Chapter 4

“MA, Nay, mag-iingat kayo dito ah? Mabilis lang ang isang buwan babalik 'din po ako kaagad pangako,” sabi ko sa kanila habang niyayakap ko ang mga ito.

Six na nang hapon ngayon at seven ang flight ko, kailangan ko nang umalis kasi baka ma late pa ako. 

“Mag-iingat ka din doon Claire mamimiss ka namin,” naiiyak na sabi ni nanay.

“Wag na umiyak Nay baka maiyak 'din ako babalik din naman ako ano ho ba kayo,” naiiyak narin na sabi ko, hindi ko naman mapipigilan ang luha ko e kusa siyang tumutulo. 

“Lucing awat na naiiyak narin si Claire oh baka dipa umalis 'yan sayang bayad sa flight,” napailing ako sa sinabi ni mama.

“Basta mag iingat kayo ah! Tatawag ako agad kapag nasa Paris na ako siguradong umaga na dito at doon gabi palang,” kung gabi kasi ngayon dito ay umaga naman sa kanila. Kaya gabi ako binook ni Bea alam niya yun. 

“Tama yan, lalo na kapag nagka problema ah tumawag ka agad,” sabi ni nanay kaya tumango naman ako. Sa kanilang dalawa si nanay ang pinakang maaalalahin kaya ganiyan nalang siya kung mag-alala saakin akala mo naman di na ako babalik e. 

“Sige na ho, kailangan ko nang umalis baka ma traffic po ako,” tumango naman sila saakin pareho at sa huling pagkakataon ay niyakap nila ako.

“Mag-iingat ka Claire,” sabay nilang sabi na ikinatango ko. Sa taxi na ako sumakay, ang gusto nila ihahatid nila ako pero sabi ko wag na baka di ako makaalis at dumito nalang.

Ngayon lang kasi kaming tatlo magkakalayo nang sobrang layo at isang buwan pa. Sorry ma, Nay kailangan ko talaga muna ngayong umalis sa bansa. Pagkasakay ko sa taxi ay napahawak ako sa aking tiyan.

“Magiging ayos din ang lahat baby, pasensya kana kung masyadong magulo ang buhay natin, kumplikado pa kasi,” 

Sa buong byahe ko ay tahimik lamang ako na nakikinig nang music sa aking airpods. Isang maleta lang ang aking dala at andoon narin ang aking laptop dahil mahirap nang makita pa nila mama at nanay yun. 

Nang makarating kami sa airport ay kalahating oras nalang bago ang flight, laking pasasalamat ko at hindi ganoon ka traffic. Naupo lang ako sa waiting area habang nag scroll sa aking cellphone, madami narin akong pictures ni Zekiel sa cellphone ko at puro siya ang wallpaper ko. 

Gustong gusto ko siyang tinititigan palagi kaya kapag hindi ko siya nakita ay talagang naiiyak ko. 

Naghanda na ako dahil sa narinig kong announcement, 10 minutes before and regular boarding, pumunta na ako sa bording section at maya maya lang ay andito na ako sa loob ng eroplano. This is my first time riding an airplane and sana lang hindi ako masuka or whatsoever. 

Matapos ang ilang oras sa byahe halos tulog na ang lahat at sa kabutihang palad ay hindi ako nahilo sa byahe. Naisipan ko na gumamit nang laptop since pwede na naman ipinatabi ko talaga ang laptop sa overhead compartment para kung sakaling kailanganin ko. 

Tumayo ako upang kunin iyon ngunit agad akong napatigil ng makaramdam ako nang pagkasuka. Hindi na ako nagdalawang isip na tumakbo papunta sa toilet nang airplane. Nakita ako nang mga flight attendants kaya sigurado akong magtataka ang mga ito. 

Nanghihinang napaupo ako sa ibaba nang bowl dahil nakakaramdam na ako ng pagkahilo habang nagsusuka ng tubig. Hindi ito pagkahilo dahil sa flight pagkahilo ito dahil sa pagbubuntis ko.

Nang matapos akong sumuka ay nag flash ako at isinarado ang bowl. Hindi ko kayang tumayo. 

“Ma'am are you okay?”

Nakarinig ako ng pagkatok sa pintuan ng banyo kaya pinilit kong abutin ang lock nito ngunit hindi naging madali iyon dahil nahihirapan ako. Pinilit ko pa 'rin hanggang sa matagumpay ko siyang nagawa at nagulat ang mga ito nang makita ako sa loob. 

