CHAPTER III (Moving out)

 “AYOS KA lang ba? Bakit parang pumayat at matamlay ka?” salubong kay Toni ni Manang Carla—na kasambahay ni GB— nang makarating siya sa bahay nito. 

 Pagka-out niya sa trabaho ay dumeretso siya kaagad sa bahay nito para kunin ang kanyang mga gamit. Para kasing uulan. Ayaw niyang ma-stuck sa traffic at maabutan ng ulan.

Noong isang araw pa sana niya kukunin ang kanyang  mga gamit kaya lang marami siyang inasikaso. Naghanap siya ng mga documents niya para sa kasal nila ni GB. Kailangan pa daw kasi nitong mag-apply ng permit to marry. Hindi lang iyon, pabalik-balik din sila sa ospital. 

Ngayon lang siya nagkaroon ng oras dahil hindi siya isinama ni GB sa ospital. May iba daw kasi itong pupuntahan.

“May sakit ka ba?” tanong ni Manang Carla. 

 “Okay lang po ako. Baka napagod lang. Sabi ni GB ay naayos n’yo na ang lahat ng gamit ko.” 

 Naging malungkot bigla ang aura ni Manang Carla. “Nag-away ba kayo ni Sir GB? Isang linggo ka yatang hindi umuwi dito.”

 “Hiwalay na po kami,” deretsahang saad ni Toni. “Nandito po ako para kunin ang mga gamit ko.”

 Nanlaki ang mga mata nito. “Bakit kayo naghiwalay?”

 Ngumiti si Toni. “Sa kanya n’yo na lang po itanong.”

Dahil totoo namang hiwalay na sila ni GB kahit pa may kasunduan silang magpakasal. At hindi na niya problema kung paano ipaliwanag sa kasambahay nito ang set up nila. Tutal hindi na rin naman siya titira sa bahay na iyon.

 Hinawakan ni Manang Carla ang kanyang braso. “Kumain ka na ba? Nagluto ako ng paborito mo—”

 Ngumiti siya at marahang tinanggal ang kamay nito na nakahawak sa kanya. “Samahan n`yo po ako sa taas. Sa room ni GB.”

“Si-sige,” atubili nitong sabi.

 Sabay silang umakyat sa hagdanan at nang makarating sa second floor ay binuksan ni Manang Carla ang silid ni GB. 

 Nasa gilid ng kama ang dalawang bag at may mga libro pa siyang nakapatong sa bedside table. 

Sandali niyang sinuri ng tingin ang silid. May nakita siyang bag na nakapatong sa island counter papunta sa closet nito. Hindi sa kanya ang bag na iyon dahil maganda at luxurious iyon. And that proved na may dinala nga itong ibang babae sa bahay nito. 

And it made her uncomfortable. 

Mabagal siyang naglakad palapit sa kanyang mga bag.

 “Naghahanap pa ako ng bag na lalagyan ko ng mga libro mo,” sabi ni Manang Carla.

 Alam niyang hindi totoo iyon. Ayaw lang nitong umalis siya kaagad kaya hindi nito inayos ang kanyang mga libro.

 Ngumit  lang siya at sinuri ang loob ng kanyang bag. Nakita niya doon ang mga alahas na niregalo sa kanya ni GB.

 Kinuha niya ang mga iyon at inilagay sa ibabaw ng kama. “Pakisabi po kay GB na ibinabalik ko na ang mga ibinigay niya sa akin.”

 Kinuha ni Manang Carla ang mga alahas at inilagay iyon sa island counter.

 “Si sir GB rin ang bumili ng mga libro mo. Ibabalik mo rin ba `yan sa kanya?” tanong nito nang makabalik.

 Mabilis na lumapit si Toni sa mga libro. “Akin na `to. `Yong mga alahas lang po ang ibabalik ko.” 

 Tumawa si Manang Carla. “Puwede mo nang iwanan `yan dito kasi alam ko na babalik ka naman.”

 “Hindi na po ako babalik,” mahina niyang sabi.

 “Normal lang iyan na magkatampuhan ang mga magkarelasyon,” sabi nito sa kanya.

 Hindi na siya nagsalita pa. Isinalansan niya ang mga libro nang makaramdam siya ng pagkahilo. 

 Napapikit siya at napahawak sa kanyang sintido. The room spun around her and a disorienting wave made her feel like she was spinning. Her vision blurred, and her stomach lurched.

 Mabilis na lumapit sa kanya si Manang Carla. “Ano’ng nangyayari sa `yo?” tanong nito.

 Umupo si Toni sa kama. “Nahihilo po ako. Hindi kasi ako kumain ng lunch kanina.”

 “Hindi ka pinakain ni GB?” bulalas ni Manang Carla. “Parang nawawala na sa katinuan ang batang `yon at hindi naman ganoon ang ugali niya—”

 Napatigil sa pagsasalita si Manang Carla nang bumuhos ang malakas na ulan.

 “Dito ka na maghapunan. Mamaya ka na umalis kapag wala nang ulan,” sabi nito.

“Hindi na po. Kailangan kong umuwi sa apartment ko,” aniya. 

Baka kasi maabutan pa siya doon ni GB. 

“Mababasa ang mga libro mo kapag namilit kang umalis,” sabi ni Manang Carla. 

 Tumango lang siya rito dahil pakiramdam niya ay nahihilo na naman siya. Mahigpit siyang kumapit sa kubre kama.

Kailangan na niya talagang magpa-check up sa doktor. Pakiramdam niya kasi ay hindi na normal iyong palagi siyang nahihilo. 

Napatingin siya kay Manang Carla nang titigan siya nito nang mabuti na tila sinusuri siya.

“Hindi kaya buntis ka?” tanong nito. 

“Ho?” Kinabahan bigla si Toni. “Imposible po `yon.” 

“Alam ba `to ni GB?”

Sinubukan niyang salubungin ang titig ni Manang Carla para depensahan ang kanyang sekreto. 

“Hindi po ako buntis. Kakatapos lang po ng period ko,” buo ang boses niyang sabi kasabay ng panalangin na sana ay paniwalaan siya nito.