Novels by London Bridge

“Honey!” ang boses ni Tobias mula sa di kalayuan.Saglit na kumunot ang noo ni Darius bago nito binitawan ang pulso ni Scarlett. “You can go,” sabi nito.Hindi nag-atubili si Scarlett. Agad siyang tumalikod at naglakad paalis doon. Pero binagalan lang niya ang paglalakad para marinig ang pag-uusap.Lumapit naman ang isang guard at inabot kay Darius ang panyo. “Sir, may problema ba?"Kinuha ni Darius ang panyo at dahan-dahang pinunasan ang mga kamay nito. Walang mababasa sa mukha nito. “Wala. Akala ko, pamilyar siya... yung babae nung gabing iyon. Pero nagkamali lang siguro ako.”“Huwag kayong mag-alala, sir. Aalamin ko kung sino ang pumasok sa kwarto niyo nung gabing iyon. Bigyan niyo lang ako ng oras.”“Alright.” Darius's gaze drifted away, a strange look crossing his face. He couldn’t shake the memory of that woman. She had seemed so untouched, trembling under his fingertips, tears silently streaming down her cheeks. Her eyes were clear and bright, pulling him in without resistance.

"Y-Yeah... okay lang ako. Mainit kasi ang ang panahon ngayon. Hindi ako... komportable," tugon ni Scarlett kay Tobias. Napalunok naman si Scarlett. Imposibleng hindi mapansin si Darius ng mga narito. He was tall and intense, at may aura ito na nagpapalingon dito ang lahat kahit hindi ito nagpupursigi. He wore a sleek black suit na nagpapahiwatig ng quiet luxury. Bawat detalye ay perpekto. Flawless ang mukha nito, strikingly handsome but distant.Nang masilayan ni Scarlett ang kabuohan ng mukha nito ay natulala siya. He was too much. Too composed and too striking. Nagkatinginan sila sandali, and her heart skipped a beat. Dali-dali niyang binaba ang tingin at nagtago sa upuan ng sasakyan. Hindi rin naman nagtagal ang tingin na iyon dahil naglakad na ito papasok sa loob at iniwan ang sasakyan sa labas, itinapon ang susi sa guard.Si Darius ba talaga ang lalaking nakasiping niya nang gabing iyon? Pero paano kung nagkamali lang siya? Paano kung hindi lang ito ang may rose tattoo sa braso?

“Get out of my room!” malakas na sigaw niya rito. Tumayo siya sa kama at itinuro ang pintuan. "Lumabas ka, Tobias!"Biglang nagbago ang ekspresyon ng lalaki. Ang kaninang parang tupa na sinusuyo siya ay napalitan ng pagkainis. “Pwede ba tigilan mo na ‘yang pagiging overreacting mo, Scarlett? Alam kong galit ka, pero hindi parati ay iintindihin ko yang pagta-tantrums mo sa akin. May hangganan din ang pasensya ko.”Tandang-tanda pa ni Scarlett ang mga pangarap nilang dalawa ni Tobias noong bago pa sila ikasal. Nakaplano na ang lahat. Dalawang anak, araw ng linggo ang family day, at dalawang beses sa isang taon magbabakasyon sa abroad. Pero ngayon lahat iyon ay nawala at naglaho na lang. Pangako na nakapako.“Wala akong pakialam kung ubos na ang pasensya mo! Bingi ka ba? Get out!” Hindi bumaba ang init ng boses niya, mas lalo pa itong lumakas. "Ano, hindi ka ba lalabas?"Nagbuntong hininga si Tobias at napahilamos sa mukha. "Scarlett, kasal na tayo. Kung ano man ang nakita mo o nalaman,

“Congratulations, Mrs. Aldama, you are two weeks pregnant.”Two weeks pregnant…Iyon ang paulit-ulit na sumisigaw sa isipan ni Scarlett. Buntis siya. May bata sa sinapupunan niya, pero hindi ang asawa niya ang ama ng bata na dinadala niya.Paglabas niya mula sa consultation room ay nanginginig ang mga kamay niya habang hawak ang pregnancy test results. Parang nanlalambot ang tuhod niya, at hindi pa rin makasabay ang utak niya sa biglang pagkagulat na tinanggap niya.Isang buwan pa lang mula nang ikasal si Scarlett sa boyfriend ng apat na taon. Pero sa mismong wedding night nila, nalaman niyang niloloko pala siya nito. Nakita niya na punong-puno ng intimate pictures ang phone ng asawa niya, kasama ang ibang babae.Hindi iyon matanggap ni Scarlett. Napakasakit sobra dahil ipinangako ng asawa niy na mamahalin siya nito, siya lang ang magiging babae sa buhay nito. Pero hindi nito iyon tinupad.Hindi namalayan ni Scarlette na dinala na siya ng mga paa niya sa isang exclusive bar. Doon siya