Mag-log inShare
Chaotic Love : 01 (2/2)
Huling Na-update:
2025-07-19 22:50:32“กูไม่ได้ทำ” ผมเถียง
“ก็มึงเป็นคนเปิดประตู” แต่มันตอกกลับด้วยเสียงที่ดังกว่า พร้อมกับโน้มตัวมาข้างหน้า คงเพื่ออรรถรสหรืออะไรสักอย่างของแม่ง
“ประตูมันก็บอกชัดเจน ฝั่งไหนเข้า ฝั่งไหนออก” ผมกดเสียงต่ำในการชี้แจงขณะโน้มตัวเข้าหามันเช่นกัน
“ก็ใช่ไง”
ผมยกยิ้มขึ้นมุมปากทันที แน่นอนว่ามันเถียงไม่ออก แต่ประโยคต่อมานี่สิ…ส่งผลให้หน้าผมกลับมาตึงเปรี๊ยะ
“แต่มึงเปิดผิดฝั่ง!”
“....” นั่นเป็นตอนที่ผมเงียบและดึงตัวกลับไปแนบชิดพนักพิงเหมือนเดิม พลางคิดตามสิ่งที่ไอ้หมอไวน์พูด ใช่เหรอวะ…ผมคิดว่าผมเปิดถูกฝั่งแล้วนะ มันพลาดตอนไหนกัน?
“เหอะ! ทีนี้ทำนิ่ง” ไอ้ยูตะเสริม
“แล้วจะกูทำไง ก็มันเกิดไปแล้ว” ผมโพล่งออกไปอย่างคนถูกต้อนจนมุม
“ขอโทษไง พูดเป็นไหม” ไอ้วาโยว่า ก่อนที่ทุกคนจะพากันโคลงศีรษะอย่างเอือมระอา
นี่มันต้องขนาดนี้เลยเหรอวะ ยังกะผมไปทำใครตายอย่างงั้นแหละ
[Part Plernta]
@คอนโด G
หลังจากที่เฮียฟิวส์เดินกลับขึ้นไป คุณหมอไวน์ก็โทรหารุ่นพี่ยูตะ เพื่ออธิบายเรื่องที่เกิดขึ้น เพื่อนรักของฉันก็เลยรีบวิ่งแจ้นลงมาภายในไม่กี่นาที ราวกับหายตัวได้ก็ไม่ปาน มีเพื่อนเป็นอีมิณ ก็ดีแบบนี้แหละ…มันไม่มีทางปล่อยฉันไว้คนเดียว ยิ่งรู้ว่าฉันได้รับบาดเจ็บด้วยนะ ยิ่งร้อนใจเข้าไปใหญ่
เพราะครั้งหนึ่ง ฉันเคยเจ็บหนักเพื่อช่วยมัน จากที่รักกันมากอยู่แล้วเลยทวีคูณขึ้นไปหลายเท่า
สุดท้ายเราเลยมาอยู่ด้วยกัน ที่นี่…
คอนโดที่ฉันเพิ่งขอป๊าม้าได้เมื่อไม่กี่เดือนที่ผ่านมาและแถมยังอยู่ตึกเดียวกันอีกด้วย ไม่มีเหงาเลยฉัน เสียอย่างเดียวที่มิณไม่ใช่สายปาร์ตี้
“อันนี้ไม่ได้” ฉันรีบแย่งถุงอุปกรณ์ทำแผลมาจากมือเพื่อนรักด้วยความตกใจ เมื่อมันทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟาข้างฉันพลางหยิบถุงขึ้นมารื้อดู
“เอ้า ก็เฮียหมอไวน์ให้มึง มาทำแผลไม่ใช่ไง๊?”
“มึงไปเอากล่องยาในตู้โน้น” ฉันพยักพเยิดหน้าไปทางชั้นวางทีวี
ใครจะยอมให้เอาไปใช้ล่ะ…กว่าจะได้มา ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยนะ
“อะไรวะ” มันย่นคิ้วอย่างไม่เข้าใจก่อนจะลุกเดินไปหยิบกล่องยาตามที่ฉันบอก
ฉันจัดการหยิบมือถือขึ้นมาถ่ายรูปถุงยาในมือด้วยความรวดเร็ว ก่อนจะเอาของสำคัญไปซ้อนไว้ด้านหลัง
“มึงนี่นะ” มันเดินกลับมาวางกล่องยาลงบนโต๊ะก่อนจะเริ่มขั้นตอนการทำแผลอย่างจริงจัง
อ๊ะ!