“Ma'am what happened?” tanong saakin nang isang flight attendant sa tingin ko siya ang head nila. 

“S-sickness... I'm pregnant,” nabakasan ko ang pagkagulat sa kanilang muka at agad akong inalalayan ng mga ito pabalik sa aking upuan.

Did I forgot to mention na nasa business class seat ako? Which is pangalawa sa pinakang mahal na seats sa airplane. 

“Ma'am it is safe for you to remain seated,” sabi saakin habang inaayos ang seatbelt ko. “G-gusto ko yung laptop ko please,” tumango naman ito saakin at kinuha sa itaas ang aking laptop. 

“Babalikan kita ma'am para bigyan nang water, do you want something to eat?”

Umiling lamang ako sa kaniya at umalis na ito. Napahinga ako ng malalim dahil sa nangyari, hindi ko alam na magiging ganito kahirap ang pagbubuntis ko. Binuksan ko ang aking laptop at parang nakahinga ako ng maayos dahil sa mukang sumalubong saakin. Si Zekiel. 

Nag YouTube ako dahil naisip ko na baka may mga interviews ito or something at hindi nga ako nagkamali habang nanonood ay dumating ang tubig at uminom ako, ilang minuto pagkatapos niyon ay nakaramdam ako nang antok hanggang sa hindi kona alam ang nangyari. 

“MA'AM wake up,” 

Nagising ako ng mayroong gumigising saakin. 

“Ma'am gumising na po kayo andito napo tayo sa Paris,”

Napadilat ako dahil sa narinig ko at nakita ko ang nakangiting flight attendant saakin.

“Tulog po kayo buong flight Ma'am, ako na po ang nagpatay ng laptop niyo. And now andito na po tayo,” napatango ako sa sinabi niya at nagpasalamat dito. 

Nag-ayos na ako at inalalayan nila ako na makababa, ako ang huling bumaba feeling ko tuloy isa akong princessa dahil sa ginagawa nilang pagtrato saakin. 

“Thank you sa inyo,” nakangiti kong sabi nang maayos akong makababa. “

You're always welcome ma'am. Wala nang ibang magtutulungan kundi tayong mga Filipino at isa pa para kay baby, alagaan niyo po siya,” lalo akong napangiti sa sinabi niya at binigyan siya ng yakap bago ako tuluyang lumabas. 

Nang makalabas ako ay nakita ko agad sina Bea at Dylan na inaantay ang aking pagdating. 

“Claire!!!” agad na tumakbo si Bea papunta sa gawi ko kaya napatawa ako, di naman niya ako miss na miss ano? Haha

“Woah! Easy Bea alam mong buntis ako,” bulong ko sa kaniya na ikinaalala naman niya at ginaanan ang yakap saakin.

“Hehe na miss lang kita Claire at isa pa hindi ko akalain na pagkanagkita tayo ulit may bata na jan sa tiyan mo haha,” napailing nalamang ako sa kaniya at pinanlakihan siya ng mata dahil anjan na ang asawa niya. 

“Yow Claire! Kamusta na lalong gumaganda ah? At ikaw naman asawa ko ba't ang ligalig mo pag ikaw nadulas dito tignan mo,” nag peace sign lang si Bea sa asawa niya at ako naman ay napangiti ganiyan 'din kaya si Zekiel kung sakaling—teka bat ko ba iniisip yun?! 

“Ayos lang ako Dylan, kayo kamusta? May baby na ba?” nakakalokong ngiti kong sabi sa kaniya.

“Were expecting it one of these weeks besides inienjoy muna namin ang buhay mag-asawa hangga't wala pang maliit,”

Napatango ako sa sinabi niya at inaya na nila ako na sumakay sa kotse upang pumunta na kami sa hotel. Kila Dylan ang hotel kaya madali lang nila akong makukuhaan nang room. Sinamahan nila ako papunta sa kwarto at hindi muna sila umalis. 

“So kamusta ang flight preggy?” tanong saakin ni Bea, si Dylan nasa kusina magluluto daw.

“Worst, nahilo ako at nagsuka mabuti nalang mababait ang flight attendant and maniniwala kaba tulog ako sa buong flight!” hindi makapaniwala kong sabi sa kaniya na ikinatawa naman niya. 

“Natural yan girl anong iniexpect mo chill lang habang buntis never, kaya good luck talaga sayo kyahhh dina ako makapag antay na lumabas yan!”

