CTBRH 03:

•Ariya•

Kinalabit ko ang isang stylist ni mama at nginitian ito. Pinagkakatiwalaan niya ito nang husto kaya ito ang nandito ngayon at inaayusan ako. Alam niyang hindi ako si Ayana kaya kampante ang loob ko habang inaayusan ako, dahil hindi ko kailangan magpanggap sa harapan nito.

"Mich, you don't to make me look so pretty. It's not my wedding anyway," nakangiting saad ko sa kanya bago niya simulan ang pag-aayos sa akin.

Totoo naman talaga ang sinabi ko. Ang katawan ko ang magpapakasal kay Ashton pero pangalan ni Ayana ang legal na nakasulat sa kanilang wedding certificate. Hindi naman sa gusto ko na pangalan ko ang nakasulat doon pero pumapasok lang talaga sa aking isipian paano kung ikakasal ako sa taong mahal ko sa susunod? Baka itong pangyayari na ito ang palaging nakatatak sa aking isipan.

"Don't you think it will damage my name, Little Ariya?" malambing niyang saad sa akin. Nagkamot ako sa aking noo at hindi nakasagot sa tanong niyang iyon.

"Sige na nga. Pagandahin niyo na lang po ako total iyon naman ang trabaho niyo," wika ko pagkatapos nang matagal na pag-iisip. Hindi ko rin ito kayang mawalan ng client dahil sa akin. Kilala pa naman ito na stylist. "Pero pwede niyo bang maipakita ang kaibahan ng mukha namin ni Ayana?"

Walang pinagkaiba ang mukha namin ni Ayana kaya akala minsan ng iba ay iisa lamang kami kaya nga madali kaming pagpalitin ni daddy kapag nagkasala si Ayana at kailangan nito ng punishment. Ayaw kasi nito na mas lalong masktan ang kanyang paboritong anak dahil sa sakit nito.

Napatingin ako sa may pintuan nang bigla iyong bumukas. Ang kaninang nakangiti kong mukha ay nawala nang makita ko si Ayana na nakangiti.

"Ariya, papakasalan mo lang si Ashton ng dahil sa akin kaya huwag mo siyang agawin! Kung hindi ay mananagot ka sa akin," pagbabanta niya.

Pagak akong natawa dahil sa sinabi nito. Akala ko pa naman ay magpapasalamat ito kaya siya pumunta ngayon sa akin, pero nagkamali na naman ako.

"Pwede ba, Ayana, tigilan mo ako r'yan sa pagkapabebe mo? Kung hindi ka ba naman isa at kalahating tanga sigurado akong hindi ako ang sisipot sa kasalang ito!" puno rin nang galit na hiyaw ko sa kanya. Iniwas ko ang aking tingin nang magsimulang kumunot ang kanyang noo at may luhang nagbabadyang lumabas sa kanyang mga mata. "Umalis ka sa kwartong ito, Ayana," mariin kong saad.

Hindi siya umimik at dumeretso na sa labas. Hindi ko tunay na kilala si Ashton kaya takang-taka ako kung bakit ganito makaasta ang mga babae para lang mapakasalan siya.

Hindi ba nila alam kung gaano ang kasaya ng buhay kapag mag-isa ka lang? Walang problemang iintindihin at hindi mo na rin kailangang magpaalam para lang payagan na umalis.

Pero hindi ko naman hawak ang isipan nila magkaiba ang isipan namin at ideya kaya hindi ko rin sila masisisi.

"Hindi ko talaga maintindihan iyang kapatid mo, Ariya, bakit palagi na lang iyong galit sa'yo?" tanong sa akin ni Mich. Napatingin ako sa may salamin kung saan ko siya pwedeng makita ng hindi lumilingon. "Mabuti na lang at naiintindihan mo siya palagi."

"Nagtitimpi lang ako na kalabanin siya, Mich, dahil hindi naman ako mananalo sa kanya lalo na at mahal na mahal iyon ng parents namin," malungkot kong saad. Bukod sa kanila Bullet at Raidess ngayong na lang ulit ako nakapagkwento ng mga hinaing ko.

"I knew that you're a good girl kaya alam ko rin na hindi lang ang parents mo ang pumipigil sa iyo para kalabanin ang kapatid mo kundi pati na rin iyang pagmamahal mo sa kanya."

Natigilan ako sa sinabi nito. "Siguro nga, Mich, dahil hindi ko na rin alam kung bakit ako lumalaban sa mundong ito. Kung bakit kailangan kong i-please ang lahat ng tao sa buhay ko."

Nakagat ko ang aking ibabang labi nang maramdaman ko ang kanyang kamay sa aking buhok at marahan iyong ginulo. Pakiramdam ko tuloy may kakampi pa akong iba bukod sa kanila Raidess at Bullet.

