Maghapon nang abala si Scarlett sa mga kontrata at legal na papeles kasama si Darius, lahat iyon tungkol sa paglilipat ng shares ng kumpanya.
Hindi na niya namalayan na palubog na ang araw at kanina pa pala namatay ang cellphone niya.
Samantala, si Tobias naman ay kanina pa balisa sa katahimikan dahil wala man lang paramdam ang asawa. Hindi na siya nakatiis at umiretso siya sa care facility, ramdam ang bigat sa dibdib habang nagmamaneho.
Pagdating ni Tobias roon, abala si Erenea sa therapy session. May caregiver na nakaupo sa tabi nito, kinakausap ito at nagtatanong ng ilang bagay para hindi mawala ang atensyon.
Tahimik naman na pumasok si Tobias, maingat na hindi gumawa ng ingay para hindi magambala ang therapy. May dala rin siyang ilang paper bags na may lamang supplements, at marahan nitong inilapag iyon sa mesa.
Agad na tumayo ang caregiver at magalang na bumati. “Mr. Aldama, magandang hapon po.”
“Kumusta si Lola Erenea
Habang binubuklat ni Darius ang mga papel, sandali siyang tumigil. Tumalim ang tingin niya, mahirap basahin ang nasa isip. “At ano naman ang kinalaman niyan sa akin?”Sa tapat niya, nakasandal si Dawn sa mesa, nakangiti habang may kapilyuhang kumikislap sa mga mata. “Nag-away si Scarlett at si Tobias kaya siya umalis. As Tobias’ uncle, shouldn’t you step in and play peacemaker?”Bored na napatingin si Darius sa kaibigan. “Wala ka na talagang maisip na libangan, ano?”Napatawa naman si Dawn. “Relax, binibiro lang kita. Alam ko naman na kahit pa pakasalan mo si Devine, wala ka namang pakialam sa mga issue nilang mag-asawa.”The mention of Devine wiped away the last hint of warmth from Darius’ face, leaving only cool detachment behind.Napansin ‘yon ni Dawn kaya nagkunwari itong giniginaw. Maya-maya pa ay hindi na naman ito nakatiis na hindi banggitin ang pangalang iyon. “Pero... seryoso na talaga. Sigurado ka ba talaga kay Devine? You two don’t seem like a good fit.”Hindi na ito pinasa
Nakatayo si Scarlett sa front desk ng hotel, abala sa pag-check in at pagbabayad ng bill. The soft hum of the lobby filled the air, blending with the faint scent of polished wood and fresh lilies from a nearby vase. Kakapirma pa lang niya sa huling dokumento nang isang matinis at pamilyar na boses ang bumasag sa katahimikan."Look who's here!"Napalingon si Scarlett, bahagyang nagulat. Bumungad sa kanya ang mukha ni Dawn, ngiti-ngiti ito sa kanya na akala mo ay may nakakatawa."Dawn..." seryosong bati niya rito."Hello, Scarlett." He gave her an easy smile, nodding toward the suitcase at her side. “What brings you here?”"Medyo may hindi pagkakaintindihan sa bahay. Kami ni... Tobias. Kailangan ko lang ng ilang araw na pahinga, malayo sa kanya."“Ah, a quarrel with him?” His brow lifted slightly. “So you’re giving each other some space?”Hindi sumagot si Scarlett. Ang katahimikan
Sa loob ng care facility, tahimik na kumakain ang matandang si Erenea sa kanyang kwarto. Amoy sabaw at gamot ang paligid. Sa tapat nito ay naroon, nakaupo ang tagapag-alaga rito, malumanay itong nakangiti habang binabantayan ang matanda, paminsan-minsan ay tinutulungan itong isubo ang pagkain.Sa bungad ng pinto, nakatayo naman roon si Scarlett, hindi makagalaw. Nakatingin lang siya sa kanyang lola, habang mabibigat na alon ng lungkot ang paulit-ulit na bumabangga sa dibdib niya. Sa bawat paghinga niya ay lalo niyang naramdaman kung gaano na kahina si Erenea... tila nawawala sa sarili, naglalakbay kung saan-saan ang isip, kung minsan ay tuluyan nang nawawala.Kung hindi dumating si Darius ngayong gabi, ayaw na niyang isipin kung ano pa ang puwedeng mangyari.Kamakailan, madalas nang mawala sa sarili ang lola niya. Pati ang sarili ay nakakalimutan na rin kung ano ang pangalan. Parang mga lobo ang mga alaala nito, lumilipad palayo, minsan bumabalik, pero kadalasan