Napangiwi ako sa sinabi niya saakin. Kumain kami after that at pinagpahinga muna nila ako. Sa totoo lang wala naman akong ibang balak na gawin dito sa Paris kundi ang matulog lang. Yun lang talaga, hindi ako pwedeng maglihi sa bahay kasi mahahalata nila mama at nanay. 

ILANG araw ang lumipas at hindi talaga ako lumabas, hindi kayo maniniwala sa kwarto ko. Pinuno ko lang naman nang mga pictures ni Zekiel! Jusko tuwang tuwa ako kapag nakikita ko siya kahit saan. 

“Claire may sasabihin ako—what the,” pumasok si Bea sa kwarto ko at nagulat ito sa nakita, inilibot niya ang kaniyang paningin at hindi makapaniwala. 

“You're pregnancy is suck,” natawa ako sa sinabi niya at naupo sa aking higaan.

“Anong magagawa ko siya pinaglilihian ko eh,” napailing siya saakin dahil doon. Lumapit siya saakin at naupo sa aking tabi. 

“Naku dina ako magtataka kung magiging kamuka yan ni Kiel,” natatawang sabi niya na ikinakibit balikat ko.

“Edi mas maganda ang gwapo kaya ni Zekiel,” hindi makapaniwalang napatingin ito saakin. 

“Girl sayang ang ganda mo! Ang tangos ng ilong! Mayroong gray na mata, perfect nose and lips! Konti nalang talaga di ako maniniwala na anak ka ni Tita hahaha joke lang ganda kasi ng lahi niyo pero dimo kamuka si Tita eh baka si tito kamuka mo?”

Napatahimik ako dahil sa sinabi niya, ngayon ko nalang ulit narinig ang papa ko. Wala akong alam tungkol dito at ayos lang saakin iyon.

“I'm sorry,” napailing naman ako agad kay Bea dahil doon.

“Bat ka nag so-sorry e wala ka namang ginagawa at isa pa, tanggap ko naman na wala si papa kaya wag kang mag-alala,” napangiti siya dahil sa sinabi ko pero ang totoo syempre bilang anak namimiss ko din yun, sana nakita ko manlamang siya. 

“Nga pala may sasabihin ka? Ano yun? Tyaka wag mong papapasukin asawa mo dito magkakamatayan kami,” natawa siya sa sinabi ko. Malaki kasi ang chance na sabihin nito sa kaibigan niya na may anak ito saakin. Nalaman ko na hindi ako kilala ni Zekiel kaya much better na yun. 

“Hahaha oo di yun papasok dito pagbantaan mo ba naman kagabi, by the way nagpunta ako dito para sabihing... I'm two weeks pregnant!”

Nagulat ako sa sinabi niya at agad na napangiti. Hinablot ko ang papel na hawak niya at nakita ko ang ultrasound nang baby niya. Heartbeat palang ang meron pero patunay ito na may baby na siya! 

“Wow! I'm so happy for you Bea! Pareho tayong buntis! Hahaha,” sabi ko na ikinatawa naman nito saakin. “Nauna ka nga lang makipag honemoon saamin hahaha,” napasimangot ako dahil sa sinabi niya na ikinatigil nito. 

Alam niya na mahirap akong suyuin kasi buntis, ewan ang sungit ko tapos diko sila kakausapin. Naalala ko sabi saakin ni Dylan nung isang araw d***g kopa daw ang buntis kung mag-sungit tapos demanding pa daw ako. Sakalin ko kaya yun?

“Oh no, sorry na Claire. Fine. Anong gusto mo?” sukong sabi nito na ikinangiti ko nang malaki. 

“Adobo na may ketchup!” nakangiti kong sabi sa kaniya. “Na ikaw ang magluluto!” dugtong kopa na ikinagukat niya. Pinagluto ko rin siya niyon dati kaso hindi ko nagustuhan kaya pinaulit ulit ko sa kaniya hanggang sa magustuhan kona.

“Hay ano pa nga bang magagawa ko sige na, manood ka muna jan!”

Nakasimangot niyang sabi saakin. Kawawang Bea buntis din tapos pinagluluto kopa eh anong magagawa ko eh yun ang gusto ko eh. Binuhay ko ang TV at napako ang aking mata doon ng makita ko ang isang palasyo. 

“Wow ang gandang palasyo ah, pero ano daw? Missing Princess and Queen?”

“The search is still going, it's been a decade and a half since Princess Claire Fuentes and Queen Amanda is missing. The King of Spain, King Stefan  are not giving up in finding her daughter and Queen,” 

Naalala ko monarchy family pala ang ibang bansa sabagay nasanay ako na democracy sa pilipinas kaya hindi ako masyadong familiar. Well kung nasaan man sila sana ligtas lang sila alam ko ang feeling ng kulang kayo sa pamilya. 

