Share
Chapter 18
Kaagad akong nagpasundo sa bahay. Hindi ako papayag na gawin nila iyon sa akin! Ikukulong nila ako sa kasal. Maaaring… buntisin ako para lang masiguradong hindi ako makawala sa kanila.
O mas tamang sabihin na para hindi makawala ang pera mula sa kanila.
Hindi ako makapaniwalang kaya nilang umabot sa ganoon. Hindi ko tuloy alam kung… dapat pa ba naming ituloy ang kalokohang ito.
“Charlotte, sweetie!” Napatigil ako sa paglalaro sa aking singsing nang marinig ko ang tawag ni Mommy mula sa labas ng kwarto.
Kaagad kong isinuot ang wedding at engagement ring na nilalaro ko bago naupo nang maayos. “P-Pasok po!”
Nang bumukas ang pinto, kasabay noon ang pagkanta ni Mommy at Daddy ng birthday song
Kaugnay na kabanata
Clouds on the Horizon Chapter 19
Nahihilo na rin ako at nasusuka kaya mas mabuti nang… sumama sa taong hindi ko kakilala palabas ng club na iyon.“Charlotte Katherine, ano bang iniisip mo at sumama ka sa lalaking iyon papunta rito?!” I was stunned to hear a familiar voice. Pamilyar na pamilyar iyon kaya't halos maluha ako sa sigla. Sa wakas, may karamay na rin ako.Unti-unti akong nag-angat ng tingin at halos magtatalon sa tuwa nang makitang tama nga ang hinala ko. “Ate L-Lorie.” Niyakap ko siya nang mahigpit bago tuluyang tumulo ang mga luhang kanina pang nakaimbak dahil sa takot at lungkot.Sa wakas.“Hija, mabuti at naabisuhan ako ni Ramil dahil nakita ka raw niya kaninang naglalakad sa may bilyaran at muntikan pang mabastos! Bakit ka ba narito?” She w
Clouds on the Horizon Chapter 20
“Get out,” I told Laira when Katherine entered the guest room.“Why? Didn't you enjoy last night?”I sighed and just continued walking to the kitchen. Pero sinundan niya pa rin ako habang patuloy na nagsasalita.“Hey, I was asking!”“I didn't. It shouldn't happen. We're drunk,” sambit ko para matigil na siya.“Oh, sweetheart, alam natin pareho na hindi tayo lasing.” She giggled, which made me even more annoyed. Hindi na lang ako nagsalita dahil alam kong tama siya.It was stupid of me to do that. Fuck it. I shouldn't have. No matter how frustrated I am and how many times we've done that back then, hindi ko dapat ginawa iy
Clouds on the Horizon Chapter 21
“Aalis?” I repeated. Why the fuck didn’t anyone tell me?Ate Lorie smiled like she didn’t know a fucking thing before she nodded. “Mas makabubuti sigro kung… mag-usap tayo,” aniya.“No. Where is Katherine? Siya ang gusto kong makausap.” I can’t just let Katherine go!“Para saan? Bakit mo siya hahabulin? Hindi ba’t ipinagtatabuyan mo siya?” I gritted my teeth at her response. Gustong-gusto ko siyang irespeto pero hindi ito ang tamang oras para gaguhin nila ako. I can feel myself becoming livid each passing second that I might just burst out!And none of them would like that.“I don’t mean to be rude, but this problem is betwe
Clouds on the Horizon Chapter 22
“Oh come on! I know you've been slipping these days. Kaya mo ako hinanap…”Parang paulit ulit na sinaksak ang puso ko sa sakit habang nakatingin ako sa kanilang dalawang naglalandian sa kusina. I don’t know where all the pain came from, but… I’ve never felt this kind of pain before.Aminado akong nasasaktan ako. Ang sakit na makitang ganito sila. Siguro dahil… kami ni Lionel ang magkalapit noon pero bigla na lang nawala ang lahat.“You're supposed to be angry but… alam kong hindi mo mapigilan ang nararamdaman mo kaya… naghanap ka ng makakasama. And you found me…”Umiwas ako ng tingin nang makita ang unti-unting paglapat ng labi ni Laira sa labi ni Lionel.