ฉันส่งเสียงออกมาในตอนที่มิณกำลังเช็ดบาดแผล มันเบามือแล้วก็จริงแต่ก็ยังเจ็บอยู่ ตอนแรกไม่เห็นเจ็บขนาดนี้นี่นา
“เลิกสนใจเขาได้แล้วมั่ง เห็นแล้วไม่ใช่เหรอ ว่าเขาเป็นยังไง” มันก็ทำไปบ่นไป ตามประสา แต่ฉันเองไม่ได้เชื่อฟังขนาดนั้น ถามว่าเห็นไหม…ก็เห็น เขาไม่ใช่สุภาพบุรุษ ในที่นี้อาจรวมถึงไม่ใช่คนดีเด่อะไรด้วย แต่ฉันจะไม่ตัดสินใครโดยที่เรายังไม่รู้จักเขาดีพอ
หรือความจริงคือใบหน้าหล่อเหลานั่นกำลังบังตาฉันอยู่
“แต่เขาก็ไม่ได้บล็อกกู” ฉันเถียงและแน่นอนว่าอีกฝ่ายก็ไม่ยอม การโต้วาทีระหว่างเราจึงเริ่มขึ้น
“แต่เขาก็ไม่ได้ตอบ”
“แต่เขาอ่าน”
“แล้วเขาเคยมาตามนัดไหม”
เกิดอาการที่คล้ายกับโดนช็อต ฉันนิ่งเงียบไปชั่วขณะ ประโยคนี้สร้างความรู้สึกเจ็บจี๊ดกว่าน้ำเกลือซึ่งกำลังราดลงบนแผลอยู่ตอนนี้ซะอีก
“อย่างน้อยเขาก็ยังอ่านไง แปลว่าเขาก็เขายังอยากเห็นข้อความจากกูอยู่” ฉันเริ่มขยับปากพูดในเรื่องเดิมอีกครั้ง แต่โทนเสียงแผ่วลงเยอะเลย
ต้องยอมรับนะว่าลึกๆ ฉันก็แอบเข้าข้างตัวเองด้วยเหตุผลที่ว่า ไม่บล็อกและก็อ่าน แบบนี้มันแปลว่าอะไรได้ล่ะ
นี่จึงเป็นเหตุผลทำให้ฉันไม่หมดหวังสักที บางทีมันอาจเป็นเพราะเขายังไม่รู้จักฉันก็ได้
“มึงคิดได้ไงเนี่ย” มันว่า พลางเก็บของลงกล่องยา หลังจากทำแผลให้ฉันเสร็จ
“ไม่รู้แหละ อย่างน้อยๆ วันนี้เขาก็ยังให้ไอ้นี่มา” ฉันพูดพลางหันมองถุงอุปกรณ์ทำแผลที่อยู่ด้านหลัง พร้อมอมยิ้ม
“อ๋อ…ถึงว่า หวงจัง”
“เอาน่า กูว่า…กูไหว” คิดว่าน่าจะเป็นการเริ่มต้นที่ไม่ได้แย่ไปซะทีเดียว อย่างน้อยเขาก็ยังสนใจฉันอยู่บ้าง
นั่นแปลว่า…เขาในสายตาเขายังพอที่จะมองเห็นคนอื่นได้ ใช่ว่าจะไม่สนโลกขนาดนั้น
“เฮียฟิวส์ต่างจากคนอื่นมากๆ ถ้าเป็นเฮียหมอไวน์ กูยังเชียร์มากกว่าอีก” มันยังไม่เลิกล้มความพยายามในการเปลี่ยนใจฉัน
“ความรู้สึกมันไม่ได้เปลี่ยนง่ายขนาดนั้นเปล่าวะ ให้กูลองดูก่อน กูไม่ไหว เดี๋ยวกูก็ถอยเองแหละ”
“ตามใจ บางทีไอ้ของที่เขาให้มา อาจจะเอาไว้ช่วยทำแผลในตอนที่เจ็บสาหัส”
เฮือก!…แต่ละประโยคที่ออกจากเพื่อนรัก เจ็บแสบสุดๆ ฉันอดที่จะยกมือทาบอกตัวเองไม่ได้เลย เหมือนโดนมีดสั้นปักกลางดวงใจ วิถีเพื่อนรักสินะ….
