Mag-log inShare
ตอนที่ 12 อย่าบอกใคร
Huling Na-update:
2025-06-27 19:01:44“ใครมาส่งเหรอลูก” สุชาดาถามลูกสาวคนโตเมื่อเห็นเธอเดินเข้าบ้านพร้อมกับตุ๊กตาหมีตัวโตและดอกไม้อีกหลายช่อ
“วัชร์ค่ะแม่”
“วัชร์ที่อยู่ข้างบ้านเราน่ะเหรอ”
“ค่ะแม่”
“ไปสนิทสนมกันตั้งแต่ตอนไหนล่ะ ทำไมเขาถึงมาส่งได้”
“ก็วันนี้รวีของเยอะค่ะวัชร์เขาเลยมาส่งญาดาแล้วก็กลับไปรับรวีอีกครั้งหนึ่งเขาเป็นคนมีน้ำใจมากเลยนะคะแม่”
“จ้ะบ้านใกล้กันก็ต้องมีน้ำใจให้กันแบบนี้แต่เตือนไว้เลยนะคบกันเป็นเพื่อนไปไหนมาไหนด้วยกันได้แต่อย่าให้เกินเลยอย่าคบกันเป็นแฟน”
“ทำไมล่ะคะแม่วัชร์เขาเสียหายอะไรตรงไหน”
“ไม่ได้เสียหายหรอกแต่เราน่ะยังเด็กทั้งคู่แม่อยากให้หนูตั้งใจเรียนก่อนอนาคตเราอาจจะเจอคนอีกเยอะ”
“ค่ะแม่รวีก็ไม่ได้คิดจะคบกับใครตอนนี้หรอกค่ะ” ฉัตรรวีรีบปฏิเสธเพราะเธอเองก็คิดแบบนั้นแต่ที่พูดกับวีรวัชร์ก็เพราะเห็นว่าเขาบ้านอยู่ใกล้และพาเธอไปไหนมาไหนได้ในระหว่างที่ปิดเทอมและพอเปิดเทอมเธอก็จะเข้าไปเรียนมหาวิทยาลัยในกรุงเทพตามที่วางแผนไว้
“ดีแล้วล่ะลูกถ้างั้นรีบไปอาบน้ำนะเดี๋ยวจะได้กินข้าวพร้อมกัน เย็นนี้เรากินข้าวกันแค่สามคนนะแล้ว”
“ลุงองอาจล่ะคะ”
“ลุงเขาไปส่งของที่ต่างจังหวัดน่ะ”
“กินกันสามคนแบบนี้ก็ดีเหมือนกันค่ะ” ฉัตรรวีไม่ค่อยชอบพ่อเลี้ยงของเธอเท่าไหร่เพราะเขามักจะมองเธอด้วยสายตาแปลกๆ จนไม่อยากจะให้เขาอยู่ใกล้
ฉัตรญาดาอาบน้ำเสร็จก่อนใครเด็กสาวมานั่งรอทุกคนที่โต๊ะทานอาหารซึ่งวันนี้มารดาของเธอทำกับข้าวหลายอย่างเพื่อฉลองให้กับการเรียนจบของลูกสาวคนโต
“หิวมากเหรอญาดา”
“ค่ะแม่ กับข้าวน่ากินมากเลยค่ะ ถ้าหนูเรียนจบแม่จะฉลองให้แบบนี้ไหม”
“ได้สิ ไม่ว่าลูกคนไหนเรียนจบแม่ก็ต้องฉลองให้อยู่แล้วล่ะ ”
“แต่วันนี้ฉลองให้รวีก่อนนะคะแม่” ฉัตรรวีพูดอย่างอารมณ์ดีก่อนจะนั่งลงเพื่อทานอาหารพร้อมกับทุกคน
“จ้ะลูก แล้วปิดเทอมนี้คิดไว้หรือยังว่าจะทำอะไรระหว่างรอเข้ามหาวิทยาลัย”
“ก็คงอยู่บ้านค่ะ รวีจะนอนดูทีวีทั้งวันเลยค่ะ”
“แล้วญาดาล่ะลูกปิดเทอมจะทำอะไร”
“หนูก็คงอยู่บ้านค่ะแม่”
“อยากเรียนพิเศษอะไรเพิ่มเติมไหมล่ะลูก”
