Chapter 4: Barbie Doll

Kenneth's POV 

“Akala ko ba sa bilihan ng sapatos tayo pupunta? E ba’t nandito tayo sa toy’s store?” Iritableng usal ni Luis habang nakasunod silang tatlo sa akin.

Nabudol ko silang tatlo dahil alam kong matutulungan nila ako. Idinahilan ko talagang magpapasama ako sa kanilang bumili ng sapatos ko at ililibre ko sila pero ang totoo ay magpapatulong ako sa kanila na bumili ng laruan para kay Cleo.

“Walanghiya ka! Pinacancel ko pa lahat ng meeting ko para lang makasama sa inyo tapos dito mo kami dadalhin?” 

Hindi na rin nakapagpigil si Rhaiven at muntik pa akong mabatukan dahil sa kalokohan ko.

“Ano bang ginagawa natin dito, Ken?” Sumasabog na rin sa galit si Chris. “Wala silang tinda na sapatos dito kaya ba’t nandito tayo?”

“Bibili tayo ng laruan syempre. Toy’s store nga e.” Sagot ko, sinimulan ko na ring magtingin-tingin ng mga nakadisplay na barbie doll sa paligid na alam kong magugustuhan ni Cleo. “Tulungan niyo ‘kong pumili ng magandang barbie doll.” utos ko sa kanila pero malutong na mura ang natanggap ko mula sa kanila.

“YOU DRAGGED US HERE FOR A DOLL?!”

“I CANCELED MY AFTERNOON NAP FOR THIS?!”

“DO YOU KNOW HOW EMBARRASSING IT IS TO BE FOUR GROWN MEN IN A TOY STORE, ARGUING OVER DOLLS?!”

“Dali na, pipili lang e.” Pangungulit ko sa kanila na pare-parehas ng nabadtrip sa akin.

“Tsk! Kami talaga ang isinama mo para pumili? Bwisit ka talaga, Kenneth.” Sinabunutan ako ni Luis dahil sa kanyang panggigigil sa akin.

 Nakalinya silang tatlo sa likod  na hindi na maipinta ang mukha nila sa galit. Nakapamulsa si Luis, napahilot naman si Rhaiven sa kanyang sentido at pilit hinaharangan ni Chris ang kanyang mukha dahil may ilang tao ang nakatitig sa pwesto namin.

“Walanghiya ka talaga, Kenneth. Pinagtitinginan na tayo ng mga tao dito. Argh!” Iritableng usal ni Chris na pilit itinatago ang kanyang mukha gamit ang kanyang braso. Pati sina Luis at Rhaiven ay nakakaramdam na rin ng hiya.

“Hayaan niyo sila. Tara na, tulungan niyo na ‘ko.” Pandededma ko sa mga tao sa paligid. “Eto, maganda ba? Ang cute ‘no? Pero, masyadong malaki, mabigat ‘to.” Ipinakita ko sa kanila ‘yong medyo may kalakihan na barbie doll na kulay pink ang dress nito. “O baka ito? Ano sa tingin niyo?” Kumuha pa ko ng isa na mas maliit kumpara sa hawak kong isa para may pagbasehan sila kung alin ang mas maganda.

“Fuck! Bakit sa amin ka nagtatanong? Mukha ba kaming naglalaro ng ganyan, Ken?” Inis na inis na singhal ni Rhaiven sa akin. Kumuha na rin siya ng barbie doll pangharang sa mukha niya.

Sumabat na rin si Luis sa usapan. “Balak mo pala siyang bilhan ng laruan, bakit hindi na lang siya ang isinama mo para siya ang pumili at hindi kami. Ulul ka!”

“Baka kasi mas magaling kayong pumili sa bata e.” Sagot ko kaya pare-parehas silang tumingin ng masama sa akin. Kung nakakamatay lang ang mga titig nila sa akin ay kanina pa siguro ako pinaglamayan sa bahay.

Inikot pa namin ang kabuuan ng toy’s store, nakita ko na lahat ng tinda nilang barbie doll pati na ang bahay-bahayan pero wala pa rin akong napipili. Parang lahat kasi ay maganda at gusto kong ibigay kay Cleo. Pero syempre, hindi naman pwedeng lahat ay bilhin ko para sa kanya. Isa lang dapat.

“Kenneth, tangina ka! Dalian mo na dyan para makaalis na tayo dito! Can’t you see, ang dami ng nakatingin sa’tin baka kung ano pa ang isipin nila sa atin.” Gigil na gigil na singhal ni Rhaiven sa akin pero dinedma ko lang siya.

“Kalma lang, guys! Masyado kayong highblood e.” Naglakad ako papunta sa ibang section pa ng magagandang doll na mas mabigat sa bulsa ang presyo. Nakasunod ang tatlo sa akin na sa bawat hakbang nila ay may kasamang taning ng buhay ko. Gigil na gigil silang tatlo sa akin kaya imbes na matakot ako ay nakyutan pa ako.

“Damn! Hindi ako makapili!” Asik ko at napakamot sa ulo ko. Sa dami ng pagpipilian ay hindi ko alam kung alin ang kukunin ko.

