Kabanata 3

Tinapos ko ang trabaho ng hindi na umiimik pa, tama nga naman siya, wala ako sa lugar para makialam. Amo ko siya at trabahante niya ako. That's it. We shouldn't cross the line.

Niligpit ko na ang gamit ko at hindi na sumulyap pa sa lamesa niya, it's almost 8pm at overtime na din ako dahil 7pm palang dapat ay out ko na kaso dahil sa mga iniisip ay natagalan pa ako ng konti.

Sumulyap ako sa table ni Sir habang dala na ang bag ko. "Mauna na po ako. Have a great night."

Bago pa man ako makalabas ng opisina ay pinutol na ako ng tinig niya.

"Wait for me at the lobby." dahan dahang akong lumingon at tumango nalang. Pero kung tumagal siya ng 30 minutes, syempre mauuna na ako.

Bumaba ako sa lobby at umupo na muna sa couch na nasa gilid. Hindi pa nag iinit ang pwetan ko ay nakita ko siyang palabas na ng elevator.

Very good, kase kung hindi, iiwan talaga kitang dragon ka.

Tumayo na ako at hinintay siyang makalapit.

"Let's go." sumunod nalang ako sakaniya at agad na napahinto ng pumunta kami sa parking. Pero what if may ibibigay pala siyang gagawin ko? gaya ng paperworks or anything? Sabagay, pwede rin.

Bago pa man niya mapuna ang paghinto ko ay agad na akong naglakad.

Binuksan niya ang sasakyan at sumakay, pinagtitripan niya ba ako?

"Hop in, ano pang tinatayo tayo mo diyan?"

Mabilis pa sa alas kwatro akong sumakay ng sasakyan, naiinis man ay binalewala ko nalang ang nararamdaman, kase tama naman talaga siya. Pero naiinis pa rin ako.

Pinaandar niya ang sasakyang matte black na ford raptor. Infairness kahit masama ang ugali niya ay malinis ang sasakyan at halos kasing bango niya din ang loob. Hinayaan kong magsawa ang tingin ko sa buong sasakyan kaya lang naputol ito ng isang tikhim.

"Done suspecting my car?"

"Hindi po ah. Tsaka saan po ba tayo pupunta?"

Nabitin lang sa hangin ang tanong ko dahil hindi naman niya ako sinagot. Napakaano talaga.

Sinayang ko nalang ang oras ko sa pagtingin sa bintana, kahit gabi ay makikita mo ang ganda ng paligid. Sabi nila, everything will be boring without light, well for me, darkness is better than light because it brings peace and comfort kase hindi mo makikita yung mga bagay na magdudulot sayo ng sakit. But then, sometimes, I realized. Darkness brings monsters but monsters is the one that makes us stronger.

Huminto kami sa harap ng isang luxury restaurant. Anong gagawin namin dito?

Bumaba na siya kaya bumaba na rin ako, magsasalita na sana ako para magtanong sakaniya kung bakit kami nandito pero dumiretso lang siya papasok kaya wala na akong nagawa kundi sumunod.

"Table for two." yan lang ang narinig ng maabutan ko siya sa loob. Lumingon siya sakin at nagulat ako ng abutin nito ang kamay ko at hilahin na ako papunta sa isang pribadong parte ng restaurant.

Hindi ko magawang makapag isip ng mabuti dahil sa kamay niyang humihila sakin, hindi ito malambot ngunit iba ang pakiramdam, nararamdaman ko ang gaspang nito na nagpapatindig ng balahibo ko sa katawan. Malaki ang kamay kumpara sa kamay ko. Hindi siya gaanong maputi kaya talagang kapansin pansinang manly posture nito. Kahit nakatakon ako ay hanggang balikat niya lang ako. Bakit ganito? Hindi ko maintindihan.

Bumalik lang ako sa wisyo ko nung bitawan niya na ang kamay ko, hindi siya nakangiti pero hindi siya nakasimangot pero madadama mong hindi siya basta bastang tao lang. Their family genes are almost a god-like.

Ano ba Ramina? Gising tanga!

Umiwas ako ng tingin at umupo na sa kaharap nitong upuan. Umupo na rin siya at nagtaas ng kamay para tawagin ang waiter.

"Can we have the menu?"

"Sure Sir." inabutan niya kami ng tig isang menu, tinaggap ko ito at hinawakan na muna, nanlaki ang mata ko sa mga presyo, pang tatlong araw ko ng budget to! takte wala pa naman akong dalang extra cash!

"May napili kana?"

"Ah..ano, meron na po!"

Tumango siya at itinuro na sa waiter ang sa kaniya, matapos niyang sabihin ang kaniya ay lumapit naman na ang waiter sakin.

"May I take your order Ma'am?"

"Eh..ano uh..tubig! water nalang sakin."

Kumunot ang noo ni Sir Ismael sakin pero mas pinili kong ngumiti sàkanya ng maliit.

Wag mo ng ipilit Sir please, pamasahe ko nalang to pauwi at pambili ko pa ng grocery ang iba!

"Serve her the one that I've order."

Aangal pa lang ako ay umalis na agad ang lalake.

"Sir! Bakit mo naman po yun ginawa? Sir wala akong dalang extra cash! Tsaka.. tsaka mahal ang pagkain dito!" halos maiyak ako habang nagsasalita, e paano ba naman?! Wala akong pambayad sa inorder niya. Kahit kailan talaga eh!

"I'll pay for our food, do you think I can eat while you're infront of me, drinking a damn service water?" napalunok ako sa sinabi nito, libre niya?

Bakit? Inaaway niya palang ako kanina eh! Pero di bale, at least hindi ako gagastos ng malaki, I'll take it as his sorry nalang para hindi din ako makonsensya.

Hindi pa nag 15 minutes ay dumating na ang pagkain, steak ito na may mashed potato, lettuce, carrots at kamatis. Ang laki ng meat, hindi ko ata kayang ubusin.

"About earlier, I realized..it was a rude to act that way and it was a mistake." seryoso niyang sabi kaya agad akong napangiti habang nag sslice ng steak ko.

"But I'm not saying sorry." natawa ako ng bahagya sa isinunod nitong tugon.

Sus naman talaga, nahiya pa! Oo na! Bati na tayo.

"Okay lang po, naiintidihan ko naman." kumain na ako at napalaki ang mata ng matikman ang pagkain.

Masarap! Pero masakit sa mata ang presyo naku!

Dahan dahan na ang sumunod na pagsubo ko dahil paubos naman na ang kinakain ko, mashed potato nalang. Syempre ayoko namang hindi ubusin to at baka isipin pa nitong boss ko na sinasayang ko ang pera niya no.

"Don't you like the mashed potatoes?" ani Sir, napansin sigurong paunti unti ang pagkain ko.

"Hindi po ah, masarap kaya. Kaya lang busog po ako pero syempre uubusin ko to, baka isipin niyo sinasayang ko pera niyo."

Napapikit ito at binitawan ang kubyertos niya.

"I brought you here because I want you to eat with me. Hindi para isipin na sinasayang mo ang pera ko sa kada kain mo."

Umawang ang labi ko at napatingin sakaniya. Well..oo nga naman.

"Forget it. Anyway, have something to offer to you. A very big offer."