"YAN NA NGA E!" Pinipigil ni dad ang pagtawa habang ako naman ay umiiyak. Nakakainis kasi. Bakit ngayon ko lang nalaman na meron syang stage 2 lung cancer? Kaya pala kapag magkausap kami sa cellphone ay parang hinihingal sya at minsan naman ay may ubo. Nararamdaman ko rin na medyo dumidistansya sya saakin kaninang umaga.
"Hindi nyo sinabi kasi... iiyak ako? Dad kung mas huli ko pang nalaman to, baka hindi lang pag-iyak ang gagawin ko. Nakakainis naman e!" Ang sama sama ng tingin ko kay dad at lumipat naman iyon kay Kuya Sandro na nandito rin sa kwarto.
Nakatalikod sya saamin at nakatingin sa labas ng bintana.
"I'm okay, hija, don't worry too much."
Pinunasan ko ang mga luha ko na siyang ikinatawa muli ni dad. Para akong bata na nadaya sa laro. Pero ang nakakainis din, hindi din alam ni Kuya Sandro. Mula non ay pilit pinapaintindi saakin ni dad na s
HINDI KO ALAM KUNG MATUTUWA PA BA AKO! 6 am pumasok akong kumpanya at nakasabay ko si Luck sa harap palang ng building. Okay naman sana kasi ang pogi nya sa umaga at mabango pa. Nakabusiness suit pa rin sya pero this time ay kulay grey na hindi tulad ng mga nakaraan na color black. Nakabagsak ang medyo may kahabaan miyang bangs sa bandang mata n'ya at meron syang suot na salamin. Di lang ako sure kung merong grado yon o pamporma lang. Para syang anime character dahila ng cute n'ya— no, scratch it. He looks like a nerd god. Paano n'ya nagagawa ang ganito? Being cute and hot at the same time? God, this man will be the death of me. Ang gwapo! Ang saya sana makakita ng ganito no? Instant inspiration bago ang nakakaboring na maghapon sa pagtatrabaho. Binati pa nga ako ng goodmorning at ako lang ang nginitian mula pagkapasok namin.
"SHE CAN DO IT. I KNOW. I TRUST HER." Ngumiti ako nang malawak matapos marinig ang sinabi ni dad sa kabilang linya. Kumbaga ay ka-video call namin s'ya ngayon habang nakakabit iyon sa isang projector. Ramdam ko ang saya at pressure sa sagot na iyon ni dad mula sa tanong ng isang stockholder. Alam ko ang pinupunto nila. Bago lang ako rito at hindi makakasiguro ang mga ito na magagawa kong pamunuan ang isang napakalaking kumpanya. Natahimik ang lahat, papalit-palit ang tingin saakin at kay dad. Itinaas ko ang noo ko. Sapat na ang paniniwala at tiwala ni dad saakin para tumaas ang confidence ko. The fact na ipinagkatiwala n'ya ang pinakamamahal nyang kumpanya saakin, alam kong may nakita s'yang potential. Pasimple kong nilibot ang tingin sa loob netong conference room. Paano kasi, si Luck ay naandito lang kanina sa tabi ko n
Hindi ako makatingin nang deretso matapos ang halik na namagitan saamin. Hindi nga ako sigurado ung anong magiging reaksyon. Paano mag react kapag bigla kang hinalikan ng isnag gwapong green eyes na lalaki? Na secretary mo. Na hindi mo gaanong kilala. Tama naman talaga sigurong ma-weirduhan. Sabagay, una palang weird na talaga s'ya maging pagkakakilala ko sakanya. Kaso, porket ba weird s'ya, dapat may weird din s'yang gawin gaya nang paghalik sakin? Nakakaloka. S'ya man ay hindi na ako kinausap matapos yon. Ang hirap isipin kugn tulad ko e nag-ooverthink din ba s'ya. Unfair naman kung hindi dahil halos mabaliw na ako dito. Tiningnan ko s'ya, nakaupo pa rin s'ya at kung paano ang posisyon n'ya nang tingnan ko s'ya almost 30 minutes ago ay ganon pa rin ang posisyon n'ya. Meron s'yang hawak na folder at binabasa n'ya iyon habang serysong seryoso ang mukha.
