ตอนที่ 19.

หลังจากเดินออกจากห้องของแฟรงค์ น้ำหวานก็ไม่ได้ตั้งใจที่จะไปไหนไกลแต่อย่างใด เพราะเธอไม่รู้ที่รู้ทางในเมืองไหร่นอกจากเส้นทางจากบ้านไปมหาวิทยาลัย เธอเดินออกมารับลมบนดาดฟ้าของตึกเพียงเท่านั้น ที่เธอรู้ทางมาบนดาดฟ้าก็เพราะถามพนักงานคนอื่นๆ ในบริษัท แม้ว่าจะมีคนอาสาพาเธอมาให้ถึงที่ แต่น้ำหวานกลับปฏิเสธเนื่องจากว่าเธออยากจะอยู่คนเดียวเพื่อมาระงับอารมณ์หงุดหงิดจึงไม่อยากให้ใครมายุ่งย่ามด้วยในตอนนี้

“น่าแปลกที่ผู้หญิงสวยขนาดนี้เดินขึ้นมาดาดฟ้าคนเดียว”

เสียงทุ้มเสียงหนึ่งดังขึ้นจากอีกมุมของดาดฟ้า ในมือคีบบุหรี่อยู่แต่ก็ยังส่งยิ้มให้เธอ น้ำหวานมองชายหนุ่มคนนั้นด้วยทีท่าตกใจไม่น้อย เพราะตอนเธอเดินขึ้นมาไม่เห็นว่าจะมีคนอยู่

“คุณเป็นใครกัน?”

น้ำหวานเอ่ยถามพร้อมกับก้าวถอยหลังไปสองสามก้าวหลังจากที่เห็นว่าชายหนุ่มคนนั้นเดินตรงเข้ามาหาเธอ ชายหนุ่มยักไหล่เล็กน้อยแต่ใบหน้ายังคงเปื้อนยิ้มก่อนจะก้มมองตัวของเขาเอง

“ก็เห็นๆ อยู่ว่าใส่ชุดพนักงานออฟฟิศ”

“เ