Itinaas ni Scarlett ang kamay para takpan ang nakakasilaw na ilaw ng headlights. Biglang huminto ang sasakyan ilang dipa lang ang layo sa kanya, at muntik na siyang mabangga. Napasinghap siya, halos hindi makahinga sa kaba.Bumaba ang bintana at lumitaw ang driver, halatang nabigla ang itsura.Dahan-dahan niyang ibinaba ang kamay, pero natigilan nang mapansin niyang dahan-dahan ding bumababa ang tinted na bintana sa likod.There, sitting upright with a rigid composure, was a man whose presence carried a weight of authority. The familiar cold, sharp, and commanding aura.“Dar... Darius?” Nanigas si Scarlett sa kinatatayuan, mabilis ang tibok ng puso. Parang kusa siyang napatakbo palapit sa sasakyan.Bigla namang tumalim ang mukha ni Darius nang makita siya. “Gusto mo bang mamatay?” malamig at mabigat ang boses nito, halatang pigil ang inis at pag-aalala. "Hindi ka naman siguro bulag para hindi mo makita ang stoplight!"She had darted into the street without thought, traffic roaring aro
Maghapon nang abala si Scarlett sa mga kontrata at legal na papeles kasama si Darius, lahat iyon tungkol sa paglilipat ng shares ng kumpanya.Hindi na niya namalayan na palubog na ang araw at kanina pa pala namatay ang cellphone niya.Samantala, si Tobias naman ay kanina pa balisa sa katahimikan dahil wala man lang paramdam ang asawa. Hindi na siya nakatiis at umiretso siya sa care facility, ramdam ang bigat sa dibdib habang nagmamaneho.Pagdating ni Tobias roon, abala si Erenea sa therapy session. May caregiver na nakaupo sa tabi nito, kinakausap ito at nagtatanong ng ilang bagay para hindi mawala ang atensyon.Tahimik naman na pumasok si Tobias, maingat na hindi gumawa ng ingay para hindi magambala ang therapy. May dala rin siyang ilang paper bags na may lamang supplements, at marahan nitong inilapag iyon sa mesa.Agad na tumayo ang caregiver at magalang na bumati. “Mr. Aldama, magandang hapon po.”“Kumusta si Lola Erenea
Darius drummed his fingers against the polished tabletop, each tap sharp and deliberate. His face carried that same cool detachment that made it hard to read what went on behind his eyes.“Nang una naming palawakin ni Klaus ang negosyo sa abroad, sabay naming dine-sign itong pares ng singsing,” mahinahong sabi nito. “Naging simbolo iyon ng partnership namin. Nangako kami na hindi namin ito aalisin hangga’t buhay ang partnership sa pagitan namin. Ngayong iniligtas mo ang anak niya, ang pagbibigay niya ng singsing sayo ay paraan niya para magpasalamat sa ginawa mo.”Napangiti si Scarlett, kinuha ang singsing at iniikot iyon sa pagitan ng mga daliri niya, halatang aliw na aliw. “Mukhang masuwerte nga ako ngayong araw. Sino ba namang mag-aakala na pareho pala tayo ng singsing?”Darius didn’t respond. He simply watched her, his silence heavy enough to cool the air between them.Scarlett's smile faltered. She lowered the ring and cleared her throat, forcing a lighter tone. “Anyway… let’s ta