ฉันแอบแยกเขี้ยวใส่ตอนมันลุกไปเก็บกล่องยาและปรับให้เป็นปกติก่อนมันหันกลับมา
“เออ!…ว่าแต่ไม่มีใครรู้ใช่ไหม” และฉันยังไม่ลืมย้ำเรื่องที่ต้องเก็บเป็นความลับ
“ไม่ เฮียยูตะ ยังไม่รู้เลย”
เพื่อนของฉันยังเป็นคนเก็บความลับได้ดีสุดยอด เรื่องนี้ฉันเอาชีวิตเป็นประกัน
ส่วนเหตุผลที่ฉันไม่อยากให้ใครรู้สักคนนอกจาก มิณ ก็เพราะถ้ามันไม่สำเร็จจะได้ไม่อายมาก ไม่ใช่อะไรหรอก…
Pinakabagong kabanata
CHAOTIC LOVE รักวุ่นวาย...นายจอมหยิ่ง Chaotic Love : 03 (2/2)
[Part Peerakan]ผมใช้เวลาไม่นานก็พาตัวเองมาถึงบ้าน…บ้านขนาดกลาง แต่สำหรับผมมันใหญ่มาก...มากเกินกว่าที่จะอยู่คนเดียว บ้านที่มีครบทุกอย่าง แต่ไม่มีครอบครัว เพราะผมเสียพวกเขาไปจากอุบัติเหตุที่ไม่มีใครอยากให้เกิดขึ้น ตั้งแต่ผมอายุไม่ถึงสิบขวบเลยด้วยซ้ำ ทั้งพ่อ แม่ และน้องสาว ทั้งสามคนเห็นแก่ตัวมากๆ ที่หนีไปอยู่สุขสบายพร้อมหน้าและทิ้งให้ผมอยู่คนเดียวบนโลกที่แสนกว้างใหญ่และเลวร้ายครอบครัวเดียวที่ผมมีอยู่ในตอนนี้ก็คือไอ้พวกแม่งนั่นแหละ ถึงจะช่วยให้คลายเหงาได้ ช่วยเหลือได้ในยามจำเป็น แต่มันทดแทนสิ่งที่ผมเสียไปไม่ได้เลย…น่าแปลก…ที่การอยู่คนเดียวมันยิ่งทำให้ผมจมลึกอยู่กับความเจ็บปวด แต่ผมยังชอบการอยู่คนเดียว ชอบความเจ็บปวด ซึ่งนานวันเข้ามันเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นความชินชาเหตุการณ์หลายอย่างที่ผมอยากจะลืม…มันก็ยิ่งตอกย้ำชัดเจนขึ้น ว่าไม่ควรมีใครเข้ามาอยู่ในชีวิตผมเลยสักคนพรึ่บบบ!ไฟทั่วทั้งบ้านถูกเปิดอัตโนมัติในตอนที่ผมก้าวขาผ่านวงกบประตู ทั้งชั้นล่างและชั้นบน ถึงผมจะชอบอยู่คนเดียวแต่ผมไม่ได้ชอบความมืดเลยสักนิดผมเดินตรงขึ้นบันไดมายังชั้นสองของบ้านซึ่งเป็นพื้นที่โล่งทั้งชั้นไม่มีการกั้นห้อง แต่ท
CHAOTIC LOVE รักวุ่นวาย...นายจอมหยิ่ง Chaotic Love : 03 (1/2)
[Part Plernta]ยอมรับเลยว่าตกอยู่ในอาการช็อกจนทำอะไรไม่ถูกตอนที่เห็นคนถูกปลายขวดเหล้าแหลมคมที่เกิดจากความตั้งใจจ้วงแทงต่อหน้าต่อตา เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นไม่บ่อยนักที่ผับของรุ่นพี่ดิน มันมีอยู่บ้างแต่ไม่ร้ายแรงเท่าครั้งนี้ และฉันคือผู้โชคดี…โชคดีที่ไม่โดนลูกหลง