“หนูคิดว่าอ่านหนังสือเอาเองดีกว่าค่ะแม่หนูเพิ่งจะขึ้นม. 3 เองนะคะ”
“ถ้างั้นไปเอาหนังสือในห้องพี่มาอ่านได้เลยนะ หนังสือพวกนั้นพี่คงไม่ใช่อีกแล้ว”
“ขอบคุณค่ะ”
“แม่คะ วัชร์เขาชวนรวีออกไปฉลองที่รวีเรียนจบค่ะ”
“เด็กข้างบ้านที่มาส่งเมื่อกี้ใช่ไหม”
“ค่ะแม่”
“ทำไมเขาต้องฉลองให้รวีด้วยล่ะลูก หรือหนูกับเขาแอบคบกันอยู่”
“ไม่ใช่แบบนั้นนะคะแม่เขาก็แค่เห็นว่ารวีเป็นรุ่นพี่แล้วบ้านเราก็อยู่ติดกันก็เลยอยากจะพาไปเลี้ยงฉลอง”
“จะไปฉลองที่ไหนเมื่อไหร่”
“ก็แค่พาไปกินข้าวไปกินไอติมค่ะแม่ไม่ได้ไปไหนไกลเลย”
“ถ้าอยากไปก็เอาน้องไปด้วยนะ คนอื่นเห็นมันจะได้ไม่น่าเกลียดว่าเราไปกับผู้ชายตามลำพังสองคน ญาดาไปกับพี่เขาด้วยนะ” สุชาดาพูดกับลูกสาวคนโตก่อนจะหันมาพูดกับลูกสาวคนเล็กต่อ
“แม่คะแต่หนูขี้เกียจออกจากบ้าน”
“ถ้าญาดาไม่ไปรวีก็ไม่ต้องออกจากบ้านถ้าอยากจะฉลองก็มาฉลองที่บ้านเราก็ได้แม่ไม่อยากให้หนูออกไปกับผู้ชายตามลำพังถึงแม้เขาจะเป็นคนที่เรารู้จักมานานแล้วก็ตาม”
“ถ้างั้นญาดาไปกับพี่เดี๋ยวพี่เลี้ยงเอง ร้านไอติมหน้าโรงเรียนญาดาชอบไม่ใช่เหรอ”
“แน่นะพี่”
“อือ”
“งั้นก็ได้”
“ตกลงแม่ให้หนูไปนะคะ”
“ได้สิแต่อย่าออกไปไหนกันบ่อยและไปไกลก็แล้วกันนะแล้วจะไปกันยังไงล่ะรวียังขี่มอเตอร์ไซค์ไม่เก่งเลยนะ”
“ก็คงซ้อนสามกันไปค่ะแม่ญาดาตัวเล็กนิดเดียวนั่งรถไปด้วยกันก็คงไม่เป็นอะไรหรอก”
“อย่ากลับกันค่ำนักล่ะ”
“ค่ะแม่”
หลังจากทานอาหารเย็นเสร็จแล้วฉัตรรวีก็เข้าห้องของตัวเองส่วนฉัตรญาดาก็ช่วยมารดาล้างจานจนเสร็จก่อนจะเดินมาเคาะประตูห้องพี่สาว
“มาเอาหนังสือเหรอญาดา”
“หนูไม่ได้มาเอาหนังสือ”
“แล้วมาทำไม”
“หนูจะมาถามว่าพี่กับพี่วัชร์ก็เป็นอะไรกัน”
“ก็บอกไปแล้วนี่ว่าไม่ได้เป็นอะไรกัน” ฉัตรรวีปฏิเสธเสียงแข็ง
“หนูไม่เชื่อหรอกแต่ก่อนไม่เห็นจะสนิทกันแบบนี้เลยบอกหนูมานะว่ามันเกิดอะไรขึ้นระหว่างพี่กับพี่วัชร์”
“ญาดาจะมาคาดคั้นอะไรกับพี่กันล่ะ”
“ก็หนูอยากรู้นี่ถ้าพี่รวีไม่บอกความจริงหนูจะไม่ออกไปกับพี่และแม่ก็คงไม่ยอมให้พี่ไปกับพี่วัชร์สองคนแน่ๆ”
“ทำไมถึงอยากจะรู้เรื่องของผู้ใหญ่กันนะ”
