Chapter 5: It's Not You

PAUWI na si Purity at palabas na ng university. Hindi sila magkasabay ni Ara dahil sa may pasok ito sa part time job, kaya nauna itong umuwi sa kanya. Nang mapahinto siya dahil may sa pamilyar na lalaking naglalakad palapit sa kanya. Naka-business suit pa ito at halatang galing pa sa trabaho. Ngunit, hindi ito kasing tikas ng mga lalaking kasing edad niya.

Napaiwas siya ng tingin nang makalapit ito sa kanya.

"Good afternoon, Purity. Uuwi ka na ba?" bati at tanong ng nakangiting si Marcus. May dalawang lalaki ang nasa likuran nito na parang bodyguard.

"Opo. Bakit po Mr. Alanday?" sagot niya at mahigpit na niyakap ang kanyang bag.

"Here we go again. Just call me Marcus at tanggalin mo na ang po at opo sa akin. We're getting married. Magiging asawa na kita kaya sanayin mo na ang sarili mong tawagin ako sa pangalan ko. Kung gusto mo naman puwede mo akong tawaging babe, honey o kaya'y darling."

Napabuga ng hangin si Purity. Naalibadbaran siya sa klase ng usap ni Marcus. Masyadong mayabang kaya hindi niya ito magustuhan. Paano ba niya magugustuhan ang isang matandang binata at halos kalahati ang agwat ng edad sa kanya? Bukod sa malaki na ang tiyan ay mataba pa ito.

"Ano po bang ginagawa niyo dito?" tanong ni Purity. Napatingin siya sa mga kapwa niya estudyante na panay ang tingin sa kanila.

Napabuntong hininga si Marcus. Binalingan ang kanyang mga bodyguard na nasa likuran niya. "Sige na. Safe ako dito." Taboy niya. Umalis agad ang mga lalaki at muling humarap kay Purity. "Gusto ko sanang imbitahan kang kumain sa labas. I would rather say, I want to date you. Normal lang naman 'yon dahil fiancee kita, ri ba?"

Napilitan na lamang tumango si Purity. Iniisip niya ang pinag-usapan nila kaninang umaga ni Mama Sheena. Pumayag na siyang magpakasal kay Marcus kahit pa labag sa kanyang kalooban.

Agad na sumilay ang malawak na ngiti sa labi ni Marcus. "Let's go. I promise you will enjoy this night." Anang niya sa dalaga.

Lumapit si Marcus sa kanya at hinawakan siya sa braso na ikinakibot niya. Napaatras siya sa lalaki para makalayo ng kaunti dito.

"Hindi mo na po ako kailangang hawakan. Kaya kong maglakad mag-isa," sabi niya at lumakad na siya.

Pinagbuksan ni Marcus si Purity ng pinto at maingat siyang inalalayan papasok sa loob ng kotse. Pagkatapos, mabilis na umikot si Marcus at sumakay sa driver's seat. Binuhay ang makina, pinaharurot paalis sa university.

Walang imikan sila ni Marcus sa loob ng sasakyan. Ayaw din naman makausap ni Purity ang lalaki. Wala siyang gana na kausapin ito at wala rin siyang gustong sabihin dito.

"I have flowers for you. Nasa likuran mo. Sorry hindi ko nabigay kanina," basag ni Marcus sa katahimikan nila.

"Hindi ka na dapat na nag-abala pa. Alam mo naman kung bakit ako nakikitungo sayo at kung bakit ako magpapalasal sayo. Kaya 'wag kang mag-aksaya ng pera sa akin. Ibigay mo na lang sa pamilya ko para maging masaya sila." Walang ganang sabi ni Purity.

Natahimik muli si Marcus. 'Di naman lingid sa kanya na napipilitan lang si Purity na magpakasal sa kanya pero hindi maari sa kanya na ipakita niya ang kagaspangan ng ugali nya.

"I want to give everything for you. Baka sakali kapag nakita mo kung gaano ako ka-sincere sayo ay magbago ang isip mo at mahalin mo rin ako."

Napaawang ang bibig ni Purity at napairap. "Asa ka na mamahalin kita. Sorry kung hindi ko talaga kayang maging mabait. Gusto kong iparating sayo na 'wag kang umasa. Ginagawa ko ito para sa pamilya ko. Magiging iyo ako dahil sa pamilya ko pero ang puso ko hinding hindi mo makukuha." Maanghang na bitaw niyang salita.

Nagtagis ang bagang si Marcus. Napahigpit ang hawak niya at manibela at biglang inihinto ang kanyang kotse sa gilid ng daan.

"Purity, I'm really trying to be nice to you kasi gusto talaga kita. Ayokong masaktan kita o pagbuhatan ng kamay dahil sa mga pinagsasabi mo. Pero huwag mong isipin na kaya mo akong sindakin sa ganyang trato mo sa akin! You will marry me, and you’re mine only! Tandaan mo 'yan..."

Si Purity naman ang natigilan. Napalunok siya ng ilang beses. Napaiwas siya ng tingin, na tumingin na lang sa labas.

Huminto ang sinasakyan nilang kotse sa harap ng isang mamahaling restaurant. Mabilis na lumabas si Marcus ng sasakyan para pagbuksan ng pinto si Purity.

Nang makalabas si Purity ng kotse ay napalinga siya sa paligid ng resto. Sa labas palang ay nagsusumigaw ang magarbo at mamahaling kainan ng mga mayayaman.

