KABANATA 2

**MISUARIS MANSION**

Pagkabukas ng pinto ng sasakyan, agad na bumaba si Caramel at napatitig sa napakalaking bahay sa harapan niya. Tila isa itong mala-palasyong estruktura sa isang high-end luxury magazine. Mataas ang gate, makinis ang driveway, at sa bawat gilid ay may mga tanim na mamahaling halaman. Halatang hindi ito basta-basta kundi bahay ito ng mga Misuaris, isang pamilyang kilalang-kilala hindi lang sa yaman kundi pati sa impluwensiya.

Pagkapasok niya sa main gate, bumagal ang mga hakbang niya nang mapansin ang grupo ng mga lalaking nagkakasiyahan sa tabi ng pool. Ang ilan ay may hawak pang alak, ang iba’y abala sa tawanan, at lahat sila ay halatang sanay sa marangyang pamumuhay.

Sa gitna ng tawanan at ingay, isa sa kanila ang biglang napatigil nang mapansin ang kanyang presensya. Sinundan iyon ng katahimikan, isa-isang napalingon ang mga lalaki sa direksyon niya, at sa isang iglap, tila siya na ang naging sentro ng mundo ng mga ito.

Napalunok si Caramel. Ramdam niyang may kakaiba sa titig ng mga lalaking ito, hindi lang basta pagtingin kundi pagsusuri, parang binabasa siya mula ulo hanggang paa.

Hindi niya naman mapigilan na medyo mailang nang tumayo ang isa sa mga ito at diretsong lumapit sa kanya. Kailangan niyang kumalma. Dapat stoic ang maging dating niya sa mga ito.

Hindi niya naiwasang mapatitig sa katawan ng lalaki, matangkad, maputi ang balat, at litaw na litaw ang matitigas nitong abs dahil tanging shorts lang ang suot.

Tiningnan siya nito mula ulo hanggang paa, bago nagsalita sa seryosong tono...

"Mukhang ikaw ang sinasabi ni Mom."

Napakunot tuloy ang noo ni Caramel. Hindi agad pumasok sa isip niya kung anong ibig sabihin ng lalaki.

Napalingon siya sa iba pang kalalakihang ngayo’y hindi rin nagpahuli, isa-isa ring tumayo ang tatlo pang kasama nito. Pareho rin silang naka-shorts lang. Mas lalo siyang nagtaka sa klase ng mga tingin na ibinabato sa kanya.

Nang mapansin niyang nagbulungan ang mga ito, kahit pa malinaw niyang naririnig ang pinag-uusapan nila.

"She's pretty and looks young, just like an 18-year-old girl. Sabi ni Tita Dahlia, nasa 30s na daw 'yun, eh," bulong ng lalaking medyo kapos sa height.

Medyo natawa siya sa isip niya. Ganun ba talaga ako kabata tingnan? Parang kahapon lang daw ako nag-debut?

"Baka nagpa-plastic surgery kaya ganyan kabata," dagdag pa ng isa, halos pabulong pero hindi pa rin nakaligtas sa pandinig niya.

Bago pa siya makapag-react, nagulat siya nang biglang lumapit ang isa sa mga ito, isang lalaking may mahabang buhok at malamlam na mga mata. Hindi man lang siya tinanong o binigyan ng babala, marahan nitong hinawakan ang kanyang pisngi at sinuri ang kanyang mukha na para bang siya’y isang artwork na binubusisi. Piningot nito ang matangos niyang ilong, saka marahang ginalaw ang kanyang mapulang labi.

Hindi siya makagalaw. Natigilan siya sa pagkakatayo habang pinagmamasdan ang lalaking kaharap niya, napakakalmado ng ekspresyon nito, pero guwapong-guwapo siya rito. Sa loob-loob niya, she is praying like, ‘Lord, pwede ba itong ibulsa na lang?’ Parang kasi may sariling spotlight at ring light ang isang ito dahil ang kinis at ang puti ng balat.

"That's her natural beauty," komento nito habang hindi pa rin inaalis ang tingin sa kanya.

Of course! Sang-ayon siya sa sinabi ng lalaki. This face is naturally made of beauty!

Napaatras si Caramel nang biglang inilapit ng tatlo ang kanilang mga mukha sa kanya, tila ba sinusuri ang bawat detalye ng kanyang hitsura. Para silang mga art critic na sabay-sabay na nag-sign ng pag-iisip, saka sabay-sabay ding napatango na parang may napagkasunduan.

"What's happening here?" tanong ng isang malalim na boses na agad nagpatigil sa kanila. Napalingon silang lahat sa bagong dating, si Don Primero, na kagagaling lang sa loob ng bahay.

Naka-pambahay lang ito, isang simpleng polo at khaki shorts, pero kahit ganoon ay kapansin-pansin pa rin ang presensiya. Maayos ang postura, at may dating na nagsasabing mayaman at makapangyarihan ito.

"Is there a problem with her face, boys?" tanong ng matanda habang nag-uunat ng katawan, tila hindi alintana ang tensyon sa paligid.

"So, she's your mistress?" tanong bigla ng pinakamatangkad sa grupo, si Sixto.

Napalingon agad si Caramel sa kanya. Napaarko ang kilay niya.

‘Ano ba pinagsasabi ng isang ito?’

Ayaw na ayaw niya pa naman na napagkakamalan siyang kerida.

"Excuse me? Ako, mistress? Over my dead body!" masungit niyang tugon, sabay irap sa lalaki.

Malinaw ang iritasyon sa tono niya. Natawa lang si Don Primero na tila sanay na sa ganitong mga eksena.

"She's not my mistress, Sixto," kalmado nitong sagot habang humarap sa anak.

