MasukPagkatapos tikman ang nilutong pork adobo ay inalis ni Katrina ang apron, naghain sa lamesa at akmang uupo upang magsimulang kumain nang matigilan. Naalala niya ang lalaki, hindi lang pala siya ang naroon sa bahay, mayroon nga pala siyang kasama doon.
Sanay siyang mag isa simula noong magkolehiyo at mag aral sa Maynila, she was on her own and did everything by herself, kaya natutunan niya ang lahat ng gawain bahay pati na ang pagluluto. Tumayo siya at kumuha ng isa pang plato sa paminggalan pagkatapos niyang ilagay iyon sa lamesa ay naglakad siya upang yayaing kumain ang lalaki. Pinalaki siya ng kanyang mga lolo at lola na magkaron ng konsiderasyon sa mga tao sa paligid niya. Makokonsyensya naman siya kung mauuna siyang kumain samantalang wala pang kain ang estrangherong lalaki. Pagkalabas niya ng kusina ay bahagya siyang nagulat nang makita niya ang lalaki na nakatayo at tahimik na pinagmamasdan ang mga larawan sa ibabaw ng divider. Nilapitan niya ito at nagsalita. "They were my grandparents," agaw niya sa atensyon nito. Saglit itong tumingin sa kanya pagkuwan ay muling ibinaling ang atensyon sa mga larawan. "Sila na ang tumayong mga magulang ko simula pa noong sanggol ako," aniya, "Pinalaki nila ako at minahal, masaya kami noon kahit tatatlo lang kami sa pamilya," aniya pa na wala sa sariling inabot ang litrato ng kanyang lolo. "Namimiss ko na ulit na magkakasama kaming tatlo, namimiss ko na ang mga tawanan, kwentuhan at masasayang sandali na magkakasama kami, yung kumpleto kami...dito sa bahay na ito," hindi niya napansin na naging emosyonal siya sa harap ng lalaki. She bit her lower lip to stop her tears to fall. Napansin naman niyang nakatingin sa kanya ang lalaki. Malalim siyang nagbuntong hininga pagkuwan ay ibinalik ang litrato sa divider, she tried to compose herself. Hindi niya alam kung bakit mabilis niyang naibahagi dito ang ilan sa importanteng parte ng buhay. "Mabuti at gising ka na, nakapagluto na ako ng tanghalian, sumabay ka na sa akin kumain," yaya niya sa lalaki. Habang nasa hapagkainan ay tahimik na kumakain si Katrina at ang lalaki, nakaramdam siya ng pagkailang lalo na at panay ang pagsulyap sa kanya ng lalaki. Nagbuga siya ng hangin at nagsalita. "Kumusta ang nararamdaman mo? Sumasakit pa ba ang ulo mo?" tanong niya. "It's not that bad anymore, but my body still hurts," sagot nito. Tumingin siya dito at nakita niyang nahagod nito ang likod at balakang, mukhang mas sumakit ang katawan nito sa pagkakatulog sa sofa kaysa sa aksidente. Sa tangkad kasi nito ay hindi ito kasya sa mahabang upuan. Nakonsensya naman tuloy siya. Muli siyang nagbuntong hininga. "Bibigyan kita ng gamot mamaya, ubusin mo na rin ang pagkain mo para naman makabawi ka ng lakas," sabi niya. Napansin niya ang kakaibang tingin ng lalaki, hindi lang niya mahulaan kung anong ibig niyong sabihin. "By the way, since wala ka pa rin maalala at nagpapagaling ka, you can stay here in my house." Aniya. Hindi pa rin nito inaalis ang tingin sa kanya, natuyuan yata siya bigla ng lalamunan kaya napainom siya ng tubig. "Is it okay if I stay here with you?" seryosong tanong nito. "Oo naman, wala nama akong kasama dito," kaswal na sagot niya. "Aren't you afraid of me?" curious na tanong nito. 'May nangyari na nga satin, matatakot pa ba ako na may gawin kang masama?' Gusto niyang sabihin. Umiling siya. "Hindi, atsaka marunong ako ng karate at jujutsu, so I can protect myself." kibit balikat na sagot niya. At totoong nag aral siya ng self defense pagkagraduate niya ng kolehiyo noon. Natigilan siya nang marinig niya ang mahinang pagtawa nito. His chuckle sent a shiver down her spine. Darn! Ano ba itong nararamdaman ko? "Anong nakakatawa?" maang na tanong niya. "Nothing," maikling sagot nito. "Tsk, kumain ka na nga lang," pag irap niya dito pero sa loob niya ay napakabilis ng tibok ng puso niya. "Yeah, by the way it is good, masarap kang magluto," komento nito, tumingin siya dito pagkuwa'y napangiti. "Thanks but no thanks, alam ko naman iyon no!" nakatawang sabi niya. Ngumiti na rin ito sa kanya. Mukha naman itong mabait, sumungit lang siguro dahil sa pagkakaaksidente nito. Nagising si Katrina nang hapon na iyon, napahaba ang