Kabanata 27

Si Caroline ay biglang tumakbo upang kumuha ng tuwalya mula sa tabi ng kama at isiniksik ito sa bibig ni Kent. Sa totoo lang, ito ang kanyang unang beses sa ganitong sitwasyon, at sa wakas ay nasa huli na siya ng kanyang pasensya matapos ang lahat. Nang marinig ang katok sa pinto, siya ay nanginginig na parang dahon, nawalan ng alam sa gagawin.

Isang pamilyar na boses ang nanggaling sa labas. "Caroline, ako ito."

Gulat, binuksan ni Caroline ang pinto nang walang alinlangan. Pagkakita niya na si Kirk, siya ay naramdaman ang pagkagulat at pagpapasalamat sa parehong panahon. Siya ay sumugod sa mga braso nito. Nawala ang lahat ng takot at kaba niya sa isang iglap.

"Ano... Anong nangyari?" Hinimas ni Kirk ang manipis niyang balikat at dahan-dahang pinapalubag ang loob nito. "Ano kaya ang nangyari sayo kung wala ako dito?" Itinaas niya ang kanyang ulo at itinutok ang matalim niyang tingin kay Kent, na nakahandusay sa sahig na parang baboy.

"Hintayin mo ako dito at huwag kang aalis," sabi