"Anong multo? Hoy, Gelay! Ako lang ito! Yung bayad mo sa upa! Tinataguan mo ba ako, huh?!" at nang marinig ko ang pamilyar na boses ay kaagad akong nag-angat ng tingin upang masiguro nga na siya 'yon. At tama nga na ang may-ari lang pala ng apartment na tinitirahan ko ang nasa harap ko ngayon. Akala ko pa naman ay engkanto. Ano ba yan, akala ko naman ay kung sino na.Pero teka, paano niya ako nasundan dito? Saka hindi naman araw ng mga patay ngayon bakit pero putok na putok ang foundation niya? Nagmukha tuloy siyang espasol ng Laguna. Pati ba naman sa trabaho ko ay nasusundan ako ng mga pinagkakautangan ko. Huli, pero hindi kulong!Dali-dali akong tumayo upang utusan ang customer ko, na nakalimutan na yatang magsalita at mukhang nalunok na pati dila."Sir, maghugas ka muna ng mga paa sa banyo namin. At baka hindi kayanin na ng tubig na maalis ang putik sa mga paa mo." Saka ko siya mabilis na hinila papunta sa banyo ng spa namin. "Saka sir, hindi ka ba talaga magsasalita?" at ganun na
"Gelay! Yayaman na tayo! Isipin mo, 25k a month ang magiging sahod natin. Tapos libre pa raw ang pagkain at bahay natin! At may day-off din daw tayo. Jackpot talaga tayo, apir!" masayang bulalas pa ni Vienna at saka kami nag-apir. Bakas pa sa mukha niya ang labis na kagalakan.Grabe, naman Lord ang blessing, pang mabait na tao! Thank you po! Ngayon lang ata ako sumaya nang ganito. Kasi sa sobrang tagal na namin naghahanap ng trabaho ay ngayon lang kami nakahanap ng ganitong offer. Marunong naman akong mag-alaga ng aso, dahil may aso kami noon sa probinsya na si Papaw. Kaya easy lang mag-alaga ng aso para sa akin. Sa sobrang excited namin ni Vienna ay nawala na nang tuluyan ang mga antok namin. Mabuti na lang talaga at naisip ko na ngayon pumunta sa remittance center. Mukhang ito na ang matagal kong hinahanap. Pero sana ay matanggap kami. Ang layo na agad ng mga isip namin pero hindi pa kami nakakapag-apply!"Gelay, tatawagan ko muna itong number nila para makapunta agad tayo," halata p
Bakit naman kailangan mag-english, eh aso ang aalagaan namin? Hindi ba marunong makaintindi ng tagalog ang aso nila? Poreyner ba? Saka marunong naman yata si Vienna magsalita ng English eh, Kaya kaagad ko siyang kinalabit at gusto ko pang matawa nang bigla siyang mamutla, wala na, alam na this! Hindi yata kami makakapasa sa English-speaking na aso! Tinapos na ang laban. Akala ko pa naman ay si Vienna na ang pag-asa kong yumaman.Pero bawal sumuko, sayang ang 25K, Gelay! Sana naman ay maitawid namin ito. At gumana kahit ngayon lang ang utak koBaka naman may natitira pang english sa kadulo-duluhan ng isip ko. At sana ay hindi pa rin nalulusaw ang mga ito.Ipinikit ko ang aking mga mata nang mariin upang pigain mabuti ang kaalaman na meron ako."Oh, yes! I english…" bulalas ko at napahinto ako saglit sa pagsasalita. Ngumiti pa ako ng pilit sa kanya. Baka sakaling madaan ko siya sa ganito.Nang balingan ko si naman si Vienna, nagkukunwari pa siyang nag-iisip pero ang totoo ay hindi nam
"Damn!" mariin kong mura nang magising ako sa malakas na tunog ng alarm clock. Kinuha ko ang unan sa tabi at tinakip ko sa mukha. Dahil wala pa akong ganang bumangon sa ngayon. Napagod ako sa pagsunod sa owner ng isang malawak na lupain at matagal na rin kami nakikipag-negotiate sa kanila. Hindi nila binitawan ito kahit anong alok pa namin. At napakarami nilang demands noon. Kaya I decided na ako na ang haharap sa kanya. But hindi ko inaasahan ang gusto niyang gawin namin pagdating sa baluarte niya. Why do I need to do this? I don't have any idea how to play that fucking tennis! Not like that I mean, I'm not interested. But para kay Mr. Sorrano, napasunod niya ako sa gusto niya na maglaro kami. For the sake of our company. And para na rin ipakita kay Mamita na everything is under my control.Pakiramdam ko ay hindi ako makatayo sa sobrang ngalay ng mga braso at paa ko.And sa haba-haba ng paghihintay namin, mabuti na lang at na-close ko ang deal kahapon because kung hindi ay baka ubos