tulog niya. Lumabas siya ng kanyang silid at bumaba ng hagdan, gusto niyang magkape kaya sa kusina siya tumuloy. Habang nagsasalin siya ng tubig na mainit sa tasa ay biglang bumukas ang pinto ng banyo. Her eyes widened in surprise when she saw the man, wala itong kahit anong suot maliban na lang sa maikling towel na tumatakip sa ibabang bahagi nito. Kahit nakita na niya ang hubad nitong katawan noong gabing may mangyari sa kanila, iba pa rin ang epekto nito sa kanya. "Dammit!" He cursed loudly. Napako pa rin sa kinatatayuan si Katrina. "There's no water supply?" sabi ng lalaki na hindi napansin na naroon siya. Hindi napigilan ni Katrina na hagurin ang magandang katawan ng lalaki. From his handsome face to his broad shoulders, to his chiseled torso to his six pack abs down to his navel, every inch of him was a masterpiece of physical perfection! Tumigil ang mga mata niya sa bahaging natatakpan ng maikling tuwalya. That imposing bulge was teasing her mind once more, sending her thoughts into a frenzy. Ganon na lamang ang pamumula ng magkabilang pisngi niya. Shocks! What a sexy handsome man! Gazing at his flawless physique, parang namatanda si Katrina, frozen in a moment of pure admiration. Kaya naman napasigaw siya nang madampian ng mainit na tubig ang kanyang kamay. "Awww!" nakangiwing bulalas niya habang winawagayway ang napasong kamay. Kaagad naman siyang nilapitan ng lalaki. "Are you okay, Rina?" nag aalalang tanong nito. Tila lumundag ang puso niya nang marinig ang nag aalalang tinig nito, and the way he said her name sent a warm shiver down her spine. Nang dumampi ang mga daliri nito sa kanyang napasong kamay, isang mumunting spark ng kuryente ang nagpagising sa kanyang nerbiyos. "Namumula, saan nakalagay ang ointment?" tanong nito. Wala sa sariling itinuro niya ang itaas na kabinet. Tumalikod naman ito upang kunin ang medicine kit. Katrina swallowed hard, kung gaano kaganda ang harap nito ay ganon din ang likod nito. His back was sculpted work of art, every muscle meticulously defined, pero napansin niya ang ilang mahahabang peklat sa likuran nito at ang malaking tattoo nito, a lion with a crown. Anong nangyari sa likod niya? Sino ba talaga siya? Anong tunay niyang pagkatao?Naramdaman ni Katrina ang paghawak ng lalaki sa kamay niya, inangat niya ang ulo kahit madilim sa loob ng kabinet ay ramdam niyang nakatingin din ito sa kanya, pinisil nito ang kamay niya na tila ba sinasabing maghanda siya para sa anumang mangyayari.Narinig niya ang pag ingit ng kabinet, alam niyang makikita at mahuhuli na sila nito. Lalong humigpit ang paghawak ng lalaki sa kamay niya. Ang mga paghinga nila ay mabigat at mabilis dahil sa nerbyos.Bigla, isang matinis na tunog ang narinig niya, tila tunog na nanggagaling sa cellphone. Tumigil sa paglapit ang lalaki sa labas ng kabinet."Tumatawag si boss," anito, at lumayo sa kabinet.Tila nakahinga nang maluwag si Katrina at ang lalaki, hinintay nilang makalabas ang mga tao sa silid. Pagkatapos ng ilang minuto, tuluyan nang lumabas ang mga ito, at muling tumahimik ang silid."I think they're gone," sabi niya sa lalaki.Hindi umimik ang lalaki, kaya nagsalita ulit siya."Puwede na siguro tayong lumabas." Aniya. Saglit siyang natig
"Where are you going?" Natigil ang paglabas ni Katrina ng pinto nang marinig niya ang tinig ng lalaki. Kabababa lang nito ng hagdan at naglakad palapit sa kanya. Inayos niya ang suot na itim na hoodie jacket. "Ah, diyan lang may gagawin lang ako," sabi niya. Nakita niya ang pagbangon ng kuryusidad nito. "Anong gagawin mo?" Muling tanong nito. "Basta. Hindi mo na kailangan malaman." Sabi niya na akmang lalabas nang pigilan siya nito sa braso. "I'm coming with you." Seryosong sabi nito. Maang na tiningnan niya ito. Kahit ayaw niya itong isama ay mukhang magpupumilit itong sumama. Nagbuntong hininga siya tanda ng pagsuko. "Bahala ka." Napilitang sabi niya. "Pero teka, hintayin mo ako diyan." Aniya na bumalik sa itaas ng bahay. Bumalik siyang may hawak na itim na hoodie jacket. Binigay niya iyon sa lalaki. "Para saan to?" Nagtatakang tanong nito. "Isuot mo na lang, jacket ko iyan, oversized naman yan kaya kasya yan sayo." Aniya, hindi na ito nagtanong pa.
