Bon Appetit CHAPTER 2

Umibabaw siya sa kanya, kinuha ang kanyang titi at muling bumaba rito.  Ang kanyang mga kamay ay humaplos sa kanya habang umaakyat siya.  Ang kanyang bilugang puwit ay umalog habang nagsimula siyang gumalaw sa ibabaw niya.  Inalagaan niya ang kanyang likod bago siya niyayakap, pinapahalikan siya ng mahigpit.  Mga damdamin ang namuo sa kanyang dibdib.  Maaaring masanay siya sa paghawak sa kanya ng ganito, parang isang mahalagang bagay.

Kailangan pa ng kanyang p**i ng higit pa.

Itinulak siya pabalik, kinuha niya ang kontrol, nagmaneho nang mas mabagal. Bawat ulos ay sinadyang at pinag-isipan. Ipinapaikot niya ang kanyang mga balakang sa tamang paraan, isinubo niya ang buong haba nito, paulit-ulit, tumatalbog sa kanya. Ang mga u***g niya ay kasing tigas ng bato at dumadampi sa kanyang dibdib sa bawat galaw.

Ang gabing ito ay kamangha-mangha, pero ito.  Ito ang tunay na gusto niya.

Ang kanyang sexy na katawan sa ilalim niya. Ang kanyang mga kamay ay humahawak sa kanyang puwit at binubuka siya habang ang kanyang titi ay pumupuno sa kanyang maliit na butas. Ang kanilang mga bibig ay puno ng halik at mga buntong-hininga. Muling dumaloy ang init sa loob niya habang ginigiling niya ang kanyang clit sa kanya. Ang kanyang katawan ay nanginginig, nakarating sa isa pang r***k.

Hindi niya maalala kung ilang ulit siya  na nilabasan.

"Ayan na. Ahhhh. nilalabasan na ako." 

 "Bitawan mo na. Ahhh..." Ngumiti siya at hinaplos ang kanyang buhok, ang isa niyang kamay ay humahaplos sa ibabang bahagi ng kanyang likod.

Ngunit muli, sumakay siya, sinamantala ang kanyang walang katapusang lakas. Umungol siya, at naramdaman niya ito sa kanyang p**i.

"Sinusubukan mo bang patayin ako, mahal?" Isang halakhak ang tumakas mula sa kanyang lalamunan, mayaman at malalim.

Gusto rin niyang magtalik doon, muli at maraming beses pa.

"Oh, gusto mo bang sumama?" Humaplos siya at itinuwid ang sarili, patuloy na gumagalaw.

  "Magmakaawa ka para dito."

Umangat ang kanyang kilay, at siya'y ngumisi. 

 "Please.  Pakiusap, pahintulutan mo akong labasan sa magaganda mong suso, baby."

Nag-atubili siya, pansamantalang nahulog sa ideya na siya ay magpapalabas sa loob niya. Gaano kainit at gaano kasarap iyon. Pero iyon ay isang mapanganib na laro na lalaruin. Huminto siya, lumipat siya sa pagitan ng kanyang mga hita, malamig ang ihip ng aircon sa hotel room. Ang dulas ng kanyang titi ay halo ng kanyang p**i at maalat na paunang t***d niya. Ang lasa ay nagpalipat-lipat ng kanyang mga mata. Pero pinanatili niya ang kanyang tingin sa kanya habang pinahirapan niya ang ulo ng kanyang burat.

Ang kanyang pagpapalabas ay ganap na nasa kanyang kontrol, at ang kapangyarihang iyon ay dumaloy sa kanyang mga ugat. Ipinahid niya ang kanyang dila pababa sa kanyang kahabaan, hinuhugasan ito sa kanyang sac bago muling umakyat upang s******n siya. Ang kanyang mga pisngi ay lumalim habang sinamba niya ang titi na nagpasarap sa kanya ng maraming beses.

Pabilis ang kanyang paghinga. Malalambot, malalim na mga ungol ang pumuno sa hangin. Sarap na sarap siya sa tunog niya kaya kailangan niyang magpaligaya sa sarili habang sinususo siya. Ang kanyang mukha pa lang ay magpapakaba sa kanya at magpapaamo sa kanyang makasariling p**i. Isang ungol ang nahulog sa kanyang lalamunan, at inalis niya ang kanyang bibig, hinahagod siya habang umiindayog ang kanyang dibdib patungo sa kanyang titi.

"Oo, tara na." Ngumiti siya.  "Gusto ko lahat nito."

"Pakiusap." Pinisil niya ang isang suso niya palapit sa kanyang titi gamit ang isang kamay, hindi humihinto ang isa pa. Ang kanyang p**i ay tumagas pababa sa kanyang hita habang siya ay nagpalabas sa kanyang dibdib at kamay, umuungol ng pinakamaseksing tunog na narinig niya kailanman.

