BILLIONAIRES TRUE LOVE BOOK 2: MINAMAHAL KITA (ELIJAH VILLARAMA VALDEZ STORY) "Ang anak ko! Tulungan niyo ang anak ko!" umiiyak na sigaw ni Ethel habang pilit na nire-revived ng isang life guard ang anak niyang si Ezekiel na nangingitim na dulot ng pagkalunod! Kung kailan makikilala niya na ang tunay niyang ama tsaka naman nangyari ang trahedyang ito! Iniwan niya lang saglit ang anak niya dito sa gilid na dagat para bumalik sa trabaho pero pagbalik niya pinagkakaguluhan na siya ng mga tao habang pilit na isinasalba ng life guard sa pamamgitan ng pag CPR "Iligtas niyo ang anak ko! Maawa kayo sa kanya! Iligtas niyo siya!" muling sigaw ni Ethel! Tigmak ang luha sa kanyang mga mata at para na siyang mababaliw sa sobrang sakit at pag-aalala para sa kaisa-isa niyang anak! "Pasensya na Ethel pero wala na talaga eh! Wala na siyang pulso at nangingitim na siya!" walang pakundangan namang sagot ni Jennifer! isa siya sa mga life guard dito sa beach resort at siya din ang unang nakakit
ELIJAH VILLARAMA VALDEZ POV "EZEKIEL...NO! No! Hindi totoo ito! Nandito na ako anak! Hindi ko na hahayaan pa na may manakit ulit sa iyo! Idilat mo ang mga mata mo! Idilat mo ang mga mata mo, anak!" paulit-ulit kong sigaw na para bang nasisiraan ng bait! Muli kong dinaluhan ang wala nang buhay nitong katawan! Hinaplos ko ang pisngi nito kasabay ng pag-agos ng masaganang luha sa aking mga mata! Ano ba! Kung kailan natagpuan ko na siya tsaka naman ito nangyari Walong taon! Walong taon ko silang hinanap ni Ethel pero huli na! May asawa nang iba si Ethel at tangap ko na sana iyun dahil wala naman na akong magagawa pa tungkol sa bagay na iyun! May minamahal nang iba ang babaeng mahal ko at kahit na masakit kailangan kong magmoved-on basta mapunta lang sa akin ang kustudiya ng anak namin! Napagkasunduan naming dalawa na bibigyan ko siya ng dalawampung milyong peso at ready na ang pera! Kaya lang ito naman ang sumalubong sa akin sa pagbalik ko dito sa Villarama-Santillan Beach Resor
Jennifer Madlang-Awa POV "Hayssst, ano ba naman iyan Ethel! Nababaliw ka na ba? Bakit pati ako damay sa asunto ng lalaking iyun?" hindi ko na mabilang kung ilang beses ko nang natanong ang bagay na iyun kay Ethel pero wala man lang akong nakuha na kahit na anong reaction mula sa kanya! Tulala ang bruha habang nakatitig lang sa kawalan Hindi ko alam kung bakit damay ako sa kaso gayung hindi ko naman sana pinabayaan ang trabaho ko! Kakapa-umpisa pa lang ng duty ko noong mga panahon na iyun at hindi pa sakop ng working hours ko ang pagkalunod ng bata! Sinagip ko pa nga pero huli na! Wala nang pulso si Ezekiel noong nakuha ko! Kilala ko ang mag-inang Ethel at Ezekiel dahil sa halos mahigit isang taon kong pagta-trabaho sa Villarama-Santillan Beach resort, palagi kong nakikita ang bata na naglalaro sa buhanginan! Minsan ko na din siyang nakita na sinasaktan ng bagong kinakasama ni Ethel ngayun na si Arnulfo! Wala sa sariling napaupo ako sa malamig na semintno ng selda! Ang unfair t
