CAPTAIN XIAN HERRERA:
Kahit anong pigil ko sa aking sarili ay hindi ko magawang hindi matukso sa babaeng nasa harapan ko. Alam kong pinangako ko sa sarili ko na hinding-hindi na ako muling magkakagusto kanino man matapos ang mapait na pagwawakas ng relasyon namin ni Yvette. Pero sino ba namang nag-aakalang sa araw na ito, na araw sana ng aking pagpapahinga mula sa stressful flight na nangyari sa amin nitong nakaraang araw ng aking kaibigan at Co-Pilot kong si Matteo ay makakatagpo ko ang babaeng muling makakakuha ng aking atensyon. Mariin kong siniil ng halik ang babaeng nakamaskara. Ang tamis ng kaniyang mga labi . Matinding pag-iinit sa aking katawan ang aking nararamdaman sa tuwing magkakadikit ang balat naming dalawa. Kakaiba ang pakiramdam ko sa babaeng ito kaysa sa ibang babae na binibugaw sa akin ng aking mga kaibigan. Alam ko sa isang kita ko pa lang na may kakaiba sa babaeng ito. "Ayoko na! hindi ko pala kayang gawin ito, hindi na ako tutuloy!" napaurong siya at tila akmang kakawala sa aking bisig ng bigla ko siyang hilahin. "Sorry Darling! Huli na ang lahat para mag-back out ka pa" mariin kong sabi , nakita ko ang biglang paglaki ng kaniyang mata sa ilalim ng maskrang iyon. Hindi ko din alam nakakaramdam ako ng pagkahabag sa kaniya pero mas nananaig ang pagnanasang nararamdaman ko para sa kaniya. "masyado mo ng pinag init ang katawan ko." napasandal siya ng upo sa akin. Kinapitan ko ang kaniyang mukha at siniil siya ng marahas na halik. Pilit siyang nanlalaban pero mas malakas ang aking pwersa. Hindi ko inaasahan at bigla niyang kinagat ang aking mga labi. Matalim ko siyang tinignan ng makita kong nagdugo ang aking mga labi. "IKAW....." sigaw ko sa kaniya pero imbis na saktan ay muli ko siyang hinablot at muli ko siyang siniil ng maalab at mas mainit na halik. Ilang minuto din siyang nanlaban hanggang sa sumuko na siya sa ideyang makakatakas siya sa akin. Ang kaniyang panlalaban ay napalitan ng pagsagot sa aking paghalik. Iniawang niya ang kaniyang bibig at nagbigay ng access sa aking dila upang maglaro ito sa loob ng kaniyang bibig. Nilingkis niya ang kaniyang mga bisig sa aking leeg habang ang aking kamay ay gumapang patungo sa maiksing bistida. “Aaah mmm,” napaawang ang kaniyang mga labi habang sarap na sarap siya sa paglalaro ko sa kaniyang loob. Hinayaan ko lang siyang magpatuloy sa maingay na pag-ungol. Ang kaniyang malambing na tinig ang nang-engganyo sa akin na may higitan pa ang nangyayari. Binuhat ko siya patungo sa aking kama. Tinitigan ko ang kaniyang mukha, masyado akong naiintriga sa babaeng ito. Babaeng nakatago sa kaniyang maskara, {Ano bang inililihim mo at bakit ayaw mong ipakita ang iyong mukha} Winasak ko ang kaniyang damit na parang hayok na hayok sa laman. Bumungad sa aking mga mata ang bilugan at tayong tayo niyang sus*. {bakit ganito ito kaganda, totoo kaya ang sinabi ni Levie na hindi pa ito nagpapalabas sa kaniyang guest?