แต่ก็ไม่สามารถสลัดภาพเหล่านั้นออกไปจากหัวได้เหมือนกันหัวใจเริ่มทำงานหนักขึ้นทันทีที่ฉันหลุบมองมือตัวเองที่ประสานกันบนตัก ณ เวลานั้น ฉันไม่รู้จะตกใจกับอะไรก่อน สมองก็สั่งการช้าซะเหลือเกินยังดีที่เขาไม่ได้ใจร้ายถึงขั้นทิ้งฉันไว้ตรงนั้น มือเล็กถูกยกขึ้นกระชับเสื้อแจ็คเกตที่คลุมบนไหล่ให้แน่นขึ้น ก่อนจะกวาดสายตาสำรวจภายในรถหรูอย่างถือวิสาสะ หลังจากเจ้าของหนีไปนั่งสูบบุหรี่อยู่บนกระโปรงท้ายไม่คิดว่าจะมีโอกาสได้สัมผัสในชาตินี้เลยด้วยซ้ำ กลิ่นเฟรชอ่อนๆที่ปะทะเข้าจมูกจนฉันอดที่จะสูดดมไม่ได้ มันบ่งบอกได้ถึงความสะอาด สดชื่น ไม่มีกลิ่นอับหรือกลิ่นอาหารแม้แต่น้อย รู้เลยว่าเขารักและดูแลมันดีมากแค่ไหนแอบอิจฉารถได้ไหม...ฉันหันมองแผ่นหลังกว้างผ่านกระจกด้านหลัง เผลอหลุดยิ้มออกมาซ้ำๆ เพราะอย่างน้อยก็ได้เข้าใกล้เขามากขึ้นอีกหนึ่งก้าว ในเรื่องราว
CHAOTIC LOVE รักวุ่นวาย...นายจอมหยิ่ง Chaotic Love : 02 (2/2)
[Part Peerakan]สาวน้อยช่างจ้อหันขวับกลับมาหาผม ดวงตาเบิกกว้างด้วยความตกใจ มือถือที่แนบหูในตอนแรกถูกเลื่อนลงข้างลำตัวผมขยับเท้าเข้าหาทิ้งระยะห่างไม่ถึงสองก้าว ยกมือขึ้นกอดอก ทิ้งช่วงต้นแขนพิงผนัง นี่เป็นครั้งแรกที่ผมได้พินิศหญิงสาวตรงหน้าชัดเจนเต็มสองตา เธอไม่ได้สวยจนสามารถสะกดใครได้ในวินาทีแรก ใบหน้าทรงกลมคล้ายกับอมซาลาเปาสองลูกอยู่ข้างแก้ม ดวงตาเรียวแต่ก็ไม่ถึงกับตี่ ปากนิดจมูกหน่อย ตามสไตล์สาวหมวยที่เกิดมาในครอบครัวคนจีนโดยแท้ เพียงแต่เธอยังมีความคมเข้มในเรื่องของคิ้วและขนตา นี่คือข้อได้เปรียบไม่งั้น…ก็แม่ชีดีๆ นี่แหละแต่ถ้าโดยรวมก็ถือว่ามองได้เรื่อยๆ ไม่เบื่อ ดูเหมือนแก้มป่องๆ นั่นจะเป็นจุดที่เรียกรอยยิ้มได้เป็นอย่างดี ขนาดผมที่ว่ายิ้มโคตรยาก ยังเกือบหลุด…ตอนนี้ผมเห็นรูปหมาตอนนี้ผมเห็นรูปหมาน้อยพันธุ์ปอมเมอเรเนียนหน้ากลมจากการตัดแต่งขนที่ถูกใช้ตั้งโปรไฟล์ มาแทนที่ใบหน้าเธอ เหมือนกันเด๊ะเลย“หืม?” ผมเม้มริมฝีปากกลั้นยิ้มพลางเอียงคอมอง ขณะเร่งคำตอบจากฝ่ายตรงข้าม เมื่อเธอใช้เวลาในการประมวลผลนานเกินไป ส่งผลให้คนถูกทักท้วงสะดุ้งเล็กน้อย“ปะ…เปล่าซะหน่อย” เธอปฏิเสธน้ำเสียงตะกุกตะกัก