“Kung hindi ka naman kasi siraulo, isinama-sama mo pa kami rito, sa tingin mo matutulungan ka namin? The fuck!” Reklamo ni Luis saka nakatanggap ako ng hampas sa braso ko pero hindi naman ‘yon ganon kalakas. Sakto lang na maramdaman kong gigil siya sa akin.

“Tsk! Kumuha ka nalang ng kahit na ano diyan, Ken, magkakamukha lang din naman lahat ‘yan e.” Singhal ni Rhaiven sa akin na halatang ubos na ang pasensya niya sa akin.

Napailing-iling ako. “Ayokong pipityugin lang ‘yong ibibigay ko don sa bata, ‘no. Dapat pag-effortan ko para mapaamo ko kaagad nang sa ganon ay manalo ako sa deal natin.” 

Nakailang balik na ako sa mga barbie doll na hinahawakan ko dahil nga hindi ako makapili. Panigurado pati si Cleo ay hindi rin makakapili sa dami ng narito. Ayokong basta-basta lang ang ibigay ko kay Cleo, gusto ko kakaiba para special naman.

“Tangina! Dami pang sinasabi. Kumuha ka nalang ng kahit na ano dyan. Ihampas ko sa’yo ‘to e. Ang tagal mo.” Pagbabanta ni Rhaiven habang hawak-hawak ‘yong medyo may kalakihan na barbie doll dala ng inis niya sa akin.

Bago pa man ako mapatay ng mga kaibigan ko ay kinuha ko na iyong doll na talagang nakakuha ng atensyon ko. Siguro naman ay magugustuhan ito ni Cleo. It is a cute doll has big, bright eyes that sparkle with mischief. It has soft, rosy cheeks and a sweet smile. Its hair is a cascade of curls  a vibrant pink. It wears a pretty dress, perhaps with lace and ribbons, and tiny shoes that match. It  hold a little teddy bear. This doll is small enough to be held in a Cleo’s arms,not small and not to much big.

“Mga kalokohan mo talaga, Kenneth.” Inis na inis na usal ni Rhaiven sa akin paglabas namin ng toy’s store.

“Sorry na nga e.”

“Tsk! Bibili ka lang pala ng barbie doll, isinama mo pa kami.” Reklamo naman ni Chris.

“Hindi nga kasi ako magaling pumili ng laruan e. Malay ko ba expert kayo  don.” Paliwanag ko. 

Masamang tingin ang itinapon ni Luis sa akin. “Tangina! Sa barbie doll? Seryoso ka?!”

Pinigilan kong matawa dahil sa mga itsura nila. Galit na galit sila sa akin e.

“Akala ko nga kasi magaling kayo, kayo ‘tong may mga anak e.” Depensa ko pa.

“Dami mo ebas. Bwisit ka.”

Nilayasan na nila ako at nagpauna na silang lumabas ng mall. Sumunod na lang din ako hawak-hawak ‘yong barbie doll na binili ko. Sa sobrang inis nila sa akin ay hindi na nila hinintay pa na magpasalamat ako sa pagsama nila sa akin dahil kapwa na sila nagsisakayan sa kanilang mga sasakyan at pinaharurot ito paalis.

Naabutan ko si Cleo sa may garden ng DSWD nang makarating ako doon. Naglalaro ito ng mag-isa kaya magandang pagkakataon talaga ito para makabonding siya. Naisipan ko siyang dalawin at bigyan ng regalo hindi lang dahil gusto ko siyang paamuhin kundi pati na rin ibsan ‘yong pangungulila niya.

Cleo is just a five years old. Wala pa siyang kaalam-alam sa mga nangyayari sa paligid niya lalong-lalo na ang pagkawala ng kanyang mga magulang. Naaawa ako sa kanya ng sobra. Alam ko nagsisimula na siyang magtaka kung bakit hindi na niya nakikita sina Benj at Krisha.

“Nagustuhan mo ba ang bigay ni Ninong, hmm?” Tanong ko sa kanya nang maupo kami dito sa may bench. Kakatapos niya lang buksan ang bigay ko sa kanyang regalo.

“Opo. Thank you, Ninong.” Niyakap niya pa ako kaya natuwa ako pero kalaunan ay nawala ang ngiti ko dahil s tinanong niya. “Ninong, nasaan po sina Mommy at Daddy? Namimiss ko na po sila. Hindi pa ba nila ako susunduin dito?”

Natahimik ako. Hindi ko alam kung ano ang isasagot sa kanya. Bata pa sya at panigurado mahihirapan pa siyang intindihin ang lahat. Nginitian ko lamang siya dahil ayokong magbitiw ng salita. Niyaya ko nalang siya na maglaro at nakuha ko naman ang loob ko. Nakipaglaro ako sa kanya nang sa ganoon ay mawala sa isip niya ‘yong tinanong niya sa akin kanina. Masayang-masaya siya habang kalaro ako at ganon din ako. Masigla siyang bata, mabait at higit sa lahat, marespeto. 