JENNIFER POVPAGKATAPOS ng mainit na kumprontasyon sa pagitan naming tatlo mabilis na akong naglakad paalis! Didirecho sana ako ng kwarto pero natigil din ako sa paghakbang nang makasubong ko ang aking stepmother! Ang Nanay ni Madelyn!"Nakalabas ka na pala ng kulungan? Ano ang ginagawa mo sa dito sa pamamahay ko? Alam mo bang isa kang malaking kahihiyan ng pamilya?" galit niyang bulyaw sa akin! Hindi naman ako makapaniwala sa narinig mula sa kanya!Imagine..nakaya niya akong pagsalitaan ng ganito gayung kung totoosin ni hindi man lang nila ako dinalaw sa kulungan! Kung hindi pa sa HR ng Villarama-Santillan Beach Resort, malabo talaga siguro akong makalabas ng kulungan!"Hindi niyo po ito bahay! Pamamahay ito ng mga magulang ko kaya wala kang karapatan na magsalita sa akin ng ganiyan at kwestiyunin ako kung ano ang ginagawa ko dito!" seryoso kong sagot sa kanya!"Aba at marunong ka na ngayung lumaban ah? Bakit, sino ba ang pinagmamalaki mo ha? Sino?" galit niyang bigkas sabay duro sa
JENNIFER POV WALA akong choice kundi ang umalis ng bahay! Nakaka-suffocate at feeling ko wala akong kakampi sa buhay! Kung bakit naman kasi ang agang namatay ng Nanay ko! Heto tuloy ako ngayun, mula pagkabata, wala nang ibang ginawa ang stepmother ko kundi ang i-bully ako! Kung totoosin, maayos naman sana ang buhay ko! May malawak kaming lupain sa probensyang ito na minana pa ng sarili kong Ina sa aking Lolo at Lola kaya lang walang ibang nakikinabang kundi ang pangalawang asawa ni Papa pati na din ang anak nilang si Madelyn! Gusto ko sanang maging nurse pero kailangan kong huminto sa pag-aaral dahil walang kahit na isang suporta akong nakukuha sa kanila at wala akong choice kundi ang mamasukan ng trabaho at naging lifeguard nga ako sa isang beach resort! Malas nga lang dahil natangal ako sa trabahong iyun! Kung saan naman nag-eenjoy na sana ako sa trabaho kong iyun nadamay pa ako sa kabobohan at kapayabaan ng ibang tao! Ni Ethel! Pisteng buhay talaga ito oo! Parang gusto ko
JENNIFER MADLANG-AWA POV "Sino po ba kayo? Ano ang kailangan niyo sa akin?" muling tanong ko sa lalaking katabi ko ngayun! Parang hari ang kanyang awra samantalang para naman akong basang sisiw! Lamig na lamig dulot ng pagkabasa sa ulan! "Are you sure hindi mo ako kilala? Ang bilis mo naman yatang nakalimot, MIss. Madlang-awa!' seryoso nyang bigkas kasabay ng pagtangal niya sa kanyang suot na eyeglasses! Wala sa sariling napatitig ako sa kanya at kaagad na nanlaki ang mga mata ko nang makita ko ang hitsura niya! Shit, walang iba kundi ang ama ng batang nalunod! Shocks, sino ba ang hindi makakakilala sa kanya? Although iba ang awra niya ngayun alam kong siya lang naman ang ama ng batang si Ezekiel! "Ano ang kailangan mo sa akin? Mr. Valdez...kidnaping itong ginagawa niyo at malaking kasalanan ito sa batas!" kahit na natatakot, pinilit ko pa ring magtapang-tapangan! Hindi pwedeng makita niyang natatakot ako sa kanya dahil alam ko sa sarili ko na wala akong kasalanan sa nangya
JENNIFER POV Hindi ko mapigilan na mapabalikwas ng bangon nang maramdaman ko na nakahiga na ako sa isang malambot na kama! Hindi ko alam kung ano ang nangyari dahil ang huli kong natatandaan ay nakasakay ako sa sasakyan kasama ni Mr. Valdez na bumibyahe sa kung saan! Paanong sa muling pagmulat ng aking mga mata nandito na ako sa isang silid! Hindi ko na din suot ang damit kong basa! Anong nangyari? Paanong nakarating ako sa silid na ito? Tsaka, sino ang nagbihis sa akin? Sa isiping iyun hindi ko mapgilan ang ilibot ang paningin sa buong paligid! Nasaan nga ba ako? Nasa hotel? Kung ganoon, nasa hotel kami at si Mr. Valdez ba ang naghubad sa akin para mapalitan ako ng kasuotan? Sa isiping iyun biglang salakay ng kaba sa puso ko! Dali-dali akong bumaba ng kama at kaagad na hinanap ang pintuan nang matigil ako nang biglang bumukas iyun! Mula sa labas, may pumasok na dalawang babaeng naka-uniform! "Naku, mabuti naman at gising ka na Mam!" bigkas ng isa sa kanila! Nagtatakang na