“พี่รวีก็เพิ่งเรียนจบ ม. 6 ไม่ใช่เป็นผู้ใหญ่สักหน่อย”
“แต่พี่ก็อายุมากกว่าเธอ”
“ก็ใช่พี่อายุมากกว่าหนูเพราะฉะนั้นหนูคิดว่าพี่คงไม่โกหกหนูใช่ไหมล่ะ”
“ถ้าอยากรู้ก็ปิดประตูก่อนสิ” ฉัตรญาดารีบปิดประตูแล้วขึ้นมานั่งบนเตียงกับพี่สาวอย่างรวดเร็ว
“ตกลงพี่กับพี่วัชร์เป็นแฟนกันเหรอ” เธอถามด้วยความอยากรู้
“วัชร์เขามาสารภาพว่าชอบพี่”
“แล้วพี่ก็ตกลงคบกับเขาเหรอ”
“อือ”
“แต่แม่ไม่ให้เรามีแฟนนะ”
“ไม่ใช่แฟนนะแค่ลองคุยกันคบกันน่ะ”
“คบกันแต่ไม่เรียกแฟนหนูงงไปหมดแล้ว”
“ก็ญาดายังเด็กไงก็เลยไม่เข้าใจ”
“แล้วพี่ชอบพี่วัชร์เหรอ”
“ตอนนี้ยังไม่ชอบ”
“พี่วัชร์เขาก็หล่อดีนะตัวก็สูงมาก”
“แต่เขาเด็กกว่าพี่ตั้งหนึ่งปี”
“ไม่เห็นเป็นไรเลยผู้ชายตัวโตแบบนั้นไม่มีใครรู้หรอกว่าอายุมากหรืออายุน้อยกว่าพี่ถ้าได้พี่วัชร์มาเป็นแฟนก็คงดีนะ บ้านเราก็อยู่ติดกันแบบนี้น่าจะได้เจอกันเกือบทุกวัน”
“ช่วงนี้ก็คงได้เจอเกือบทุกวันนั่นแหละแต่ถ้าพี่เข้าไปเรียนต่อที่กรุงเทพแล้วมันก็อีกเรื่อง”
“พี่พูดแบบนี้หมายความว่ายังไง”
“ก็หมายความตามที่พูดไงถ้าพี่ไปเรียนต่อที่กรุงเทพแล้วก็ไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นบ้าง”
“พี่จะเลิกกับเขาเหรอ”
“พี่ก็ไม่รู้แต่ตอนนี้พี่ยังไม่มีใครวัชร์เขาก็ยังไม่มีใครก็คบกันไปกันก่อน คบเล่นๆ ไม่เสียหายอะไรหรอก”
“แล้วถ้าเกิดพี่วัชร์เขาจริงจังขึ้นมาล่ะ”
“มันเป็นเรื่องของอนาคต ญาดาอย่าเพิ่งคิดอะไรมากเลยตอนนี้มันก็แค่เป็นการคบกันแบบเด็กๆ พอโตขึ้นทุกอย่างก็อาจเปลี่ยน”
“ไม่ยุติธรรมเลยนะ”
“พี่ไม่อยากคุยกับญาดาแล้วถ้าวันนี้ไม่เอาหนังสือก็กลับห้องตัวเองได้แล้ว”
“กลับก็ได้”
“เดี๋ยวญาดา”
“อะไรอีกล่ะ ไล่แล้วจะเรียกทำไม”
“ญาดาอย่าบอกแม่เรื่องที่พี่แอบคบกับวัชร์นะ”
“หนูจะไม่บอกใครก็ได้แต่ตอนเปิดเทอมพี่ต้องซื้อกระเป๋าใบใหม่ให้หนูด้วยตกลงไหมล่ะ”
“อือ พี่จะซื้อกระเป๋าใบใหม่ให้แลกกับการเก็บเรื่องนี้เป็นความลับก็แล้วกัน”
เมื่อน้องสาวเดินออกจากห้องไปแล้วก็พอดีกับวีรวัชร์วิดีคอลมาหาเธอพอดี
“รวียังไม่นอนใช่ไหม”
“ยังไม่นอนวัชร์ล่ะทำอะไรอยู่”
“เพิ่งเล่นเกมเสร็จตกลงพรุ่งนี้รวีไปฉลองกับผมได้ใช่ไหม”