Nawala sa sarili si Katrina ng muling kunin ng lalaki ang kanyang kamay at maingat na pinahiran ng ointment ang napasong balat. "Bakit ba parang wala ka sa sarili mo?" tanong nito. Bakit? Tatanungin mo ako ng bakit? Ikaw ba naman ang humarap sa akin na ganyan lang ang suot! Sigaw ng isang bahagi niya. "Oh, ganyan ka ba kapag bagong gising?" Curious na tanong pa nito. Hindi, ngayon lang! At sayo lang! "Ah, o-oo, natutulala ako sandali kapag bagong gising," pagsisinungaling niya. The man smiled at her. "Ang weird mo," nakangiting komento nito. Nagrigodon ang puso niya. Darn! Huwag mo akong ngitian ng ganyan, please lang! "Oo na, weird na kung weird!" aniya na akmang babawiin ang kamay pero mahigpit nito pala iyong hawak, tuloy ay hindi sinasadyang mapasubsob siya sa hubad nitong katawan. Shit! Ang bango bango niya! Kaya yata niyang singhutin habang buhay ang bango sa katawan nito, at hindi siya magsasawa. Ilang sandali pang nakadikit ang mukha niya sa mati
Pagkatapos tikman ang nilutong pork adobo ay inalis ni Katrina ang apron, naghain sa lamesa at akmang uupo upang magsimulang kumain nang matigilan. Naalala niya ang lalaki, hindi lang pala siya ang naroon sa bahay, mayroon nga pala siyang kasama doon. Sanay siyang mag isa simula noong magkolehiyo at mag aral sa Maynila, she was on her own and did everything by herself, kaya natutunan niya ang lahat ng gawain bahay pati na ang pagluluto. Tumayo siya at kumuha ng isa pang plato sa paminggalan pagkatapos niyang ilagay iyon sa lamesa ay naglakad siya upang yayaing kumain ang lalaki. Pinalaki siya ng kanyang mga lolo at lola na magkaron ng konsiderasyon sa mga tao sa paligid niya. Makokonsyensya naman siya kung mauuna siyang kumain samantalang wala pang kain ang estrangherong lalaki. Pagkalabas niya ng kusina ay bahagya siyang nagulat nang makita niya ang lalaki na nakatayo at tahimik na pinagmamasdan ang mga larawan sa ibabaw ng divider. Nilapitan niya ito at nagsalita. "They w
Napanganga naman si Katrina sa pagkagulat. "What? You don't remember?" she asked, her voice lipped with concern, her eyes searching his face for answers. Umiling ang lalaki. Hindi kaya may amnesia siya? Nakalimutan niya ang mga nangyari at buong pagkatao niya dahil sa aksidente. Tiningnan niya ang benda nito sa ulo, nanlaki ang mga mata niya nang makitang dumudugo iyon. "Ah! Your wound is bleeding!" turo niya sa sugat sa noo nito. Hinawakan nito ang noo na mabilis naman niyang inalis. "Don't touch it! Baka maimpeksyon," sabi niya. Sumulyap ito sa kanya, muli siyang nailang sa paraan ng mga tingin nito. "Saglit lang, diyan ka lang, huwag mong hahawakan ha," aniya na iniwan ito saglit at nagpunta sa kusina, muli niyang kinuha ang medicine kit. Naupo siya sa tabi ng lalaki at walang imik na tinanggal ang benda nito, nilinis niya iyon at nilagyan ng bethadine. Hindi kaya humampas nang malakas ang ulo nito kaya nagka-amnesia ang lalaki? Pero may alaala din kaya ito no
Kumilos ang lalaki at hinila ang dalawang hita ni Katrina. "Let me in," anas nito. Saglit siyang napatda nang itapat nito ang malaking bagay na iyon sa kanya, napaatras naman siya at nagsalita. "Wait, this is my first time, sa tingin ko hindi iyan kakasya." Aniya, nasa tinig ang matinding nerbyos. Saglit itong tumitig sa kanya pagkuwa'y lumapit at bumulong sa kanyang tenga. "Trust me, it'll fit," he whispered, his breath warm against her skin, kinilabutan siya, iyon kilabot na abot hanggang kasuluksulukan niya. Hindi niya alam kung saan nanggaling ang tiwala niya dito kahit doon lang niya ito nakilala. Mariin siyang napapikit nang maramdaman niya ang malaking bagay na iyon sa kanyang pagkababae. Humigpit ang mga yakap niya sa malapad nitong likod nang dahan-dahan nitong ipasok iyon. And when that massive thing finally enter her. Pain contorted her face, and she let out a anguished cry. "Aww...hhnn.." halos bumaon ang mga kuko niya sa balat nito. He kissed her s







