Collateral for the Billionaire

"SA SUSUNOD na tangkain mo ulit na tumakas, hindi na ako magdadalawang isip na patayin ka dahil pangalawang beses mo nang ginawa ito. You are making me mad, again, Renata. Damn.” Ito ang mga salitang narinig ko mula sa kanya nang sandaling kumalma siya at naupo sa kanyang malaking upuan sa sala ng kanyang mansion. Matapos niya akong iphabol sa kaniyang mga tauhan sa labas ay kinaladkad nila ako papasok hanggang sa muli ko na namang makaharap ang lalaking dumukot sa akin. Hinang-hina na ako at wala na akong natitira pang pag-asa. Ang nais ko na lang ay mamatay na katulad ng aking mga magulang. Hindi ko na gustong mabuhay pa kung pahihirapan lang ako ng lalaking ito. “Look at me when I am talking to you.” Binigla niyang hinawakan ang aking pisngi upang sa gano’n ay makita ko ang mukha niya. Galit na galit ang kanyang mga mata sa akin, wala akong mahanap na kahit katiting man lang na konsensya mula sa kanya sa kanyang ginagawa ngayon sa akin. “Bakit mo ito ginagawa sa akin? Wala ako

RENATA NAGISING ako sa isang malamig na kwarto kung saan ako dinala ng mga lalaki kanina. Hindi ko alam kung anong lugar ito, basta’t ang alam ko lang ay nasa mansion ako ng lalakung dumukot sa akin, si Quinton James Vera. Nagpalinga-linga ako sa paligid. Tumingin ako sa orasan at pasado alas dos na ng hapon. Kumakalam na ang aking sikmura dahil wala pa akong kinakain simula pa kaninang umaga. Nanghihina na ako. Malinis ang buong kwarto. Malawak ang lob, mayroong sofa at lamesita sa tapat ng malaking bintana. Nasa malambot na kama pa rin ako na sa palagay ko ay queen size bed. Tumayo ako at hinanap ang aking saplot sa paa. Wala na iyon. Naglakad ako patungo sa pintuan at sinubukang buksan ngunit nakasarado sa labas. “Dios ko, paano ako makakatakas nito?” Nasapo ko ang aking noo nang sabihin ko ang bagay na ito. Pumipitik-pitik na naman ang aking sentido, masakit ang ulo ko. Kaya’t hindi ako kaagad maka-isip ng maayos kung paano ako makakatakas sa lugar na ito. Saglit akong nag