JENNIFER POV '"TATAKAS! Tatakas sana kung hindi mo kaagad ako nahuli!" mataas din ang boses na sagot ko sa kanya! Bakit siya lang ba ang may karapatan na sumigaw? Ako din dapat dahil hindi naman siya inaano nagagalit kaagad! "Don't dare na tumakas Miss Madlang-awa dahil kahit saan ka pa magpunta, masusundan at masusundan kita!" galit niya ding sagot sa akin! Hindi ko naman maiwasan na mapangiwi! Tingnan mo ang taong ito? Ang lakas ng loob na magbanta gayung wala pa naman sana akong ginagawa! Hindi pa nga ako nakakalabas ng pintuan kung anu-ano na ang ibinibintang sa akin? Hindi siguro siya mahal ng Nanay niya? "Ano ba kasi ang kailangan mo? Bakit mo ako dinala sa bahay na ito? Tsaka anong lugar ito?" nakataas ang kilay na sagot ko sa kanya! HIndi ako maniniwala na masamang tao siya dahil kahit na kaunting kurot wala pa naman akong natatangap mula sa kanya! Mas masamang tao pa nga yata ang sarili kong ama kumpara sa kanya eh! Kasi ang Tatay ko ang bilis na pagbuhatan ako ng
THIRD PARTY POV PATULOY sa paghabol si Christopher sa babaeng nakita niya. Hindi siya papayag na makawala ito sa paningin niya. Hindi siya papayag na basta na lang itong makalayo. Kailangan niya itong makausap. Kailangan niya itong makaharap. Samantalang, takot na takot naman si Katrina habang patuloy siya sa pagtakto. Balak niyang pumunta sa siyudad para mama-limos at makabili ng gamot para sa Ate Amery niya. Naaawa kasi siya dito. May sakit ito at ayaw niya nang lumala pa iyun. Alam niyang matagal na siyang pinagbabawalan ng Ate niya na lumuwas ng siyudad pero sa sitwasyon ngayun, kailangan niya na talagang kumilos. Lalo na at hindi din talaga siya papayag na mapahamak ito. Simula nong dumating dito sa gubat si Ate Amery itinuring niya na itong hindi iba sa kanya. HIndi man niya ito kadugo pero napamahal na siya dito. Parang kapatid na nga din ang turing niya dito eh. Lalo na at hindi ito nagsasawa na turuan siyang magsulat at magbasa. "Wait! Who are you? Saan ka pupun
THIRD PERSON POV "SHIT, diwata ba iyun, Pare?" seryosong bigkas ng kasama ni Christopher sa pangangaso. "Yes...siya Christopher Villarama. Isa sa mga triplets na magkapatid na sila Charles at Charlotte. Anak ng mag-asawang Carmela at Charles Villarama. Isa sa mga apo ng namayapang mag-asawa na sila Gabriel Villarama at Carissa Perez. "Diwata? May diwata sa gubat na ito? Ano ka ba naman, walang diwata. Tao iyung nakita natin " seryosong sagot naman ni Christopher sa kaibigan niya. Kakabili lang niya sa nakabuyangyang na property na ito na matatagpuan sa Rizal. Actually, basta niya na lang binili pero wala pa naman siyang concret plan kung ano ang gagawin niya dito since gubat nga at maraming mga hayop ang nasa paligid Nanghihinayang din kasi siyang sirain ang gubat para lang tayuan ng mga istraktura. Hindi na kailangan. Talagang biniili niya lang ito sa dalawang may edad nang mag-asawa dahil hindi na daw nila ito maaasikaso.. Well, kitang kita naman ang ibedensya. Sobrang suk