“ได้สิขอแม่แล้วแต่มีข้อแม้นะ”
“ข้อแม้อะไร”
“แม่ไม่อยากให้รวีไปกับวัชร์แค่สองคนแม่ก็เลยให้ญาดาไปด้วย เราไปกันสามคนได้ไหมล่ะ”
“แต่ผมอยากไปกับรวีแค่สองคน”
“แม่ไม่ยอมให้ออกบ้างหรอกถ้าญาดาไม่ไปด้วย”
“เอางั้นก็ได้”
“แล้วเราจะไปไหนกันล่ะ”
“เราไปดูหนังที่นครสวรรค์กันไหม”
“เราจะไปยังไงล่ะวัชร์ ให้นั่งมอเตอร์ไซค์ไปคงได้โดนตำรวจจับเพราะซ้อนสามแน่ๆ”
“เราขับมอเตอร์ไซค์ไปจอดที่ท่ารถจากนั้นก็นั่งรถประจำทางไปแต่ต้องออกเช้าหน่อยนะจะได้เดินเที่ยวกันด้วย”
“ก็ได้ รวีก็อยากดูหนังเหมือนกัน”
Pinakabagong kabanata
CEOทวงแค้น ตอนที่ 21 ใกล้จะรู้
บรรยากาศบ้านสวนของคุณนิวัฒน์และภัทราดูมีชีวิตชีวาเมื่อลูกสาวคนโตของบ้านกับน้องสาววัยสิบห้ากำลังคุยกันอย่างออกรส“พลอยอยากให้พี่ญาดากลับมาบ้านบ่อยๆ” พลอยภัทรานั่งเกาะแขนพี่สาวไว้ไม่ยอมปล่อย“พี่เขาต้องทำงานนะพลอยจะให้กลับมาบ่อยๆ คงไม่ได้หรอก” ภัทราบอกกับลูกสาวที่เอาแต่เกาะติดพี่สาวต่างมารดาไม่ยอมปล่อยตั้งแต่ฉัตรญาดากลับมาถึงบ้าน“ก็พลอยเหงานี่คะ อยู่กับพ่อและแม่น่าเบื่อจะตาย ขอออกไปเที่ยวกับเพื่อนบ้างก็ไม่ได้”“จริงเหรอคะพ่อ” ฉัตรญาดาหันไปถามบิดาเพราะตอนที่เธออายุเท่ากับพลอยภัทราบิดาไม่ได้เข้มงวดขนาดนี้“ไม่หรอกน่า น้องก็พูดเกินไป”“ไม่เกินไปเลยค่ะ พ่อห้ามไม่ให้พลอยออกไปเที่ยวกับเพื่อนหรือถ้าให้ไปก็ไปนั่งเฝ้าพลอยอึดอัดนะ”“ก็พ่อเป็นห่วงพลอย”“แต่พลอยโตแล้ว” เด็กสาวเถียงเพราะเพื่อนๆ ของเธอไปไหนมาไหนได้อย่างอิสระ“พลอยจ้ะ พี่ว่าเอางี้ดีไหมล่ะ” ฉัตรญาดากำลังหาทางออกให้บิดาและน้องสาว“ยังไงคะ”“ก็เวลาที่พลอยจะไปไหนพลอยก็บอกพ่อและนัดเวลารับส่งที่แน่นอน ส่วนพ่อก็ต้องไว้ใจน้องนะคะ ญาดาว่าน้องก็โตพอที่จับผิดชอบตัวเองได้แล้ว ตอนที่ญาดาอายุเท่าน้องพ่อยังให้ญาดาขี่มอเตอร์ไซค์ไปเที่ยวกับเพื่อนเลยน
CEOทวงแค้น ตอนที่ 20 ปัญหามันมีมาก่อนแล้ว