} Hindi ko na pinatagal pa. Sinunggaban ng aking bibig ang kanyang sus*. Habang abala ang aking bibig sa pagsipsip sa kaniyang u***g ay malaya ko namang pinapagalaw ang aking daliri sa kaniyang pagkababae. Nang silipin ko ang kaniyang mukha ay napapakagat siya sa kaniyang mga labi. Ang lakas makabaliw ng babaeng ito. Sa isang iglap ay nasakop ko na siya. Alam kong ako ang nakauna sa kaniya, nakaramdam din ako ng guiltness ng malaman kong ako ang nakakuha sa kaniyang puri. Ipinikit niya ang mga mata at kitang-kita ko ang pagkalukot ng balat sa kaniyang pisngi , mahigpit niyang kinapitan ang aking dibdib at bumaon ang matutulis niyang kuko sa aking balat upang maibsan ang sakit na nararamdaman niya. Ang sikip-sikip ng kaniyang kweba kaya’t lalo akong ginanahan. Naramdaman ko ang pagtagaktak ng aking pawis mula sa aking mukha. Ang sarap sa pakiramdam ng labasan ako sa loob ng isang babae. Huli ko itong naramdaman isang dekada na ang nakalipas. KARMELA MENDIOLA: Kinabukasan nauna akong nagising sa akong Ninong. Ang hapdi ng aking pwerta, isang paalala sa akin ng mahalagang bagay na nawala sa akin. Pakiramdam ko ay lalagnatin ako. Halos manginig ang kalamnan ko sa binti ng subukan kong bumaba sa kama, sa pagtayo ko ay nakita ko ang bahid ng dugo na nagmantsa sa kaniyang higaan. Ngayon wala na akong maipagmamalaki sa aking magiging asawa. Ang tila mangiyak-ngiyak kong mukha ay napalitan ng pagkataranta ng sunod sunod na mag ring ang aking cellphone, halos malaglag ko pa ito sa sahig ng magdalos-dalos ako sa pagsagot upang hindi magising si Ninong at makaalis na ako kaagad sa kwarto nito. At nang tignan ko kung sino ang tumatawag ay nagmula pala ito sa kaibigan kong nurse na si Althea na siyang nag-alalaga kay Mama. Agad akong nagtungo sa banyo para sagutin ang tawag, sa isang pitik ay bumalik ako sa reyalidad tungkol sa responsibilidad ko para sa pagpapagamot ni Mama. Nang matapos naming mag -usap. Dali dali ko ng inayos ang aking sarili, ngunit mula sa aking likod , biglang lumitaw sa repleksyon ng salamin si Ninong Xian. Mabuti na lamang at mabilis kong naisuot ang aking maskara, hindi ko alam pero pakiramdam ko ay may ibang pakay ito sa bigla niyang pagsulpot. "At saan ka naman pupunta?!" matigas na tanong sa akin ni Ninong/Capt. Xian, ang tinig niya ay punong puno ng kontrol at hindi papayag. Para namang nagpanting ang aking tainga sa tanong niyang iyon. Buo ang aking loob at nagpakita ako ng katapangan kahit sa totoo lang ay nanginginig na ang aking tuhod sa sobrang takot na makilala niya ako "Hey! Ang usupan natin isang gabi lang, ano sa tingin mo? Hindi ako mananatili ng isang minuto pa dito sa tabi mo" mayabang kong sagot sa kaniya, hindi ko maikubli ang hinanakit ko dahil sa pagwasak niya sa aking dignidad. Ng dahil sa dalawang milyon nawala ang aking puri. ““Hmmm nagbago na ang isip ko. Gagawin kong 10 milyon kapalit ng pagiging contract partner ko sa loob ng isang taon! Kapag pumayag ka ngayon din ay ibibigay ko sayo ang kabayaran. Pagkatapos ng isang taon magiging malaya ka na sa gusto mong gawin. Magkakaruon tayo ng kaniya-kaniyang buhay. Pero sa panahong contract partner kita kailangan mo akong pagsilbihan bilang asawa mo!” “Hindi… lumayo ka!” Umatras ako