Library
Search
Home / Romance / Bon Appetit / Bon Appetit CHAPTER 141

Share

Bon Appetit CHAPTER 141

Author: MIKS DELOSO
last update Last Updated: 2025-05-25 17:04:15

Maaga pa lang ay gising na si John Tan. Ang malamig na tubig mula sa kanyang shower ay tila hindi sapat upang tanggalin ang bigat na matagal nang nakapatong sa kanyang dibdib. Nang tingnan niya ang sarili sa salamin, hindi na niya halos makilala ang taong nasa harap niya—namumutla, malalim ang mga mata, at may guhit ng pagod sa noo. Matagal na siyang nawala sa direksyon, at ngayon, nagpasya na siyang bumalik. Sa trabaho. Sa realidad. Sa mundong iniwan niya mula nang mawala si Fortuna.

Pagdating niya sa kanilang kompanya, TanTech Innovations, agad na bumungad sa kanya ang mga mata ng empleyado—tila gulat, tila naguguluhan. Ilang buwan na rin siyang hindi nagpapakita. Puro si Leo, ang kanyang chief operations officer, ang umaasikaso ng lahat.

“Mr. Tan! Sir, welcome back!” agad na bati ng receptionist, hindi maitago ang kaba at excitement.

Tumango lamang si John at dumiretso sa elevator. Hawak niya ang kanyang laptop bag at isang lumang itim na notebook—ang notebook na puno ng plano nila
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter
Previous Chapter Next Chapter

Latest chapter

  • Bon Appetit   Bon Appetit CHAPTER 267

    Kinabukasan, maaga pa lang ay abala na si John. Halos hindi siya nakatulog kagabi. Paulit-ulit na pumapasok sa isip niya ang mga mata ni Fortuna, ang paraan ng pagkakahawak nito sa basket na dinala niya, at ang munting ngiti bago siya umalis. Para siyang binuhusan ng panibagong lakas. Para bang kaya na niyang harapin ang lahat ng hamon basta may pag-asang muling bumalik siya sa puso ng babaeng pinakamahalaga sa kanya.Bago siya tuluyang makaalis, napansin ni Leona ang hawak niyang bulaklak. Tahimik itong lumapit, pinagmasdan ang anak na tila batang nagbabalik sa unang pagkakatuklas ng pag-ibig. “Anak,” mahina nitong sabi, “sigurado ka ba diyan? Hindi mo naman kailangang magmadali. Baka masyado mong pinipilit.”Ngumiti si John, halos nangingilid ang luha. “Ma, hindi ito pilit. Hindi rin ito pagpapasikat. Ito… simpleng paraan lang para ipaalala sa kanya na andito ako. Na hindi na ako aalis. Na kaya kong tumayo para sa kanya at kay Alessia.”Tahimik na tumango si Leona at marahang hinapl

  • Bon Appetit   Bon Appetit CHAPTER 266

    Umaga pa lang, hindi mapakali si John. Hawak-hawak niya ang isang sobre na ilang beses niyang sinulatan at binura, hanggang sa sa huli ay naging simple na lamang isang liham na galing sa puso. Hindi iyon mahaba, pero bawat salita ay totoo. Kasama nito, ipinahanda niya ang sopas at prutas para kay Alessia, at kaunting tinapay para kay Fortuna. Wala siyang dalang mamahaling regalo, wala ring bulaklak wala siyang gustong ipakitang panlabas na pagpapasikat. Ang gusto niya ay iparamdam kay Fortuna na handa na siyang magsimula sa pinaka-maliit na hakbang, basta’t makita niyang maayos ang mag-ina.Habang nasa sasakyan, ramdam ni John ang kaba. Pawis na pawis ang kanyang palad kahit malamig ang aircon. Sa bawat pagdaan ng kotse sa kalsada, tinitingnan niya ang hawak na sobre. Paulit-ulit niyang binubulong sa sarili, “Kaya ko ‘to… hindi ako bibitaw.” Nang huminto ang sasakyan sa harap ng bahay nina Fortuna, bumilis ang tibok ng kanyang puso. Para bang bawat pintig ay sigaw ng pangalan nito.Bu