CHAOTIC LOVE รักวุ่นวาย...นายจอมหยิ่ง Chaotic Love : 02 (1/2)
วันต่อมา…11:00 น.@ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง“เร็วมึง”เสียงเร่งรัดดังขึ้นพร้อมกับร่างกายฉันถูกลากไปตามหลังเพื่อนรัก ฉันเหลือกตาขึ้นมองบนพลางถอนหายใจแรงด้วยความจำยอม เพราะมันเล่นไปขุดฉันจากที่นอนเพื่อมาช่วยมันเลือกของขวัญสำหรับการจบการศึกษาอย่างเป็นทางการให้แฟนสุดที่รักอย่างรุ่นพี่ยูตะทั้งที่ไม่เกี่ยวอะไรกับฉันเลยสักนิด แต่ก็ต้องมา...ไม่นานเราก็พากันเข้ามาในร้านเครื่องแต่งกายบุรุษสุดหรู ซึ่งร้อยวันพันปี คนอย่าง มิณาริน ไม่แม้แต่จะเดินผ่าน แต่เพื่อผู้ชาย มันยอมจ่ายไม่อั้น“ช่วยเลือกหน่อยมึง” มิณพูดขึ้นขณะกระวนกระวายอยู่กับการเลือกเสื้อแจ็คเกต ราคาแพงที่ถูกจัดเรียงไว้อย่างดี ก่อนที่มันจะหยิบออกมาจากราวแล้วชูขึ้นให้ฉันช่วยพิจารณา“ก็ดี แต่กูว่าสีอ่อนไปหน่อย” ฉันว่าพลางหันไปหยิบอีกตัวที่สีน้ำตาลเข็มขึ้นมาอีกเฉดเพื่อนรักเลื่อนปลายนิ้วชี้ขึ้นไปแตะที่ขมับตัวเองหลายครั้งขณะใช้ความคิด แถมยังกลอกตามองเสื้อสองตัวสลับกันไปมา และท้ายที่สุดมันก็คว้าอีกตัวซึ่งสีเข้มขึ้นไปอีก“งั้นตัวนี้ดีกว่ามะ”“ดีเลย” ฉันตอบพร้อมยัดตัวในมือเข้าที่เดิม“ทำไมมึงไม่ซื้อเนกไท กูเห็นเขาชอบให้กัน” ฉันถาม หลังจากเราพา
CHAOTIC LOVE รักวุ่นวาย...นายจอมหยิ่ง Chaotic Love : 01 (2/2)
“กูไม่ได้ทำ” ผมเถียง“ก็มึงเป็นคนเปิดประตู” แต่มันตอกกลับด้วยเสียงที่ดังกว่า พร้อมกับโน้มตัวมาข้างหน้า คงเพื่ออรรถรสหรืออะไรสักอย่างของแม่ง“ประตูมันก็บอกชัดเจน ฝั่งไหนเข้า ฝั่งไหนออก” ผมกดเสียงต่ำในการชี้แจงขณะโน้มตัวเข้าหามันเช่นกัน“ก็ใช่ไง”ผมยกยิ้มขึ้นมุมปากทันที แน่นอนว่ามันเถียงไม่ออก แต่ประโยคต่อมานี่สิ…ส่งผลให้หน้าผมกลับมาตึงเปรี๊ยะ“แต่มึงเปิดผิดฝั่ง!”“....” นั่นเป็นตอนที่ผมเงียบและดึงตัวกลับไปแนบชิดพนักพิงเหมือนเดิม พลางคิดตามสิ่งที่ไอ้หมอไวน์พูด ใช่เหรอวะ…ผมคิดว่าผมเปิดถูกฝั่งแล้วนะ มันพลาดตอนไหนกัน?