Naamoy ko ang adobo na niluluto ni Bea kaya agad kong pinatay ang TV at lumabas nang kwarto. 

“Wow! Smells good! Mukang natututo kana mag luto Bea!” masayang sabi ko sa kaniya, hindi talaga marunong magluto si Bea saaming dalawa ako ang mas marunong kaya mabuti narin na matutuo siya. 

“Hmp! Pasalamat ka para sa inaanak ko 'to!” 

“Para saakin!”

“What ever, maupo ka nalang jan intayin mong maluto,”

Ilang minuto ang inintay ko at sa wakas ay luto narin. Magkasabay kaming dalawang kumain habang nag kukwentuhan. Sabi niya saakin ay lumabas naman daw ako kahit sandali, kahit anong gusto kong lumabas natatakot ako na atakihin ako nang pagsusuka ko noh. Nitong paglipas nang araw dumadalas ang pagsusuka ko kaya ayoko talagang lumabas. 

Sabi niya ako daw ang bahala kaya ayun ako nanaman ang panalo hahaha. Kailangan ko lang ng pahinga, pahinga, pahinga ano pa nga ba?

***

2 weeks later

Malapit na akong umuwi sa pilipinas at hindi tulad noon panay suka pa ako, madalang nalamang siya at hindi narin ako nahihilo ng madalas pero hindi iyon nawawala sa loob ng isang araw. 

Nandito ako sa kwarto ko habang nanonood nang TV habang may popcorn na hawak ng biglang mapalitan ng live na balita ang nasa screen. 

“We are now live at the airport, and today is the arrival of the famous CEO around the world Mr.Zekiel Gray,”

“Kyahhhh!!!”

Agad akong napatayo sa higaan at napatili dahil sa narinig kong pangalan. Si Zekiel! Andito siya sa Paris! Nandito siya sa paris! 

“Oh my God! Oh my God!” nag tititili kong sabi, ang bilis nang tibok nang puso ko. At nanlalamig ang aking mga kamay para akong ninenerbyos na masaya! Na eexcite ako, naeexcite nang sobra! 

Nakita ko ang paglabas ni Zekiel sa eroplano at nakasoot pa ito nang sunglasses, para akong malalagutan nang hininga nang magsimula na siyang bumaba sa hagdan. Madaming reporters ang nakaabang sa kaniya at isa na ako doon.

“Kyahhh!! Zekiel! Andito si Zekiel!!!”

“The famous CEO will staying here for three days for business partnership for the ongoing another company for them here in Paris,”

Napatigil ako nang ipinakita sa TV kung saan ang ongoing cite nang kanilang panibagong kumpanya, alam kona kung saan siya makikita! Pwede ko siyang puntahan! Oh my God! 

“Kyahhh!! Andito si Zekiel! Andito si Zekiel!!!”

Nagtatalon ako sa higaan dahil sa sobrang saya na aking nararamdaman. 

“Claire—bakit ka tumatalon jan?! Claire buntis ka ano kaba!” biglang pumasok si Bea sa kwarto ko at dahil sa sinabi niya ay doon lamang ito nag sink-in sa aking utak. Kaagad ako na huminto sa pagtalon ko at napahawak sa aking tiyan.

‘Alam kong ikaw din ay na eexcite baby pero mas excited ako! Kyahhh!’

“Jusko ka! Bat kaba talon nang talon?!” 

“Si Zekiel! Si Zekiel! Andito sa paris!” sabi ko at itinuro ang TV. Nasa screen pa ito papasakay ng kotse. 

“OMG!!!”

Nagulat ako nang sumigaw si Bea kaya napatingin ako dito. 

“Claire nasisiraan kana ba?! Andito si Zekiel malamang dito tutuloy yan! Kila Dylan 'to at magkaibigan yang dalawang yan!”

Natigilan ako dahil sa sinabi niya, ang sayang bumalot saakin kanina ay napalitan ng kaba. Kaba na baka magkita kami dito ni Zekiel! Pero yun ang gusto ko diba ang makita siya? Pero baka makilala niya ako! At kunin ang anak ko! 

Napahawak ako sa tiyan ko at napatingin kay Bea. 

“Bea tulungan mo ako! Wag mo akong ipakita kay Zekiel! Ayokong kunin niya ang anak ko!” naiiyak na sabi ko sa kaniya. 