Sa kalagitnaan ng paglalaro namin, biglang lumitaw si Alona na mukhang dinalaw rin si Cleo. At nakita ko na naman ang masungit niyang mukha at malamig na pakikitungo sa akin. Sinubukan ko siyang kausapin patungkol sa pag-aalaga kay Cleo pero nagmatigas siya katulad nitong nakaraan. Hindi pa siya nakuntento ay isinali niya pa sa usapan ang naging nakaraan naming dalawa.

“Norman,” tawag ko sa aking butler. “Ano ng balita kay Attorney Robles?” Tanong ko.

“Sir, pumapayag na po siya. Gagawin daw niya lahat para sa inyo mapunta ang bata.” pagbabalita nito.

Napatango-tango ako. “Good. Make sure na tumutupad siya sa usapan ah.”

“Copy, Sir.”

Ginagawa ko ang lahat para makuha ko si Cleo laban kay Alona. Kinakailangan kong makuha ang loob ni Attorney Robles at mabigyan siya ng assurance na maganda ang magiging buhay ng bata kapag sa akin ito napunta. Alam ko na hindi siya aayaw sa akin dahil isa na ako sa mga regular client niya ngunit may isang tao ang nagiging harang para hindi mapagbigyan ang gusto which is si Alona.

Dalawang araw akong hindi nakadalaw kay Cleo dahil out of town ‘yong dinaluhan kong meeting. Nabalitaan ko nalang na nawala si Cleo nitong nakaraang gabi pero nahanap din raw siya kaagad. Kaya naman paglapag na paglapag ng eroplano na sinakyan ko ay dumiretso ako sa DSWD upang dalawin siya.

“Sir, wala na po ‘yong bata dito.” Pagbabalita nong babae sa desk sa akin.

Napakunot-noo ako. “What do you mean, Miss?”

“Napagdesisyunan po ni Attorney Robles na ibigay muna siya kay Miss Alona para masigurado po na hindi na maglalayas ulit ‘yong bata dito.”

“What?”

Kaagad akong nagpunta sa office ni Attorney Robles. Ang buong akala ko ay kampi na siya sa akin dahil binigyan niya ako ng assurance na huwag niyang ibibigay kay Alona iyong bata. 

“I thought you weren't going to give it to Alona? We already talked about that, didn't we, Attorney?” I said, formally but with annoyance.

“Yes, but she insisted, Mr. Salvador. She feels sorry for Cleo and at the same time, she's also worried, so I had no choice but to give it to her temporarily. I hope you understand.” Attorney Robles explained in a serious tone, which left me with nothing to do but sigh deeply.

Wala akong nagawa kundi ang intindihin nalang. Kaya naman halos sumakit ang ulo ko kakaisip kung ano ang gagawin ko ngayon para makuha si Cleo. Alam ko na mahihirapan ako dahil kilala ko si Alona, mas palaban pa siya kay Manny Pacquiao. 

Something popped into my head about what I could do to finally win Alona over and earn her forgiveness. I'll live in her house. That's it!

“Nasa trabaho siya hanggang alas sais ng umaga, Sir. May ni-hire siyang magbabantay sa bata tuwing gabi.” Pagbabalita ni Norman matapos niyang mag-imbestiga kay Alona.

“Okay. We’re going to her house.”

Hindi na ako nag-aksaya pa ng oras para pumunta sa bahay niya. Sumugod na ako doon kahit alas singko pa lang ng umaga. Madilim pa sa labas at hindi pa nagtitilaok ang mga manok. Sakto nga na naroon ‘yong babae na hinire niya para magbantay kay Cleo na nag-antubiling nagbukas ng pinto para sa akin.

“Sino po sila?” Tanong nito.

“Magandang umaga po, ako po si Kenneth.” Pagpapakilala ko sa babae. “Ninong po ako ni Cleo, nandito po ako para sana bantayan siya, utos ni Alona po.” Palusot ko.

“Ganon po ba, pasok po.” Pinapasok niya kami. “Naku! Tamang-tama may gagawin pa ako ng maaga ngayon sa bahay.”

“Oh, no problem, pwede na po kayong umuwi.” Usal ko.

“Sigurado po kayo, okay lang?” Tanong ng babae. “Hindi pa po kasi gising ‘yong bata e.”

“Ako na po ang bahala sa kanya.”

At dali-dali ng umalis ang babae. Naiwan na akong mag-isa dito sa maliit ngunit  malinis na bahay ni Alona. Sakto lang sa tatlong tao itong bahay niya. Sinilip ko si Cleo sa kwarto at mahimbing pa nga na natutulog. Wala akong nagawa kaya napag-isipan kong magluto na lang ng almusal para sa amin.

“Manang, nag-abala ba kayong magluto ng breakfast namin. Sinabi ko naman na kahit ako nalang di ba?" Rinig kong tugon ni Alona sa may sala.

Hindi ko siya sinagot at dahan-dahan siyang nilapitan na may ngiti sa labi. At walang ano-ano ay hinalikan ko siya sa pisngi nito na naging dahilan para magulat ito na animoy nakakita ng multo.

"Goodmorning, baby. I cooked a breakfast for us."

Napatayo kaagad ito noong mabosesan ang taong pinaggagalingan ng boses na iyon.

"Kenneth?”