A/n: The end na! Haha chariz! Anyway, salamat po ng maraming beses sa mga mahal kong magbabasa. Hope to read a comment coming from you kung nagustuhan n'yo ba ang kwentong uto. Salamat. Stay tuned for more updates!
Chapter 65Hospital [ DAMIEN P.O.V. ] KNOWING that my wife is lifeless and in a critical condition inside the operating room makes me go crazy, hindi ako mapakali sa pabalik-balik ako sa aking nilalakaran. Parang gusto kong pumasok sa loob ng operating room at ibigay ang lakas ko lahat kay Aurora na ngayon ay kritikal. Ang laki ng naging pagsisisi ko nang nangyari ang trahedyang iyon. Mas lalo kong kinamuhian ang sarili ko dahil hindi lang si Aurora ang nadamay sa gulo kundi pati na walang muwang na anak namin sa kanyang sinapupunan. Galit ako sa sarili ko, kung may mangyari mang masama sa mag-iina ko. Wala akong ibang sisisihin kundi ang sarili ko. "Damien, stay calm. Umupo ka roon at mag-relax," wika ni Joshua na siyang unang natawagan ko matapos kong makita si Aurora sa isang malagim na trahedya. "How can I calm down? Dalawang buhay ko ang nandiyan sa loob ng operating room. Kritikal ang kalagayan ng mag-iina ko dahil sa aksidente at pagbaril ni Katherine sa kanya. Tell me, paa
Chapter 66Private Room MATAPOS kong isiwalat sa mga magulang namin ni Aurora ang lahat ay nanahimik na ako sa isang tabi. Matiyaga pa rin akong naghintay sa doctor sa labas ng operating room kasama ang mga ito. Tumayo ako at lumapit sa bintana. I want an update on the situation of my wife. Kung kumusta na ang operasyon na ginawa ng mga ito. "What will be your action now, Damien? Nasaan na si Katherine?" sunod-sunod na mahinang tanong ni Daddy. He makes sure na hindi ito maririnig nila mommy. "She was also in this hospital, but she's not critical, unlike my wife. Pagbabayarin ko siya sa ginawa niyang ito sa mag-iina ko even she has a psychological problem." Napaawang ang bibig ni Daddy. "Psychological problem?" "Yes, Dad. Kaya ganoon na lang ang hindi niya pagtanggap nang hinihiwalayan ko na siya dahil may asawa na akong tao. Dumating sa point na pati si Aurora ay ginugulo niya at dinamay sa galit niya sa akin. She wanted to end her life with my wife." Napapailing ito. "That wom
Chapter 67Blame MABIGAT ang buong katawan at mabigat ang aking mga talukap nang unti-unti akong nagmulat ng aking mga mata. Gusto kong gumalaw ngunit ang bigat talaga ng mga braso at mga binti ko. Ramdam na ramdam ko din ang panunuyo ng aking lalamutan at ang aking pagkauhaw. Pinilit ko igalaw ang aking mga kamay nang may makita akong isang tao na nakasalampak ang ulo sa gilid ng aking kinahihigaan. Ramdam ko ang pagkakahawak nito sa aking palad. Iginalaw ko ang aking palad at pilit ko itong ginigising sa pamamagitan niyon. Gumalaw naman ito na parang naaalimpungatan. Napalunok ako nang makilala ko kung sino iyong nasa tabi ko. Nagmulat ito ng mga mata at tumingin sa akin. Biglang nagising ang diwa nito nang makitang gising na ako. "Aurora? Finally, you are awake..." may pinindot ito sa gilid ng aking kama. "Sweetheart, are you okay? Kumusta na ang pakiramdam mo? May gusto ka bang kainin o inumin?" Tinitigan ko lang ito habang hinahalikan nito ng masuyo ang aking palad. I have n
Chapter 68Grieve THREE days have passed since I have a miscarriage. Tatlong araw na rin akong namamalagi sa loob ng hospital upang paghilomin ang sugat sa aking operation. I feel I am slowly gaining my energy. I already moved on from the pain of my physical wounds, but the wound of losing my child- nandoon pa rin. Patuloy pa rin nagdadalamhati ang puso ko sa pagkawala ng anak ko. Unti-unti kong tinatanggap sa aking puso at isipan na wala na ang batang magbibigay sa akin ng kasiyahan, sa amin ni mommy. Agad kong pinawi ang mga luha ko sa aking mga pisngi ng bumukas ang pinto at ang pumasok ay si Damien. Iniiwas ko rito ang aking mga mata. Ramdam ko ang paglapit nito at pag-upo sa upuan malapit sa kama ko. Malalim itong bumuntong hininga. Ramdam ko ang paghawak nito sa kamay ko. I didn't move and looked at him. Ayaw ko itong tingnan, dahil sa tuwing nakikita ko ito bumabalik sa akin ang araw kung paano niya ako tinalikuran, kami ng anak ko. He didn't even excite to know my surpris
