ตอนที่ 7 เข็ดไปจนวันตาย

เจนณรงค์อุ้มลูกสาวเข้ามาในห้องนอนของตัวเองที่ตอนนี้ไร้ซึ่งเงาของคนตัวบางแล้ว เขานอนกอดลูกสาวบนเตียง ในขณะที่มืออีกข้างกดส่งข้อความหาอีกฝ่ายที่กล้าขัดคำสั่งของเขาแต่เธอก็ไม่ยอมอ่านเลยจนเวลาผ่านไปร่วมครึ่งชั่วโมงที่ลูกสาวหลับสนิท เขาจึงย่องออกไปโทรหาเธอที่ระเบียง

“อยู่ไหน”

“น้ำตาลกลับถึงคอนโดแล้ว”

“ใครอนุญาตให้เธอกลับ”

“ก็พี่จะไปเอาน้องเกลมานอนด้วยไม่ใช่หรือ จะให้น้ำตาลอยู่ทำไม ถ้าน้องเกลเห็นน้ำตาลที่ห้องนอนของพี่ พี่จะตอบคำถามน้องเกลว่ายังไง”

เขาเองก็ลืมคิดเรื่องนี้ไปเลย มัวแต่จ้องอยากจะลงโทษที่เธอกล้าหาญขโมยโทรศัพท์เขาไปเพื่อจะลบคลิป

ถึงแม้ลูกสาวผู้เข้ากับคนง่ายของเขาจะชอบเธอมาก เพราะเคยพูดคุยและเล่นด้วยกันบ่อย ๆ ตอนที่เขาพาลูกไปกองถ่าย รวมทั้งยังเคยไปเที่ยวต่างจังหวัดด้วยกันมาแล้ว แต่นั่นเพราะพี่น้ำตาลคนสวยผู้ร่าเริงและคุยเก่งเป็นเพียงหนึ่งในเพื่อนร่วมงานของผู้เป็นพ่อเท่านั้น

แต่ถ้าหากเจอนาตาลีที่ห้องนอนของเขา ลูกสาวแสนฉลาดผู้ช่างซักต้องสงสัยแน่ ว่าเขากับเธอมีความสัมพันธ์กันอย่างไร และเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าลูกสาวของเขาจะยังชอบนาตาลีอยู่หรือเปล่าถ้าเธอมีสถานะเปลี่ยนไป

แต่เรื่องนั้นเขาไม่ได้สนใจสักเท่าไหร่ เขาแค่ไม่อยากให้ลูกสาวรับรู้ว่าเขามีผู้หญิงคนอื่นมาแทนที่แม่ของแก และอาจทำให้ลูกสาวรู้สึกน้อยใจว่าเขาจะแบ่งความรักไปให้ผู้หญิงคนอื่นได้

เขาไม่ควรเอาอะไรมากระทบความรู้สึกของลูก เพราะอีกไม่นานเขาก็จะจบเกมบ้า ๆ นี่แล้ว ขอแค่สั่งสอนผู้หญิงนิสัยแย่อย่างเธอให้หลาบจำเท่านั้น

“พี่ลืมคิดไป”

“งั้นน้ำตาลไม่ผิดนะ น้ำตาลไม่ได้ขัดคำสั่งของพี่”

“รู้แล้ว แต่ยังไงคราวหน้าเธออาจจะต้องเจอน้องเกลอยู่ดี”

“แล้วพี่จะบอกน้องเกลว่ายังไง”

“ก็บอกว่าเธอมาสอนภาษาไทยให้น้องเกลไง ที่จริงน้องเกลชอบคุยกับเธอไม่ต่างจากแป้งเลยนะ เอางี้แล้วกัน โทษฐานที่เธอจะลบคลิปในโทรศัพท์พี่ ต่อไปเธอต้องมาสอนภาษาไทยให้ลูกพี่ทุกเย็นแล้วกัน”

“พี่จะบ้าเหรอ น้ำตาลทำผิดนิดเดียวเอง คลิปบ้านั่นก็ยังอยู่ น้ำตาลเข้าเครื่องพี่ไม่ได้ด้วยซ้ำ นี่พี่เพิ่มงานให้น้ำตาลอีกหรือไง แค่ต้องนอนกับคนหื่นอย่างพี่ น้ำตาลก็จะช็อกตายอยู่แล้วนะ”

“เจตนาเธอผิดตั้งแต่แรก คนอย่างเธอนี่มันเชื่อถืออะไรไม่ได้ ประมาทไม่ได้เลยจริง ๆ จะยอมมาสอนภาษาไทยให้ลูกพี่ดี ๆ หรือจะให้พี่...”

