Tahimik kong sinasagutan ang isang take home activity namin sa school, nang bigla akong mabulabog sa marahas na pagbukas ni Mama ng pinto ng kuwarto ko."Ma?" tawag ko sa kanya pero hindi niya ko pinansin. Dumiretso siya sa cabinet ko at basta na lamang kumuha ng mga damit ko roon, bago hinila ang isang maleta at inihiga ito sa kama."Anong ginagawa mo, Ma?" nagtataka kong tanong sa kanya ng makalapit."Aalis tayo." Mababakasan ng pagkataranta ang kanyang boses.Kumunot ang noo ko. Wala kasi akong matandaan na lakad namin ngayong araw. Isa pa ay gabi na."Saan po tayo pupunta?" Sinusundan ko lamang ng tingin ang basta na lamang niyang pagsasalansan ng mga gamit ko.Saglit siyang tumigil sa ginagawa para harapin ako. Nagulat pa ko nang mahigpit niyang hawakan ang magkabila kong balikat."Nathalia, listen to what Mama will say, okay?"Napatango na lang ako. Still clueless of what's happening.Malalim siyang napabuntong hininga bago nagsalita. "We need to get out of here as soon as possi
Tatlong araw na ang lumipas magmula ng pumunta kami sa private resort ng pamilya ni Stephen. Pero hanggang ngayon ay binabagabag pa rin ako ng naging sagot niya sa tinanong ko sa kanya."Kasi mahal kita."Malalim akong napabuntong hininga habang nakatitig sa kisame. Kanina pa ko gising pero hanggang ngayon ay hindi ko magawang kumilos para bumangon.Pagkatapos niyang sumagot ng gabing 'yon ay dali-dali siyang tumayo at umalis. Hindi na namin nagawang tapusin pa ang laro at tahimik na bumalik na rin kami sa kanya-kanya naming mga kuwarto. Hanggang sa naging biyahe namin pauwi ay wala ng salita na namagitan sa bawat isa sa 'min. Hindi ko na tuloy nagawang komprontahin sina Damon at Mads nang dahil sa mga nakakalokang tanong na ibinato sa kanila nina Harold at Albert.Magmula ng araw na 'yon ay tuluyan na kong hindi kinibo ni Stephen. Magkasama nga kami sa iisang bahay at magkatabi sa iisang kama. Pero pakiramdam ko ay wala naman siya.I should be happy. Dahil bukod sa hindi na niya ko k
Napabuntong hininga ko habang nakatitig sa puting envelope na naglalaman ng imbitasyon galing sa kaibigan ni Stephen na si Oliver Garcia. Katatapos ko lang itong basahin at imbitado kaming dalawa ni Stephen para sa gaganapin na charity ball na inasikaso mismo ng kanilang pamilya sa isang hotel.Sa totoo lang ay hindi ko alam kung ano ba ang dapat kong maramdaman. The charity ball's purpose is to help the street children and the oldies from the home of the aged.But as what Stephen has told me, most of the attendees are members of the underground society.With that, I can't help but to think if that event is just a front for their illegal activities.Natigilan ako sa pag-iisip nang biglang bumukas ang pinto at pumasok si Stephen. Kumunot ang noo ko nang mapansin na mayroon siyang dala-dala na dalawang malaking box."Wear this for the event later. I'll just wait for you outside. Just be prepared within an hour.""Kailangan ko ba talagang sumama ro'n?" tanong ko sa kanya bago pa man siya
Masakit ang ulo at mga mata ko nang magising kinabukasan. Halos hindi kasi ako nakatulog nang dahil sa sinabi ni Stephen kagabi. Mabuti na lang at maaga siyang umalis ngayon. Dahil sa totoo lang ay hindi ko alam kung paano ko ba siya haharapin.Natatakot ako na baka traydurin ako ng sarili kong puso. Dahil sa bawat araw na dumaraan, pakiramdam ko ay unti-unti na 'tong lumalambot at nahuhulog.That can't be.Hindi na kami nag-usap pa hanggang sa makauwi kami kagabi. Pero hawak-hawak niya ang kamay ko buong biyahe, habang ang isa naman niyang kamay ay nagmamaneho. Gustuhin ko mang alisin 'yon ay hindi ko naman nagawa. Kahit anong tanggi ko naman kasi ay alam ko sa sarili ko na magaan sa pakiramdam ang gano'ng simpleng gesture niya.It almost made me forget that the man beside me is my kidnapper. How I wish that we met in a different circumstances.Humihikab na bumaba ko ng hagdan. Pormal naman akong binati ng ilang tauhan ni Stephen na nakasalubong ko.Ngiti at tango lang ang naging tug
