Mabilis na nag-isip si Richard ng paraan. Umubo siya ng tuyo bago pa makapagsalita ang manager, sabay tulak sa lalaking nasa likod niya.
"Hindi, baka na-misunderstood mo," sambit ni Richard, kunwari kalmado. "Siya si Mr. Gold, ang President." Sabay tulak kay Kevin sa unahan. Natulala ang manager at ang assistant ni Richard, pero agad silang binigyan ni Richard ng isang malupit na tingin — 'Sumakay kayo, or else.' "Siya si Mr. Gold?" tanong ni Fae, nakakunot noo habang nakatingin sa lalaki. Tumango si Richard, pilit ang ngiti. "Tama, siya si Kevin Gold, ang president." sabay siko kay Kevin. Napailing si Kevin pero ngumisi rin, alam na niya ang pinaplano ni Richard. 'Aba, scapegoat pala ako rito,' isip niya. Inayos ang suot na suit, nilagyan ng konting yabang ang tindig at nagsalita. "Tama, ako si Kevin Gold, President ng kumpanya," seryoso ang tingin kay Fae. "Narito ako para icheck ang subsidiary ng Gold Prime Enterprise." Tapos hinarap niya ang manager, "Lead the way to my office." Medyo naguguluhan man, mabilis na tumango ang manager at inuna si Kevin. Pero bago pa sila lumakad palayo, lumingon si Kevin kay Richard. "Richard, kausapin mo muna ang asawa mo, sumunod ka na lang sa opisina," may ngiti sa labi ngunit may bahid ng pang-aasar. "Opo, Mr. Gold," sagot ni Richard, medyo naglalim ang tono. 'Mamaya ka sa akin, Kevin!' bulong niya sa sarili habang sinundan ng tingin ang grupo. Pagkatalikod ng mga grupo, lumapit si Fae kay Richard, puno ng tanong. "Hoy! Anong ginagawa mo rito? Bakit kasama mo si Mr. Gold?" usisa niya, napapakunot ang noo. Nagkunwaring kalmado si Richard. "Ah… nakahanap ako ng trabaho. Driver niya ako," sabay ngiti. "Ay, wow!" sabay tapik ni Fae sa braso ni Richard. "Ang swerte mo naman. Driver ka ng presidente!" Ngumiti si Richard, medyo pilit. Bigla, tila may naalala si Fae. Natigilan siya at parang nakakita ng multo habang nakatitig kay Richard. Kumunot ang noo, "Teka..." Biglang kinabahan si Richard at napalunok nang mariin, ramdam niya ang bilis ng tibok ng kanyang puso. 'Patay… na-discover ba ako?' Tanong niya sa kanyang sarili. Pinanliitan siya ng mata ni Fae, parang detective na may na-detect. Tapos, bumulong sa mababang boses, "Kanina lang... may narinig ako... may mga sabi-sabi na hindi normal si Mr. Gold." Napakunot-noo si Richard. "Hindi normal? Ano'ng ibig mong sabihin?" Bulong niya pabalik. Mas lalo pang humina ang boses ni Fae, parang may malalim na sikreto. "May nagtsitsismisan dito kanina, sabi niya… si Mr. Gold daw, hindi tumitingin sa babae. Ang tipo raw… mga lalaki! At hindi lang basta lalaki — yung tipong nag-eenjoy raw siya sa mga pogi, at minsan raw may pa-private party pa para sa mga gwapo niyang staff. Sabi pa, baka raw kaya hindi siya tumitingin sa mga babae kasi…" Inikot ni Fae ang daliri sa hangin, sabay kindat. "Alam mo na." Halos mabilaukan si Richard. "Sino naman may sabi niyan?!" Tanong niya, parang nagpipigil ng tawa at inis. Umiling si Fae, "Hindi na mahalaga kung sino — ang mahalaga, mag-ingat ka. Gwapo ka pa man din, baka