Naramdaman niya ang marahang paghawak ni Marcus sa kanyang kamay, sabay ikinawit nito ang braso sa kanyang bisig.

"Shall we go inside?" tanong ni Marcus nang may lambing. Napilitang tumango si Purity, at magkasabay silang pumasok sa loob ng restaurant.

Sa kanilang pagpasok, nilapitan sila ng isang waiter. "Good evening, sir, and ma'am. Do you have a reservation?" tanong nito nang may magalang na ngiti.

"Yes, under the name Marcus Alanday," sagot ni Marcus.

Matamis na ngumiti ang babae at itinuro ang kanilang mesa. "This way, sir," aniya, habang inaakay sila papunta sa kanilang table.

Ipinaghila ni Marcus si Purity ng upuan pagkatapos ay umupo ito sa katapat ng dalaga. "Do you want something? Kahit anong gusto mong kainin, sabihin mo lang sa akin."

Sunuod-sunod na umiling ang dalaga. "Actually, busog pa ako, Marcus. Pero, ikaw na ang bahalang mag-order."

"All right. Try the salad and pasta here. Masarap ang pasta dito, alam kong hindi ako mapapahiya sayo," sagot ni Marcus na panay ang ngiti.

"Okay." Tanging tugon ni Purity.

Tinawag ni Marcus ang waiter at nag-order ng pagkain nila. Nagpalinga-linga si Purity. Ang nakalarelax ang ambiance ng resto. Never pa siya nakapasok sa isang mamahaling restaurant. Kahit na may kaya ang pamilya nila, 'di siya nasasama ng papa niya kapag kumakain ang buong pamilya. Hindi nga siya welcome sa family nila. Kaya lagi siyang naiiwan. Wala namamg kaso sa kanya dahil wala siyang hilig sa kahit na anong luho. Sinanay niya ang sarili na maging simple, ayaw niyang maging katulad sa haft sister niya. Na nasobrahan sa luho, bramded na damit, sapatos, designer bags at kung ano ano pa.

"Do you like the place?" Biglang napaharap si Purity kay Marcus nang biglang magtanong ito.

"A-Ah, yes. Maganda rito. I'm sure lagi ka dito."

"Oo. Madalas, mayroon akong meetings dito sa resto na 'to. Suki na nga nila ako," pagmamayabang ni Marcus. Pilit lang na ngumiti si Purity at napainom ng malamig na tubig.

Sa kabilang banda, "Pealle, sabi mo magpapakasal tayo. You promised me. Anong nangyari?" Umiiyak na tanong ni Nayla.

Nakipag-meet si Pealle kay Nayla para tapusin na ang lahat sa kanila. "I'm sorry. Hindi pa talaga ako handang magpakasal."

Pinunasan ng dalaga ang mga luha niyang kanina pa dumadaloy sa mata. "Five years. Pagkatapos sasabihin mong hindi ka pa handang magpakasal. I give you everything. Buong buhay ko sayo lang umiikot ang mundo ko. Ano bang nagawa kong mali?"

"It's not you, Nayla. It's me. Hindi ko nakikita ang future ko kasama ka. I'm really sorry, but I think I’m falling apart. Hindi na kita mahal," diretsong sabi niya. Sa loob ng limang taon nilang relasyon, naging mabuting girlfriend si Nayla. Pero kahit anong pilit, hindi niya maintindihan kung bakit bigla na lang siyang nawalan ng gana sa kanya..

Nayla Suarez, she's young, sexy and gorgeous. She's so perfect. Wala na siyang mahihiling para sa kanyang nobya. Ang problema lamang ay parang wala talaga siyang nararamdaman para dito. He tried pero wala talaga.

"F**k you! Ang luma na ng linya mo. Iyan lang ba ang irarason mo sa akin after five years of wasting my time and love on you? Anong akala mo sa akin, laruan?" sigaw ni Nayla. "I know, Pealle, darating ang araw na babalik ka ulit sa akin. And when that time comes, ako naman ang magsasabi sa'yo na hindi na kita mahal, that I’ve moved on!"

Tumayo siya, at walang pag-aalinlangang binigyan ng magkabilang sampal si Pealle bago mabilis na lumabas ng restaurant.

Napagulat si Pealle sa ginawa ni Nayla. Hindi niya inaasahang masasampal siya sa harap ng maraming tao. Napatingin siya sa mga taong nakikiusyoso. Ang mga mata nila ay nasa kanya. May iba na kumukuha pa ng video at pictures. Pinanlakihan niya ng kanyang mata ang mga ito. Agad silang napaayos ng upo.

"Mga tsismoso..." usal niya sa sarili. Napansin niya ang kumukuha pa rin ng kanyang video. Kahit tapos na ang palabas nila ni Nayla.

"Hey! Delete that video, or I will sue you!" Sigaw niyang banta sa lalaking kumukuha ng videos niya. Namutla sa takot ito at kaagad ibinaba ang kanyang phone.

Kumuha si Pealle ng tatlong libuhin sa kanyang wallet. Pagkatapos ay malalaki ang hakbang na lumabas ng restaurant. Alam niya ang mata ng mga taong nakasunod pa rin sa kanya.

Napatingin si Purity sa likod ng lalaking palabas ng restaurant. Narinig niya ang komosyon pero hindi siya nagtangkang makiusyuso at panoorin. Hindi niya gawain ang makialam sa problema ng ibang tao, lalong hindi siya tsismosa.