Party "I WAITED for someone." He waited for someone but still kissed me? Hindi na naman ako tuloy makamove on. Ginawa pa akong trip trip, gano'n? 'Yun ba ang papel ko sa mundo? Bwiset. Sa sobrang letse ko ay hindi ko na s'ya kinausap liban kung tungkol sa business. Sabagay, una palang naman talaga, dapat business is business. Kailangan na manatiling employee-employer ang turingan namin. "Ma'am, hindi n'yo na po yata nakakasabay si Mr. Sugi." Anang isang empleyada na si Maricris, lagi n'ya akong kinukwentuhan kaya nakapalagayan ko na rin s'ya nang loob. Ang tinatawag n'yang Sugi ay walang iba kungdi ang sekretarya ko. Sunget daw tapos pogi kaya naging Sugi. Ang totoo, nang marinig ko 'yon sa kanila last week ay natawa ako pero bagay na bagay kay Luck. "Nagkakataon lang siguro."
"I'VE BEEN LOOKING FOR YOU." Hindi ako nakaimik. May kung ano na nakapagpatigil saakin na halos pati paghinga ko ay mapatigil rin. Ramdam ko na ang pamumula ng buong muka ko. Alam kong nakaupo pa naman ako nang tuwid pero ang pakiramdam ko ay yumuyugyog ako. Kung kanina ay hindi ko maialis ang tingin ko sa buwan at kalangitan, ngayon naman, kahit pa magibang anyo ang buwan ay hinding-hindi ko na muli itong lilingunin. Mas gusto ko ang nasa harap ko ngayon. Mas gusto kong tingnan ang katabi ko. "Where have you been? Bakit umalis kana naman nang wala ako?" "S-Sorry." Hindi maialis ang pagtitig ko sakanya na tila napansin n'ya na pero hindi n'ya ito pinuna man lang. "What happened?" "Ber— Mr. Villafranca saw me so... yeah." "That fuck." Rinig kong bulong niya. Para akong nalilingaw sa
"WHAT THE—""She's sleeping.""I can't— the heck! It's real.""Help me open the door.""Kuya—""She doesn't know yet."Sumasakit ang ulo ko at medyo umiikot ang paningin. Bahagya akong nagmulat ng mata dahil pakiramdam ko ay gumagalaw ang hinihigaan ko. Saka ko narealize ang matigas na brasong may buhat saakin.Ang bango kaya naman sumubsob ako sa dibdib n'ya. Bahagya ko pa iyong sininghot hanggang sa makontento ako. Ang bango talaga. Eto yung amoy na hahanap-hanapin mo kahit saanman."Bango." Ungot ko habang nahihilo pa rin."Uh-huh?" I can sense humour in his voice. I don't know who's him tho. Hindi n'ya rin naman ako kilala kaya naman okay lang siguro. Pilit kong kinapa ang batok n'ya para yumakap pa pero muka n'ya yata ang nahawakan at ko. Nadanggi
"CAN WE GO INSIDE?" nag-puppy eyes pa si Jester saakin. Hindi man nagsasalita ang kapatid, halatang gusto rin nitong pumasok."Yeah, of course!" Kaagad nagtatakbo ang dalawa palabas sa kotse habang si Luck ay tila ama ng mga ito na problemado sa makukulit na mga anak.I miss kuya and dad, medyo madalang ko na ulit silang makasama lalo na nang lumala ang ubo ni dad noong nakaraang araw at nagpabalik na ito sa hospital. Si Kuya Sandro, as usual is still roaming around the country."What do you all want to drink?" Sinalubong kami ng mga katulong at pinaupo ko sila sa sala. "Tell her what you want." Tukoy ko sa isa sa mga katulong. "Magbibihis lang ako. Late na rin ako eh, sorry."Mabuti nga at wala akong nakaschedule na meeting nang maaga talaga. Ang first meeting ko for today is at 10 am, a meeting with the company investors."Pwede ba akong maglibot?" Nagtaas p
TULAD ng sinabi nila, the presentation went actually great. Nakahinga ako nang maluwang nang sabihin saakin iyon ni Kesler pagbalik nya. Tumawag din saakin ang ilang investor just to congratulate me. Sya lang mag-isa ang nagpunta sa meeting, maging si Luck ay nanatili lang sa upuan nya, nagtrabaho habang katabi ang nagse-cellphone na si Jester. Mukang sigurado nga sila sa kakayahan ng lalaki kaya ganon sila ka-chill. Sabagay, hindi pa naman talaga nakakapunta si Luck sa meeting kasama ang investors sa panahon nya rito. Lunch time ay nagpadeliver lang ako ng pagkain sa office ko at tinawag ko 'yung magpipinsan. Umupo kaming lahat sa apat na sofa na nakapalibot sa medyo may kalakihang mesa dito sa office ko. Magkaharap kami ng secretary ko at ang magkatapat naman ay