ตอนที่ 7 จ่อหัว (2)

จ่อหัว (ต่อ)

“ขึ้นรถ!” ได้ยินแค่นั้น ทั้งสองคนที่อยู่นอกรถก็หันหน้ามามองกัน เพราะไม่รู้ว่าคนที่อยู่ในรถสั่งนั้นหมายถึงใครเขาหรือเธอ เบย์หันไปมองคนในรถแล้วชี้มาที่ตัวเอง

“ผม?”

“อย่าสำคัญ!” เสียงห้วนตอบมาทันทีที่เบย์ถามขึ้น

“อ้าว ไอ้พี่!” เบย์ทำท่าจะเอาเรื่อง

“จะขึ้นดีดี หรือจะให้ลงไปลาก” เสียงดุดังมาอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ทั้งสองรู้ดีว่าหมายถึงใคร เฟร์ย่าหันไปมองหน้าเบย์เหมือนอยากจะถามว่าเธอควรทำอย่างไรดี จะขึ้นไปดีไหม เบย์เลยได้แค่พยักหน้าเป็นเชิงบอกว่า ขึ้นไปเถอะไม่มีอะไรหรอก

เฟร์ย่าเอื้อมมือไปเปิดประตูรถและก้าวขึ้นไปนั่งข้างคนขับอย่างหวาดๆ

“จะพาไปไหน ให้คนมาเอารถน้องเฟร์กลับไปด้วยนะ” เบย์บอกพี่ชายแค่นั้น แต่ดูเหมือนพี่ชายของเขาจะไม่ฟังเอาแต่มองไปด้านหน้าเตรียมจะออกรถไป

“พี่เบย์! พี่ต้องบอกว่าอย่าทำอะไรน้องเป็นห่วงน้องสิ นี่อะไรห่วงรถของน้อง” เฟร์ย่าพูดด้วยหน้าตาบูดบึ้งเบาๆกลัวคนข้างๆได้ยิน เธอคิดว่าเพื่อนรุ่นพี่คนสนิทจะห่วงรถที่เธอขับมามากกว่าตัวเธอ เพราะรถคันนี้เขาเป็นคนซื้อให้เป็นของขวัญวันเกิดเมื่อปีที่แล้ว

“เอาน่า อิพี่นี่มันไม่ทำอะไรเราหรอก” ว่าจบ