kaya ka kinuhang driver ni Kevin kasi… gets mo na, 'di ba?" Sabay tango at seryosong tingin kay Richard. Hindi alam ni Richard kung matatawa o maiinis. Napailing na lang siya. "Oo na, oo na. Mag-iingat ako," sagot niya. Ngumiti si Fae at tinapik sa balikat ni Richard. "Sige na, balik ka na roon, baka pagalitan ka pa ng amo mo at paghubarin ka pa niyan sa opisina!" Biro ni Fae sabay tawa. Ngumiti si Richard, pero halatang hindi genuine — parang gusto niyang magwala. "Okay, sige… babalik na muna ako. Good luck sa interview," sabi niya sabay talikod, mabilis na lumabas ng opisina. Sakto naman, lumabas ang lalaki at tinawag ang pangalan ni Fae. "Faerie White!" "Yes, I'm here!" Nakangiting tugon ni Fae, sabay tayo. .... Sa opisina ng President Chill na nag-uusap si Kevin at ang manager nang biglang bumukas ang pinto ng opisina at bumungad si Richard na may madilim na ekspresyon, parang isang halimaw na galit sa mundo. Nang makita ito, bumulong si Kevin, "Mukhang may hindi magandang nangyari sa pagitan nila ni Mrs. Gold…" Sabay ngisi sa manager.Gulp!Napalunok nang mariin si Fae bago lumingon sa kanan.Tumingin siya sa katawan ng lalaki—may pagtataka sa kanyang mga mata, sunod-sunod ang tibok ng kanyang puso.Tumingala siya nang dahan-dahan. Inalis ang unan na nakapatong sa mukha ng lalaki, marahang parang natatakot sa kung anong matutuklasan.Hanggang sa..."Haaaah," napabuntong-hininga siya."Si Richard…" mahina niyang bulong, nakahinga siya nang maluwag.Sa sandaling iyon, gumalaw ang katawan ng lalaki at dumilat ang mga mata.Nag-unat si Richard at naupo sa kama."Good morning, hon," sabi niya, sabay ngiting parang walang nangyari.Kaagad na hinila ni Fae ang kumot sa katawan niya—napagtanto niyang naka-bra lang siya at walang damit pang-itaas."Richard?" tanong niya agad. "Anong nangyari kagabi? Bakit... bakit nasa hotel tayo? At—bakit wala akong damit? May… may ginawa ka ba sa akin?" tanong niya, puno ng pag-aalinlangan at kaba.Ngumiti nang mapaglaro si Richard. "Hindi mo ba talaga naaalala kung anong ginawa mo sa aki
"Cheers, mga beshies," nakangiting sabi ni Jane habang sinisilip ang bawat mukha sa lamesa.Ngumiti ang lahat habang sabay-sabay nilang tinaas ang baso.Habang nagtatawanan at nagbabalikan sa masasayang kwento ng college days, tahimik lang si Richard. Hindi siya uminom, ngunit inikot ang mata sa mga baso. Walang kakaibang kulay. Walang amoy. Walang mali sa texture."Wala sa alak…" bulong niya sa isip. "Ano bang pinaplano ng babaeng 'to?" sabay higop ng alak."Naalala n'yo ba nung nahuli tayong kumain sa pantry nina Ma'am Elvie? Grabe, halos lahat tayo hindi nakatapos ng plates noon," tawa ni Mica habang tinuturo si Troy."Ay! Oo nga! At ang dahilan ng lahat... si Troy!" sigaw ng isa."Eh crush n'ya kasi si Fae noon kaya sinusundan kahit saan," sabat pa ng isa.Tumawa ang lahat, maliban kay Fae, na pilit na ngumingiti lang. Si Richard naman ay ngumiti rin ngunit patuloy na nagbabantay.Sa bawat pagkakalahati ng baso, napapansin ni Richard na agad na sinasalinan ng waiter. Paulit-ulit.