“Bumaba ka nga jan, halika.” bumaba ako at naupo sa higaan kaming dalawa. 

“Hindi ako papayag na makita ka niya at lalong hindi ako papayag na kunin niya anak mo noh, wag kanang mag-alala,” napangiti ako sa kaniya at tumango pagkatapos ay niyakap siya. 

“Kaso Bea gusto ko siyang makita. Gusto ko siyang makita na hindi niya ako napapansin,”

Agad na napahiwalay saakin si Bea dahil doon. 

“Nahihibang kana ba?!”

“Pretty please?”

“Sumasakit ulo ko sayo Claire napaka childish mo magbuntis! Baliktad tayo ngayon kainis,”

Natawa ako sa sinabi niya, noong hindi kami buntis ako ang matured. Ngayon na buntis kami ay si Bea naman ang nagsisilbing ate saamin at more matured.

Gusto ko talagang makita si Zekiel, gagawa ako ng paraan. With or without her help. 

NANDITO ako ngayon sa aking kwarto at nagbibihis nang kulay itim na turtle neck and black leggings, pagkatapos ay pinatungan ko ang turtle neck nang isang sando na color brown. Nagsoot din ako ng cardigan na panglalaki ayoko ng akin eh gusto ko panlalaki. Naka plat shoes lang ako mahirap na. Naka sunglasses din ako para' di halata ang muka ko.

Nag hahanda ako para sa aking paglabas, umalis si Bea kanina matapos mabalitaan na darating si Zekiel alam kong kakausapin niya si Dylan pero ako hindi na ako makapag antay na makita si Zekiel. 

Naglakad na ako papunta sa aking pintuan at binuksan iyon nang dahan-dahan. Sumilip ako sa magkabilang gilid kung may tao ba ngunit nang makitang wala ay kaagad akong lumabas.

Ramdam ko ang kaba sa aking dibdib sa pagtakas ko, nasa iisang floor lang ang kwarto namin nila Bea kaya madali siyang nakakapunta dito. 

Mabilis akong pumunta sa elevator at agad na pinindot ang bukasan, nagmamadali ako ngunit ang tagal ng elevator umakyat! Patingin-tingin ako sa likod ko dahil baka lumabas si Bea at mahuli ako. 

*Ting*

Napangiti ako ng tumunog na ang elevator at unti-unti bumukas. 

“Claire!”

Napatingin ako sa likuran ko dahil sa tumawag saakin at nanlaki ang mata kong si Bea iyon. 

“Hayaan mo na akong maging masaya Bea! Gusto kona siyang makit—kyahhh!” 

Habang sinasabi ko iyon ay pumasok ako sa elevator ngunit hindi ko napansin na mayroon palang tao doon at malamang sa alamang na nabunggo ko siya. Napapikit ako dahil parang poste ata ang nabangga ko at tutumba na ako ngayon sa sahig. 

Ang bilis ng tibok ng puso ko dahil sa takot na bumagsak ako sa sahig.

“Claire!” narinig ko pang sigaw ni Bea saakin, inaantay ko ang pagbagsak ko sa sahig ngunit mayroon akong naramdaman na pumulupot na bising sa aking bewang. 

Nakahinga ako ng malalim dahil hindi natuloy ang aking pagkakalaglag sa sahig, napahawak ako sa tiyan ko dahil akala ko mapapahamak na ang anak ko. 

“Be careful Ms. If I didn't catch you your butt will meet the cold floor,” natigilan ako sa nagsalita na iyon. Boses palang niya kilalang kilala kona! 

Mas bumilis ang pagtibok ng puso ko at may kasama ng kaba ngayon, idinilat ko ang aking mata para makasiguro kung siya nga iyon. At ganon nalang ang panlalaki nang mata ko nang makilala ito. 

“Z-zekiel...” 

“I prefer Kiel Ms. And that is exclusively for my closest friends and family so call me Mr.Gray,” 

Sabi niya at itinayo ako ng maayos. 

“Next time don't play hide in seek in the hallway this is not a playground,” 

Pagkasabi niya nun ay naglakad na siya paalis, kaya napalingon ako sa kaniya. Pareho kaming naka sunglasses na itim. Nakita ko si Bea na nakangangang nakatingin saamin at hindi makapaniwala. 

Bumalik ang tingin ko sa likod ni Zekiel at kasunod nito ang limang body guard. Edi nakatingin sila saamin kanina?! Nakakahiya! 

Unti-unti nang sumara ang elevator habang ako ay tulalang nakatingin sa likod nito.