บ่ายวันเสาร์ภคชนท์ขับรถไปรอลดาภัสน์ที่หน้าโรงพยาบาล พอถึงเวลานัดหญิงสาวก็ลงมาจากตึกด้วยชุดกระโปรงสายเดี่ยวผ้าพลิ้วสีฟ้าน้ำทะเลและสวมทับด้วยเสื้อเชิ้ตสีขาวผูกชายเสื้อไว้ทางด้านหน้า“รอนานไหมคะ”“ไม่ครับ คุณสวยมากเลยนะ วันนี้ใส่ชุดนี้มาทำงานเหรอ”“เปล่าค่ะเพิ่งเปลี่ยนเมื่อกี้คุณชนท์จะพาไปทานอาหารทะเลทั้งทีก็ต้องแต่งตัวให้เข้ากับบรรยากาศหน่อยสิคะ” หญิงสาวยิ้มเมื่อเห็นว่าวันนี้เขาก็แต่งตัวสบายๆ ด้วยเสื้อโปโลสีขาวกับกางเกงผ้าต่างจากทุกครั้งที่จะสวมเชิ้ตและสวมสูททับ“ผมซื้อพายกับกาแฟมาให้คิดว่าคุณคงหิวเพราะอีกนานเลยกว่าเราจะไปถึงร้านอาหาร” เขาส่งกล่องพายและกาแฟให้กับลดาภัสน์ก่อนจะขับรถมุ่งหน้าไปจากหัวหินตามที่ได้คุยกันไว้“ขอบคุณค่ะโอปอกำลังหิวอยู่พอดีเลย คุณชนท์ทานด้วยกันไหมคะ”“ไม่เป็นไรครับผมทานมาแล้ว”ระหว่างทางไปหัวหินทั้งสองคนก็คุยกันอย่างสนิทสนม ลดาภัสน์รู้สึกเหมือนตัวเองรู้จักกับเขามานาน ถ้าหากภคชนท์ไม่ใช่นักเรียนนอกเธอคงจะคิดว่าเขาคือคนเดียวกับวีรวัชร์อย่างแน่นอน“ปกติแล้ววันหยุดคุณชนท์ทำอะไรคะ”“ก็ออกกำลังกาย ว่ายน้ำแล้วนอนดูหนังสักเรื่องที่คอนโดครับ คุณล่ะ”“ก็อยู่บ้านกับแม่ค่ะ ท
CEOทวงแค้น ตอนที่ 19 ความรู้สึกที่ต่างกัน
“ยังไม่นอนอีกเหรอคะแม่” ลดาภัสน์แปลกใจที่กลับมาเวลานี้แล้วมารดายังไม่เข้านอน“ก็ว่าจะนอนแล้วล่ะ งานหนักเหรอกลับดึกเชียว”“เปล่าหรอกค่ะแม่ โอปอไปทานข้าวกับเพื่อนมาค่ะ แม่เป็นอะไรหรือเปล่าสีหน้าไม่ดีเลย”“เย็นนี้ญาดาโทรมาหาแม่”“เหรอคะ แล้วญาดาว่ายังไงบ้างคะ”“ก็ถามเรื่องงานแล้วก็บอกว่าจะให้เงินเดือนแม่เพิ่ม”“เหรอคะ แล้วญาดาบอกไหมว่าจะให้เท่าไหร่”“แม่บอกน้องไปแล้วว่าไม่ต้องให้เพิ่มเพราะที่ให้มาก็มากพอแล้ว”“พอเหรอคะแม่ โอปอว่าน่าจะขอเพิ่มอีกสักหน่อย”“แค่นี้ก็รบกวนน้องมากแล้วนะโอปอ แม่เองก็พอมีเงินอยู่”“ญาดาไม่ได้ลำบากอะไรหรอกค่ะแม่ ตอนนี้ก็เพิ่งเข้าไปทำงานที่บริษัทใหม่เงินเดือนเยอะกว่าเดิมมาก”“ญาดาก็เล่าให้ฟังแล้วแต่แม่ก็อยากให้น้องเก็บเงินไว้บ้าง น้องยังต้องผ่อนคอนโดอีก แล้วโอปอล่ะลูกที่ทำงานใหม่เป็นยังไงบ้าง”“ก็ดีค่ะแม่ เงินเดือนเยอะขึ้นแต่ก็ต้องรับผิดชอบมากขึ้น วันเสาร์โอปอก็ต้องทำงานครึ่งวัน”“แล้วแบบนี้จะมีเวลาไปหาอาร์ทเหรอ”“ทำไมโอปอจะต้องไปหาเขาล่ะคะแม่ เขาต่างหากที่ต้องมาหาโอปอ นี่ก็หยุดยาวติดกันสามวันเขายังไม่มาเลย”“คุยกับเขาแล้วเหรอ”“เราคุยกันเมื่อตอนบ่ายค่ะ เขาว่าช่วง