AMERY HEART POV "ATE, umiiyak na naman po kayo." kasalukuyan akong nakaupo dito sa tabing ilog habang nakatitig sa kawalan. Mula sa aking kinauupuan, naririnig ko kanina ang tawanan nila Baby Elizabeth at Katrina. Kay bilis lumipas ng tatlong taon. Feeling ko natulog lang ako at nang magising ako, heto na. Malaki na ang anak ko. Hindi na siya baby at lumaki siya dito sa gubat na hindi man lang kami nahanap ng ama niya "Yes...kahit na nabasa ko noon sa isang magazine na engaged na si Elias kay Rebecca, umaasa pa rin ako na hindi siya titigil sa paghahanap sa amin. Na gagawa siya ng paraan para mahanap niya kaming mag-ina pero mukhang malabo na ang lahat. Sa takot ko noon, nawalan na din ako ng kumpyansa sa sarili ko na lumabas ng gubat. Hangang sa hindi ko na namalayan pa ang mga taon na lumipas. Na nandito pa rin pala ako habang unti-unti nang lumalaki ang anak ko. "limang buwan na lang ang bibilangin at magpo-four years old na si Baby Elizabeth. Ni sa hinagap, hindi ko akal
AMERY HEART POV SIX MONTHS LATER "KATRINA, saan ka galing? Ang tagal mong nawala ah?" seryoso kong tanong kay Katrina. Kanina pa ako paikot-ikot dito sa gubat para hanapin ito pero hindi ko siya makita. Sa loob ng anim na buwan, medyo nakabisado ko na din ang buong paligid. Nasanay na din ako sa bagong kapaligiran. "ATE, tulog pa kasi kayo kanina ni Baby Elizabeth kaya hindi ko na kayo ginising. Minsan po kasi, lumalabas po talaga ako dito sa gubat para manghingi ng limos at makabili ng mga bagay na kailangan natin." nakangiti nitong sagot sa akin. HIndi ko naman maiwasan na magulat. Napatitig pa ng ako sa suot nitong sira-sirang damit. Madungis din siya at ang buhok niya akala mo isang bruha. Madumi din ang kanyang mukha. Sabog-sabog ang buhok at kung hindi ko lang kabisado itong si Katrina baka hindi ko siya makilala. "Galing kang siyudad at namalimos ka? Katrina, alam mo ba kung gaano kadelikado iyang ginagawa mo?" seryosong tanong sa kanya! Hindi siya sanay sa siyud
THIRD PERSON POV "THIS is very impossible! Unacceptable ! Elijah, do something! Hindi pwedeng basta na lang ibahay ng kakambal mong Elias na iyan ang babaeng iyan. Paano na si Amery?" seryosong wika ni Jennifer sa asawa niya habang nagtitipon sila dito sa mansion Villarama. Isang buwan na ng matulin na lumipas at hangang ngayun, wala pa ring Amery na natagpuan. Na para bang tuluyan na itong naglaho na parang bula. Lahat sila ay nag-aalala na sa posibleng nangyari kay Amery sa mga kamay ng mga kidnappers. Wala na din silang naging balita at wala ding ransom na nagaganap which is mas lalong nakakatakot. Ayaw nilang mag-isip ng kahit na anong masama. Pero parang iyun na nga. Mukhang napahamak na yata si Amery at ito ang dahlian kung bakit hindi nila maikwento kay Elias ang lahat-lahat. Naaksidente ito noon dahil sa paghahanap sa mag-ina niya at kapag malaman nito na may masamang nangyari sa mga ito, baka lalong lumala ang sitwasyon. Tiyak silang masasaktan si Elias at ayaw nil
REBECCA POV Ngayung umayon na sa akin ang kapalaran, kailangang kong sulitin ang pagkakataon. HIndi ako pwedeng patulog-tulog dahil kaunting kaunti na lang, mapapasa-akin na si Elias. Hyassst, nawalan siya ng alaala at mukhang hindi pa naikwento sa kanya ng kanyang pamilya ang nangyari kina Amery at sa anak niya. "So, bago ang aksidente, ikaw ang naging girlfriend ko?" seryosong tanong ni Elias sa akin. Naluluha naman akong tumango. "Yes...ako nga! Alam mo bang sobrang nag-aalala ako sa iyo, Elias? HIndi ko na alam kung ano ang gagawain ko kapag may masamang nangyari sa iyo. Alam kong ako ang dahilan kaya ka nagkakaganiyan dahil gusto kitang hiwalayan dahil ayaw nilang lahat sa akin, Elias. May iba silang babaeng gusto para sa iyo...'" umiiyak kong muling sambit. Napansin kong kaagad na nagsalubong ang kilay nito. Lalo namang nagdiwang ang kalooban ko. Alam kong maniniwala siya sa akin. Wala naman siyang choice kundi ang maniwala eh. Ang galing ko kayang umarte. Pang theatr