Clouds on the Horizon Chapter 23
“L-Lionel, anong… anong ginagawa mo rito?” Napalunok ako. Kahit pa subukan kong umatras ay alam kong hindi ako makakawala sa kaniya. At ang mga mata niya… punong-puno iyon ng poot at alam kong kapag sinubukan kong tumakas, sasaktan niya ako.“I should be the one asking you that. Hindi ba’t ikaw ang nagpumilit na ikasal tayo?” he asked with an angry smirk embedded on his lips. “Kaya bakit ka ngayon tumatakas? Hmm? You put me in hell, so whether you like it or not, you’ll be in hell with me.”Napasinghap ako. Hindi ko alam kung anong gagawin. Hindi ko alam kung paano siya itataboy. At kung subukan ko man, alam kong hindi siya makikinig.I just want some time for myself, please… kahit ilang araw lang. Kahit ilang araw lang, Lionel, pakiusap.
Clouds on the Horizon Chapter 24
I gulped. I have to get out of here. Inipon ko ang lakas ng loob ko at mabilisang tinanggal ang seatbelt ko bago ko hinawakan ang pinto ng sasakyan upang buksan iyon at tumalon sa gitna ng daan para lumayo mula sa kaniya. Subalit hindi iyon magbukas! Ayaw magbukas na gaya ng dati!Please, open!“What the fuck are you doing?!” sigaw ni Lionel at bigla akong hinila pabalik sa aking upuan. Mabilis niyang ipinarada sa gilid ang sasakyan at hindi inalintana kahit nasa expressway pa kami.Mabilis niya akong hinawakan at inayos sa pagkakaupo bago isinalpak muli ang seatbelt ko sa tamang lugar. Habol ko ang aking hininga habang ginagawa niya iyon. Hindi pa rin ako susuko. Gusto kong makaalis dito!Muli kong sinubukang abutin ang pintuan at seatbelt subalit hinawakan
Clouds on the Horizon Chapter 25
“How’s Lionel, sweetie?” tanong ni Mommy nang makauwi kami mula sa libing ni Tito Max. Bumuntong hininga ako at nginitian siya.“Maayos na naman po. Paniguradong nasasaktan pa rin siya pero nagkausap naman po kami kanina,” asik ko. Bibisitahin ko na lang si Lionel palagi. Paniguradong nalulungkot iyon nang sobra.“I’m glad you’re getting along very well. Sabi nga ni Lea ay sa iyo lang nagkukwento ang batang iyon kaya maganda kung bibisitahin mo siya.” Tumango ako sa sinabi ng Daddy. Kilala ko si Lionel. Gusto niya palagi ng kasama. Minsan nga magkasama lang kami pero walang nagsasalita.Pero kahit ganoon, sobrang gaan ng pakiramdam.“Speaking of Lea. Anong sabi mo?”
Clouds on the Horizon Chapter 26
Napa buntong hininga na lang ako at saka naupo sa kama. Dalawang linggo na pero hindi ko pa rin alam kung bakit niya ginagawa sa akin ito.Naguguluhan talaga ako. Gusto niya akong mawala subalit ayaw niya akong hayaang lumayo. Pero ang ginawa niya ay ikinulong ako dito na malayo sa kaniya. Minsan naiisip kong baka ginawa niya ito para siguraduhing hindi niya ako muling makikita kahit saan.Masama ang loob na binalingan ko na lang ang pagkain. Kailangan ko raw makain iyon at baka malaman ni Lionel na hindi ako kumakain.Suminghap ako at saka tahimik na kumain na lang. Subalit bago pa ako tuluyang makasubo ng pagkain ay malakas na tumunog ang telepono. Kunot ang noong binalingan ko iyon at nilapitan. Sa dalawang linggo kasi ay hindi pa iyon tumunog kailanman… ngayon lang. It’s odd.
Pinakabagong kabanata
