Raze was disappointed when Lia told him that she already had a husband and a child. Hindi niya maintindihan ang sarili bakit parang hindi niya matanggap na may pamilya na ang babae. Siguradong-sigurado pa siya no'ng una na single ito pero ngayon na nalaman niya, pakiramdam niya dumagan sa kanya ang langit. He was wrong—Lia has a family, and that won't change. Even if it was love at first sight, he couldn’t bring himself to ruin a family. He had to stay away. Ibabaling na lang siguro niya sa ibang bagay ang frustration niya. Madali lang naman sigurong mag-move on since first time pa lang nila nag-meet but fvck! Bakit parang hindi niya kaya? Wala sa sariling ginulo niya ang buhok dahil sa inis, irita—lahat na! Bakit naman kasi gano'n? Kung kailan nakahanap na siya, may asawa at anak naman. "Raze? Ayos ka lang ba?" Lia asked, gently tapping his shoulder. "Kanina ko pa napapansin na—" "Don't mind me. I'm fine." Lumayo siya rito na siyang ipinagtaka ni Lia. Matapos kasi siyan
"Pasensya na po. May dumaan na pusa," hingi ng paumanhin ng driver—si Mang Isko. Habang nagbubulungan ang mga tao sa bus, walang nakapansin sa dalawa na parehas nanlalaki ang mga mata dahil sa nangyaring biglaang pagpreno. It happened so suddenly—they froze, yet both felt a surge of familiarity as their lips met. Neither of them moved, but when the bus started to move, that was when they snapped back to reality. Sabay silang nag-iwas ng tingin, parehong namumula. "K-Kung pinaupo mo sana ako, h-hindi sana mangyayari 'yon," may bahid na inis na sabi ni Lia. "Pervert." Nagsalubong ang kilay ni Raze sa narinig at marahas na tumingin sa kanya. "Ako pa talaga ngayon? Sinong nakakandong sa atin? Hindi ba ikaw?" ngising wika nito tila nang-aasar. "Just admit it that you liked the kiss." Sinamaan niya ito ng tingin. "Kapal din ng mukha mo 'no? Baka ikaw!" hindi mapigilang sigaw niya na siyang tinawanan ni Raze dahil sa nangangamatis niyang mukha. "Ako? Paanong ako? Kasalanan kamo
Sa isang pribadong village sa lungsod, nagkakagulo ang mga tao sa isang mansyon sa paghahanap sa kanilang pasaway na amo. Panay kagat si Nicole sa kanyang kuko kaka-track sa taong nawawala ngayon. Natataranta siya dahil paniguradong makakatanggap siya ng sermon mula kay Razen nang matakasan na naman siya ni Raze. She was assigned to look after Raze, who had lost his memory after the accident. That day, rescuers responded to the scene and searched for both of them—but only Raze was found. They looked for Lylia everywhere, but she was never found. That same day, Clyden died from a gunshot. "Nicole!" Napatalon siya sa gulat nang biglang may sumigaw. Tumuwid siya ng tayo, napalunok, at bahagyang napa-atras nang lumapit sa kanya si Razen—nanlilisik ang mga mata, waring may alam na ito sa nangyari. "Where's bro? Natakasan ka na naman? You know he's recovering! May amnesia siya, alam mo 'yon! He doesn't remember a thing! Paano kung hindi niya mahanap ang daan pabalik dito?" Namilog
"Chef..." mahinang bulalas niya nang magtama ang tingin nila. "Wala siyang sinusurot. Lia is innocent and I can prove that. Hindi niya kasalanan na lumalapit sa kanya ang mga boyfriend niyo. Gusto niyo bang makarating ito sa nakakataas? Na nambubûlly kayo ng inosenteng tao? I've been observing you girls and I know your names. How about a call from the CEO?" Pare-pareho silang napalunok at nag-iwas ng tingin. They were caught in act. "Sa ugali na nga lang kayo babawi, hindi niyo pa magawa." And that hit them hard—an insult from a chef. "I'm sorry, Chef—" "You shouldn't be apologizing to me. It should be Lia," mariing wika ni Titus sa mga babae. "Pag naulit pa 'to, hindi ako magdadalawang isip na iparating 'to sa nakakataas." That made them gulp hard. "I'm sorry, Lia." Sabay-sabay nilang paghingi ng paumanhin sa kanya. "Is that how you apologize? I couldn't feel the sincerity in your tone—" "Ayos lang po, Chef. Okay na po." Pigil niya sa lalaki at hilaw na ngumiti. A
Raze ran as fast as he could to save his wife, but it was too late. Pareho silang nahulog at nilamon ng malakas na alon. Walang kasiguraduhan kung mabubuhay pa sila. He would risk his life just to save her. He couldn't bear the thought of not having his wife by his side. He wasn’t afraid to die, as long as he was with her. Pero ang masakit, hindi man lang niya nahawakan si Lylia bago sila tuluyang bumagsak sa dagat. It was heart-wrenching that they didn’t get to hold hands. And maybe, in another life, they would meet again. Because to Raze, he would always choose Lylia as his wife—over and over again. But neither of them knew that Lylia was carrying his child. No one knew. Years later, in a big city filled with lights, isang babae ang nakatingala sa mga bituin sa kalangitan, sinusubukang alalahanin ang mga matagal nang limot na alaala. She knew, deep down, that there was something in her past she needed to remember. Pero kahit anong pilit niya, lalo lang sumasakit ang ulo niya. S
Hindi natuloy ni Clyden ang sasabihin nang magawa siyang sipain ni Lylia. Sa sobrang lakas, tumama ang likod niya sa basag na salamin sa harap at napangiwi nang tumusök sa braso nito ang matalim na sanga ng puno. Sunod-sunod na daing ang pinakawalan nito at bumulwâk ang dugöng nanggaling doon. "Fvck!" Clyden cursed in pain. "Papatayîn kitang babae ka! Papatáyin kita!" Nakakuha ng tsansang mabuksan ni Lylia ang kotse habang namimilipit sa sakit si Cylden na sinusubukang tanggalin ang nakatusôk sa kanya. "You'll pay for this! Tumakbo ka na dahil kapag nakawala ako rito, sisiguraduhin kong pati kalamnan mo walang matitira!" Walang sinayang na segundo si Lylia nang makalabas siya at tumakbo sa masukal na gubat, nakalimutan ayusin ang sarili sa pagmamadaling makatakas. Ngunit dahil sa patuloy na pagbuhos ng dugö niya, bumagal ang takbo niya, nanghihina at nanlalabo ang mga tingin. Pakiramdam niya umiikot ang paligid niya at halos kumalat na sa mukha nito ang sariling dugô. Hi