"Ano ba naman kamalasan ito! 25K na sana ay nawala pa! Bakit ba ang lupit ng tadhana? Masama ba tayong tao, huh?" himutok ko habang naglalakad kami ni Vienna palabas ng exclusive village. Sayang lang ang pamasahe namin, hays!Kulang na lang ay gumapang ako sa sobrang sama ng loob at panghihinayang sa trabaho na pinunta namin dito. Akala ko pa naman ang hindi na kami maghihirap ni Vienna at makakaalis na kami sa laylayan ng kahirapan.Ang hirap-hirap magsalita ng English tapos ay mauuwi lang pala sa wala? Hustisya naman! Kaya naman pala 25K ang sahod dahil kasama na pala ang buhay mo. Parang binili na rin ang kaluluwa mo kay San Pedro.Sino ba naman ang magtatagal mag-alaga sa aso na kasing taas ng giraffe at kasing taba ng elepante? Kahit yata alukin pa ako ng kalahating milyon ay hindi ko pa rin tatanggapin. Pero kung isang milyon, ay ibang usapan na 'yan! Pwede na akong pumayag nito.Grabe naman kasi ang aso nila, aba, ay hindi ka bubuhayin kapag nilapa ka. Akala ko pa naman ay sw
Ang layo na nang imahinasyon ko ng bigla akong mapadaing."Aray! Ano naman ba?" angal ko pa nang kurutin niya ako sa braso. Nakakahalata na ako, ah. Kanina pa akong sinasaktan ng kaibigan ko, hindi kaya may lihim siyang galit sa akin? At dinadaan niya lang sa ganito?"Vienna, umamin ka nga sa akin…may inggit ka ba sa kagandahan ko, huh?" Tumawa lang siya nang malakas at muli akong hinampas. "Hoy, Gelay, mas lamang ka lang ng kalahating tabo ng paligo sa akin. Kaya hindi ako naiinggit sa'yo, bruha ka! Mabalik tayo sa raket mamaya. Hindi naman tayo magbebenta ng laman. Mag-aalok lang tayo ng mga drinks sa mga customer, ganern!" paliwanag niya pa. Bakit kasi advance ang utak ko mag-isip? Kung anu-ano tuloy ang naiisip ko. Sabi niya ay malaki rin daw bayad sa amin mamaya, kaya naman tinanggap ko na rin ang raket na ito. Kahit medyo natatakot ako."Ah, ganon ba? Bakit kasi hindi mo agad sinabi. Akala ko naman ay magbebenta na tayo ng laman. Sige, game ako dyan!"Nang makarating kami sa baha
"S-sorry, Sir Zaire." Kaagad kong binitawan ang baso dahil sa hiya. Ang landi mo, Gelay! Ang sarap mong pagulungin sa sa karpet at ihagis sa dagat!Mabilis kong dinampot lahat ng baso at saka ko nilagay sa tray at nagmamadali pa akong tumayo. Nakakahiya naman kay Sir Zaire, kabago-bago ko pa lang ay palpak na agad. Yung unggoy kasi na yon, paharang-harang. Pasalamat siya at hindi ko nakita ang pagmumukha niya!"Careful, okay?" Tumango-tango na lang ako at saka ako nagpaalam na babalik na sa labas upang kumuha ng bagong alak pero pigilan niya ako. Yung kasama ko na lang daw na lalaki ang magdadala sa kanila ng alak sa taas. Baka raw kasi matumba na naman ako at ano pang mangyari sa akin. Nagmukha pa tuloy akong lumpo sa paningin niya. Kasalanan talaga ng unggoy na yon! Siguro pangit at matanda na siya. "Oh, bakit ganyan ang mukha mo? May problema ba?" kaagad na tanong ni Vienna pagdating ko sa labas. "Nabangga ko kasi yung unggoy na kaibigan ata ni Sir Zaire. Natapon tuloy ang hawa
"Hoy, vakla ka! Ang haba ng hair mo kanina, huh! Pinagtanggol ka pa ni Sir Zaire. Iba ang kaibigan ko, gustuhin! Sana all na lang kami nito! Ayieeeee, ganda yern?" tukso pa ni Vienna sa akin. Ewan ko ba sa kanya at kung anu-anong chismis ang nasasagap niya. Hindi naman ganun ang pagkakaintindi ko sa pagtatanggol ni Sir Zaire sa akin kanina. Maginoo lang siguro talaga siya kaya ganun ang naging reaksyon niya sa ginawang pambabastos ng lalaki sa akin.At saka matapos kasi ang nangyari kanina ay pinayagan na ako ni Sir Zaire na bumalik sa locker at wag nang tapusin ang halos kalahating oras pa sana na trabaho. Siguro para hindi na rin magkagulo pa o ano pa man sa labas. Nakakahiya tuloy sa kanya. "Vienna, anong nangyari pala kanina sa labas?" tanong ko habang busy siya sa paglalagay ng gamit sa loob ng bag. Pauwi na rin kasi kami dahil sarado na ang bar. Hihintayin na lang namin ang sahod namin sa gabing ito. Nakakapagod pero ayos lang. Kahit pa ang daming nangyari na hindi ko inaasahan