Lumingon si Fae. Si Richard iyon—preskong-presko ang itsura, naka-roll-up ang sleeves at may hawak na susi ng kotse. Tumigil ang hininga ni Troy habang si Jane ay napilitang ngumiti."Mininsan lang 'to. Baka mamaya, mag-enjoy ka pa. Saka… nakakamiss din ang college friends 'di ba?" nakangiting sabi ni Richard habang lumalapit."Siyempre, puwede ka rin sumama, Richard. Para hindi OP si Fae," sagot ni Jane."Casual lang naman talaga. Para lang makumpleto ang barkada," dagdag ni Troy.Tahimik si Fae saglit. Ngunit nang inabot ni Richard ang bag niya para buhatin, at sinabayan ng mahinang bulong, "Kung ayaw mo, sabihin mo. Pero kung feeling mo may something off, samahan na lang kita," doon siya nakapagdesisyon."O-okay. Pero sandali lang ha? May maaga akong meeting bukas," sagot ni Fae.Hindi maitago ng dalawa ang pananabik. Lalo na si Jane, na hindi inaasahang sasama si Richard.Habang naglalakad palabas si Richard at Fae, nakabuntot sina Jane at Troy, walang masabi.Pagkababa nila sa pa
Tumunog ang elevator sa likod nila at tuluyang umakyat. Hindi nila alam, kanina pa naroroon si Richard, tahimik na nakikinig sa kanila.Sa baba, muling ngumiti si Jane at tumikhim bago humarap kay Troy."So, Troy..." aniya habang nakapamaywang."Siguro nagtataka ka pa rin kung bakit ko 'to ginagawa."Napakunot ang noo ni Troy, bahagyang dumistansya. "Actually, oo. Bakit nga ba? Ano ba talaga ang gusto mong mangyari?"Tahimik sandali si Jane, bago ngumiti—hindi ngiting malisyoso, kundi ngiting mapagkunwari."Gusto ko lang makabawi.""Makabawi? Kanino?""Sa'yo," sagot niya, sabay tingin sa mata ni Troy. "Isa ako sa dahilan kung bakit hindi naging kayo ni Fae noon."Napatigil si Troy."Ano'ng ibig mong sabihin?""Naalala mo ba noong college?" tanong ni Jane. "Lagi kang nag-aabot ng lunch kay Fae, nilalapitan mo siya kahit sa ulan, sinusundo mo pa nga siya minsan pauwi..."Tumango si Troy. "Oo… pero hindi niya ako sinagot.""Dahil natakot siya," sabat ni Jane.Napakunot ang noo ni Troy."
Napalunok siya. Umiling, pilit inaalis ang ideya sa kanyang isip. Ngunit lumapit pa siya sa desk at dahan-dahang binuksan ang isang folder sa tray ng confidential records. Isa-isa niyang sinilip ang ilang dokumento—at bawat isa, may parehong pirma.Richard Gold.Position: President.Nanlamig ang kanyang likod. Ang mga tuhod niya ay tila gustong bumigay."Si Richard... ang presidente?" bulong niya sa sarili. "Hindi siya driver... siya ang totoong presidente?"Pilit niyang pinroseso ang lahat ng ito, at saka dahan-dahang tumingala. Mabilis na kumislap ang isang ideya sa kanyang isipan."At mukhang... hindi ito alam ni Fae."Unti-unting gumuhit ang isang mapanlinlang na ngiti sa kanyang mga labi. Isang ngiting hindi makatarungan. Hindi inosente."Kung ganun…" ani niya, mas lalong lumalalim ang ngiti, "...hindi ako papayag na ikaw ang makinabang sa katotohanang 'yan, Faerie White. Aagawin ko ang asawa mo. At sisiguraduhin kong ako, si Jane Vasquez, ang magiging tunay na Madam Gold.""Ang
Ang taong ito ay walang iba kundi si Jane.Kalalabas lang niya ng elevator, may hawak na folder at seryosong naglalakad patungo sa reception area. Ngunit nang mapansin ang lalaking may bitbit na kape, natigilan siya. Tinitigan niya ito ng ilang segundo.Then her eyes widened. "T-Troy?" bulong niya sa sarili. Ang ultimate campus crush niya, ang lalaking hindi niya malimutan hanggang ngayon.Pero agad ding nawala ang kislap sa kanyang mga mata nang makita kung kanino nakangiti si Troy.Napakunot ang noo ni Jane. Nagngitngit ang kanyang damdamin habang pinagmamasdan kung paanong parang slow-motion na iniabot ni Troy ang kape kay Fae. At lalong sumabog ang selos sa dibdib niya nang ngumiti si Fae pabalik."Ano bang meron sa babaeng 'yan at lahat na lang ng lalaki parang lumuluhod sa harapan niya?" bulong niya habang pinipisil ang folder sa kamay.Kababalik lang ni Jane mula sa isang business trip. Ilang araw din siyang wala, kaya hindi niya alam na may bagong empleyado sa Everest Corp—at