ABOUT 3 YEARS AGO
"Two ice americano and two blueberry muffin." Pag ulit ko sa order ng dalawang bagong dating na customer.
Tumango ito kaya't ngumiti ako saka tumalikod.
Pumunta ako sa counter para i prepare ang order. Kumuha ako ng dalawang plastic cups saka nag timpla ng dalawang ice americano. Matapos iyon ay nag lagay ako ng dalawang blueberry muffin sa dalawang platito.
Wala pang limang minuto ay nag lalakad na ako palabas sa counter para i serve iyon sa customer.
Naging masyadong abala ang coffee shop dahil sa weekend ngayon. Halos hindi na kami magka mayaw nina Earl at Rachel dahil wala si Boss at si Sammy. Kahit papaano naman ay kinaka
He parked his car in front of my apartment. Hindi siya nag sasalita mula nang umalis kami sa sementeryo. Nanatili akong naka upo doon at naka tingin sa kaniya."Max..." Utas ko ng pa bulong."I'm fine." Sambit niya ng malamig sa akin."You're not. I can see through you, you can't fool me." Saad ko naman.Nag igting ang panga niya habang naka tingin sa unahan. Hindi niya ako tinatapunan ng tingin."E ano ngayon? Ano bang pake mo?" Turan niya.Napa tungo ako sa tinuran niya. Nasasaktan ako. Kasi nakikita ko siyang ganiyan. Hinihiling ko na sana, may isang pagkakataon na magtagpo kami ulit ng wala akong panga
His lips we're moving softly against mine.Tumakas ang isang butil ng luha ko. Hindi ko pa siya lubos na kilala pero labis na ang kagustuhan kong manatili sa tabi niya.What did you do to me, Max? Bakit ba labis ang pagka gusto ko sa iyo?Everything right now is blurry. Hindi ko mahanap ang sagot sa mga bakit ko at mas lalong hindi ko kayang mag isip ng tama. Ang alam ko lang, ay umuulan ngayon.I want him, so bad, na umabot ako sa puntong ito.Hinayaan niyang lumapat ang likuran niya sa kama habang nasa ibabaw niya ako. Naka tuon ang kanang kamay ko sa kama para hindi ako dumagan sa kaniya. I'm basically sitting on top of him. Walang bumibitaw sa halik.
"Rhiej, I need two frappes to be served in Table 9." Sambit ni Rachel sa akin na nakapag pabalik sa akin sa ulirat. I'm spacing out again. Nakaka inis."O-oh... Got it." Sambit ko saka ngumiti ng pilit bago sinimulang i prepare ang sinabi ni Rachel.Lumapit siya sa panibagong dating na customer habang busy naman si Sammy na nag seserve sa iba pang tables. Si Earl ang isa pang nag aassist ng mga orders.Tahimik kong ginawa ang trabaho ko. It's been almost 3 weeks since that day but damn! Nag e-echo pa din ang mga salita niya sa ulo ko.I hated him, for the first time. Nasatan ako pati na din ang dignidad ko bilang babae. Pero kahit na ganon, hindi ko siya magawang hindi isipin.I know, this feeling is unhealthy. Hindi ito tama. Masyado akong obssessed kay Max na hindi ko pa din magawang unahin ang pride, at sarili ko. Nagawa ko pang ibaba ang sarili ko para sa kaniya. Nababaliw na ako.Napa tigil ako sa pag p-prepare nang tap
"It's been quiet a while since his last visit here, Rhiej. Siguro ay mga one month na." Sabi ng manger ng D&D sa akin."Ah eh, ganon po ba," sambit ko na bagsak ang balikat. "Pwede niyo po ba akong tawagan kung sakaling makita niyo siyang nandito? Sobrang importante lang po talaga." Sambit ko sa manager.Ngumiti naman siya sa akin at tumango."Oo naman. Bakit ba hindi ka na lang kasi bumalik dito? Nagka buni ka ba? Ayaw mo nang ipakita yung kurba mo." Sabi niya sa akin saka ako sinuri."Naku hindi po!" Natatawa kong sambit."Biro lang." Saad niya saka ako pinalo ng marahan sa braso habang natatawa. Baklang to! "O sige, tatawagan kita kapag nakita ko siya ul
"I don't fucking understand! Who the fuck is behind this?!" Sigaw ni Sammy kay boss."I don't know, Sammy! So shut the fuck up! " Galit ding sigaw ni boss sa pinsan niya.Nanatili akong naka yupyop sa couch dito sa bahay ni Sammy at hindi umiimik.Wala silang ideya kung sino ang nasa likod ng kaguluhan na nauwi sa pagka sawi ni Earl sa mismong harapan ko. Pero sa tingin ko ay mayroon akong ideya."Wala ba kayong kaaway?" Utas ko habang naka tulala sa sahig.Natigilan silang dalawa saka ako nilingon. Umiling si Boss at nahilamos nag kaniyang mukha at nag buntong hininga."Wala. But I'll look into it a
The happiest moment of my life is when I held Rain in my arms for the first time. Tila lahat ng kulang at bawat puwang sa pagkatao at puso ko ay napunan niya."Hi, baby Rain." Masayang sambit ni Sammy habang naka higa si Rain sa kama at pinaglalaruan niya ang maliliit nitong mga kamay.Kitang kita ko ang pagka giliw ni Sammy sa anak ko. Marahil ay dahil sa solong anak siya kagaya ng pinsan niyang si Joaquin."Bilisan mo lumaki ha? Para pwede na kitang kurutin." Sabi niya saka humagikhik ng tawa.Binato ko naman siya ng stuff toy na binili niya para kay Rain."Dare to touch my son, papantayan ko ang assassin mode mo." Mapag banta kong sambit kahit na alam kong n
PRESENT DAYBumitaw si Lexii kay Max saka ako binalingan at ngumiti ng matamis."Hi, Rhiej." Sambit niya habang naka pulupot pa din ang mga braso niya sa leeg ni Max. Nanatili namang blanko ang expression ni Max. "Kahit kailan talaga, bwisit ka." Dugtong pa niya saka malanding isinandal ang ulo sa dibdib ni Max.Napaismid ako at napa irap."Wala akong alam na ginawa kong mali sa'yo, Lexii." Sabi ko sa kaniya.Totoo naman, isang beses ko lang siyang nakita at naka usap. Noong gabing iyon lang. Hindi ko alam kung paano ako nging buwisit. Nakaka tawa."Pero, ikinagagalak kong maging bwisit sa
Ibinaba ko ang telepono saka muling sinubukang tawagan ang numero ni Sammy pero kagaya ng kanina ay cannot be reached ang number niya."Damn! Where are you?!" Utas ko habang gigil na tina-type muli ang number niya nang kuhain iyon ni Joaquin sa akin.Tinignan ko siya. Kita ko ang galit sa mukha niya kahit pa seryoso lang siyang naka tingin sa phone ko saka iyon pinatay."It's been two fucking days, Rhiej." Utas niya.Napa buntong hininga ako. Yeah, two days. Two days na ang lumipas pero wala pa din kahit ang anino ni Sammy. I want to believe Max na wala sa kaniya si Sammy pero, siya at si Xena lang ang may dahilan para kunin siya. Pero hindi ako makasiguro dahil sa ngayon, dalawa na lang kami ni Joaquin. Wala na ang