"You'll be fine, darling, balang-araw ay magiging masaya ka rin. Genuine happiness," nakangiti niyang tugon. Tumango ako kaagad dahil gusto ko rin namang makamtab iyon. Gusto ko rin maranasan na sumaya ng totoo at walang iniindang sakit. "Sige na sisimulan na natin itong pagpapaganda sa'yo baka umiyak ka pa rito."

Natawa ako at umayos sa aking pagkakaupo, ngayong araw iisipin ko na lang muna na magpapakasal ako sa lalaking gusto ko para hindi ako mahirapang tanggapin iyon.

—

"Ma'am, nandito na po tayo. Kanina pa po kayo tulala, ma'am," wika ng driver na naghatid sa akin. Bagong driver iyon dahil hindi ko naman pamilyar ang mukha niya.

Napatingin ako sa bintana at tiningnan ang simbahan kung saan ako ikakasal. Tahimik sa labas no'n pero alam ko na maraming tao sa loob. Alam ko na hindi papalagpasin ni daddy na makahanap ng kliyente sa importanteng pangyayaring ito.

"Salamat po, kuya," saad ko at lumabas na ng wedding car. Mabilis ang pagtibok ng aking puso habang papalapit ako sa simbahan. Naipikit ko ang aking mga mata nang makita si mommy at daddy sa may labas at hinihintay ako.

Matutuwa na sana ako ngunit naisip kong kaya ito ginawa ni daddy dahil alam ng lahat kung gaano niya kamahal si Ayana. Napailing ako sabay buntong-hininga at nilapitan silang dalawa.

"Are you okay, anak?" How I wish mom ask that question that day. Iyong araw na ayaw kong pumayag sa pinag-uutos ni daddy sa akin. "Kapag kinabahan ka huminga ka lang nang malalim at mawawala na rin iyon."

Hindi na ako nagsalita at tumango na lang. Gusto ko na lang na matapos ang araw na ito para bukas ay makabalik na ako sa normal kung buhay. Kakalimutan ko na lang muna na ako si Ariya para magampanan ko ang role ko ngayong araw.

"Ariya, behave. Maraming tao ang nakatingin sa iyo ngayon," wika ni daddy nang lumapit na ako sa kanya. Gusto ko sanang sabihin na hindi nga nag-behave ang favorite child mo ngunit kinontrol ko ang aking sarili para hindi ako makapagbitaw nang masasakit na salita.

Malalim akong bumuntong-hininga nang bumukas ang pinto. Nakatingin lamang ako sa may altar ar iniinda ang tingin ng mga taong aking nadaraanan. Hindi ako sanay sa atensyon ngunit hindi ko naman pwedeng ipakita iyon ngayon.

Nang nasa bandang gitna na kami ay kaagad kong sinulyapan ang pwesto ni Ashton. Tama nga sila na mas gwapo ito sa personal kaysa sa mga magazine.

Ang bagong shave lang na balbas niya ay nagbibigay nang malakas na appeal. Ang mga malalim niyang mga mata habang nakatingin sa iyo tila ba ay binabasa nito ang laman ng aking utak.

Napalunok ako nang huminto na kami sa harapan nito at abutin niya ang aking kamay sa kay daddy. "You have a beautiful daughter, Mr. Mendoza," nakangiti niyang saad sabay h***k sa aking kamay na hinahawakan niya.

"She's my daughter afterall, Mr. Herrera, anyway please take good care of her. She's my precious daughter." Napangisi ako sa sinabi ni daddy. Alam na alam ko kung bakit niya sinabi iyon dahil takot na takot siyang masaktan si Ayana.

"Of course. Let's go, milady." Tumango ako ngunit hindi na umimik. Hindi ko gusto ang mga ganitong klaseng lalaki. Pretentious. Wala akong balak na magpakulong habang-buhay rito.

"Ikaw pala iyong ginamit ni Mr. Mendoza para lang maibalik ang kompanya ninyo?" bulong niya sa akin nang papaluhod na kami sa altar. Kaya ko pa namang magtimpi sa buong buhay ko iyon naman talaga ang ginagawa ko, kaya makakaya ko rin ito ngayon sa lalaking ito. "You really like me, huh? Katulad nang sinabi ng iyong ama, kaya mo raw ibigay ang pagkababae mo sa akin para lang matulungan ko siya."

Naikuyom ko ang aking kamao habang pinapakinggan siya. Bakit ganito ang mga salitang lumalabas sa labi niya? Hindi niya ba alam na nasa simbahan kami? Atsaka hindi ako naniniwala na sinabi iyon ni daddy sa kanya. Sa sobrang pagmamahal nito kay Ayana lahat ay ibibigay nito at alam kong hindi niya ito kayang pagsalitaan nang masama sa harap ng ibang tao.