Chapter 69Private Talk NASA hospital pa rin ako, and it's already my fifth day at ngayon araw na ito ako lalabas. Damien, my friends, my mom, and my in-laws are also there. Nandoon rin sila habang nagbibilin ang doctor sa schedule ng pag-inom ko ng mga gamot sa tamang oras at kung paano ang tamang paglilinis ng mga sugat ko. "Mr. Harrison, pwede ho ninyong itawag ng diretsyo sa akin kung may nararamdaman mang pagkirot si Misis sa kanyang tagiliran, my phone number is written to the receipt—" "Doc, my mother will handle it. Sa kanya ninyo ibigay at ihabilin ang lahat ng kailangan ko. Salamat ho." Napatingin sa akin ang mga mata ng lahat ng sinabi ko iyon. Pati rin ang doctor ay nagtataka sa sinabi ko. Ngunit kahit nagtaka ito ay ipinabigay nito sa nurse ang lahat ng records at reseta kay mommy. "Well, it is really your last day in this room. I am glad that you finally recover, Aurora. Hangad ko ang patuloy na paghilom ng mga sugat mo," bahag lang akong tumango rito. "I and all my
Chapter 70Annulment PapersTAHIMIK akong nagbabasa ng aklat sa loob ng aking silid nang may tatlong katok akong narinig sa labas ng aking pinto. Nag-angat ako ng tingin nang iniluwa niyon si mommy."Anak, may bisita ka."Napaawang ang aking bibig. I am immediately curious about who is it. "Sino ho, Mommy?" ang tanong ko rito. I feel excited about her answer."Ang mommy ni Damien," ang sagot nito sa akin. "Come on, hija babain mo si Mommy Minerva mo."Parang akong nadismaya. I don't even know why I feel that. Tumango ako kay mommy. "Okay mom, susunod ho ako."Ngumiti si mommy sa akin at tumango. "We will wait for you downstairs, hija." Sabi nito saka umalis.I sighed. Tumayo ako at naupo sa harap ng aking tokador. Pinagmasdan ko ang aking mukha sa harap ng malaking salamin. Malaki ang ikinapayat ko dahil sa mga nangyayari sa akin."Sino ba sa akala mo ang magiging bisita mo, Aurora? Are you disappointed right now dahil hindi siya ang nasa baba? Are you expecting him to come and pay a v
Chapter 71Perfect Plan NASA isang kainan kami kasama ang aking mga kaibigan. It was my first time leaving the house, isang buwan rin akong hindi lumalabas ng bahay. Ang buhay ko ay umikot lang sa tatlong cycle. Matulog, kumain at mag-garden. Sa pagtatanim at pagbabasa ko ibinuhos ang oras ko upang hindi ko balik-balikan ang trahedyang naganap sa buhay ko, lalo na ang patuloy na iyakan ang nawala kong anak. "Ano na ang gagawin mo ngayon? Sa bahay n'yo nalang ba talaga iikot ang buhay mo?" tanong ni Nancy nang umalis na ang waiter na siyang nag-serve ng aming mga pagkain. Umiling ako. "Hindi, inihahanda ko lang ang sarili. Ninanamnam ko ang tumira sa bahay namin dahil ano mang oras ay lilisanin na rin namin ni mommy ang bahay na iyon." "Huh? Bakit kayo aalis? Bahay n'yo na yun, right?" nakakunot ang noo ni Cedy. "Iyon din ang akala ko nang magpakasal ako sa kanya. But no, ngayong mawawalang-bisa na ang kasal ay lilisanin na namin ni mommy 'yon. Sa kanila na kasi iyon simula nang bi
Chapter 72The New BeginningHOTEL ALFONSO, SEVILLEThe Hotel Alfonso, Seville is a perfect example of the combined Moorish and European influences that epitomize Sevillian style. There is an expansive garden and pool area to enjoy the sunny outdoors. There are also restaurants ranging from outdoor cafe to gourmet that is also available onsite."Hija?"Nag-angat ako ng aking paningin sa bumukas na pinto ng aking silid. Ngumiti ako at umayos ng upo."Yes, mom?"Lumapit si mommy sa aking kama at naupo roon. "Are you busy, Anak?" tanong nito ng mapatingin sa aking laptop."Not really, mom. Heto nagre-research lang sa Alfonso Hotel.""Kung saan ka magtatrabaho sa mga susunod na mga araw?" tanong nito."Yes, look. Heto 'yon oh..."Tiningnan naman ni mommy ang mga larawan na nasa monitor ng laptop. "Nice and wonderful hotel," tumingin ito sa akin. "Sigurado ka na ba sa desisyon mo, hija?"Huminga ako at itiniklop ko na ang laptop saka ito hinarap. "Yes, Mommy... buo na ho ang desisyon ko, la