CEOทวงแค้น ตอนที่ 18 ความบังเอิญที่สร้างได้
ออกจากร้านอาหารแล้วภคชนท์ก็ไปนั่งดื่มที่ร้านของกษิเดชแต่เขาไม่ได้โทรนัดภูวริษออกมาเหมือนอย่างทุกครั้งเพราะวันนี้อยากนั่งดื่มคนเดียวและใช้ความคิดไปด้วย“ฉายเดี๋ยวเหรอวันนี้” กษิเดชเข้ามาทักทายรุ่นน้องที่เขาเห็นนั่งดื่มคนเดียวมาเกือบชั่วโมงแต่ก็ยังไม่เห็นเพื่อนสนิทของเขาอย่างหมอภูวริษมาด้วย“สวัสดีครับพี่เดช”“ดื่มคนเดียวเหงาไหมล่ะ”“ผมว่าผมเหงาจนชินแล้วล่ะครับ”“ไม่สบายใจเรื่องอะไร เล่าได้ไหม”“วันนี้ผมเจอโอปอ”“ใครกันโอปอ พี่พลาดอะไรไปหรือเปล่าเหมือนไม่เคยได้ยินชื่อนี้มาก่อนเลยนะ” เขานั่งข้างๆ สายตามองรุ่นน้องที่นั่งหน้าเครียด“ผมก็เพิ่งได้ยินวันนี้แต่ถ้าบอกว่าผมเจอรวีพี่ก็คงร้องอ๋อ”“จริงเหรอ แล้วเป็นไงบ้างได้คุยกันหรือเปล่า นายจำเธอได้ไหม”“เธอเหมือนจะจำได้แต่ผมก็ปฏิเสธไปแล้ว ถ้าพี่เป็นเธอพี่จะเชื่อไหมล่ะ”“มันอยู่ที่ว่านายกับเธอรู้จักกันดีมากแค่ไหนก่อนที่ทุกอย่างจะเปลี่ยนไป แต่ถ้าว่ากันตามจริงก็เชื่อยากนะเพราะนายเปลี่ยนไปจากเดิม ทั้งชื่อนามสกุลรวมถึงการศึกษา”“มันก็จริงนะ แล้วจะเอายังไงต่อล่ะ”“ตอนนี้ยังคิดไม่ออกเลย อีกอย่างเธอก็แต่งงานไปแล้ว”“เสียใจไหม”“ก็นิดหน่อย แต่ผมก็เผื่อใจ
CEOทวงแค้น ตอนที่ 17 คงต้องเปลี่ยนแผน
ฉัตรญาดาขับรถมายังร้านอาหารที่เธอมักมารับประทานเวลาเลิกงานกับเจ้านายเพราะถามแพรพรรณแล้วว่าร้านนี้น่าจะเหมาะสมที่สุดเพราะมีทั้งที่จอดรถและอาหารอร่อยหญิงสาวมาถึงร้านอาหารก่อนเวลาเล็กน้อยและพี่สาวของเธอก็ยังไม่มาถึงฉัตรญาดาเลือกนั่งโต๊ะติดกับประตูทางเข้าเพราะกลัวว่าพี่สาวจะมาแล้วมองไม่เห็นหรืออีกเหตุผลหนึ่งก็คือถ้าคุยกันไม่รู้เรื่องก็จะได้หนีแบบง่ายๆพนักงานของร้านรีบเดินเข้ามารับออเดอร์ทันทีที่เห็นหญิงสาวนั่งลงบนเก้าอี้“รับอาหารเหมือนเดิมมั้ยคะ” พนักงานสาวทำด้วยความคุ้นเคยเพราะจำได้ว่าเธอคือผู้หญิงที่มารับประทานอาหารกับแขกประจำอย่างภคชนท์“ขอเมนูดีกว่าค่ะวันนี้ฉันมากับคนอื่น”“ได้ค่ะ”พนักงานหยิบเมนูอาหารมาให้หญิงสาวสั่งสเต๊กปลาสองที่และสั่งสลัดผัดกับสปาเกตตี้มาอีกอย่างละหนึ่งจาน