ng dalawang ngunit sa halip na tumigil , lalo pang lumapit sa akin si Ninong, ang kaniyang presensya ay nagdudulot ng kakaibang takot at pangamba sa akin. "HINDI KA PWEDENG UMALIS"Pero paano ko magagawa ‘yon kung habang nandito ako’y pinapahirapan ng nakaraan, sila naman ay nasa Maldives, nag-eenjoy, at tila walang iniwang wasak na damdamin? Ako ang naiwan, tinatangkang limutin ang lahat habang patuloy namang bumabalik ang sakit. Mariin akong napapikit, naghahanap ng kahit anong hibla ng katinuan. Hindi ako pwedeng matalo sa ganitong laro. “Kalma lang, Melissa,” bulong ko sa sarili ko, tinig na halos isinisigaw para marinig ko nang malinaw. “Hindi mo pinaghandaan lahat ng ’to para lang sumuko ngayon.” Kinabukasan, pilit kong bumalik sa opisina na parang walang nangyayari. Pero kahit anong pagpapanggap ang gawin ko, hindi ko maalis ang bigat sa dibdib ko. Para akong bomba na handang sumabog anumang oras. Sinubukan kong ibuhos ang sarili sa trabaho — magsulat, magplano, mag-organisa — para lang manatiling abala. Pero kahit anong gawing pagtakas, may bahagi pa rin sa akin ang hindi matahimik. Habang abala ako sa paggawa ng report, narinig ko ang usapan mula
Galit ang namayani sa akin — hindi dahil wala siyang karapatang magpahinga o magbakasyon, kundi dahil parang iniwan niya akong muli, tulad ng dati. Ang dami naming pinagsaluhang pangarap at usapan kamakailan, pero ngayon, parang ako na lang ang kumakapit sa lahat ng ’yon. Ako na lang ang naiwan na may dalang lahat ng alaala. Mag-isa akong nanatili sa opisina, tulala at walang gana. Paulit-ulit na bumabalik sa isip ko ang mga nangyari, hanggang biglang tumunog ang cellphone ko. Si Karmela ang tumatawag! Halos mahulog ko ang telepono sa sobrang gulat at tuwa. Mabilis ko itong sinagot, halos pasigaw pa. “Karmela!” nangingibabaw ang galit at pananabik sa tinig ko. “Bakit wala kang kahit anong paramdam? Ano ba—” “Melissa, sorry talaga! Saglit lang, ha? Medyo busy lang kami ngayon. Tatawagan kita mamaya, promise,” mabilis niyang sagot na halatang nagmamadali. “Wait, Karmela! Hindi mo ba talaga ako kakausapin? Ano bang—” Pero hindi ko pa natatapos ang sasabihin ko, biglang nag-be
Hinila ko siya palapit, at magkahawak-kamay kaming lumutang sa ibabaw ng tubig. Habang magkalapit ang aming mga katawan, nagtagpo ang aming mga mata—at sa sandaling iyon, tila tumigil ang oras. Dahan-dahan kong inilapit ang aking mukha sa kanya, at hinalikan ko siya ng banayad. Ang halik na iyon ay higit pa sa simpleng pagdampi ng labi. Naroon ang buong damdamin—pagmamahal, pasasalamat, at pangakong aalagaan ko siya habang buhay. “Xian…” bulong niya pagkatapos, ang kanyang boses mahina ngunit puno ng damdamin. “Salamat. Hindi lang sa lugar na ‘to… kundi sa pagpaparamdam mo sa’kin na ang pagmamahal mo ay hindi lang sinasabi—ipinapakita mo sa bawat araw.” XIAN POV Ngumiti ako at marahang hinawakan ang kanyang mukha gamit ang dalawang kamay. “Hindi ko kailangang ulit-ulitin araw-araw, Karmela. Pero gusto kong malinaw sa’yo — ikaw ang mundo ko. At hinding-hindi ko hahayaang lamunin ka ng lungkot. Gagawin ko ang lahat para makita kang masaya ulit. Love, kung gusto mong ma