  • Bon Appetit   Bon Appetit CHAPTER 265

    Pagpasok nila sa loob ng bahay, ramdam agad ang bigat ng hangin. Tahimik ang sala, tanging tik-tak ng orasan ang naririnig. Umupo si Madam Irene sa malaking upuang kahoy, habang si Luigi ay nanatiling nakatayo sa gilid, nakahalukipkip at seryosong nakatingin kay John. Si Leona nama’y nasa tabi ng anak, marahang hinahaplos ang braso nito, parang pinapalakas ang loob.“Umupo ka rito, John,” utos ni Irene, sabay turo sa upuan sa tapat niya.Tahimik na sumunod si John, mabigat ang bawat hakbang. Umupo siya, nakatungo, halos hindi makatingin sa lola.“Alam kong nasasaktan ka ngayon,” panimula ni Irene, malumanay ngunit mariin ang tono. “Pero hindi sapat ang umiyak at umasa. Ang isang tunay na lalaki, kapag nagkamali, hindi lang basta humihingi ng tawad. Pinapakita niya na kaya niyang bumangon. Kaya niyang ipaglaban ang mahal niya.”Napakagat ng labi si John, ramdam ang kirot ng mga salita. “La… gusto ko siyang suyuin. Gusto kong bumawi. Pero paano kung tuluyan na akong tinanggihan ni Fortu

  • Bon Appetit   Bon Appetit CHAPTER 264

    Tahimik nilang tinahak ang pasilyo ng ospital. Naririnig ang mahinang kaluskos ng gulong ng wheelchair na itinutulak ng driver. Nakasunod si Leona, walang imik ngunit ramdam ang bigat ng damdamin ng anak. Hawak ni John ang maliit na bag sa kanyang kandungan, tila ba iyon na lang ang nagbibigay sa kanya ng lakas.Pagdating nila sa labas, sinalubong sila ng malamig na simoy ng hangin. Umalingawngaw ang mga yabag ng ibang dumadaang tao, may nagmamadali, may masayang nagkukwentuhan. Sa gitna ng lahat ng iyon, ramdam ni John na siya lang ang tila nakatigil, na ang mundo niya ay hindi umaayon sa mga oras na lumilipas.Binuksan ng driver ang pinto ng kotse. Maingat na inalalayan ni Leona ang anak niya papasok. Mabagal ang kilos ni John, pero sa bawat hakbang ay may halong pagtitiis at pagpipilit na bumangon. Umupo siya sa loob, dahan-dahang isinara ang pinto, at sumandal sa sandalan ng upuan.Pagkaupo ni Leona sa tabi niya, saka lamang bumuntong-hininga si John. Nakatitig siya sa labas ng bi

  • Bon Appetit   Bon Appetit CHAPTER 263

    Tahimik ang silid ng ospital. Sa isang sulok, nakaupo si John habang mahigpit na nakahawak sa kanyang cellphone. Parang iyon na lang ang tanging tulay niya papunta kina Fortuna at Alessia. Nangingilid ang mga luha sa kanyang mata habang nag-aabang ng tawag o mensahe.Bumukas ang pinto at pumasok si Leona, dala ang folder ng discharge papers. May pagod sa kanyang mga mata, ngunit nanatiling matatag ang kanyang tinig nang lumapit sa anak."Anak" wika ni Leona, puno ng pag-aalala, "huwag mong dibdibin masyado. Natural lang na inuuna niya si Alessia. Sanggol pa iyon at alam mo kung gaano kahalaga ang kalusugan ng bata. Hindi ibig sabihin nito na iniwasan ka niya."Napapikit si John, mariing huminga bago sumagot."Alam ko, Ma. Naiintindihan ko. Pero ang sakit. Discharge day ko ngayon, akala ko makikita ko sila. Akala ko ito na yung araw na magsisimula na kaming muli. Pero heto, ako lang mag-isa."Lumapit si Leona at hinaplos ang balikat ng anak. Marahan niya itong tinapik-tapik, parang pin

  • Bon Appetit   Bon Appetit CHAPTER 262

    Sa isang tahimik na silid ng ospital, nakaupo si John sa gilid ng kama, nakasuot ng malinis na damit matapos palitan ng nurse ang kanyang hospital gown. Discharge day na niya ngayon. Iyon dapat ang araw na inaasahan niyang makikita si Fortuna kasama si Alessia, at marahil ay magsisimula na silang mag-usap ng mas seryoso.Kanina pa siya restless. Panay ang tingin niya sa pintuan ng silid, umaasang bubukas ito anumang oras. Sa kanyang mga mata, may halong kaba at pananabik. Hindi niya alam kung darating nga ba si Fortuna, pero pinipilit niyang maniwala—dahil sinabi ni Tony na posible.Habang nakatingin siya sa wall clock, napahawak siya sa dibdib, pilit pinapakalma ang mabilis na tibok ng puso.John: (mahina, kausap ang sarili) "Basta makita ko lang sila... si Fortuna at si Alessia. Kahit saglit lang. Sana lang... sana dumating sila."Sa kabilang banda ng siyudad, nasa bahay naman si Fortuna, nakayuko sa ibabaw ng kuna ni Alessia. Mainit ang noo ng sanggol, at ramdam niya ang init ng ma

More Chapters

You may also like

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status