My eyes automatically closed the moment our lips met. He lifted me up that made me encircled my arms around his neck and wrapped my legs around his waist. His hands went down on my butt, supporting my weight.Our lips were still locked to each other the moment he starts to walk. In a snap of a finger, I suddenly found myself lying on our bed.His kisses were aggressive, as if he was longing for this moment to happen. He then bit my lip that made moan. We are both catching our breath the moment he pulled away. I opened my eyes and found his that is already staring at me."I love you, Nathalia."This is the second time that he said those words directly. Still, his voice sounds so sincere that made my heart flutter. Since the very first time those words slipped out of his mouth up until now, nothing has been changed in the way he said it.God. I still can't believe that this guy really loves me. I was trying really hard to stop the foreign feeling that's starting to bloom inside of me th
Nagising ako nang dahil sa sinag ng araw na tumatama sa 'king mukha. Agad na itinakip ko ang kanang kamay sa 'king mga mata bago dahan-dahang bumangon.Sa pagkakaalala ko ay naibaba ko naman ang kurtina kagabi. Marahil ay si Stephen—Muntik na kong mapahiyaw sa gulat nang may biglang pumulupot na braso sa beywang ko. Napalingon ako sa tabi ko at doon ay mahimbing na natutulog si Stephen.Hindi ko napigilan ang mapangiti. Yesterday, our body become one. I officially become a woman.Nag-init naman ang pisngi ko nang muling maalala kung paano naglakbay ang kanyang kamay sa katawan ko, maging ang mabilis na paglalabas-masok niya sa loob ko. Pakiramdam ko ay tila naiwan ang bakas ng mga haplos niya sa kabuuan ko at hanggang ngayon ay para kong kinikiliti.Agad na ipinilig ko ang ulo at pilit na ibinaon sa malalim na parte ng memorya ko ang nangyari, bago muling napatingin sa asawa ko. Bakas ang pagod sa kanyang mukha kaya hindi ko naiwasan ang masuyong haplusin 'to.Ngunit agad na binawi k
Malawak ang ngiti ko habang nakatingin sa daan. Ibinaba ko ang bintana at hinayaan na tangayin ng malakas na hangin ang buhok ko. Nasulyapan ko pa sa side mirror ang kotseng minamaneho naman ni Cole na kasunod lang namin."You look happy," puna ni Stephen sa 'kin.Napatango naman ako. "Yes, I am." Tahimik lang akong nakatingin sa labas, nang marinig ko ang malakas niyang pagbuntong hininga. Kunot noo ko siyang nilingon."Problem?"Bahagya niyang niluwagan ang suot na necktie. "Ayaw mo ba talagang pasamahan kita kay Cole hanggang sa loob? It's better to be safe. Paano na lang kung mayroon palang tauhan sa loob ng school n'yo ang mga kalaban ko? Hindi ka kaagad masasaklolohan ni Cole kapag nagkataon."Natawa naman ako nang dahil sa sinabi niya. Summer break is finally over. Kaya naman ay balik estudyante mode na ulit ako ngayong araw.Ayaw pa nga kong payagan pumasok ni Stephen no'ng una. Mas ligtas daw kasi kung sa bahay na lang ako mag-aaral. Ikukuha na lang daw niya ko ng magaling n
Stephen's POVDumiretso na ko sa kumpanya pagkahatid ko kay Nathalia. Nang makarating sa opisina ko ay agad na tumayo ang nagsisilbi kong assistant na si Jeff upang batiin ako."Magandang umaga po, Sir Stephen. Nasa loob na po sina Sir Ashter," magalang niyang imporma sa 'kin.Tinanguan ko lang siya bago dumiretso na sa loob. Napailing na lang ako nang sa pagpasok ko ay bumungad sa 'kin ang magagaling kong mga kaibigan na animo'y mga nakatambay lang sa kanya-kanya nilang mansyon.Mayroong nakaupo sa mismong mesa ko, sa silya ko at ang ilan naman ay nagkukulitan sa mahabang sofa na nasa isang tabi.Naiiritang naglakad ako palapit sa puwesto ko at itinulak paalis sa ibabaw ng mesa si Ace. Sapilitan ko namang itinayo mula sa pagkakaupo sa silya ko si Shantel, bago malakas na ipinukpok ang prenteng nakataas na paa ni Ashter na nakaupo naman sa swivel chair sa tapat ng puwesto ko.Umupo na ko nang maayos bago sinamaan ng tingin si Ash. "Palilinisan ko na naman tuloy ang mesa ko nang dahil