“โอเค น้ำตาลยอมแล้ว เอะอะขู่ เอะอะปล้ำ พรุ่งนี้เลิกจากอีเวนต์น้ำตาลจะรีบไป”

“เด็กดี”

“แหวะ ไม่ต้องมาชม”

“ท้องแล้วหรือ พี่ทำเธอไปไม่กี่ครั้งเอง”

นาตาลีเบิกตากว้างด้วยความตกใจ เธอลืมคิดถึงเรื่องนี้ไปเสียสนิท เมื่อคิดได้ดังนั้นจึงจะออกจากห้องเพื่อไปซื้อยาคุมฉุกเฉินเพราะไม่อยากพลาด ขืนเธอท้องตั้งแต่ยังเรียนไม่จบ พ่อต้องตีเธอตายแน่

“ใครจะท้องกับพี่ น้ำตาลกินยาคุม”

“หึ ดี งั้นต่อไปจะได้ไม่ต้องออมแรง”

“น้องน้ำตาล พี่แจมมี่มีข่าวดีมาบอกค่ะ โอ๊ย มือไม้สั่นไปหมดแล้วเนี่ย”

ผู้จัดการส่วนตัวในชุดสีแดงสดเดินแกมวิ่งเข้ามาในห้องแต่งตัวดารา หลังจากออกไปคุยโทรศัพท์เพียงครู่เดียวเท่านั้น

“อะไรคะพี่แจมมี่”

“พี่เอมมี่ผู้จัดเอาบทละครไปเสนอช่อง เรื่องนี้บทแซ่บเวอร์ นางเอกเป็นเด็กสาวผู้บูชาความรัก มีผู้ชายผ่านเข้ามาในชีวิตหลายคน นัวผู้ชายเวอร์ แล้วผู้ใหญ่ที่ช่องก็ฟันธงว่านางเอกต้องเป็นน้ำตาลเท่านั้น มั่นใจได้เลยว่าระดับพี่เอมมี่ ทำละครแนวนี้เปรี้ยงทุกเรื่อง น้องน้ำตาลสนใจไหมคะ”

นาตาลีเบิกตากว้างอย่างยินดีที่โอกาสงาม ๆ ลอยมาอยู่ในมือเธออีกแล้วอย่างง่ายดายโดยไม่ต้องไปยื้อแย่งกับใคร จึงตอบตกลงรับงานนี้ทันที

“สนใจค่ะ น้ำตาลตกลงรับงานนี้ค่ะ”

“ดีมากค่ะลูกสาว เราเป็นดาราต้องแสดงได้ทุกบทบาท สมัยนี้ละครแนวนี้ก็เรตติ้งดีเสียด้วยสิ”

“ไม่เป็นไรค่ะ น้ำตาลไม่มีอะไรจะเสียแล้วค่ะ น้ำตาลแสดงได้”

แจมมี่ยิ้มไม่สุด เลิกคิ้วคิดตามแล้วก็ว่ารู้สึกแปลก ๆ ก่อนจะฉีกยิ้มอีกครั้งเมื่อคิดเองเออเองว่าดาราสาวคงหมายถึงว่าละครที่แสดงก่อนหน้านี้ก็มีบทจูบและบทนัวเนียบนเตียงอย่างถึงพริกถึงขิงไปแล้ว ไม่มีอะไรเป็นสิ่งใหม่สำหรับเธอ

“โอเคค่ะ สปิริตแรงมากลูกสาว เดี๋ยวพี่แจมมี่โทรไปคอนเฟิร์มทางช่องก่อนนะคะ แล้วพรุ่งนี้เราเข้าไปคุยรายละเอียดสัญญากันอีกที”