"She's my newly hired bodyguard for your brother, Fourth," dagdag pa nito, nilinaw ang pagkakakilanlan ni Caramel.

"Are you sure?" tanong muli ni Sixto, hindi pa rin kumbinsido.

"Of course! And who told you that I have a mistress?" balik-tanong ng matanda.

"Yung mama mo," sarkastikong sagot ng matanda at sinabayan pa ng pag-irap.

"Praning lang 'yon, kaya kung ano-ano ang ibinibintang sa akin," mahinahong tugon ni Don Primero, bago lumingon kay Caramel.

"And by the way, kailangan ko ngang makausap si Caramel. May importante kaming pag-uusapan. Tara na, pasok tayo, Caramel," aya nito sa kanya.

Agad naman nitong tinawag ang isa sa mga boy para kunin ang mga gamit niya at dalhin sa loob.

Habang naglalakad silang dalawa papasok, ipinaliwanag ni Don Primero kay Caramel ang mga mahahalagang bagay na dapat niyang tandaan. Inilahad nito ang mga patakaran at mga hakbang na kailangan niyang sundin bilang bodyguard ni Fourth. Sa isip-isip niya, mas okay na rin iyon kaysa si Sixto ang babantayan niya dahil sa klase ng tingin nito sa kanya, parang gusto siyang gilitan sa leeg.

Yung isa namang lalaki, kung makatingin, parang hinihubaran siya. Ang may mahabang buhok naman, tila may mabait at kalmadong personalidad base sa maamong mukha nito, kaya sa palagay niya, hindi ito magiging problema. Yung isa naman na medyo kulang sa height, halatang may pagka-weirdo pero mukhang may sense of humor. Parang katulad din niya, may kabaliwan.

Habang papalayo si Caramel, hindi maiiwasang mapatingin sa kanya ang apat na binata. Ang bawat hakbang niya, sinusundan ng mga mata ng magkakapatid. Pero sa kabila ng paliwanag ng ama nila, halata kay Sixto na hindi siya kumbinsido.

May kutob siya, malakas na kutob na hindi basta bodyguard lang ang babaeng iyon. Sa pagkakaalam niya sa ama, hindi ito mahilig sa mga ganitong klaseng ‘empleyado’ kung walang ‘pakay.’

"Parang gusto ko siyang ikama," nakangising sabi ni Valentino na agad namang narinig ni Sixto. Napalingon siya rito, hindi makapaniwala sa kapatid.

"Ang cheap mo talaga pagdating sa babae. Kahit sino, pinapatos mo," asik ni Sixto sa pinsan habang nakakunot ang noo.

Matalim ang titig na ibinigay ni Valentino sa kanya, pero parang wala lang ito kay Sixto, sanay na rin sa mga ganitong banter nilang magpinsan.

"Ano ba naman kayo, chill lang," pagsingit ni Sebastian, ang bunsong kapatid ni Valentino, habang nakataas ang dalawang palad na para bang gustong suwayin ang tensyon.

"I like her," biglang sabat ni Van, na siyang ikinagulat ng tatlo.

Napalingon silang lahat sa kanya, halos sabay-sabay. Ngayon lang nila ito narinig na nagsabi ng ganoon tungkol sa isang babae.

"Ba’t ganyan kayo makatingin sa akin?" malumanay na tanong ni Van, kita sa mukha niya ang bahagyang pagtataka habang napatingin sa naiwang bag ni Caramel sa gilid.

Napailing na lang ang tatlo.

"Wala naman," tugon ni Sebastian, pilit na ikinukubli ang ngiting pilit.

"Magpapalit na ako ng damit. May importante akong lakad mamaya. Tutulungan ko na rin si Boy Bojie sa pagbubuhat ng mga gamit," paalam ni Van habang papalapit sa bag ni Caramel. Kinuha niya ang sling bag pero nagulat siya.

"Bakit ang bigat naman nito?" takang tanong niya, parang hindi makapaniwala sa naramdamang bigat.

"Akin nga," sabay-sabay na alok nina Sebastian at Valentino para buhatin, pero halos pareho lang ang reaksyon nila, ang bigat nga. Si Sixto naman ang panghuling sumubok. Naangat naman niya ito, pero ramdam pa rin ang bigat. Kumunot ang noo niya sa pagtataka.

"Ano bang laman nito? Bato?" usisa ni Sixto at agad akmang bubuksan ang zipper ng bag. Pero bago pa niya ito tuluyang ma-unzip, biglang lumitaw si Caramel, seryoso ang mukha, at diretso ang tingin sa kanya.

"That's my private stuff, kaya hindi mo 'yan puwedeng pakialaman," matatag na wika ni Caramel habang naglalakad palapit.

Walang kahirap-hirap niyang kinuha ang bag mula sa kamay ni Sixto, saka ito isinakbit sa kanyang balikat na para bang wala lang. Tila normal lang sa kanya ang mabigat na dalahin. Saka siya naglakad pabalik sa loob ng mansiyon.

Napatunganga ang apat na lalaki sa nakita nila. Halos sabay-sabay silang nagkatinginan, hindi makapaniwala sa lakas ng babae.

"How did she do that?" gulat na tanong ni Sebastian. Siya kasi ang pinaka-nahirapang buhatin ang bag kanina.

"Grabe, ang liit ng mga braso niya pero paano niya nadala 'yon? Parang may laman 'yon na bakal," dagdag ni Valentino, halatang hindi pa rin makapaniwala.

Nagkibit-balikat lang si Van, pero si Sixto, siya ay mas naging interesado. Hindi sa babae, kundi sa kung ano ang laman ng misteryosong bag.

"Interesting, huh?" nakangiting sabi ni Valentino habang unti-unting nagiging curious din sa kung anong klaseng babae talaga si Caramel.