THIRD PERSON POV "Ano ang balita kina Amery? Kumusta sila? Nahanap na ba sila?" nag-aalalang tanong ni Miracle sa pamangkin niyang si Christopher. Mahigit isang linggo na ang lumipas simula noong nakidnap sila Amery at ang apo niya at hangang ngayun, wala pa ring balita sa mga ito Si Elias naman ay kasalukuyang nasa ICU. Hinihintay na magising ito dahil sa kinasangkutang aksidente. Doble-dobleng daguk ang nangyari sa pamilya nila at hindi na nga nila malaman pa kung ano ang uunahin. Masyado nang matagal ang isang linggo simula nang nakidnap sila Amery at hangang ngayun, wala pa ring naging balita sa kanila "Ginagawan na po namin ng paraan para mahanap sila, Tita. May man hunt operation na din po sa mga kumidnap kina Amery. Huwag po kayong mag-alalala, hindi po kami titigil hangat hindi sila mahanap." seryosong sagot naman ni Christopher sa tiyahin niya. Kung nag-aalala ito, ganoon din naman sila eh. Lalo na at hangang ngayun hindi pa rin nagigising si Elias. Kasalukuyan pa r
AMERY HEART POV "NANDITO na tayo, Ate." nakangiting wika sa akin ni Katrina. Halos bente minuto din ang itinagal ng aming paglalakad papasok pa sa gubat. Hindi ko maiwasan na magulat. Nandito lang naman kami sa harap ng bunganga ng isang kweba. Tulala tuloy akong napatitig sa kanya. "Sino ang kasama mo dito?" nagtataka kong tanong. "Dati, si Lolo! Pero ngayun mag-isa na lang ako. Namatay na kasi si Lolo noong nakaraang taon eh." nakangiti niyang wika sa akin. Sa hindi malamang dahilan, bigla akong nakaramdam ng habag sa kanya. Hindi ko akalain na sa gitna ng gubat na ito ay may nakatira pa lang isang dalagita. "Paano ka nakaka-survived? Ibig kong sabihin, paano ka nabuhay dito na mag-isa ka lang?" nagtataka kong tanong. "Sinabi sa akin ni Lolo dati na malupit daw ang mga tao sa patag. Tsaka nasanay na din po ako dito na wala akong ibang kasama kundi ang mga hayop dito sa kagubatan." nakangiti niyang sagot sa akin na lalong nagpadagdag sa habag na nararamdaman ko para
AMERY HEART POV Muli akong nagkamalay na una kong narinig ay ang malakas na pagpalahaw ng iyak ng aking anak na si Elizabeth. Dali-dali ko siyang binuhat nang mapansin ko na nasa lupa na siya. Siguro nabitawan ko siya kanina noong nawalan ako ng malay. HIndi ko din mapigilan ang mapaiyak lalo na nang maalala ko ang mga nangyari. Hindi ko akalain na dadanasin namin ang ganitong sitwasyon. "Baby, tahan na! Sorry...sorry dahil naranasan mo ito. Sorry kung naging mahina si Mommy." mahina kong sambit. Mahigpit kong niyakap si Baby Elizabeth habang hilam ang luha sa aking mga mata. Mabuti na lang din at kahit papaano, tumahan na din naman siya noong kargahin ko siya. Hindi ko alam kung saang bahagi ng gubat kami ngayun. Mukhang tuluyan na din kaming nilubayan ng mga kidnappers. Mula sa pagkakasalampak sa lupa, dahan-dahan akong tumayo at hindi ko mapigilan ang mapangiwi nang maramdaman ko ang pagkirot ng aking binti. Nang tingnan ko iyun, hindi ko mapigilan ang lalong maiyak nang