“ค่ะ”

เมื่องานอีเวนต์จบลง นาตาลีก็รีบบึ่งรถมายังบ้านหลังใหญ่ของเจนณรงค์ทันที โรงจอดรถว่างเปล่าเพราะเขายังไม่กลับมา แต่มะปราง แม่บ้านสาวของเขาก็วิ่งมาเปิดประตูรั้วให้ ก่อนจะเบิกตากว้างเมื่อเห็นว่าคนที่ลงมาจากรถคือใคร

“น้องน้ำตาล ว้าย ตัวจริงสวยมากเลยค่ะ ตายแล้ว จะทำไงดี พี่ตื่นเต้น”

มะปรางร้องอย่างตื่นเต้น ทำให้คนตัวน้อยที่กำลังนั่งทำการบ้านอยู่รีบวิ่งออกมาดู พอเห็นว่าใครมาเยือนถึงที่ก็กระโดดตบมือแล้วกรีดร้องด้วยความดีใจเช่นกัน

“พี่น้ำตาล พี่น้ำตาล”

คนตัวเล็กวิ่งปร๋อไปสวมกอดดาราสาวเอาไว้ เธอเองก็ลดตัวลงนั่งแล้วสวมกอดทักทายตุ๊กตาฝรั่งอย่างที่เคยทำเมื่อครั้งที่เจอกันในกองถ่าย

“สวัสดีค่ะ พี่น้ำตาล”

มิเกลผละออกมาจากอ้อมกอดแล้วพนมมือย่อตัวลงไหว้อย่างน่ารัก เรียกรอยยิ้มของดาราสาวจนลืมไปเลยว่าเธอเกลียดพ่อของเด็กหญิงคนนี้มากมายขนาดไหน

“สวัสดีค่ะ น้องมิเกลคนสวย”

นาตาลีทักทายคนตัวเล็กเป็นภาษาอังกฤษสำเนียงไพเราะเช่นกัน

“พี่น้ำตาลมาหาพ่อหรือคะ”

“เอ่อ เปล่าหรอกค่ะ พี่น้ำตาลมาหาน้องเกล”

“ว้าว จริงหรือคะ”

คนตัวเล็กร้องออกมาด้วยความดีใจ เอียงคอถาม มองพี่ดาราคนสวยตาแป๋วอย่างน่ารัก

“จริงสิคะ พ่อของน้องเกลให้พี่น้ำตาลมาช่วยสอนภาษาไทยให้น้องเกล ช่วงนี้ถ้าพี่เลิกงานไม่ดึก พี่จะมาสอนน้องเกลทุกวันเลย ดีไหมคะ”

“จริงหรือคะ เย้ ๆ ๆ”

ตุ๊กตาฝรั่งชูมือทั้งสองข้างแล้วกระโดดโลดเต้นอย่างดีใจ ก่อนจะพูดอะไรบางอย่างจนแม้แต่เธอยังสะอึก

“พี่แป้งก็มาสอนหนู แต่มาแค่วันเดียวเอง หนูคิดถึงพี่แป้ง พ่อก็ทำงานเลิกมืดทุกวัน หนูเหงา พี่น้ำตาลจะมาทุกวันจริงหรือคะ”

ดวงตาแสนเศร้าอ้างว้างคู่นั้นทำเอานาตาลีอดที่จะรู้สึกปวดใจไม่ได้ แม้ว่าตอนนี้คนตัวเล็กจะมีพี่เลี้ยงคอยดูแล แต่การสื่อสารด้วยภาษาอังกฤษก็ค่อนข้างจะมีปัญหาเหมือนกัน

“จริงสิคะ พี่รับปาก แต่ถ้าพี่ติดงานหรือติดเรียนจริง ๆ น้องเกลอย่าเสียใจนะคะ”

“ไม่เสียใจค่ะ ไปค่ะ เราเข้าบ้านกันดีกว่านะคะ หนูกำลังเขียนตัวพยัญชนะไทย ย๊ากยากค่ะ”