“เหอะ! ทีนี้ทำนิ่ง” ไอ้ยูตะเสริม“แล้วจะกูทำไง ก็มันเกิดไปแล้ว” ผมโพล่งออกไปอย่างคนถูกต้อนจนมุม“ขอโทษไง พูดเป็นไหม” ไอ้วาโยว่า ก่อนที่ทุกคนจะพากันโคลงศีรษะอย่างเอือมระอานี่มันต้องขนาดนี้เลยเหรอวะ ยังกะผมไปทำใครตายอย่างงั้นแหละ[Part Plernta]@คอนโด Gหลังจากที่เฮียฟิวส์เดินกลับขึ้นไป คุณหมอไวน์ก็โทรหารุ่นพี่ยูตะ เพื่ออธิบายเรื่องที่เกิดขึ้น เพื่อนรักของฉันก็เลยรีบวิ่งแจ้นลงมาภายในไม่กี่นาที ราวกับหายตัวได้ก็ไม่ปาน มีเพื่อนเป็นอีมิณ ก็ดีแบบนี้แหละ…มันไม่มีทางปล่อยฉันไว้คนเดี
CHAOTIC LOVE รักวุ่นวาย...นายจอมหยิ่ง Chaotic Love : 01 (1/2)
[Part Peerakan]@ห้อง VVIPผมกระแทกตัวลงบนโซฟาอย่างแรงด้วยความหงุดหงิด พลางหยิบมือถือขึ้นมาไล่ดูแชทของใครบางคนที่ DM หาผมทุกวัน น่าจะสักระยะหนึ่งได้ แต่ก็ไม่แน่ใจว่านานแค่ไหน ถ้าบอกว่าไม่อ่านเลยก็ดูจะเป็นการโกหกตัวเองเกินไป อ่านแค่ผ่านๆ อันนี้พอรับได้ คิดแค่ว่าเดี๋ยวเธอก็เลิกส่งไปเอง ถ้าผมไม่ตอบกลับ เพราะที่ผ่านมาก็เป็นแบบนั้น ไม่เห็นมีผู้หญิงคนไหนอดทนได้นานสักคน แต่ดูเหมือนจะไม่ใช่กับเธอคนนี้…ปลายนิ้วไล่ข้อความขึ้นไปรัวๆ ใช้เวลาพักใหญ่เลยกว่าผมเจอข้อความที่ต้องการ ส่งมาเยอะขนาดนี้เลยเหรอวะ…ถ้าตอนเรียนหมั่นเพียรเท่านี้เธอคงได้เป็นดอกเตอร์ ในอนาคตแน่[ฉันคือเพลินตา ฉันอยากรู้จักคุณ]เพลินตา…ใช่จริงๆ เป็นยัยซุ่มซ่ามที่เปิดประตูไม่ดูตาม้าตาเรือคนนั้น ว่าแต่ยุคนี้ยังมีผู้หญิงใช้ประโยคแนะนำตัวแบบนี้อยู่อีกเหรอวะ นึกว่าก๊อบปี้ข้อความที่แปลมาจากกูเกิ้ลทรานสเลทและเพราะโปรไฟล์ถูกตั้งเป็นรูปหมาน้อย ก็เลยไม่รู้ในทันทีว่าเป็นเธอ แค่รู้สึกว่าคุ้นชื่อ…แต่ที่ไม่รู้คือเธอเป็นเพื่อนกับหนึ่งในบรรดนายหญิงของแก๊ง เนื่องจากผมเป็นคนโลกส่วนตัวสูงจึงไม่ได้ให้ความสนใจคนรอบตัวเท่าไหร่นักความมั่นใจผมเพิ่มขึ
Maaari mong magustuhan
บล็อกลับ คนขับรถ
HatHU1.1K viewsสามี 2
พลอยแก้ว482 viewsLOVE ENGINEER พ่ายรักรุ่นพี่วิศวะสุดแซ่บ
DARINRAT1.6K views3P เมื่อเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อ [ซันxโมนาxแอลเจ]
คิมฮานึล512 viewsเสือร้ายขังรัก (จบเรื่อง)
วารินทร์ทิพย์5.0K viewsBreak the rules แหกกฎเฮดว๊าก
เฟยเฟิ่ง/หงษ์บิน2.4K viewsMy Honey ซูมี่จอมดื้อ
บัวน้อยลอยละล่อง332 viewsลวงรักร้ายนายเย็นชา
ดอกอ้อลู่ลม75 views
