niya 'yong pinky niya.Tinaas ko rin 'yong pinky ko para makipag-pinky promise sa kanya.Parang hindi rin naman kami magkakahiwalay nito ni Callie."Naghahabol ka na naman?" tanong sa akin ni Julian habang nagsasagot ako ng mga worksheets ko sa Mathematics. Na-excuse kasi ako dahil sa football last week kaya ngayon, naghahabol ako sa school.Tumingin ako sa kanya at naglalakad siya papunta sa upuan niya sa harap ng classroom namin. Dala-dala niya na naman 'yong gitara niya sa isang balikat niya habang 'yong backpack naman n
"What?" Singhal niya kay Uno kahit alam naman niya na hindi ito sasagot. Pipi ito at kahit mahigit sampung taon na niya itong bodyguard at ilang taon narin itong leader ng USO hindi pa niya nakikita ang mukha nito na nasa likod ng itim na maskara. No one has never seen his face. Sa tagal at halos araw-araw niya itong kasakasama palagi niyang nakakalimutan na isa ito sa tatlong boss ng organisasyon na kinabibilangan nila.He respect him as one of the three bosses and Uno respect him too as his boss. Simula ng maging boss ito ng USO hindi na niya mabilang kung ilang beses na niya itong itinaboy at tinanggal sa pagiging bodyguard niya pero kahit anong gawin niya nanatili ito bilang bantay niya. Binabarayan niya ito pero lahat ibinabalik lang nito. Palagi lang nitong dahilan na "ang totoong magkaibigan nagtutulungan at hindi nagbabayadan at tumatanggap ng kahit na anong kapalit."Sa huli, siya rin ang sumuko. Hinayaan na lang niya si Uno sa gusto nito. Hindi rin naman siya mananalo. Isang