มิเกลตัวจิ๋วจับมือพาพี่น้ำตาลคนสวยเข้าไปในบ้านทันที ด้วยความเป็นเด็กเข้ากับคนง่ายเป็นทุนเดิม การมาเริ่มต้นสอนภาษาไทยให้จึงไม่ใช่เรื่องยากเย็นอะไร ออกจะราบรื่นเกินไปด้วยซ้ำ

มะปรางยืนยิ้มค้างอยู่กับที่เพราะได้เจอดาราตัวเป็น ๆ ก็ได้สติเมื่อเจ้านายหนุ่มกลับมาถึง เธอรายงานว่านาตาลีมาถึงแล้วก็เห็นว่าเจ้านายเพียงยิ้มมุมปากและพยักหน้ารับ ก่อนจะเดินเข้าไปในบ้าน

เธอจึงหันกลับมามองยังรถยนต์ของนาตาลีอีกครั้งราวกับคิดอะไรขึ้นมาได้ว่าเมื่อคืนนี้ที่เธอลงมานอนห้องตัวเอง เธอแอบมาเปิดผ้าม่านดูที่โรงจอดรถก็เห็นรถยนต์คันหรูสีขาวแบบนี้เช่นกัน เพียงแต่ตอนนั้นมองป้ายทะเบียนไม่ชัดเท่าไรจึงไม่อาจฟันธงได้ว่าเป็นคันเดียวกันแน่นอนหรือเปล่า แต่เพียงเท่านี้ก็ทำเอาเธอเบิกตาโพลงด้วยความตกใจ

“ใช่หรือวะ น้องน้ำตาลหรือ ผู้หญิงที่มานอนกับคุณเจนเมื่อคืน”

เศษซากอารยะธรรมบนผ้าปูที่นอนที่เธอเพิ่งเอามาซักให้เขาเมื่อเช้าทำเอาแม่บ้านสาวขนลุกซู่ เห็นเจ้านายหนุ่มหน้านิ่ง ๆ พูดน้อย ๆ แต่เรื่องบนเตียงดุดันป่านเถื่อนได้ขนาดนี้เชียวหรือ

“นังบ้า คิดอะไรลามก”

มะปรางตีขมับตัวเองด้วยใบหน้าแดงก่ำเมื่อจินตนาการถึงความดุดันบนเตียงของผู้ชายหน้านิ่งกับผู้หญิงที่สวยงามราวกับนางฟ้า ก่อนจะหันซ้ายหันขวาแล้ววิ่งเข้าบ้านไปด้วยความเขินอาย

“พ่อขา”

มิเกลวิ่งมากอดคนเป็นพ่อเหมือนทุกวันที่เขากลับบ้าน เขาก็อุ้มคนตัวเล็กแล้วผลัดกันหอมแก้มซ้ายขวาเหมือนทุกทีเช่นกัน

นาตาลีมองพ่อลูกที่แสดงความรักต่อกันแล้วก็อดที่จะรู้สึกแปลก ๆ ไม่ได้ แม้จะเคยเห็นเขาในมุมนี้มาหลายครั้ง แต่หลังจากวันนั้นเธอก็เกลียดชังเขาจนลืมภาพเหล่านี้ไปหมดแล้ว

“วันนี้ลูกสาวพ่อตั้งใจเรียนและเป็นเด็กดีไหมครับ”

“หนูเป็นเด็กดีค่ะพ่อ หนูตั้งใจเรียนม๊ากมาก มากที่สุด แล้วก็กำลังเขียนพยัญชนะไทยกับพี่น้ำตาลคนสวยค่ะ”

เจนณรงค์เหลือบมองพี่น้ำตาลคนสวยของลูกเล็กน้อย ใบหน้าหล่อเหลานิ่งเรียบไร้ความรู้สึก มีเพียงดวงตาเท่านั้นที่ไหวระริกแต่เธอก็ไม่สามารถอ่านมันออกอยู่ดี

“ครับ งั้นลูกสาวพ่อตั้งใจเรียนภาษาไทยนะครับ ต่อไปพ่อกับทุกคนจะเริ่มพูดภาษาไทยกับลูกแล้วนะ”

“ค่ะพ่อ”

