Chapter One Hundred Sixty

Habang papalapit si Russell sa private ward ni Selena, abala siya sa pag-iisip ng tamang paraan para ilabas ang mga dala nang hindi nakakagulo. Ngunit bago pa man siya tuluyang makalapit, isang biglaang paghila sa kanyang braso ang nagpahinto at nagpagulat sa kanya.

“Neera?!” halos pasigaw na reaksyon niya, bahagyang nanlaki ang mga mata.

Makahulugang tinitigan ni Neera si Russell, ang mga mata’y matalim at may kahulugan. “Ang tagal mo,” sabi nito na may halong pag-aaktong inis. “Kanina pa kita tinatawagan, ngayon ka lang dumating.”

Kasabay nito, nagkunwari pa siyang hirap maglakad at kumapit nang mahigpit sa braso ni Russell, na para bang kailangan niya ng suporta.

“Ano’ng pinagsasasabi mo—” naguguluhan pang tanong ni Russell.

“Ikaw naman!” putol ni Neera, patuloy ang kanyang pag-arte habang mahigpit pa rin ang kapit. “Kanina pa nga kita pinapapunta rito!”

Habang nagsasalita, bahagyang nag-iba ang ekspresyon niya, mula sa kunwaring inis, ay naging seryoso at matalim.

Tumango siya nan