CHAPTER 7

Elara’s P.O.V.

"Elara, aware ka ba na late ka na?" Nakapamewang na sinalubong ako ni Mix, kita sa mukha niya ang pagsisimula ng sermon.

"I know," sagot ko, ibinagsak ang gamit sa lamesa habang nagmamadaling hinubad ang coat ko. Hindi ko naman sana gustong male-late, pero kasalanan 'to ng lintek na Theong 'yon!

Dahil sa kahihiyan ko kagabi, hinintay ko pa siyang maunang umalis bago ako lumabas ng apartment kanina. Hindi ko kayang makasabay na naman ang bwisit na lalaking 'yon.

Mas mabuti nang hindi ko siya makita ngayong araw, lalo na’t presentasyon ko ngayon. Ayokong madistract. Sunod-sunod na ang kahihiyan ko sa kanya—hindi ko na kakayanin kung madagdagan pa.

Tiningnan ko ang relo—11:00 AM. Isang oras na lang bago ang meeting.

Habang inaayos ko ang mga documents sa harap ko, ramdam ko ang mabilis na pintig ng puso ko. Pinipilit kong huminga nang malalim, pero hindi ko maalis ang bigat sa dibdib ko.

"Lara! Tumigil ka nga! Nakakahilo ka, ante!" reklamo ni Mix, nakapikit habang umiiling.

Napansin ko lang na paulit-ulit akong nagmamartsa sa paligid, kaya agad akong bumalik sa upuan.

"Kinakabahan kasi ako." Iwinisik ko ang kamay ko para maibsan ang panlalamig nito.

Napatingin siya sa akin, saka bumuntong-hininga. "Magiging maayos ang lahat, okay? Kaya pumirmi ka." Umirap siya, pero ramdam ko ang concern niya.

12:30 PM na.

Tumayo ako at inayos ang blazer ko. Huminga nang malalim. Hindi ako maaaring mag-fail. Ilang taon kong trinabaho ang proposal na 'to. Nangako ako sa sarili kong magiging successful ako sa field na 'to! Ipapakita ko sa ex kong traydor na mas magaling ako sa kanya.

Sabi niya hindi ako match sa kanya kasi sikat at successful siya? Ngayon, tignan natin kung sino talaga ang mas may ibubuga.

"Oh? Pupunta ka na?" tanong ni Mix nang mapansin niyang tumayo ako.

"Kamusta ang ayos ko? Maganda na ba ako? Fresh pa ba? Hindi ba ako mukhang kinakabahan—?"

"Elara!" Pinandilatan niya ako at pinutol ang pag-aalalang nararamdaman ko. "You're fine, okay? Kalma lang, bhe. Kaya mo 'yan, fighting!"

Tumango ako at humugot ng malalim na hininga. Kaya ko 'to.

Bawat hakbang papunta sa meeting room, parang bumibigat ang dibdib ko. Ramdam ko ang pawis na dumidikit sa batok ko, at kahit todo ang aircon, parang nag-aapoy pa rin ang balat ko sa kaba.

Bago pumasok, huminga muna ako nang malalim. Focus, Elara.

Pagkapasok ko, sinalubong ako ng masayang ngiti ni Ms. Leah, ang head ng marketing department, at ni Mr. Marco, ang head ng business development. Ngumiti ako pabalik—pero agad akong natigilan nang mapansin ang isang pamilyar na pigura sa kabilang dulo ng lamesa.

Ang lahat ng kaba at pag-aalala ko kanina? Napalitan ng inis.

At doon, sa kabilang dulo ng lamesa—nakita ko siya. Si Theo. Parang walang nangyari kagabi. Teka? Wala naman talagang nangyari kagabi, Elara. Nakita ka lang naman niyang parang tangang kumakanta habang sumasayaw-sayaw! Napairap ako sa sarili ko. Bwisit.

Bumibigat ang dibdib ko habang pinagmamasdan siya. Anong ginagawa niya rito?