เหตุผลเธอสั่งอาหารไว้รอเพราะคิดว่าเมื่อพี่สาวมาถึงก็จะได้รีบคุยธุระกันทันทีฉัตรญาดานั่งรอไม่นานนักพี่สาวของเธอก็เดินเข้ามาในร้านและเห็นเมื่อเห็นน้องสาวนั่งรออยู่ก็รีบตรงเข้ามาหาทันที“รอนานไหมญาดา โทษทีนะพี่ไม่คุ้นกับถนนเส้นนี้เลยขับมาแบบช้ามากๆ”“ไม่นานหรอกค่ะ ญาดาสั่งสลัดสเต๊กปลาแล้วก็สปาเกตตี้ให้แล้วนะคะ
CEOทวงแค้น ตอนที่ 16 คนที่อยากเจอ
“บอสเป็นอะไรหรือเปล่าคะ” ฉัตรญาดาสังเกตว่าวันนี้เจ้านายของเธอมีท่าทางแปลกตั้งแต่ขับรถออกจากบริษัท เขาดูเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่ตลอดเวลา“เปล่านี่”“แน่นะคะ ญาดาว่าบอสเหมือนกำลังตื่นเต้นนะคะ งานนี้ไม่ใช่งานแรกที่บอสจะต้องไปสักหน่อย”“ผมบอกว่าไม่เป็นไรก็ไม่เป็นไรสิ เรารีบเข้าไปข้างในกันเถอะเดี๋ยวงานก็จะเริ่มแล้ว”การเปิดแผนกเสริมความงามแบบครบวงจรมีผู้มาร่วมงานเป็นจำนวนมาก ภคชนท์มอบช่อดอกไม้เพื่อแสดงความยินดีกับแพทย์เจ้าของโรงพยาบาลและพูดคุยเล็กน้อยก่อนจะเดินออกมาเพื่อเปิดโอกาสให้คนอื่นได้เข้าไปแสดงความยินดีบ้างชายหนุ่มเดินไปตามบูทต่างๆ เพื่อหวังว่าจะเห็นผู้หญิงที่ชื่อลดาภัสน์แต่เขาผ่านมาหลายบูทก็ยังไม่เห็นแม้แต่เงา“บอสจะกลับเลยไหมคะ” ฉัตรญาดาเห็นว่าแขกบางคนเมื่อแสดงความยินดีเสร็จแล้วก็ทยอยกลับเขาจึงชวนเจ้านายกลับ“ผมว่าจะเดินดูรอบๆ สักหน่อย ถ้าคุณเมื่อยก็ไปนั่งรอได้นะญาดา”“ไม่เป็นไรค่ะ แค่นี้สบายมา ญาดาว่าคนให้ความสนใจเยอะเหมือนกันนะคะ เขาจัดโปรโมชั่นได้น่าสนใจทีเดียว”“คุณอยากทำศัลยกรรมบ้างไหมล่ะ”“ไม่ค่ะ ญาดากลัวเข็ม”“กลัวเข็มแต่มาเป็นพยาบาลเนี่ยนะ”“ก็เราใช้เข็มกับคนอื่นนี่คะไม่ได้
Maaari mong magustuhan
เรื่องสั้นอีโรติก LOVE NC 25+++
C37.0K viewsผู้หญิงขายตัว
ลำเจียก15.8K views(ผัว) เด็กมันร้าย BAD LOVE
ลำเจียก71.1K viewsเกิดใหม่ทั้งที งั้นขอหย่าเลยแล้วกัน
แมลงผลไม้235.1K viewsเมียนักเลง!!!(พันศึกXยาหยี)
ดัชมิวคิส551 viewsวิวาห์ดั่งฝัน
moon42 viewsลุงคนนี้เป็นมาเฟีย(25+)
หญิงแก่161 viewsเมีย (ไม่) รัก
สิบห้ากันยา ราศีสิงห์69 views