Pumaibabaw ako at, itinutok ko ang kaniyang titi , padausdos kong inupuan ito nang makapasok na ang kaniyang titi sa loob ko ay umikot ako patalikod. Mariin kong itinukod ang aking kamay sa kaniyang tuhod na lalong nagpabaon sa kaniyang titi sa aking loob. Sa bawat pagbaon na aking ginagawa, sa bawat pag taas baba ng aking mga binti ay isang gigil na gigil na Xian ang naririnig kong umuungol."Sige pa p*tang ina Karmela, basang basa ka . i love it. Sige maglaro ka sa ibabaw ko. “ naramdaman ko ang kaniyang paghipo niya sa aking likod."oh baby... ahh.... ahh... lahhhh.... ang lakinng titi mo love" nagpatuloy ako sa paggiling sa kaniyang taas hanggang sa humarap ako sa kaniya. bahagya akong huminto at nakipaghinang ang aking mga dila sa kaniua. Habang kami ay naghahalikan. Si Xian naman ang bumabayo sa akin mula sa ilalim. Makalipas ang ilang minuto ay binuhat ako ni Xian habang ang aming mga katawan ay nananatiling nag iisa. Inikot niya ako at pumaibabaw na siya sa akin."ahhhh love..
Naramdaman ko ang pag awang ng aking mga labi sa paghimas nito sa aking hiyas.Muling nagtagpo ang aming mga mata, napatingin ako sa kaniyang labi at doon ko siniil muli ng halik ang ng aakit niyang mga labi. Matagal at maalab ang bawat pagpapalitan namin ng halik.Sa kabila ng lamig ng paligid, ang aming nararamdaman ay puno ng init at pagmamahal. Para kaming magnet at nagyakap nang mahigpit, damang-dama ko ang tibok ng puso ni Xian. Sa pagtatama ng aming mga mata ay sapat na upang magpahayag ng aming pagnanasa sa isa’t isa.Napapaungol ako sa ginagawang paghalik ni Xian sa aking leeg. Ang bawat haplos at dampi ng kaniyang kamay sa aking katawan ay nagpapahiwatig ng tapat na pagmamahal. Mabilis niyang napitik ang lock ng aking bra. Napaiktad pa ako ng laruin ng kaniyang daliri ang aking tinggil. Ang sarap sa pakiramdam.Ipinasok niya ang kaniyang ulo sa ilalim ng aking damit at sinunggaban ng kaniyang bibig ang aking sus*ng. Maharot na nilaro ng kaniyang dila ang aking ut*ng. Hanggan
Napatawa ako nang mahina, medyo nahiya. “Ay nako, okay na ako sa ganito. Sapat na ‘tong karanasan sa Maldives. Wag na natin seryosohin,” sabi ko, pero alam ko sa sarili ko—pag sinagot ko siya ng “oo,” siguradong bibilhin niya talaga.“Hindi, seryoso ako, Love. Kung gugustuhin mo, sabihin mo lang.”“Love, tama na. Hindi na natin kailangang pag-isipan pa 'yan. Hindi rin naman natin mapapangalagaan, masasayang lang,” sabi ko, puno ng pag-unawa.Ngumiti siya, tahimik lang, pero hindi agad sumagot. Hinawakan niya ang kamay ko at inilapit iyon sa kanyang dibdib—tila sinasabi, “Naiintindihan ko. Nararamdaman ko.”Ang dapithapon sa Maldives ay tila isang eksenang hinugot mula sa panaginip. Ang langit ay may mga kulay na kahel at rosas, at ang dagat ay kumikislap sa huling liwanag ng araw. Nakaupo kami ni Xian sa hammock, hinahaplos ng malamig na hangin habang marahang inuugoy ang aming upuan—parang ang mismong kalikasan ay binigyan kami ng sandaling para lamang sa amin. Paglingon ko, nakit