“Putang ina, babe.”

Tahimik na bumuhos sa kanila habang malumanay niyang hinalikan ang kanyang pagod na ari.  Dahan-dahan, nakabawi siya ng hininga at hinaplos ang kanyang pisngi.

Napagod siya sa paulit-ulit na pag-angkin ni John sa kanya.

Bawat halik, bawat haplos, bawat ungol ng kanyang pangalan mula sa labi nito ay naging tila isang patunay—sa gabing ito, hindi si Senyora Abedida ang nasa mundo ni John, kundi siya.

Pero kasabay ng ligayang nadama niya ay ang isang hindi maikakailang takot—kapag nawala ang epekto ng gamot, maalala pa kaya ni John ang gabing ito?

At kung maalala man niya, kaya ba niyang panagutan ang kasalanang nagawa?

Dahil ang isang gabing ito… ang magbabago ng lahat.

Ito ang unang naramdaman ni John Tan nang dumilat ang kanyang mga mata. Mabigat ang kanyang ulo, tila may humihila pababa sa kanyang buong katawan. Parang isang tren ang rumaragasa sa kanyang utak, isang halu-halong ingay ng musika, tawanan, at… ungol?

Napasinghap siya, napakapit sa kanyang noo. Ano ‘to?

Bumaling siya sa kanyang tabi—at doon niya nakita ang pinakamalaking pagkakamali ng buhay niya.

Nakabalot sa kanyang puting kumot ang isang hubad na babae, mahimbing ang tulog, magulo ang buhok, at may mapupulang marka ang buong katawan… mga marka na siya mismo ang lumikha.

Hindi…

Si Senyora…?

Pero nang tuluyan niyang makita ang mukha ng babae, isang nakapanghihilakbot na katotohanan ang bumangga sa kanya.

Hindi ito si Senyora Abedida.

“F—Fortuna?” bulong niya, halos hindi makapaniwala sa nakikita.

Gumuho ang mundo niya sa isang iglap.

Napalunok siya, agad na umatras palayo, tinanggal ang braso niyang nakayakap sa hubad na katawan ng babae. Nanginginig ang kanyang mga kamay nang makita ang mga kalat sa sahig—mga pinunit na damit, mga baso ng alak, ang amoy ng mamahaling pabango at… kasalanan.

Ano’ng nagawa ko?

Parang isang kidlat na tumama sa kanyang isipan ang mga alaala ng nagdaang gabi—ang halakhak ng kanyang mga kaklase, ang alak na may kakaibang tamis, ang init sa kanyang katawan na hindi niya maipaliwanag. At pagkatapos, ang mga kamay niya… ang mga labi niya… kay Fortuna Han.

Diyos ko…

Biglang gumalaw ang babae, unti-unting dumilat ang malalaking mata nito. Napahikab si Fortuna, saka ngumiti nang mapansing gising na siya.

“Good morning…” bulong nito, tinakpan ang hubad na katawan gamit ang kumot.

Pero sa halip na sagutin siya, isang nakakabinging katahimikan ang bumalot sa kanila. Ang ekspresyon sa mukha ni John ay hindi mapinta. Galit. Poot. Pagkamuhi.

Isang malamig na tingin ang ibinagsak niya kay Fortuna. Isang tinging nagpapahayag ng isang katotohanang hindi nito kayang tanggapin—hindi ito dapat nangyari.

Agad siyang bumangon, hinanap ang kanyang pantalon sa sahig at mabilis itong isinuot. Kita niya ang pagtataka sa mukha ng dalaga, tila naguguluhan sa kanyang ikinikilos.

“John?”

Napatitig siya rito, ngunit hindi iyon isang titig ng pagmamahal—kundi isang tingin na parang hinahamak siya.

“Anong ibig sabihin nito?” mariing tanong ni John, ang kanyang boses malamig at puno ng panunumbat.

Nagtaka si Fortuna. “Ano pa ba? Nangyari na… tayong dalawa.”

Parang sasabog ang utak ni John sa narinig. “Bullshit.”

Napakurap si Fortuna sa matalim na tono ng boses niya. “John…”

“Sabihin mo sa’kin na nagbibiro ka lang, Fortuna,” singhal niya, puno ng galit ang kanyang tinig. “Sabihin mo sa’kin na hindi ito nangyari!”

Napalunok si Fortuna, pilit na ngumiti kahit nanginginig ang kanyang mga kamay sa ilalim ng kumot. “John… alam mo namang gusto kita, matagal na. Mahal kita…”

Mahal?