เขาปล่อยคนตัวเล็กออกจากอ้อมแขน ก่อนจะหันไปสั่งงานแม่บ้านที่ยืนรอรับคำสั่งอยู่แล้ว

“มะปราง เดี๋ยวทำกับข้าวเผื่อน้ำตาลด้วยนะ ไม่ต้องเผ็ดมาก น้ำตาลกินเผ็ดไม่ค่อยได้”

“ค่ะ คุณเจน”

เขาเหลือบมองเธออีกครั้งก็พบว่าเธอมองเขาอยู่ก่อนแล้ว จึงยักคิ้วให้เธอหนึ่งครั้งพร้อมยกยิ้มมุมปาก ก่อนจะเดินขึ้นไปบนห้องนอนของตัวเองเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วรีบลงมาดูลูกสาวเรียนภาษาไทยกับครูที่นิสัยไม่ดีที่สุดที่เขาเคยรู้จัก

“พี่เจน มานั่งเฝ้าทำไม จะทำอะไรก็ไปทำสิ นั่งกดดันกันแบบนี้น้ำตาลสอนไม่ออก”

คนตัวบางหน้างอง้ำอย่างคนเอาแต่ใจ เป็นใบหน้าที่คนทั่วไปหรือแม้แต่คนในกองถ่ายแทบไม่เคยพบเห็น แต่เขาผู้เคยเป็นผู้ร่วมอุดมการณ์แย่งแฟนชาวบ้านเคยเห็นอยู่บ่อยครั้ง

เพราะเธอเป็นลูกสาวคนเดียวของนักธุรกิจพันล้าน พ่อและแม่รักปานแก้วตาดวงใจ แถมยังตามใจมากจนเสียเด็ก ไม่ว่าอะไรที่เธออยากได้แม้จะแพงแสนแพงหรือหายากเย็นแสนเข็ญแค่ไหน เธอไม่เคยต้องพบกับความผิดหวัง ยกเว้นเพียงสิ่งเดียวที่พ่อกับแม่หามาให้เธอไม่ได้คือเขาคนนั้น...กวิน

และเพราะเธอถูกเลี้ยงตามใจราวกับเจ้าหญิง ทำให้คุณหนูนาตาลีผู้ไม่เคยคิดถึงความรู้สึกใคร ตัดสินใจทำสิ่งที่เลวร้ายที่สุดในชีวิตด้วยการเป็นฆาตกร แม้ว่าจะยังไม่มีใครตายจากการกระทำของเธอก็ตาม

“พี่จะปล่อยลูกสาวของพี่ไว้กับเธอได้ไง เกิดเธอสอนให้ลูกสาวพี่เป็นเด็กเอาแต่ใจนิสัยแย่อย่างเธอขึ้นมาจะทำไง น้องเกลยิ่งไม่มีแม่อยู่ด้วย อาจจะติดเธอแล้วก็เชื่อฟังเธอมากกว่าพี่ก็ได้”

“ถ้าน้ำตาลมันนิสัยแย่แล้วพี่ให้น้ำตาลมาสอนลูกพี่ทำไม งั้นพอแค่นี้ไหม”

คนตัวเล็กมองผู้ใหญ่ทั้งสองเถียงกันไปมาในภาษาที่เธอฟังไม่ออกเหมือนเดิม

“ไม่ เรื่องอะไรจะให้เธอทำความผิดแล้วลอยนวลล่ะ มีหน้าที่สอนก็สอนไป เอาแค่ภาษาไทย ชวนพูดบ่อย ๆ จะได้ฟังเข้าใจ แล้วก็ไม่ต้องสอนเรื่องนิสัยล่ะ พี่ไม่ไว้ใจเธอถึงต้องมานั่งเฝ้านี่ไง”

นาตาลีถอนหายใจเฮือกใหญ่ นึกโกรธตัวเองที่วันนั้นไม่น่าให้ความริษยาเข้าครอบงำจนลำบากอยู่ทุกวันนี้เลย ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปหมดในชั่วพริบตา นี่แหละหนาที่เขาบอกว่ากรรมตามสนอง เธอไม่กล้าคิดชั่วทำเลวอีกแล้ว เข็ดไปจนวันตายจริง ๆ