Napatingin siya sa akin, bahagyang nag-angat ng kilay—walang emosyon, pero may bahagyang kurba sa labi niya. Gusto kong suntukin ang expression na 'yon sa mukha niya.

Wag kang paapekto, Elara.

Humigpit ang hawak ko sa laptop ko at nagmartsa papunta sa harapan.

"Alright, let’s begin. Elara, go ahead and present your proposal. Theo, you’ll be working with her on this to ensure the business strategy is aligned," sabi ni Ms. Leah.

Napanganga ako. What the hell? Siya?

Bago pa ako makapag-react, mabilis akong ngumiti. Professionalism, Elara. Professionalism.

Pinindot ko ang presentation at sinimulan ang pagsasalita, pilit na pinapanatili ang buo kong boses. Pero sa peripheral vision ko, nararamdaman ko ang tingin niya—matalim, nanunuri. Parang hinuhusgahan ang bawat salita kong sinasabi.

"For this campaign, I propose an influencer-based marketing strategy. We’ll collaborate with a well-known book influencer who has a strong following within our target market. This will create organic buzz, leading to higher engagement and sales."

Kita ko ang bahagyang pag-lean forward ni Theo.

"And how much are we spending for this?" tanong niya, malamig ang tono.

Pinanindigan ko ang postura ko. "The estimated budget allocation is around 60% for influencer marketing, 30% for digital ads, and 10% for miscellaneous expenses."

Tumaas ang isang kilay niya, mas lumalim ang tingin. "Sixty percent? On an influencer? That’s a massive risk. What if it doesn’t translate to actual sales? We'd be throwing money at hype with no guarantees."

Humalukipkip ako. " Marketing ‘to, hindi business strategy. Hindi ba dapat ako ang mas may say rito?" Sinusubukan kong panatilihin ang boses ko na kalmado, pero ramdam ko ang init sa pisngi ko. Hindi ko alam kung dahil sa inis kay Theo o dahil sa paraan ng pagtitig niya na parang hinuhubaran ang bawat argumento ko.

Nag-smirk siya, pero malamig pa rin ang ekspresyon. "Correction. Business strategy namin 'to. Kung hindi aligned ang marketing sa overall growth plan ng kumpanya, sayang lang ang effort niyo."

Naramdam ko ang mabilis na pagbigat ng hangin. Narinig ko pa ang mahinang pag-ubo ni Mr. Marco.

Lumapit ako ng bahagya, hindi inaalis ang titig ko sa kanya. "Marketing drives sales. Kung walang awareness, walang bibili. You can’t expect growth if people don’t even know the book exists."

Hindi siya umatras. "And you can’t expect sustainability if we blow the budget on an unpredictable strategy. Social media ads are measurable and cost-efficient. We’re here to build long-term success, not just hype."

"Alright, alright. Enough. Both of you have strong points. What’s the middle ground?" singit ni Ms. Leah, pilit inaayos ang tensyon.

Bumuntong-hininga ako bago muling nagsalita. "Fine. What if we start with a test run? We allocate a small portion for an influencer collab and monitor engagement. If it works, we scale. If not, we fully pivot to social media ads."

Nagtagal ng ilang segundo bago tumango si Theo. "That’s more reasonable. But we track everything—no wasted budget."

Napangiti nang bahagya si Ms. Leah. "Good. I want a revised plan that combines both strategies by tomorrow. Meeting adjourned."

Habang nag-aayos ng gamit, lumapit si Theo sa akin, bahagyang nakangisi.

"You don’t back down easily, do you?" bulong niya.

Tinawid ko ang mga braso ko at tumitig sa kanya. "Neither do you. Pero at least ngayon, may sense na ang sinasabi mo."

Nagtagal ang tinginan namin, walang gustong bumitaw. Para kaming nasa isang tahimik na labanan—walang armas, pero matalas ang bawat salita. Hindi pa tapos ‘to. At alam naming pareho… ito pa lang ang simula.