"Kapag nasarapan ako sa gagawin mo mamayang gabi. Sisiguraduhin kong ibibigay ko ang gusto ng iyong ama—" Ang malakas na tunog ng sampal na dumapo sa kanyang mukha ang nakapagpatigil dito sa pagsasalita. Narinig ko pang magsinghapan ang mga taong naroroon dahil sa ginawa ko. "F*ck! Anong ginagawa mo babae?"

Tatayo na sana ako nang bigla niyang hinila ang aking braso at hinila ako pabalik sa pagkakaluhod. "Bitiwan mo ako o baka gusto mong sipain kita?"

Sarkastiko itong natawa at tumingin sa may altar. "You're stuck with me, darling, paano ba iyan? Pagbabayaran mo tuwing gabi ang ginawa mo ngayon sa akin." Tiningnan nito si father sabay tango ng kanyang ulo. "Simulan na po natin, father, may kailangan pong matutunan itong mapapangasawa ko," mariin niyang saad.

"Behave, wife."

—

Simula nang matapos ang seremonyas ng kasal at pagpunta namin sa receptionist ay hindi na ako binibitawan ni Ashton. Kanina pa ako nagpupumiglas dito ngunit hindi naman niya hinahayaan ang kamay ko na makaalis sa pagkakahawak niya.

"Kailangan kong magbanyo, Ashton, gusto mo rin bang sumama?" inis kong saad dito dahil hindi ko na talaga mapigil na mairita sa ginagawa niya.

"Gusto mo ba na samahan kita? Wala namang problema sa akin na pumunta sa may girl's cr."

"I don't need you kaya bitawan mo na ako dahil ayaw kong magpigil." Napabuntong-hininga naman siya at sinunod ang pinag-uutos ko. Madali naman pala siyang kausap bakit kailangan niya pa akong pahirapan.

Mabilis akong naglakad patungo sa banyo. Napatili ako nang biglang may bumulaga sa akin nang malapit na ako roon. Nawalan din naman ang kabang saglit na lumukob sa aking d****b nang makita si Raidess.

May magandang ngiti ito sa kanyang labi habang pinipisil ang aking mukha. "Dumalo ako para malaman ko kung maayos ka lang ba rito."

"Thank you, Raidess, pero bakit hindi mo kasama si Bullet?" Umakbay siya sa akin at sumandal sa may pader. "Hindi kayo magkasamang dalawa?"

"Nilalagnat gusto ko nga sanang bantayan siya ngunit pinapunta naman niya ako rito para raw malaman ko kung maayos ka ba o kailangan mo ng tulong para tumakas." Kumunot ang aking noo nang marinig ang tawa niya. "Pero sa tingin ko hindi mo naman na kailangan iyon. Ang lakas mo pa ngang sumampal sa kanya kanina. Iba ka talaga, Iya."

"Baliw! Naiinis lang talaga ako sa mga sinasabi niya kanina. Hindi ko rin naman inaasahan ang sarili ko na magagawa ko iyon," tugon ko naman kaagad para dispensahan ang aking sarili. "Pakisabi kay Bullet na maayos lang ako at pupuntahan ko siya bukas kapag natapos na ito. I need to go baka hinahanap na nila daddy."

Tumango naman kaagad siya at niyakap ako nang mahigpit. "I wish you happiness, Iya—"

Napatili ako nang biglang may humila sa aking kamay para mapalayo ako kay Raidess. Nang tingnan ko iyon ay nakita ko kaagad ang madilim na mukha ni Ashton habang nakatitig sa akin.

"Sino ka? Anong ginagawa niyong dalawa." Napabuntong-hininga ako at tinabig ang kamay nito na nakahawak sa akin. Hindi ko kailangang magpaliwanag sa kanya dahil kasal lang naman kami sa papel. "Answer me, wife!"

Pinagdidiinan pa nito ang 'wife' tila ba pag-aari na niya ako kapag sinabi niya ang mga salitang iyon. Lalapitan na sana ako ni Raidess nang inilingan ko siya. Ayaw kong madawit siya sa magulong buhay na'to, isang gabi lang naman ito kaya ko siyang pakisamahan.

"He's my friend at wala kaming ibang ginagawa kundi kamustahin ang isa't-isa. Okay na ba, Mr. Herrera? Nasagot ko na ba ang tanong mo na iyon?" mariin kong saad sa kanya.

Hindi siya umimik at muling pinasadahan ng tingin si Raidess bago ako hinila palayo rito. "Sa susunod huwag ka kaagad makipag-usap sa mga lalaki. Hindi ko gusto—"

"Wala kang pakialam kung makikipag-usap man ako sa kanila. Kaibigan ko na sila bago ka pa dumating sa buhay ko," putol ko sa kanyang sasabihin. Narinig ko naman ang kanyang pagbuntong-hininga sabay suklay sa kanyang buhok.

"I think you need your punishment tonight, wife," mariin niyang bulong sa aking tainga.